Μου αρεσει πολυ ο Τζοε αλλα δεν συμφωνω για τον “δικο του ηχο” τοσο πολυ.Οταν τον ακουω μου φενεται πως ακουω συνονθυλευμα αλλων κιθαριστων,τοσο στα σολο οσο και στις συνθεσεις του.πχ ενα suffle σε SRV styl meta ena DADGAD ακουστικο κομματι αλλα Page κατι φρασεις Eric Johnson(πολυ θα θελε βεβαια να παζει ετσι :p)κτλ…Φυσικα δεν ειναι κακο να φενονται οι επιρροες αλλα στον Τζοε μου φενεται οτι παραφαινονται λολ.Δλδ δεν νομιζω οτι εχουν ζυμωθει καλα οι επηροες του ωστε να χει τελικα “δικο του ηχο”
Y.Γ. Να πω βεβαια οτι τα αλμπουμς του μου αρεσουν παρα πολυ,απλα μεχρι τωρα μου φενεται ενας καλος κιθαριστας με καλο γουστο και οχι ο επομενος guitar legend
To “πολύ θα θελε να παίζει έτσι” πάει για τον Bonamassa ελπίζω!
Γενικά ισχύουν όσα γράφεις. Ειδικά στα σόλα του οι φράσεις είναι πολύ φανερά επηρεασμένες τόσο από τον Johnson όσο και από τον Robben Ford. Και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, απλά θα ήμουν πολύ πιό ικανοποιημένος αν όλοι όσοι ξέρουν και γουστάρουν τον Bonamassa είχαν μάθει μέσω αυτού και τους EJ, RF…
Ε χε χε χε. Το σκέφτηκα αρκετά πριν το βάλω, αλλά ήταν ό,τι πιο αντιπροσωπευτικό γι’αυτό που ήθελα να πω. Ο “δικός του ήχος”. Εννοώ ότι στα αυτιά κάποιων ίσως είναι κάπως σαν μια επανάληψη όλων αυτών που κάνει. Στα αυτιά άλλων είναι η καθιέρωση του δικού του ήχου, που -κακά τα ψέματα- είναι επηρεασμένος αρκετά από “εξωτερικούς παράγοντες”
