Blut Aus Nord

Άλλη μια μπάντα που σκαλίζοντας το φόρουμ διαπίστωσα πως δεν έχει τοπικ, οπότε παίρνω την πρωτοβουλία να ανοίξω μια συζήτηση και για αυτούς, με αφορμή το πολύ ωραίο καινούριο σινγκλ.

Δεν είμαι ειδικός να μιλήσω για τη μπάντα, δεν έχω καν ακούσει ολόκληρη τη δισκογραφία τους, αλλά θεωρώ τα ultima thulee, the work which transforms god και hallucinogen πάρα πολύ δυνατούς δίσκους και την όλη προσέγγιση της μπάντας στον ακραίο ήχο πολύ ιδιαίτερη και άκρως ενδιαφέρουσα.

Είμαι σίγουρος πως έχουμε εδώ κάποιους που αρέσκονται στην μουσική τους, και θα ποντάριζα στον άρχοντα του σκότους @apostolisza8 και σε αρκετούς ακόμα από τους θαμώνες του black metal thread

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας δίσκοι από τη μπάντα? Αναπτύξτε!

Σωστά ποντάρεις, πολύ-πολύ αγαπημένο σχήμα οι ΒΑΝ, σε όλες τις ηχητικές τους εκφάνσεις.

Το επόμενο χρονικό διάστημα θα έχουμε για λογαριασμό του site Buyer’s Guide οπότε θα τοποθετηθώ τότε με σχετικό πόστ για την κατάταξη δίσκων (+ όσων έμειναν εκτός/side projects του Vindsval).

Μιλάμε για συγκρότημα που κουβάλησε, σε μεγάλο βαθμό, την γαλλική πειραματική extreme παράνοια των αρχών των '00s, ενώ μάλιστα είχε ξεχωρίσει και στην πιο ευθεία σκηνή της περιοχής στα τέλη των '90ς. Μάλιστα, εξερεύνησαν στο έπακρο τις Godflesh αναφορές άλλων, ονόματα δεν λέμε, πρωτοπόρων του ήχου, σε διεξοδικό σημείο, από τα σχήματα που ο όρος avant-garde τα περιορίζει, με μια οπτική άκρως επιδραστική.

Αν κρίνω από τα άλμπουμ που ανέφερες (τρομερή επιστροφή το “Hallucinogen”, ένωσε τους 2 κόσμους της μπάντας σε ένα δυναμικό μαύρο κουτί - εδώ η αποψάρα μου αν σε ενδιαφέρει), ακούς την Memoria Vetusta τριλογία (και ας προτιμώ στο νήμα τα πιο avant-garde τους, αυτή η τριλογία είναι εκπληκτική σε πιο παραδοσιακές φόρμες) χθες πάντως :stuck_out_tongue:

Κλείνω το post με τραγουδάκι από δίσκο - προσωπική αδυναμία και θα επανέλθω στο εγγύς μέλλον, με μια πομπή από νεκρούς κλόουν.

7 Likes

Και για μένα προσωπικό κόλλημα για πολλά χρόνια, τεράστιο κεφάλαιο για το bm και από τα πιο ασυμβίβαστα σχήματα ιδίως στα 00ς, μετά από 2 εξαιρετικά εισαγωγικά άλμπουμ. Η δυάδα “Mystical Beast…” & “Work…” είναι άφταστες κορυφές, τα έχουμε πει και (πολύ) παλιότερα στο μπι εμ θρεντ.

Γενικά ό,τι έκαναν μέχρι και το “Memoria Vetusta II” (το οποίο ήταν καταπληκτική συντροφιά ιδίως τα βράδια του καλοκαιριού του 2010) είναι το λίγοτερο πολύ ενδιαφέρον, ακόμα και τα αμφιλεγόμενα “MoRT” και “Odinist” όπως και τα διάφορα splits και EPs. Θα σας έλεγα μάλιστα ότι απο το 4-way “Dissociated Human Junction” να ακούσετε το “Xenoglossy” των KARRAS που πρακτικά είναι πάλι ο Vindsval με τον Ira Aterna.

Η αλήθεια είναι ότι στο έμπα των 10s, προσωπικά μου φάνηκε ότι κάπου ο Vindsval το έχασε με τις πάρα πολλές κυκλοφορίες, μιλάμε για 9 μέσα σε 5 χρόνια, κάπου παραπάει. Όχι ότι ήταν άσχημες, ειδικά το “777 Sect(s)” και τα δύο πρώτα “What Once Was” έχουν αρκετά πράγματα να πουν. Από την άλλη το “777 - Cosmosophy” OK, άνετα θα μπορούσε να παίζει και σε ένα τολμηρό beach bar στην Ίο ξερωγώ.

