Ψάχνοντας το τόπικ, δε βρήκα παρόμοιο θρεντ…για τους θεούληδες και το νέο δίσκο, που κυκλοφόρησαν πρόσφατα - στις 7 Μαρτίου, αν δεν απατώμαι - υπό τον τίτλο Living With The Ancients :!:
Blood Ceremony - Living With The Ancients.
1. The Great God Pan
2. Coven Tree
3. The Hermit
4. My Demon Brother
5. Morning of the Magicians
6. Oliver Haddo
7. Night of Augury
8. The Witch’s Dance
9. Daughter of the Sun
Δυστυχώς δεν έχω προλάβει να το αγοράσω και για αυτόν τον λόγο δεν τον έχω ακούσει ολόκληρο. Ωστόσο, έχω ακούσει αρκετά τραγούδια τους και συγκεκριμένα τα Night Of Aurury (ήταν το πρώτο τραγούδι που άκουσα από το δίσκο και κόλλησα!), Coven Tree (δεύτερο κόλλημα), The Hermit, My Demon Brother, Morning Of The Magicians, Oliver Haddo και Daughter Of The Sun (τρίτο κόλλημα)…
Εν ολίγοις τα έχω ακούσει σχεδόν όλα , παρόλα αυτά χρειάζονται ακόμα πολλές ακροάσεις για να έχω μία πιο ολοκληρωμένη γνώμη! Η πρώτη εντύπωση ήταν πάρα πολύ θετική!
Το ίδιο καλές συνθέσεις (μπορεί και καλύτερες) με αυτές της πρώτης τους κυκλοφορίας! Εμένα, προσωπικά, η μουσική τους με ‘‘ταξιδεύει’’ και τα τραγούδια τους μου ακούγονται αρκετά ‘‘κλασικά’’…
Λοιπόν τους Blood Ceremony τους είχα βρει από σπόντα πέρισυ καθώς έψαχνα στο μαισπεις των Electric Wizard και είδα ότι τους είχαν σαπορτ σε κάποιες συναυλίες τους.Κατέβασα έτσι το μοναδικό τότε άλμπουμ τους και έμεινα μαλάκας!
Το Living with the Ancients συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το ντεμπούτο τους παραμένοντας στο ίδιο στυλ, δηλαδή σε αυτό το occult doomy rock/metal που βγάζει μια vintage αισθητική τόσο με το όργανο και με το φλάουτο που χρησιμοποιούν, αλλα και γενικότερα οι συνθέσεις και η παραγωγή(που είναι ένα κλικ πιο βαριά σε σχέση με το ντεμπούτο) δημιουργούν αυτή την αίσθηση παλιούρας.Στα στοιχεία που μου αρέσουν πολύ στους Blood Ceremony συμπεριλαμβάνονται και τα φωνητικά της Alia O’Brien που είναι άκρως ταξιδιάρικα.
Η ουσία είναι ότι ο δίσκος είναι εξαιρετικός και έχει άκρως γαμηστερές συνθέσεις ικανές να ταξιδέψουν και να ικανοποιήσουν τους λάτρεις αυτού του ειδους και όχι μόνο.Είναι ανούσιο να μπαίνουμε σε συγκρίσεις με τον προκάτοχό του, αλλά αν κάποιοι ενδιαφέρονται θα έλεγα ότι είναι ισάξιος του.Στην αρχή μου φάνηκε ένα κλικ κάτω, αλλα όσο τον ακούω τόσο πιο πολύ μου αρέσει.Τσεκάρετε αξίζει.
Πολύ ωραία τα λες Faust! Εγώ δε θυμάμαι ακριβώς πως τους είχα ανακαλύψει…νομίζω μέσα από το λαστ τελείως τυχαία! Εννοείται πως δε συγκρίνω τα δύο άλμπουμ, αλλά απ’όσα έχω ακούσει (ολόκληρο το ντεμπούτο άλμπουμ τους - όλα από το νέο άλμπουμ πλην ενός) έχω κολλήσει με όλες τις συνθέσεις του νέου δίσκου από την πρώτη στιγμή! Πρώτα πρώτα, με το Night Of Augury, έπειτα με τα Coven Tree και Daughter Of The Sun και από χθες με το My Demon Brother! Ε, με κάθε επιφύλαξη, λέω ότι αυτός ο δίσκος μ’αρέσει λίγο πιο πολύ από τον προκάτοχό του σα σύνολο! Σαφώς και τα The Rare Lord, Hop Toad και Children Of The Future είναι κομματάρες (τα αγαπημένα μου απ’τον πρώτο), αλλά από το δεύτερο μαρέσουν όλα εξίσου! Κάποιος άλλος μπορεί να έχει αντίθετη γνώμη! Άλλωστε για αυτό πήρα την πρωτοβουλία να ανοίξω το θρεντ, για να συζητήσουμε και να λέμε τη γνώμη μας για το συγκρότημα και όχι για να μπούμε στο ‘‘τρυπάκι’’ να συγκρίνουμε τους δύο δίσκους! Λοιπόν, το ποστ σου (είναι και το πρώτο) είναι υπέροχο…ακριβώς αυτό… βγάζουν μία αίσθηση παλιούρας (εξού και ο χαρακτηρισμός ‘‘κλασικά’’ που χρησιμοποίησα κ εγώ πιο πάνω) που γουστάρω κ εγώ με χίλια! Και όσα λες με βρίσκουν απολύτως σύμφωνη! Ένα από τα δυνατά τους σημεία είναι το φλάουτο ([I]The Rare Lord - http://www.youtube.com/watch?v=am2fcSNTWOs&feature=related[/I] -> σε αυτό το κομμάτι ‘‘δεν υπάρχει’’ πραγματικά!) και η φωνή της Alia!
