Πραγματικά όσο τη διάβαζα έβρισκα συνέχεια αποσπάσματα που θα ήθελα να κάνω κ/π και μετά το μετάνιωνα, γιατί χάνεται εντελώς το νόημα αν δεν διαβάσει κάποιος όλη τη συνέντευξη (εδώ εγώ που την έχω διαβάσει 3 φορές και ακόμα δεν έχω κατασταλάξει κάπου), πχ το
δεν μπορώ να το καταλάβω, πόσο μάλλον να το δεχτώ, εγώ πάντα ε, και σε οποιαδήποτε άλλη μπάντα μάλλον θα σταματούσα να διαβάζω αλλά πιο κάτω έχει τόσο ψωμί και ενδιαφέροντα πραγματάκια, όπως
με τη βάση του οποίου ας πούμε και πάλι διαφωνώ (εγώ, και ποιος χέστηκε εννοείται) αλλά καταλαβαίνω την οπτική του, μάλλον, δεν ξέρω αλήθεια, είμαι εντελώς προβληματισμένος
Ευελπιστώ πως από όλη τη συνέντευξη προκύπτουν ξεκάθαρα οι απόψεις (αντιφατικές ή όχι είναι άλλη ιστορία) της μπάντας, οι οποίες είναι το λιγότερο όχι απλά ενδιαφέρουσες για μένα, αλλά και προβληματίζουν με μια σύγχρονη έννοια, όπως κάνει και η θεματική του πολύ καλού αυτού δίσκου, που την βρήκα πολύ ανανεωτική. Κοινώς, δεν συνάντησα αρκετά κλισέ, τα οποία μπορώ να πω πως καλλιτέχνες σε αυτό το υπο-είδος τα αποφεύγουν, διότι είναι δημιουργοί, και η τέχνη παράγει πολιτική αλλά δεν ταυτίζεται, δεν ξέρω αν είναι ευδιάκριτο το τι, και κυρίως πώς, το εννοώ.
Και σε κάθε περίπτωση, με έπιασα σε πολλά σημεία και εμένα να λέω “πες τα” και σε άλλα να λέω τι “μεταμοντερνίλες” είναι αυτές, αλλά έχει και αυτό την αξία του.
Επειδή είμαι και λίγο προβοκάτορας, το ερώτημα είναι, τα λέει όντως μπερδεμένα ή απλώς τα πράγματα δεν έχουν όπως νομίζουμε στα κουτάκια μας;
Σε μερικά θέματα πχ το ίδιο (μου) είχαν απαντήσει και οι Dawn Ray’d, έχει το ενδιαφέρον της αυτή η τάση πως πραγματώνεται και τι χαρακτηριστικά παίρνει.