Βρε αν είναι να πάνε σε φιλανθρωπίες χαλάλι.
Το θέμα είναι μη γίνουν τίποτα πλαστικές της Sharon…
Στην τελικά προφανώς θα κυκλοφορήσει και σε 472894 formats εν καιρώ, οπότε βλέπουμε.
2 Likes
Καλός δίσκος το Dehumanizer, αλλά είμαι της άποψης ότι κακώς αποπέμφθηκε ο Tony Martin (και μάλιστα άκομψα) τη στιγμή που και σταθερή σύνθεση είχαν μετά από καιρό βρει οι Sabbath και πολύ καλούς δίσκους έβγαζαν με την σύνθεση εκείνη, για χάρη μιας επανένωσης με τον Dio που - όπως όλοι εξαρχής μπορούσαν να φανταστούν - θα είχε μικρό χρονικό ορίζοντα, κι ας υπήρχε σαφώς μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τον κόσμο!
9 Likes
Ενδεχομένως να είχε μεγαλύτερο χρονικό ορίζοντα εάν οι Sabbath (ο Iommi δηλαδή) δεν δεχόταν τη θέση support στην “τελευταία” συναυλία του Ozzy. Πολύ φάουλ κίνηση και λογικό που την έκανε με ελαφρά ο Dio.
Από την άλλη, ναι, το σερί Eternal Idol-Headless Cross-Tyr έδειξε ότι οι Sabbath μπορούσαν να δώσουν κάτι ποιοτικό και διαφορετικό, αλλά ο Iommi υπήρξε ανέκαθεν ξεροκέφαλος.
(διάβασα πρόσφατα ένα βιβλίο του Mick Wall για την ιστορία των Sabbath και πραγματικά τα όσα έκανε ο Iommi διαχρονικά, όταν στην ουσία έτρεχε μόνος του το συγκρότημα, τα λες αδιανόητα…)
2 Likes
Μπορεί και να κάνω λάθος, αλλά έχω την αίσθηση ότι η σκατένια συμπεριφορά προς τον Martin ήταν κυρίως στο τέλος της δεύτερης θητείας του, όταν σχεδίαζαν το reunion με τον Ozzy και δεν του το είχαν πει καν
Αχαρακτήριστος χειρισμός, για μένα η μεγαλύτερη κηλίδα στην πορεία του Μπαμπά μας
3 Likes
Εκπληκτική φωνή ο Tony Martin με αξιόλογους δίσκους στους Black Sabbath. Απλά νιώθω ότι πάντα τον υποτιμούσε ο Iommi.
4 Likes
Συμφωνώ με τα όσα έχετε αναφέρει περί Tony Martin και να αναφέρω δύο πράγματα εδώ.
-
Στην αυτοβιογραφία του, ο Αϊομι λέει ότι συγκριτικά με άλλους τραγουδιστές που πέρασαν από το συγκρότημα, ο Martin δεν είχε σκηνική παρουσία, ήταν κάπως αδιάφορος και μάλιστα, σε μια συναυλία, υπήρξε παρεξήγηση όπου οι σεκιουριτάδες τον μπέρδεψαν με ακροατή που ανέβηκε στη σκηνή και έκανε τον τραγουδιστή και τον κατέβασαν άρον άρον. Γενικά, ακόμα και από βίντεο της εποχής, δεν λες τον Martin ιδιαίτερα επιβλητικό επί σκηνής, ειδικά όταν πετούσε συνεχώς πάσες στο κοινό για τα δύσκολα φωνητικά μέρη.
-
Βάσει αυτού, οι Sabbath δεν είχαν τόση εμπορική επιτυχία σε εκείνη τη φάση. Σαφώς και έπαιξαν ρόλο κι άλλες συνθήκες, σίγουρα όμως ήταν και αυτή η φάση με τον Martin. Ναι, πάλι επλήγη η σταθερότητα του συγκροτήματος ξαναφερνοντας τον Dio, δεν μέτρησε το ότι καλλιτεχνικά θα ήταν πλήγμα αυτή η συνεργασία καθώς ήδη είχαν ένα καλό δημιουργικό σερί. Εδώ όμως, υπάρχει το εξής, καλή και η καλλιτεχνια, από αυτό όμως βιοποριζονται οι καλλιτέχνες και με τον Martin, το ταμείο ήταν μείον επομένως, ο Dio τους ξελασπωσε οικονομικά σε εκείνη τη φάση.
