[LEFT]Θα γράψω λιγα λόγια το νέο άλμπουμ του Μπεηλάκου μιας και δε νομίζω να υπάρχει καν thread για την πάρτη του. Κακώς θα έλεγα, καθώς συνθετικά τα καταφέρνει περίφημα και βγάζει πολλά ωραία τραγούδια κατά καιρούς. Φωνή ξέρουμε, άλλοι γουστάρουν και άλλοι σιχαίνονται, με την περίοδο θητείας του στους Iron Maiden να γίνεται το επίκεντρο της συζήτησης (τα ίδια και τα ίδια).
Μετά απο ένα καραμέτριο άλμπουμ (King of metal) μα και μετά απο αρκετές δισκάρες (όλα σχεδόν τα προηγούμενα) ο Blaze Bayley ανακάμπτει δισκογραφικά με το Infinite Entanglement, ένα concept άλμπουμ με θέμα την κοσμολογία, την φύση και τον άνθρωπο. Με τα μέλη των Absolva (και τον εκπληκτικό Chris Appleton στις κιθάρες) live στο πλάι του τα τελευταία χρόνια, βγάζουν μαζί τον πρώτο τους δίσκο.Και αξίζει.
Το εναρκτήριο ομώνυμο με την γέφυρα και το ρεφρέν του με έστειλε, πορωτικό,δυνατό , επικό, με σολάρα. Σχεδόν progressive,με πανέξυπνες αλλαγές στον ρυθμό, με έξυπνα δεύτερα φωνητικά, τελειώνει και θες να το ξαναβάλεις. Φάπα με το καλημέρα. Μετά, η κομματάρα A thousand years, πιο δυνατό, εθιστικό, πολυ πιασάρικο, για live καταστάσεις. Το Human που το έχει βγάλει βιντεοκλιπ καλό επίσης μα κ αυτό δουλεμένο κυρίως στο ρεφρέν. Ακολουθεί ακουστική μπαλάντα με κιθάρα/βιολί και τον Blaze να δίνει πόνο. Και λες μαλάκα, τι έχει γράψει; Για να μη γινομαι κ κουραστικός, όλα τα υπόλοιπα μου αρέσαν, με το μεηντενικό αλα Fear of the dark φωνακλάδικο Independence να κλέβει τις εντυπώσεις.
Επι του συνόλου, ένας ανέλπιστα καλός και τίμιος heavy metal (και ηχητικά αρκετά καλός) δίσκος απο έναν ανεξάρτητο καλλιτέχνη που μετά απο τόσες πολλές ατυχίες εδώ κ χρόνια κ άπειρες αλλαγές στην σύνθεση της μπάντας συνεχίζει αξιοπρεπέστατα, τουλάχιστον. Δεν αναπαύεται στα χρόνια των Maiden σαν τον Di’Anno (άσχετα αν που κ που κάνει κάμια all exlusive Xfactor/Virtual XI βραδιά) καθώς το σετλιστ του αποτελείται κυρίως απο δικά του κομμάτια κ κάποια maiden classics (λέμε τώρα). Άξιος![/LEFT]
Υπάρχουν κάποιες καλές στιγμές αλλά μέχρι εκεί. Ωραίο το ομώνυμο (παρά τα εκνευριστικά ερασιτεχνικά σφυρίγματα στην εισαγωγή), γαμάτο το ακουστικό, ωραία τα Stars Are Burning, Independence. Από εκεί και πέρα χωρίς να υπάρχει κάτι πολύ κακό, παραείναι όλα κάπως κοινότυπα, ουδέτερα, άνευρα, χωρίς εξάρσεις. Περίμενα κάτι για να ρεφάρει μετά το King Of Metal, κάτι στα κυβικά των 5 πρώτων άλμπουμ αλλά δυστυχώς δεν έκατσε.
Το ακόμα χειρότερο είναι ότι από την τωρινή του μπάντα δε μου αρέσει κανένας. Άμα ήταν αλλουνού μπάντα θα έπεφτε το κράξιμο που τους αρμόζει. Άντε να περιμένεις κάτι καλύτερο την επόμενη φορά.
Μου κάνει εντύπωση το τελευταίο που λες. Όταν είχα δεί για πρώτα φορά τους Fury UK (και μετά Absolva) είχα εντυπωσιαστεί με την τεχνική και τον ήχο του κιθαρίστα τους. Νομίζω ότι είναι καλή χείρα βοηθείας για τον Blaze καθώς είναι και ικανός συνθέτης, σε αντίθεση με το tribute-θίασο της προηγούμενης πενταετίας. Όσο πιο δεμένη είναι η ομάδα του κ γράφουν όλοι μαζί,τόσο πιο γαμάτα βγαίνουν τα κομμάτια, το απέδειξε σε ολους,σχεδόν,τους δίσκους του. Εγώ είμαι αισιόδοξος για κάτι ακόμα καλύτερο (edit:να πιάσει τα γνωστά του στάνταρ ίσως;)
Πάντως καλό το trio, αλλα θέλεις και μια δεύτερη κιθάρα να γεμίζει τα κομμάτια, μακάρι να πάρει και τον Luke των Iced Earth σε μόνιμη βάση.
Χρειάζεται όντως δεύτερη κιθάρα για τα live. Αν και μάλλον υπάρχει πρόβλημα στο οικονομικό. Στούντιο γίνεται η δουλειά και με έναν αν του δώσεις και τον ανάλογο χώρο στη μίξη. Έχω την αίσθηση ότι η φωνή τα υπερκαλύπτει όλα.
Τους είχα πετύχει κανά 2 φορές τους Fury UK. Ο μπασίστας τους, αυτός που πήγε στους Iced Earth, πρέπει να είναι μεγάλος Blazeάκιας. Ας μάσει όσα προλαβαίνει και ας έρθει. [emoji2]
