Burn The Sun-Ark

Αν και δεν ειναι καινουρια κυκλοφορια θα ηθελα να την αναφερω ως κατι παρα πολυ ιδιαιτερο! Μου ηρθε γιατι με ξαναπιασε η τρελα και το ξανακουω! Εμπεριεχει μερικα απο τα αγαπημενα μου κομματια!!! Τι να πει κανεις για το Heal The Waters;;; Για το Ressurection;;; To Just A Little;;; Ειναι δισκος που τα εχει ολα και σε παρα πολυ γενναιοδωρες δοσεις!

Απιστευτο παιξιμο, τρομερες ερμηνειες απο ενα απο τα καλυτερα συγχρονα λαρουγγια, κομματια των οποιων το συναισθημα δεν περιγραφεται με λεξεις! Πειραματισμος με το μεταλ, το ροκ, την φλαμεγκο μουσικη, με παρα πολλα πραγματα να περιμενουν να τα ανακαλυψεις!!!

Οσοι δεν το εχουν ακουσει προτεινω να το κανουν αμεσα! Δεν προκειται να χασουν…Οι υπολοιποι γνωριζουν καλα τι εννοω!:!:

Μιλας για τ’ αγαπημενο μου prog-metal album. Νταξ, ο Lande κανει τα δυσθεωρατα μεγαλεια με τη φωνη του, ο Οστβυ οργιαζει συνθετικα για αλλη μια φορα και γενικα παιζει να ναι απ τα πιο εντυπωσιακα ντεμπουτα εβερ. Το πρωτο και ομωνυμο ουσιαστικα δεν ειναι ντεμπουτο, μιας και η μπαντα (απ’ οτι ξερω) αρχικα δε το προοριζε για κανονικη κυκλοφορια.

Και το Just A Little που λες κοβει ασχημα με τα σπανιολικα του:!: Για οσους ενδιαφερονται, υπαρχει και bonus track από την Ιαπωνικη εκδοση. Δεν ειναι κατι το απιστευτο, αλλα για τους φιλους του γκρουπ λεει μια χαρα…

Και λογω αυτου του δισκου, παντα θα υποστηριζω οτι ο Lande ΔΕΝ κανει για μελωδικο hard rock:!:

Καλά τι να πούμε τώρα δλδ για τους Ark και το συγκεκριμένο αριστούργημα.
Από τους prog θησαυρούς που μέσα σε 5 χρόνια θεωρείται ήδη κλασσικό.
Ο Ostby απλά απερίγραπτος όπως και στους θεούς Conception.
Ο Lande παραδίδει μαθήματα ερμηνείας και συμμετέχει στον καλύτερο δίσκο της καριέρας του.
To Burn The Sun είναι θεσμός.
Καμμία αντικειμενικότητα όσον αφορά αυτό και το Flow.

Ο Ostby είναι ο Chuck Norris.

τούτον εδώ τον βάζω στην κατηγορία των πολύ ισορροπημένων δίσκων που από την αρχή τρώω κόλλημα μαζί τους, τους ακούω πολύ και μετά το φυσιολογικό θάψιμο τούς ξεθάβω συχνά-πυκνά και τους ευχαριστιέμαι τρελά σε κάθε ακρόαση. επίσης, από τους δίσκους που δεν με αφήνουν να καταλάβω -λόγω της ισορροπίας που είπα παραπάνω- αν είναι μελετημένος για να είναι αυτό που είναι, ή είναι απλά εμπνευσμένος. το σίγουρο είναι πως, αν έχεις φαντασία ως συνθέτης, δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι τρομερά πρωτότυπο, νεωτεριστικό, εξεζητημένο, ώστε να κερδίσεις τις εντυπώσεις και κατά κάποιον τρόπο να φανεί πως κάνεις κάτι πρωτότυπο, νεωτεριστικό, εξεζητημένο. το burn the sun βέβαια, δεν διεκδικεί το παραπάνω χαρακτηριστικό, έχει δικό του χαρακτήρα, νιώθει καλά με αυτόν και κάνει και εμάς να νιώθουμε ωραία όταν το ακούμε. δεν ξέρω αν βγάζουν κάνα νόημα τα ανωτέρω, αλλά το μυαλό μου είναι τουρλουμπούκι και δεν μπορεί να εκφράσει αυτά που νιώθω:p

Eνταξει δισκος οργιο…Απο συνθεσεις,φωνητικά,ενορχηστρωσεις,ηχητικα κολπάκια (το νομισμα στο Heal The waters…)…Πραγματικα ενας δισκος κομψοτεχνημα που εμεινε στην αφανεια…

Υ.Γ Το missing you ανετα στις καλυτερες μπαλάντες ολων των εποχών…

Συμφωναω χαλαρα με οσα λες…και για το Missing You και για το Heal The Waters οπου η πτωση του νομισματος ερχεται μετα την Α Π Ι Σ Τ Ε Υ Τ Η σολαρα του [SIZE=“5”]John Macaluso[/SIZE]

Ο ορισμός του ανανεωτικού και progressive που ταυτόχρονα είναι και πιασάρικο. Αυτό μαζί με το πρώτο Beyond Twilight και τα 2 Vagabond είναι οι αγαπημένες μου δουλειές του Lande.
Η πλάκα είναι ότι είχε πάρει αρκετά καλές κριτικές (για Ελλάδα μιλάω) απορώ που δεν πούλησε ικανοποιητικά.

ΘΕΟΣ!!!

πραγματικα
μπροστα στο μεγαλειο μουσικων οπως ο ostby και ο lande ,τετοιοι μουσικοι μενουν στην αφανεια

αλλα για αυτο ειμαστε και εμεις εδω για να τους επευφημουμε και αυτους!!!

κυριος macaluso λοιπον
αυτος που χει παιξει μαζι με malmsteen,με TNT αλλα και με powermad ,με τους οποιους εμφανιζεται στο wild at heart του david lynch και επισης ενα ριφ τους επαιζε καποτε και στο σημα του TV war!!!

κατα τα αλλα
το burn the sun ενα απο τα καλυτερα prog albums ever οπου ισχυει οτι εχουν πει οι παραπανω!!!

ή 7,5 ειχε παρει ή 8,5

και η κριτικη του ηταν περα για περα παραπλανητικη

ελεγε κατι πραγματα του στυλ

πανε να παντρεψουνε το hard rock με το progressive
δυσκολο επιχειρημα
και κατι τετοια

αντι να λεγε ο παπαρας

αριστουργημα απο τα λιγα

καθοταν και το ξεψειριζε!!!

O Περβανιδης δεν ειχε κανει την κριτική?:lol: Ε,πιαστο το αυγο και κούρευτο δλδ…

Μου φαίνεται ο Ζαχαρόπουλος(δεν κόβω και το κεφάλι μου). Η αλήθεια είναι όμως ότι τότε το ενδιαφέρον του κόσμου άρχισε να στρέφεται σε άλλα ακούσματα οπότε και 15 στα 10 να του έβαζε κάποιος το αποτέλεσμα πάλι το ίδιο θα ήταν.

Χμμ… αυτά ακριβώς που είπαν οι από πάνω.
Όταν το ρωτοάκουσα έμεινα μαλάκας! Δεν περίμενα από ένα δίσκο να τοποθετηθεί τόσο άνετα δίπλα στα Parallel Minds, Flow

Απίστευτος δίσκος!!! :smiley:

Αγαπημένα κομμάτια: Heal the waters :bow: και I Bleed.

:slight_smile: