Πρώτα απ’ όλα είμαστε ΟΚ μαν, δεν είχα πρόθεση να σε κάνω να τσιτώσεις.
Αλλά πώς να το κάνουμε, το να λες “ο τύπος (αναφερόμενος στον Ozzy) [U]έβγαλε[/U] δίσκους όπως το Vol. 4” κτλ. σημαίνει ότι υπερεκτιμάς τη συμβολή του στους δίσκους των Σάμπαθ. Δε λέω ότι ήταν μια ασήμαντη παρουσία, ο τύπος που απλά του δίνανε τους στίχους να τραγουδήσει κι αυτό ήταν όλο, όχι. Αλλά οι Σάμπαθ ήταν πάντα τα τραγούδια και οι δίσκοι που έγραφαν μαζί ο Τόνι με τον Γκίζερ.
Τώρα και εσύ και ο Γιώργος από πάνω βάζετε ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα: όντως, τί θα γινόταν αν τραγουδιστής των Σάμπαθ ήταν κάποιος άλλος κι όχι ο Ozzy;
Ο Γιώργος απάντησε ήδη εκτιμώντας ότι με άλλο τραγουδιστή οι Σάμπαθ πιθανότατα θα ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό, σε σημείο που μάλλον δε θα θεωρούνταν η πρώτη heavy metal μπάντα αλλά άλλη μια πολύ καλή hard rock μπάντα.
Κι εσύ κατά κάποιον τρόπο απάντησες γράφοντας ότι η αλλαγή μουσικής κατεύθυνσης στις αρχές των 80’s με τον Dio στη φωνή “αποδεικνύει” ότι η φωνή του Ozzy ήταν σημαντικός παράγοντας που συνδιαμόρφωσε τον Sabbath ήχο στα 70’s.
I hear you both… but I beg to differ. 
Πρώτα απ’ όλα ο Γιώργος υπονόμευσε από μόνος του το ίδιο του το επιχείρημα γράφοντας στο τέλος “δε θα μάθουμε ποτέ, αλλά η ιστορία έγραψε Ozzy”.
Ακριβώς. Ούτε γω μπορώ να αποδείξω τίποτα, αλλά το γεγονός ότι πολλοί δε μπορούν να διανοηθούν τους πρώτους δίσκους των Σάμπαθ με άλλο τραγουδιστή πλην του Ozzy δε θα μπορούσε να ιδωθεί ως θέμα… συνήθειας, ή αν θέλετε, υποχρεωτικής ταύτισης; Και για να γίνω πιο σαφής, νομίζω ότι οι περισσότεροι απλά μετατρέπετε μια πραγματικότητα (ο Ozzy τραγούδησε στα πρώτα 8 Σάμπαθ, τέλος, αυτό δεν αλλάζει) σε αποκλεισμό κάθε άλλης πιθανότητας (ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ δε θα μπορούσε να κάνει κλασσικά τα 8 πρώτα Σάμπαθ από τη θέση του τραγουδιστή). Ώωωπα. Μπάστα.
