Πρώτη ακρόαση. Εντάξει, έμεινα μαλάκας. Δεν έχω να πω πολλά, τα είπαν και οι προηγούμενα στα ποστ τους.
Τρομερή ατμόσφαιρα, που με το φλάουτο και το όργανο σε ταξιδεύει, πολύ λυρικός δίσκος, που παραπέμπει σε άλλες εποχές. Μου άρεσαν οι occult στίχοι, μου θύμησαν Pagan Altar.
Εύχομαι αυτό το συγκρότημα να μας απασχολήσει για πολύ ακόμα στο μέλλον.
Είναι δισκάρα απλά.
Me hermit και demon brother απο τα αγαπημένα μου τραγούδια της χρονιάς.
70’ς feeling και φλάουτο απλά σε ταξιδεύουν όσο δεν πάει.Και τα διάφορα οργανάκια τα έχουν μιξάρει άπειρα προσεχτικά για να είναι όλα στη θέση τους.
Και γαμω τους δισκους!
Αυτες τις μερες τον ακουω συνεχεια και οσο τον ακουω τοσο περισσοτερο μ’αρεσει.
Μαλλον ειναι ενα σκαλι πανω απ’το ντεμπουτο,αλλα δε μπορω να κρινω με σιγουρια…(δεν εχει και νοημα αλλοστε)
Τα:
The Great God Pan
Oliver Haddo
Daughter Of The Sun
και Hermit
τα καλυτερα απο κει μεσα για μενα.
Αραγε αν ο Iommy εμενε στους Jethro Tull και φερνανε την Patti Smith να τραγουδα ετσι θα ακουγονταν???:-k
Κλείνω την ημέρα μου με τον δίσκο…πόσο γαμάτοι οι blood ceremony…
Έχουν πάει τη μουσική τους ένα κλίκ μπροστά 8)
Πολύ ωραίος δίσκος, στα καλύτερα της χρονιάς.
Φωνητικά, κιθάρες, το φλάουτο ειναι όλα εξαιρετικά ταιριαστά και δημιουργούν ξεχωριστή vintage αίσθηση.
Στα συν του και η διάρκειά του. Περίμενα να ναι όλα 10 λεπτα ως άλλοι Electric Wizard αλλά διαψεύστηκα.
Μπράβο, μπράβο.
Λοιπόν, αυτή η μπάντα έχει εξελιχθεί σε λατρεία. Αυτή η ατμόσφαιρα και το άρωμα από τα παλιά ανακατεμένο με θεματολογία που αγαπάμε, το φλάουτο που κυριολεκτικά σε υπνωτίζει και όλα αυτά με τη συνοδεία της φωνής της Alia που δένει τόσο όμορφα με το όλο στυλ είναι μαγευτικά. Και η πλάκα είναι ότι ενώ γενικά δε συμπαθώ τις μπάντες με γυναικεία φωνητικά, τους Blood Ceremony ίσως δε θα μπορούσα να τους φανταστώ με άλλη φωνή. Κι εκεί που φαντάζεσαι μαυροντυμένες να χορεύουν σε σκοτεινά δάση σκέφτεσαι πόσο γαμάτο θα ήταν να τους έβλεπες live με Electric Wizard. Και ανακαλύπτεις ότι πριν 2 χρόνια είχαν όντως παίξει μαζί :razz: . Αnyway, για να πάω και στον δίσκο ίσως είναι λίγο πιο βαρύς σε σύγκριση με τον προηγούμενο (τον οποίο στην αρχή η αλήθεια είναι ότι τον προτιμούσα ελαφρώς παραπάνω) αλλά σιγά σιγά η μπάντα αρχίζει και δείχνει πιο έντονα τα στοιχεία της. Προσωπική αδυναμία το Return To Forever από τον πρώτο δίσκο και το Oliver Haddo από τον φετινό.
A μπράβο ! Ωραίο το bump σου 
Ακολουθεί ποστ χωρίς ιδιαίτερη σημασία :
Αααα και όπως έχω ξαναπεί εδώ και καιρό, ΦΕΡΤΕ ΤΟΥΣ κάποιος τώρα που γυρίζει :!:
Παθολογικη λατρεια για αυτη τη μπαντα,το αλμπουμ απο παρα πολυ καλο εως μπομπα,αλλα αυτο το πρωτο τους το διαμαντι δε το ξεπερναει…
Μεγάλη λατρεία η μπάντα!!! Άραγε θα τους δούμε ποτέ στα μέρη μας??? Άντε ρε, κάντε κάποιος τη παλικαριά και φέρτε τους!!