Ναι, φέρθηκαν σκάρτα στον Martin και τις δύο φορές, καλώς η κακώς όμως, μια μπάντα, δεν παύει να είναι και επιχείρηση, δεν ωφελεί μόνο να δημιουργούν “εμπόρευμα”, ωφελεί κι να έχει γκελ. Και για να λέμε και του στραβου το δίκιο, μπορεί το Dehumanizer να μην ήταν η απόλυτη επιτυχία, για εκείνη τη φάση όπου βρίσκονταν όμως, τους έφερε και πάλι στο προσκήνιο, ξαναχαθηκαν με την επιστροφή του Martin, ξαναπήραν τα πάνω τους με τον Ozzy και η συνέχεια γνωστή…
5 Likes
Αδυνατισε πολυ ο Ward! Ο Geezer πολυ cool παππους 
15 Likes
Κι ο Οζζι πολυ cool γιαγια
12 Likes
Για όποιον ενδιαφέρεται έχουν βγάλει έξτρα εισιτήρια στα πλαϊνά (που δε θα βλέπεις τις οθόνες) και πισω (πανω-πάνω) που θα σου κόβει τη μισή σκηνή το στέγαστρο. Το εψησα για λίγο αλλά δεν, μου έχει λήξει και το διαβατήριο.
Τα “καλά” θα έχουν μια τέτοια θέα
Κι όσοι δεν πρόλαβαν να κλείσουν εισιτήριο, καλό, μέτριο ή χάλια, μπορούν πάντα να ελπίζουν στην επόμενη… τελευταία συναυλία των Sabbath/Ozzy!
1 Like
Οι Judas Priest ανέβασαν τη δική τους εκδοχή στο War Pigs, ενόψει της συναυλίας των Sabbath:
Κατά τα άλλα, αρχίσαμε:
4 Likes
Να περασετε τελεια, εχω ηδη 2-3 γνωστους που εχουν παει εκει και, οκ δεν ζηλευω, αλλα θα ηθελα να ειμαι.
1 Like
Σκέψεις για το πως φτάσαμε εδώ, το πως θυμόμαστε και για τα δικά μας ξεκινήματα.
Έφτασε κ η μέρα που, όπως τουλάχιστον ισχυρίζονται οι ίδιοι, είναι η τελευταία φορά που θα βγουν μαζί στο σανίδι. Βέβαια τίποτα δεν έχει τελειώσει μέχρι να το πει η Σάρον, όπως έχει αποδειχθεί πολλάκις. Και είναι άβολο, αλλά είναι και αληθινό ταυτόχρονα, πως για όσους μεγαλώσαμε στα 80ς και στα 90ς, οι Black Sabbath ανήκαν στο “παρελθόν”, ήταν δεινόσαυροι και καθόλου relevant με την τότε ποπ κουλτούρα.
H περίοδος με τον Martin δεν έκανε και μεγάλο εμπορικό γκελ, παρότι ήταν εξαιρετική και το Dehumanizer με τον Dio, παρότι καλό, δεν μπόρεσε να τους ξαναβάλει στο παιχνίδι, αφού η φάση με το Mtv, το Grunge, το χιπ-χοπ κτλ δεν σήκωνε τα ασήκωτα riff του Iommi. Το live του 1987 στην Αθήνα με τον Martin ελάχιστοι πια το θυμούνται και ακόμα πιο λίγοι το μνημονεύουν.
Υπήρχε όμως η σόλο καριέρα του Ozzy, που στα 80ς έβγαλε μερικούς μνημειώδεις metal δίσκους το δαιμόνιο management δεν θα μπορούσε να τον αφήσει να συνταξιοδοτηθεί μετά την No More Beers περιοδεία του. Μέσα από τον Ozzy και τις κιθάρες των Rhoads και Wylde μάθαμε πολλοί της γενιάς μας τους Sabbath, ετεροχρονισμένα δλδ. Τι να κάνουμε, δεν προλάβαμε τα τιμημένα 70ς. Και οι αναφορές στον εγχώριο μέταλ Τύπο δλδ δεν ήταν τόσες, όσο μετά το Reunion. To δίδυμο Maiden-Metallica ήταν αυτό που έσερνε τον metal χορό (και εν πολλοίς συνεχίζει…)
Θυμάμαι πως στη συλλογή με metal μπαλάντες που είχε βγάλει ο Δεξιός υπερβραβευμένος από τον θεό τον ίδιο, καραφλοδαίμων Δημήτρης Κατής και μοσχοπούλησε, είχε επιλέξει από Sabbath το εξαιρετικό μεν, αλλά όχι και αντιπροσωπευτικό Feels Good To Me. Υπήρχε φυσικά και η σόλο καριέρα του Dio, που επίσης έδωσε δισκάρες ατελείωτες, όμως κι αυτός από τα 90ς και μετά δεν μπόρεσε να ακολουθήσει το ρεύμα και οι Sabbath και οι Rainbow, ειδικά οι δεύτεροι, είχαν περάσει πια στην κατηγορία “φυστικοροκ”, που λέει και ένας φίλος.