Καλώς εχόντων των πραγμάτων, αύριο θα έχω στα χέρια μου αυτή τη δισκάρα…δε βλέπω την ώρα :!:
έδιτ. Faust έχεις γούστο και στη μουσική και στις γυναίκες!
Πάντως δεν έχω δει να γίνεται και πολύ ντόρος στο φόρουμ γι’αυτούς, ειδικά αν σκεφτούμε τον χαμό που έγινε με τους Orchid(μην παρεξηγηθώ, κι εγώ το γουστάρω κάργα το Capricorn).Eγώ τους θεωρώ από τις καλύτερες νέες μπάντες στο ντουμ.
Το φλάουτο όπως λες Silent Winter είναι τεράστιο συν στη μουσική τους, προσωπικά με τρελαίνει σε κομμάτια όπως τα ινστρουμένταλ τους a wine of wizardry, the hermit και The witch’s dance.
Ναι, διότι είναι ένα στοιχείο, που χαρακτηρίζει τη μουσική τους (την κάνει ιδιαίτερη)! Το πρώτο κομμάτι που άκουσα πριν καιρό ήταν το The Rare Lord (παντοτινή αγάπη) και από τότε τους συμπεριέλαβα στα αγαπημένα μου doom συγκροτήματα! Επίσης ,σήμερα (ξανά) άκουσα δύο φορές το ντεμπούτο Blood Ceremony…και πραγματικά κόλλησα (θα το αγοράσω κι αυτό, κι ας το χω κατεβάσει… :P). Όντως τώρα που το ξανά σκέφτομαι, δεν γίνεται να τα συγκρίνεις! Εγώ ξανά κόλλησα με το παλιό και είμαι και τρελά ενθουσιασμένη με τα καινούργια τους κομμάτια…δε μπορώ, λοιπόν, να μαι αντικειμενική! Αν και δεν γνωρίζω πολλά, ούτε είμαι ιδιαίτερα ψαγμένη, αυτό που πιστεύω είναι ότι oι Βlood Ceremony είναι απ’τα καλύτερα (αν όχι το καλύτερο) ντουμ μέταλ/ροκ συγκρότημα με γυναικεία φωνητικά (μαζί με Jex Thoth). Η Αlia είναι πολύ γλυκιά και η φωνή της ‘‘δένει’’ καταπληκτικά με τα κομμάτια και με την όλη ατμόσφαιρα, που δημιούργει η μουσική τους!
Πορώθηκα και με άλλα δύο κομμάτια σήμερα (από τον πρώτο δίσκο αυτή τη φορά :P) …τα Return To Forever και Μaster Of Confusion (και με το I’m Coming With You λίγο).
Από τους Orchid ένα κομμάτι είχα ακούσει (δεν πάνε κ πολλές ημέρες). Τώρα άκουσα κάνα δυο ακόμα …ε, δεν τρελάθηκα (βέβαια είναι νωρίς ακόμη για να το λέω αυτό). Aρκετά καλοί πάντως (πιο πολύ το Into The Sun μου άρεσε).
Τρομερή μπάντα, Απίστευτη όσο καμια άλλη! Τους ακολουθούσα από τις αρχές τους, πριν καν βγάλουν τον πρώτο δίσκο τους.
Έχω κουραστεί αφάνταστα όμως με αυτή την ΓΑΜΗΜΕΝΗ την Rise Above πια. 45? με σταλτικά για να πάρεις ενα 2πλο LP των Blood Ceremony. Έχει καταντήσει εδώ και 5 χρόνια να’χει γίνει εταιρεία και μόνο για την ελίτ. Αηδία έχουν καταντήσει οι εβραίοι. Μη σώσω να τ’αγοράσω το γαμημένο. Ακόμα περιμένω το Black Mass και τις περισσότερες φορές έχουν και σκατο πακετάρισμα. Κρίμα για δ΄άυτους!
χμ. πραγματικά συμπαθέστατη μπάντα. το living with the ancients είναι ο συνεπής ακόλουθος του blood ceremony. αν και, όπως εύστοχα αναφέρθηκε, δεν έχει ιδιαίτερο νόημα η σύγκριση μεταξύ των δύο δίσκων, προσωπικά ωστόσο το ομώνυμο μου φάνηκε πιο ενδιαφέρον, πιο συναρπαστικό.