Το τριτο MV ποιοτικό και αυτό αλλά σίγουρα χάνει στη σύγκριση με τα Ι & ΙΙ, ενώ και στα splits με PHOBOS & AEVANGELIST τη δική μου προσοχή κέρδισαν οι άλλες μπάντες (PHOBOS ειδικά τρομερά κομμάτια, ακούστε).

Οπότε μ’ αυτά και μ’ αυτά δεν έχω ακούσει νότα από τα τελευταία δύο, ίσως κάποια στιγμή να γίνει.

3 Likes

Doubt, αν και δεν έχω σκεφτεί κατάταξη. Πάντως του άρεσε τόσο πολύ το ύφος αυτό που έβγαλε και μια χαρά δισκάκι ως Forhist (ε καρφώνεται από το όνομα της μπάντας) πέρσυ, αν αναζητεί κάποιος περισσότερο παγωμένο και μελωδικό bm εκ μέρους του.

Συμφωνώ. Το “Sects” το έχω ψηλά στην προσωπική μου κατάταξη.

Δεν έχω πάει Ίο, οπότε δεν ξέρω, αλλά δεν καταλαβαίνω τον αφορισμό. Άνισο συγκριτικά με τα δύο προηγούμενα της τριλογίας, ήταν όμως δίσκος με όραμα αν αποδομηθεί και με τις στιγμές του. Αλλά οκ, γούστα.

Για μένα, αν αποφασίσεις να ασχοληθείς, να ακούσεις το Hallucinogen κατά βάση. Προσωπικά δεν περίμενα τέτοιο δίσκο τόσο βαθιά στην πορεία του.

Καρδούλα για τα splits, συμφωνώ.

1 Like

Δεν είναι καθόλου αφορισμός για το “Cosmosophy”, ίσα ίσα περισσότερο ευσεβής πόθος θα έλεγα. Μπορεί να φάνηκε υποτιμητικό αλλά δεν ήταν σε καμία περίπτωση. Ωστόσο ηταν και ο πρώτος του δίσκος που τελικά δε μου άφησε πράγματα.

Ίος και καλά επειδή ήταν παραδοσιακα το εναλλακτικό νησί, αν και το '17 που πήγα τελευταία φορά (μετά από 4 σερί καλοκαίρια), το μόνο που είχε απομείνει ήταν το Helios Rock Bar (respect).

2 Likes

Δεκτό, μεα κούλπα :stuck_out_tongue:

Πάντως όπως έγραψα και στην κριτική του Hallucinogen, το Cosmosophy το θεωρώ όντως ελαφριά καθίζηση. Ξεκίνησε μικρή κοιλιά εκεί δισκογραφικά. Αλλά είναι αδυναμία το industrial goth του, τι να κάνω τώρα.

1 Like

Οπότε ψήσου ν’ ανοίξουμε κάπου το σχετικό μπιτς μπαρ :exclamation:

1 Like

Λες ε;

Αν ανοίξτε μπιτς μπαρ που παίζει τέτοια πράγματα υπολογίστε με για θαμώνα !

Στα της μπάντας, διάβασα μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Vindsval όπου μεταξύ άλλων εξηγεί και αυτή την υπερπαραγωγικοτητα που αναφέρθηκε.

The Supreme Abstract: A Conversation With Vindsval

Σε ένα γενικότερο quote περί μουσικής παρμενο από τη συνέντευξη προκύπτουν και πράγματα που imo αντικατοπτρίζονται και στη μουσική τους:

Music, in my opinion, must be something transcendental that affects the respondent and connects the soul with that which everyday life and the world we endure try to annihilate. It’s a deeply mystical sound, but is also a personal journey that you find meditative or conducive to introspection that may be experienced as something boring or uninteresting for someone else. Everything depends on references of culture, of the sensitivity, and the history of each. Music, like all forms of serious art, should dominate any form of social model and be a door allowing access to another state of consciousness. I’ve never considered music as something entertaining, nor painting, photograph, or literature. Art is something that must be inspired and the artist in this case is nothing more than a simple medium. If the ego mixes, then pure inspiration no longer exists, and the creation becomes a simple entertainment without great interest.