Χρειάστηκε να ανακοινωθεί το Reunion της αρχικής σύνθεσης το 1997 και το τρομερό promotion που έφαγε για να αναθερμανθεί το ενδιαφέρον και όλοι θεωρήσαμε ότι το The Last Supper θα ήταν όντως το τέλος. Φυσικά η Σάρον δεν είχε την ίδια άποψη. Από το 2002 έως το 2005 αποφασίζει να κάνει τη ζωή τους ριάλιτι σόου, οι κάμερες του MTV καταγράφουν κάθε μέρα των Osbournes και ο Ozzy γίνεται μια καλτ φυσιογνωμία, που πια ξεφεύγει από το στενό μουσικό του αποτύπωμα και περνάει στο προσκήνιο ως μια περσόνα σε μια ζωή που αποτελεί μια “συνεχόμενη παράσταση”. Ενσαρκώνει έναν ρόλο εαυτού, από τον οποίο και δεν μπορεί να ξεφύγει ποτέ.
Κι επειδή τη φήμη πολλοί εμίσησαν, το χρήμα ουδείς, υπήρξε και το Ozzfest, ένα περιοδεύον φεστιβάλ με τρομερά line up, που χρηματοδότησε τόσο τις φιλοδοξίες της Sharon, όσο και εδραίωσε τον Ozzy σαν έναν “Πατριάρχη” του μέταλ, μετά από καμιά 20ετία που ήταν απλά κομμάτι του ή και ενίοτε ξεχασμένος. Δεν υπήρξαν φυσικά ανέφελα αυτά τα χρόνια, η κριτική που δέχτηκε ο Ozzy δεν ήταν λίγη, η φθορά από τις καταχρήσεις και τις περιοδείες ήταν παραπάνω εμφανής, ακόμα και πριν 20 χρόνια που τους είδαμε και δω.
Αντίθετα βέβαια με τον Ozzy και τις μέτριες έως αδιάφορες κυκλοφορίες του εδώ και 30 χρόνια, ο Iommi έχει μεταμορφωθεί σαν κιθαρίστας και από την μονολιθική προσέγγιση των 70ς έχει φτάσει να δώσει δισκάρες, που μπορεί να μην πήγαν καλά εμπορικά, όμως δείχνουν μια εμφανέστατη εξέλιξη παικτική και αισθητική. Σταθερά ποιοτικός και προσαρμοστικός συνεχίζει να είναι αυτός που διαμόρφωσε τον ήχο του metal genre, χωρίς μα και μου. Υπήρξε φυσικά μέρος μιας εξέλιξης ενός ήχου που γεννήθηκε στα 60ς, αλλά ο τρόπος που το μετουσίωσε σε ριφ, ποτισμένα από τη μουντίλα του Birmingham, ήταν μοναδικός.
Επομένως σήμερα έχουμε ένα live επικήδειο, χωρίς να έχει πεθάνει κανένας. Μοιάζει με το live στο Wembley εις μνήμη του Mercury, αλλά χωρίς τόσο αυθορμητισμό και κοινωνικό προβληματισμό (λόγω Aids τότε, λοατκι κοινότητας κτλ). Θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για τις 3 ταφές των Black Sabbath, σαν του Μελκιάδες Εστράντα ένα πράγμα και δεν θα χει και άδικο. Είναι μια γιορτή του metal, αλλά κάπως στενάχωρη ξέρω γω, γιατί αφενός όλοι είναι ζωντανοί, αλλά από την άλλη είναι κάπως λες και κάνουμε πάρτι συνταξιοδότησης ενός ολόκληρου είδους. Και οι περισσότεροι που συμμετέχουν άλλωστε έχουν κολλήσει τα περισσότερα ένσημα που χρειάζεται.
Θα θέλαμε όλοι να είμαστε εκεί; Εννοείται. Είναι ακόμα μια έμπνευση της Sharon; Φυσικά. Θα ήταν το ίδιο, αν δεν ήταν ο Ozzy; Στην καμία. Όπως και να χει, όσοι τυχεροί, καλά να περάσετε, οι υπόλοιποι είτε από τις οθόνες μας live είτε αργότερα στο super deluxe collector’s dvd version, που θα βγει, με τιμή ακριβότερη του εισιτηρίου για το live. Κλασικά.
26 Likes
Έχει και tool το πρόγραμμα;
Δεν θυμάμαι να ήταν στην αρχή.
Το παρακολουθώ μέσω ίντερνετ, με ξένισε αρχικά το εισιτήριο, παρόλα αυτά, ήθελα λίγο να ζήσω τη φάση της συναυλίας από την αρχή μέχρι τέλους, στην τελική, 40€ για να δούμε όλα αυτά τα συγκροτήματα, ας μη γελιομαστε, είναι αστείο ποσό.
Τη στιγμή που γράφω το μήνυμα, στο live streaming έχουμε Alice In Chains και μέχρι τώρα, ενδιαφέρουσες εκτελέσεις και εμφανίσεις και ενδιαφέρουσες επιλογές κομματιών, μένει να φανεί τι θα ακούσουμε από τα τιμώμενα πρόσωπα.
Όντως μεγαλειώδης συναυλία, άκρως τιμητική για τους πατέρες του είδους από το οποίο έχουνε προκύψει τόσα πολλά και διαφορετικά συγκροτήματα…
1 Like