Δε θέλω να θεωρηθεί ότι είμαι σχετικιστής, δεν πιστεύω ότι για κάθε μπάντα ισχύει ότι θα μπορούσε να γίνει αυτό που τελικά έγινε αν είχε κάποιο άλλο βασικό μέλος. Για παράδειγμα όντως δε θεωρώ ότι οι Priest θα γίνονταν αυτό που έγιναν αν δεν είχαν τον Halford στη φωνή. Ούτε οι Maiden χωρίς τον Dickinson. Ούτε οι Manowar χωρίς τον Adams. Ούτε οι Zeppelin χωρίς τον Plant. Κτλ. κτλ. Αλλά για τους Σάμπαθ… ε, θα τολμήσω να το πω. Όχι, ο Ozzy δεν ήταν μονόδρομος. Οι Σάμπαθ θα γίνονταν αυτό που έγιναν και με άλλον τραγουδιστή. Όπως είπα και πριν, αυτό δεν μπορώ εκ των πραγμάτων να το αποδείξω. Και φαινομενικά το “η ιστορία έγραψε Ozzy” λειτουργεί εις βάρος της εκτίμησής μου, αλλά έχω ένα σοβαρό επιχείρημα που με κάνει να ισχυρίζομαι ότι τελικά λειτουργεί υπέρ της: [B]Live Evil.[/B] Δεν έχω την αυταπάτη ότι το επιχείρημα αυτό θα γίνει αποδεκτό, στην τελική για πολλούς αυτός ο δίσκος αποτελεί μια αποτυχημένη προσπάθεια του Dio να τραγουδήσει τα κλασσικά τραγούδια των Σάμπαθ. Έλα όμως που για μένα αποτελεί το ακριβώς αντίθετο: την απόδειξη ότι ο Dio ήταν πιο κατάλληλος τραγουδιστής για τους Σάμπαθ ακόμα και για τα παλιά τους - εννοώ πολύ απλά ότι μ’ αρέσουν περισσότερο με τον Dio παρά με τον Ozzy! Εν τέλει όμως δεν πρόκειται να το τραβήξω ως το σημείο του να ισχυριστώ ότι οι Σάμπαθ θα έβγαζαν τους δίσκους που έβγαλαν στα 70’s με τον Dio στη φωνή. Απλά λέω ότι στις αρχές των 80’s οι Σάμπαθ είχαν βρει τον καλύτερο δυνατό τραγουδιστή ο οποίος είχε μάλιστα τη δυνατότητα να τραγουδάει καταπληκτικά και τα παλιά, οπότε [B]κανείς δε χρειαζόταν πια τον Ozzy.[/B] Ουφ, το είπα.
Κι έρχομαι τώρα στο επιχείρημα του metal militia. Οι Σάμπαθ, λέει, άλλαξαν μουσική κατεύθυνση λόγω Dio, άρα για την προηγούμενη μουσική κατεύθυνση που είχαν ευθυνόταν σε μεγάλο βαθμό ο Ozzy.
Σόρι μαν, αλλά ανεπαρκές.
Πρώτον η αλλαγή της μουσικής κατεύθυνσης των Σάμπαθ με το Dio ως τραγουδιστή δεν αποδεικνύει παρά μόνο ότι η προσωπικότητα του Dio είχε πολύ μεγαλύτερη επίδραση στους Σάμπαθ σε σχέση με τον Ozzy. Είναι γνωστό νομίζω σε όλους ότι ενώ μέχρι να ρθει ο Dio ο Γκίζερ έγραφε σχεδόν όλους τους στίχους, για την επόμενη διετία τους ανέλαβε αποκλειστικά ο Dio, ενώ αν δεν κάνω λάθος είχε και συμβολή στη μουσική και μάλιστα μεγαλύτερη από του Ozzy. Αλλά ακόμα κι αν κάνω λάθος και μόνο το γεγονός ότι εισήγαγε κάτι νέο στιχουργικά για τους Σάμπαθ φτάνει για να έχει επίδραση στη μουσική κατεύθυνση.
Δεύτερον και σημαντικότερο, η αλλαγή της μουσικής κατεύθυνσης των Σάμπαθ δεν ευθύνεται καν, στο μεγαλύτερο μέρος της, στο καινούριο που έφερε μαζί του ο Dio. Όποιος διαφωνεί μ’ αυτό μάλλον δεν έχει προσέξει ιδιαίτερα ότι αν πιάσει κανείς το Black Sabbath και το Never Say Die (για να μην αναφέρω τους “ενδιάμεσους σταθμούς” και κυρίως τα Sabbath Bloody Sabbath και Technical Ecstasy) παρατηρεί σημαντικές διαφορές στο ύφος της μπάντας. Η αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι οι Σάμπαθ στην “Ozzy εποχή” ούτως ή άλλως ποτέ δεν ηταν κάτι το ενιαίο και απαράλλαχτο - πέραν φυσικά του πυρήνα του ύφους τους, της ταυτότητάς τους, ήταν πάντα μια μπάντα που πειραματιζόταν, εξελισσόταν, άλλαζε. Και αυτό επίσης οφείλεται κατά κύριο λόγο στις ανησυχίες του Iommi και του Butler. Δε χρειάζεται νομίζω να θυμίσω τί κράξιμο είχαν φάει στην εποχή τους δίσκοι όπως το Sabotage και το Technical Ecstasy, παρ’ όλο που ήταν “η ίδια μπάντα”, με τον ίδιο τραγουδιστή κτλ. Έχω την εντύπωση λοιπόν ότι ένα παρόμοιο σταυροδρόμι στην πορεία των Σάμπαθ ήταν και εκείνο το διάστημα από τα τέλη του '79 μέχρι τις αρχές του '80. Κάτι άλλαζε στη βρετανική μουσική και αυτό το είχαν καταλάβει ο Τόνι και ο Γκίζερ, οι οποίοι “ξαφνικά” απομακρύνθηκαν από τις progressive τάσεις τους τα προηγούμενα χρόνια και ήρθαν πολύ πιο κοντά στον “καινούριο” ήχο που αντιπροσώπευε το NWOBHM. Θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο χωρίς Dio; Προφανώς και όχι, ο Dio ήταν ένας τραγουδιστής με πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες από τον Ozzy και αυτό φυσικά το εκμεταλλεύτηκαν οι Iommi/Butler. Αυτό θα έπρεπε όμως να το λέμε για καλό. Εκτός κι αν για κάποιους υπάρχει το θέμα της “χαμένης αλητείας”, όπως είπε ο metal militia. Διαφωνώ προσωπικά, αλλά ΟΚ, το δέχομαι.