1 Like

Ειναι μοναδικός σε ατμόσφαιρα και ύφος δίσκος το καινούριο BAN, όσο και αν είναι μια μπάντα που έχει παρουσιάσει πολλές καινοτομίες στο παρελθόν, νομιζω πραγματικά το τερμάτισαν το συγκεκριμένο ύφος.

Ενώ είναι πάρα πολύ εφιαλτικό και αποκοσμο ταυτόχρονα είναι πάρα πολύ προσβάσιμο και ύπουλο ίσως, καλωντας σε αλλεπάλληλες ακροάσεις. Και κάπου εκεί μέσα στις (ας πούμε) απλές κεντρικές ιδέες του, οι συνθετικές δομές είναι απρόσμενες και οι ηχητικές λεπτομέρειες πάρα πολλές.

5 Likes

Σε ευχαριστώ για το link της κριτικής, ελπίζω να έπιασα λίγο την αίσθηση του δίσκου.

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία που βρίσκω σε αυτή τη φάση των ΒΑΝ είναι πως απλά δηλώνουν στον τίτλο τι θέλουν να πετύχουν - και το κάνουν.

Το “Disharmonium…” συνεχίζει αυτή την πορεία του παίζω πειραματικά με καθαρές όμως μελωδίες, κάπου τα μπλέκω όλα όμως ρυθμικά και βγαίνει ένα εντελώς μοναδικό ψυχεδελικό αποτέλεσμα.

Μάλιστα, δεν ξεχειλώνει τις διάρκειες, δεν έχει φθηνά κιθαριστικά κόλπα, και όσο το ακούς βγάζει βάθος.

Το τελευταίο, ΟΚ, είναι χαρακτηριστικό της μπάντας, και ενώ ακόμα πιστεύω πως δεν έχει μεγάλες ποιοτικές διαφορές από το “Hallucinogen”, το νέο άλμπουμ, χτυπάει μεν ξανά ψυχολογικά (επειδή δίνουν τεράστια βάση στη γενική εικόνα - ακούγονται ενιαία και είναι υπέρ τους) αλλά όντως πιάνει αυτό το αίσθημα του απερίγραπτου τρόμου. Χωρίς κλισέ.

Από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς.

Και γενικά πιστεύω πως οι 2 τελευταίοι δίσκοι είναι από τους καλύτερους της δισκογραφίας τους…

4 Likes

Ειναι πολυ δυσκολο να περιγραφει ο δισκος χωρις ο περιγραφων να φανει γραφικος (οπως θα γινω εγω παρακατω), η κριτικη ηταν εξαιρετικη, ειναι προφανες οτι εχεις πολυ μεγαλη γνωση της δισκογραφιας της μπαντας, του ιδιωματος αλλα και σιγουρα πολυ δουλεμενο τροπο αποτυπωσης των σκεψεων σε πιξελ.

Για εμενα αυτος ο δισκος (που συμπτωματικα- ας πουμε- τον ακουω και τωρα που γραφω) ειναι σαν μια καταβαση στα βαθια, που φανταζουν θελκτικα και καλα φωτισμενα εξωτερικα, με τον τρομο να παιρνει σιγα σιγα τον πρωτο ρολο σταδιακα και υπουλα οσο κατεβαινεις, περιεργες τελετες να συμβαινουν στα ενδοτερα και πραγματα να παραμονευουν. Ειναι φοβερο το πως καποια ηχητικα περασματα- με “ας πουμε” φωνητικα ή χωρις,συχνα δευτερολεπτων σε διαρκεια, αν δεν τα προσεξεις περνανε απαρατηρητα, αν τα προσεξεις ειναι σαν να εχουν και αυτα μια μικρη ιστορια να πουνε ή ενα μικρο αποσπασμα ή κατι αλλο.

Εχει και ενα καταπληκτικο drumming το οποιο χωρις να κλεβει την παρασταση εξυπηρετει το δισκο και την ατμοσφαιρα του στο 100%.

Τις πρωτες φορες που ακουγα το δισκο τον ακουγα σε κανονικη ενταση ειτε με προσηλωμενες ακροασεις ειτε σαν background. Καποιες φορες που τον ακουσα σε δυνατη ενταση και με πληρη συγκεντρωση, αποκαλυφθηκαν σημεια που δεν ειχα προσεξει πιο πριν. Και ακομα ανακαλυπτω πραγματα.