εν τέλει πολύ όμορφη μουσική, με έκρυθμες μελωδίες και γοητευτικές φολκίζουσες κλίμακες στο φλάουτο, το οποίο προσδίδει μια ιδιαιτερότητα στο όλο occult/doom 70s feeling. daughter of the sun, my demon brother και hermit προσωπικά αγαπημένα. α! και ναι, αγαπάμε alia.
Κομματαρες τα Daughter of the Sun και Coven Tree,πολυ καλη δουλεια απο τον Sean Kennedy,η Alia μπορει να μην εχει φωναρα αλλα γουσταρω με τον τροπο που τραγουδα και ταιριαζει με την μουσικη.
Καπου στη μεση του δισκου για μενα κανει μια μικρη “κοιλια” και θα ηθελα προσωπικα να ακουσω λιγο παραπανω το φλαουτο.
Αρκετά ενδιαφέρον άλμπουμ και μπάντα, και είναι ένα από αυτά που μου έχουν κάνει μεγάλη εντύπωση για το 2011. Το έχω μέσα στις κυκλοφορίες της χρονιάς μέχρι στιγμής.
The Great God Pan, My Demon Brother και Oliver Haddo εξαιρετικά κομμάτια.
Αν και παρακολουθώ γενικά το forum σπάνια κάνω post αλλά μόλις είδα ότι αυτή η δισκάρα έχει τόσα λίγα post ε δεν άντεξα…μιας και το έχω λιώσει αυτές τις ημέρες μιλάμε για μεγάλο δίσκο άνετα μπαίνει στις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς, φοβερές συνθέσεις για μένα σχεδόν όλες ισάξιες, occult ατμόσφαιρα, η φωνή της Alia O?Brien αν και αντικειμενικά δεν είναι κάτι το φοβερό έχει κάτι το μαγικό που απογειώνει τις συνθέσεις, γενικά ο δίσκος έχει τα πάντα και δεν τον βλέπω να ξεφουσκώνει με τον καιρό!
[FONT=“Lucida Sans Unicode”]Για πάμε για μια 3η σελίδα.
Είχα κάποια πράματα στο μυαλό (?) μου να πω αλλά πέρασε τόσος καιρός και τα ξέχασα…:-s
Τέλος πάντων, με λίγα λόγια οι Blood Ceremony εξελίσσονται με σταθερά βήματα και σοβαρή δουλειά σε ένα αξιολογότατο γκρουπ.
Βασικά, πίπες λέω, είναι ΜΠΑΝΤΑΡΑ και όποιος δεν το έχει πάρει χαμπάρι, κακώς!
Το ντεμπούτο album το έχω λιώσει σε βαθμό που εκούσια σταμάτησα να το παίζω (το cd εννοώ…) για να αποφύγω το overdose.
Ήταν κάτι πολύ φρέσκο για τα αυτιά μου όταν το πρωτοάκουσα και γούσταρα άπειρα μιας και ήταν spot on στα γούστα μου.
Με το εν λόγω δεύτερο album συνεχίζουν την ανοδική πορεία τους.
Πολύ ποιοτική δουλειά. Νομίζω προτιμώ ακόμη το ντεμπούτο αλλά ίσως να φταίει ότι ήταν η “πρώτη αγάπη”.
Το ντεμπούτο album ήταν πιο άμεσο, πιο straight-forward, πιο riff-oriented, με την κιθάρα να “τραβάει” τη μουσική.
Στο Living With The Ancients η πλάστιγγα γέρνει περισσότερο προς την ψυχεδέλεια και λιγότερο προς το stoner.
Έχει δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στις ατμόσφαιρες και στα trademark στοιχεία που τους ξεχωρίζουν από τα άλλα συγκροτήματα. Το φλάουτο και το hammond.
Εξαιρετικός δίσκος, με ροή και γαμάτα τραγούδια.
Την αγαπώ αυτή τη μπάντα και αυτή η κοπελιά είναι μες στην καρδιά μου…
[SPOILER][/SPOILER]
Θέλω μινι-φεστ με Blood Ceremony, Dark Castle, Sabbath Assembly και Devil’s Blood :!:[/FONT]
Bleeding έχεις δει τους Blood Ceremony live? Αχχ ρε παιδιά σας ζηλεύω -με την καλή έννοια- που μπορείτε και πάτε σε συναυλίες και φεστιβάλ στο εξωτερικό! Εγώ, δυστυχώς, δε μπορώ…
και το νέο δίσκο, που κυκλοφόρησαν πρόσφατα - στις 7 Μαρτίου, αν δεν απατώμαι - υπό τον τίτλο Living With The Ancients :!:
, παρόλα αυτά χρειάζονται ακόμα πολλές ακροάσεις για να έχω μία πιο ολοκληρωμένη γνώμη! Η πρώτη εντύπωση ήταν πάρα πολύ θετική!
[/SPOILER]
[/SPOILER]