Αυτά εν ολίγοις. 
Το πόιντ μου ΔΕΝ είναι ότι ο Ozzy ήταν σκατά, μακάρι να μην είχε “τύχει” ποτέ να είναι ο τραγουδιστής των Σάμπαθ ή οτιδήποτε τέτοιο, για όποιους πιθανόν να κατάλαβαν αυτό. Το πόιντ μου είναι ότι οι Σάμπαθ στα 70’s, που σίγουρα (και για μένα) έβγαλαν τους καλύτερους δίσκους της ζωής τους, είχαν μεν στη φωνή τον Ozzy και μπράβο του και όλα τα σχετικά, αλλά σε τελική ανάλυση για μένα θα είναι πάντα μια σειρά δίσκων που οφείλονται στη συνθετική μεγαλοφυία των Tony Iommi και Geezer Butler, που όταν τους ακούω δε σκέφτομαι “γειά σου ρε μεγάλε Οzzy” αλλά “ο Θεός να μου κόβει μέρες και να δίνει χρόνια στον Τόνι να γράφει τέτοια ριφφς και στον Γκίζερ για να γράφει τέτοιους στίχους”, ότι στην τελική δεν τραβάω κανένα ζόρι με το ποιός θα είναι ο τραγουδιστής των Σάμπαθ, αρκεί να υπάρχουν εκεί οι δύο ανυπέρβλητοι μουστάκιες. Όσο για τον Ozzy, θεωρώ ότι η καλύτερη περίοδος στην καριέρα του ήταν η διετία '80-'81 και οι δύο πρώτοι προσωπικοί του δίσκοι. Over and out.
Το πόιντ μου ΔΕΝ είναι ότι ο Ozzy ήταν σκατά, μακάρι να μην είχε “τύχει” ποτέ να είναι ο τραγουδιστής των Σάμπαθ ή οτιδήποτε τέτοιο, για όποιους πιθανόν να κατάλαβαν αυτό. Το πόιντ μου είναι ότι οι Σάμπαθ στα 70’s, που σίγουρα (και για μένα) έβγαλαν τους καλύτερους δίσκους της ζωής τους, είχαν μεν στη φωνή τον Ozzy και μπράβο του και όλα τα σχετικά, αλλά σε τελική ανάλυση για μένα θα είναι πάντα μια σειρά δίσκων που οφείλονται στη συνθετική μεγαλοφυία των Tony Iommi και Geezer Butler, που όταν τους ακούω δε σκέφτομαι “γειά σου ρε μεγάλε Οzzy” αλλά “ο Θεός να μου κόβει μέρες και να δίνει χρόνια στον Τόνι να γράφει τέτοια ριφφς και στον Γκίζερ για να γράφει τέτοιους στίχους”, ότι στην τελική δεν τραβάω κανένα ζόρι με το ποιός θα είναι ο τραγουδιστής των Σάμπαθ, αρκεί να υπάρχουν εκεί οι δύο ανυπέρβλητοι μουστάκιες. Όσο για τον Ozzy, θεωρώ ότι η καλύτερη περίοδος στην καριέρα του ήταν η διετία '80-'81 και οι δύο πρώτοι προσωπικοί του δίσκοι. Over and out.