Quote-αρω ενα μικρο κομματακι απο τη συνεντευξη του Vindsval που ειχα βαλει και πιο πανω, και βγαζει απολυτο νοημα στα πλαισια (και) του Disharmonium

Απο επιμερους κομματια, το tales of the old dreamer ειναι φανταστικο, το that cannot be dreamed επισης καταπληκτικο (ηταν και αυτο που μας εκανε να περιμενουμε την αφιξη του album), και το apotheosis δινει ενα τελος στην περιπλανηση με εμφατικο τροπο. Ας πουμε πως αυτα τα τρια εχω ξεχωρισει περισσοτερο, αλλα και ολα τα υπολοιπα ειναι εξαιρετικα.

5 Likes

Έχεις μεγάλο δίκιο και για τις εντάσεις (παίζουν πολύ με τις συχνότητες), παίζουν πολύ με τις σιωπές και τα κενά που γεμίζουν από διαφορετικά του βασικού κιθαριστικά θέματα, ενώ το drumming (όπως και το μπάσο) προσθέτουν αρκετά στις εναλλαγές ρυθμών και την υπνωτική αίσθηση.

Είναι ένα άλμπουμ που συμβαίνουν πολλά ταυτόχρονα αλλά τίποτα δεν μοιάζει out of place, κοινώς, υπερισχύει το όλο έναντι των επιμέρους.

Νομίζω αυτό τα συνοψίζει όλα.

6 Likes

Τα είπατε όλα πάνω-κάτω, φανταστικός δίσκος όπως και το Hallucinogen. Για μένα με πολύ απλά και συνοπτικά λόγια πρόκειται για φανταστικές δουλειές που καταφέρνουν να ακροβατούν μεταξύ ονειρικού και εφιαλτικού, με ένα ηχητικό σύνολο που μου θυμίζει έντονα shoegaze ατμόσφαιρα κορυφών του είδους, μαζί με κοσμικό τρόμο :sweat_smile:

7 Likes

Eκπληκτικό το ριβιού σου! @apostolisza8

Εγώ είμαι δεύτερη ακρόαση και δεν πιστεύω αυτά που ακούω γενικά. Το πιο δυνατό σημείο για μένα είναι η αδιανόητη ατμόσφαιρα.
Πάλι παπάδες οι Γάλλοι.

5 Likes

Από γνωστό ξένο site το κείμενο, ο διάδοχος της δισκαρας έρχεται στις 25 Αύγουστου και θα ονομάζεται Nahab. Το (καταπληκτικό) εξώφυλλο είναι από το επίσημο site της μπάντας στο fb

The second part of Blut Aus Nord’s Disharmonium album series, Nahab, will be released on August 25th through Debemur Morti Productions. The full-length was recorded/mixed by Vindsval at Earthsound Studio and mastered by Bruno Varea (Upload Studio).

Disharmonium – Nahab tracklist:

  1. Hideous Dream Opus #1
  2. Mental Paralysis
  3. The Endless Multitude
  4. Hideous Dream Opus #2
  5. The Crowning Horror
  6. Queen Of The Dead Dimension
  7. The Black Vortex
  8. Nameless Rites
  9. Hideous Dream Opus #3
  10. The Ultimate Void Of Chaos
  11. Forgotten Aeon

Polish artist Maciej Kamuda comments on the artwork: “The main inspiration here was, like with my previous cover, obviously H.P. Lovecraft as the new BAN album keeps exploring these nightmarish themes. It was planned to have something less complicated and detailed but with a specific dark atmosphere, less colorful and more mysterious – inspired by old black and white horror movies and with the vibe of an old photograph. The style from the first “Disharmonium” album did not really fit here. I always choose the aesthetic depending on the idea, it just has to compliment the whole concept in the best way possible. Because I am able to work in different styles and aesthetics, I can play around with it more and choose the technique that will bring the right atmosphere to the artwork. It is, in the end, a matter of how I feel the idea, honestly. The creative process indeed always is a process. This means there is a lot of decision making to get to the final product and to do it right!”.

Pre-orders will begin on June 12th.

4 Likes

ε ρε γλέντια…

Για να σας δω.

Άντε, γιατί ήθελα να κάνω ένα σχόλιο μετα τις προνομιουχες “δημοσιογραφικές” ακροάσεις και πριν την επίσημη κριτική, αλλά κρατιόμουν.

Το κάνω τώρα.

Αν επέστρεφαν στον προ 20ετίας ήχο τους, με την τεχνική γνώση και αντίληψη της ψυχεδέλειας/δυσαρμονίας/industrial που ανέπτυξαν πρόσφατα, πως θα ακούγονταν;

Μάλλον έτσι.

Αυτά προς ώρας.

Ζήτω οι Μεγάλοι Παλαιοί.

6 Likes