Ευτυχώς ο Στέφανος είναι μοναδικός και ξεχωρίζει.
1 Like
Τελικά ήταν ΠΟΛΥ ΜΕΤΑ το Πάσχα! Το παραλαμβάνω την Τρίτη! 
1 Like
Να σταθούμε λίγο παραπάνω σε αυτό επειδή έχει ζουμί (όχι ότι τα άλλα δεν έχουν, απλά αυτό έτυχε ν’ ακούσω και μου έκανε κλικ 
);
Όπως παρατήρησαν και ο Achamian και ο nikosPL, έχουμε να κάνουμε μ’ έναν δίσκο “ταγμένο” στον “hellenic black metal” ήχο, δηλαδή Necromantia, Varathron και Rotting Christ. Μάλιστα θα έλεγα ότι μέσα στα 7 τραγούδια του “ακούω” στιγμές και των τριών εξίσου.
Η αλήθεια είναι πως εύκολα κανείς μπορεί να εγείρει το ερώτημα τού “τι νόημα έχει να βγάζεις έναν δίσκο-tribute ουσιαστικά σ’ έναν παλιότερο ήχο;”, δηλαδή να θες επί τούτου να ακουστείς ηχητικά και συνθετικά ως κάτι ήδη γνώριμο. Κι όμως οι (ο) Zeicrydeus απαντάνε στο παραπάνω ερώτημα προσφέροντας απλά… ουσία, επεκτείνοντας θα πω αυτόν τον γνώριμο ήχο.
Γιατί π.χ. είναι προφανές ότι τα φωνητικά είναι καρφί Magus, τα mid-tempo riffs βρωμάνε Varathron-ίλα, το κυρίαρχο μπάσο έχει “ξεπατικωθεί” από τους Necromantia, οι στιγμές που blast-άρουν θυμίζουν Rotting Christ και ο ήχος των πλήκτρων ή των timpani άμεσα παραπέμπουν στις δουλειές όλων των παραπάνω. Παρ’ όλα αυτά οι Zeicrydeus δεν πηθικίζουν, μα σου πετάνε πράγματα που δεν τα περιμένεις: πρώτα και κύρια αυτό το τόοοσο γλυκό lead μπάσο που sol-άρει ανελέητα σε κάθε κομμάτι. Ναι, έτσι ούτε οι Necromantia δεν το χρησιμοποίησαν το μπάσο. Υιοθετώντας έναν καθαρό ήχο (που εμένα μου θυμίζει το μπάσο στις πρώτες δουλείες των New Model Army), οι Zeicrydeus αντικαθιστούν ουσιαστικά τη δουλειά της lead κιθάρας με μπάσο -άψογο! Κι όχι μόνο, αλλά σαν σωστοί cult μουσικοί, ΒΑΦΤΙΖΟΥΝ και τα solo τους όπως έκαναν και οι Carcass προ αμνημονεύτων χρόνων.
Κατά δεύτερον, οι Zeicrydeus δεν ντρέπονται να βγάλουν προς τα έξω με ακομπλεξάριστο τρόπο και τις εντελώς heavy metal επιρροές τους -πράγμα που οι “δικοί μας” ποτέ δεν είχαν τολμήσει τόσο καθαρά. Δηλαδή αν ακούγοντας το “Thy might contract” ή το “Scarlet evil witching black” σκέφτεσαι “χμ, έλα ρε, καμουφλαρισμένο epic/heavy είναι αυτό”, στο “La grande heresie” ακούς το ίδιο το epic/heavy. Π.χ. το riff που μπαίνει στη γέφυρα του 3ου κομματιού εκεί στο 3ο λεπτό, ε είναι Priest, ρε παιδιά, πώς να το κάνουμε τώρα; Ή διάσπαρτα Bathory vibes μέσω riff αλλά και ηχητικών samples.
Γενικά εγώ ψήθηκα με τον δίσκο!
6 Likes
Recommended for fans of : Running Wild, Manowar, Helstar, Necromantia, Varathron, Stargazer, Zemial, Mortuary Drape & Rotting Christ
Όπως λένε και στο bandcamp.
2 Likes
Πέθανε ο τύπος των Cobalt, λέει.
Επιστροφή Nazgul, εξώφυλλο Ted Nasmith
Πως και πως το περιμενω αυτό…
Και γω, φαντάσου να είναι μάπα το καρπούζι τελικά.
Το 2026 θα κυκλοφορήσει το ντεμπούτο των Φιλανδών Matru-Zebu με τίτλο Ululations Before The Forbidden Teraphim από την δική μας His Wounds, προς το παρόν ακούμε το ντέμο της μπάντας Blood Cries with Sorrow
Στις 14/11 το νέο άλμπουμ Lamp Of Murmuur και μου μυρίζει επιστροφή σε επίπεδα ποιότητας 2021.
3 Likes
Φοβερό κομμάτι, μου θύμησε έντονα Dimmu Borgir στην αρχή.
Για καλό το λες αυτό; 
2 Likes
Εξαρτάται πώς εννοεί το “στην αρχή”!
Μ’ αρέσουν οι DB, τουλάχιστον μέχρι κ το In Sorte Diaboli που τους άφησα.
Έντιτ. Επίσης, απλά ανέφερα ότι μου θυμίζουν DB, από εκεί κ πέρα είναι στον καθένα αν είναι καλό, κακό ή αδιάφορο 
1 Like
ναι
και ναι
Εγώ που ξεκίνησα απ’ το συμφωνικό Abrahadabra (ήμουν σ’ αυτή τη φάση τότε, οπότε το λάτρεψα και το λατρεύω ακόμη), και πήγα προς τα πίσω, κόβομαι;
Ναι.
Καλα και το όριο που βάζουν τα παιδιά πιο πάνω, επιεικέστατο το βρίσκω
Μα ακριβώς δεδομένου του πόσο ηχητικά παρόμοια είναι μεταξύ τους (άλλο αν κρίνει ποιοτικά κανείς το δεύτερο χειρότερο), είπα να ρωτήσω
παρελειψες υπουλα να διευκρινισεις ποσο πισω πηγες, οποτε σε καταλαβαμε.