μιλαω να αναφερεις πραγματα που θα κανουν τον αναγνωστη να καταλαβει τι παιζει με το αλμπουμ
πχ
στο origo ο μεσος ορος διαρκειας των κομματιων ητανε 5 λεπτα
ενω στο lazarus ο μεσος ορος εχει ανεβει στα 7 λεπτα
με αποτελεσμα πιο δαιδαλωδεις συνθεσεις - πιο πολλες αλλαγες
ενω στα prey on life,origo υπαρχουν instrumental συνθεσεις
στο lazarus δεν υπαρχουν
η χρηση καθαρων φωνητικων ειναι μεγαλυτερη
ο hultin ειναι ενα επιπεδο παραπανω στο παιξιμο του
εχουμε τη προσθηκη σαξοφωνου σε ενα κομματι
κοκ
τετοια πραγματα περιμενω να διαβασω σε μια κριτικη
οι περισσοτερες κριτικες που κυκλοφορουν στο net σχολιαζουν μαλιστα και τα κομματια
ενω σε καμια απο οσες διαβασα δεν βλεπω να γινεται λογος για την παραγωγη
καταληγωντας
το ποιος ειναι ο ρολος των διαφορων site το γνωριζω
απλα επειδη ακριβως οπως λες οτι ο ρολος του rocking ειναι να πληροφορει το κοινο
στη συγκεκριμενη περιπτωση, το review σου doesn’t do justice στο συγκεκριμενο αλμπουμ
anyway παντως
σκεφτειτε οι συντακτες αυτο που ειπα με το να μπορει να γραφει την κριτικη του ο καθε αναγνωστης
και επιπλεον να το βαθμολογουμε (οπως πχ γινεται στο blabbermouth)
Kαι να καταλήξει σαν το metal archives με τον κάθε ένα άσχετο να βάζει βαθμολογίες τύπου 20% σε απίστευτες δισκάρες; Definately not.
Το κάθε webzine αποκτά το κύρος του από το κύρος των συντακτών του. Αν πιστεύουμε ότι συνάδουν οι απόψεις μας -ή ακόμα ότι βλέπουν τα πράγματα καθαρότερα από μας- τότε εμπιστευόμαστε το κάθε ένα webzine. Έτσι παει νομίζω.
Οκ δε σου αρεσε το κειμενο. Απολυτα σεβαστο, αλιμονο δλδ να μην υπηρχε αυτη η σταση απ’ τη πλευρα μου.
Οσον παντως αφορα την αναλυση, ολα οσα ανεφερες (πλην της διαρκειας των κομματιων που μου φαινεται ανουσια ως αναφορα) υπαρχουν συμπτυγμενα στο κειμενο.
Ας μη το τραβηξουμε αλλο, please. Καταλαβα οτι σε πειραξε που δε το υπεραποθεωσα. ε, δεν ηθελα, τι να γινει. δε γινεται παντα να συμφωνουμε
δεν ειναι οτι δεν μου αρεσε το κειμενο σαν κειμενο
αλλα η προσεγγιση σου
μου φανηκε σαν να το κανες λιγο αγγαρεια
για τη διαρκεια των κομματιων κανεις λαθος
το origo ειχε 3 και 4 λεπτα - πιο straight - κομματια που δεν μπορουν να συγκριθουν με τα 9 λεπτα του lazarus
ειναι μια τεραστια αλλαγη της μπαντας
και δεν ηθελα να το υπεραπωθεωσεις
απλα το μονο που μου εμεινε απο την κριτικη ειναι οτι συνεχιζουν στην ιδια πορεια με τις συγκεκριμενες επιρροες
αλλα η παραγωγη δεν τους βοηθαει και πολυ
τεσπα
ετσι και αλλιως δεν νομιζω πλεον να περιμενει καποιος τις κριτικες των webzines για να σχηματισει γνωμη
για ενα αλμπουμ
Απο τη στιγμη που υπαρχει ολοκληρο section για κυκλοφοριες ποιο το νοημα να γραφουμε και κατω απο το review του συντακτη?Mπορεις να γραψεις ενα δικο σου review-αποψη εδω η να σχολιασεις το review του συνακτη οπως κι εκανες.Το ιδιο πραμα ειναι…Και για μενα βαθμολογια καλυτερα να συνεχισει να μην υπαρχει,ειναι περιττη αν εχει προηγηθει ενα λεπτομερες review…
γιατι το review το βλεπουνε και ατομα που δεν ειναι μελη του forum
και δεν μπορεις να αναγκασεις τον καθενα
να μπαινει στο φορουμ και να ψαχνει που ειναι το θρεντ για την ταδε κυκλοφορια
επισης στο φορουμ δεν μπορεις να ανοιγεις θρεντ για καθε αλμπουμ ξεχωριστα
και αυτος που θα google-αρει “burst - lazarus bird review”
θα πεσει πανω στο κεντρικο review και οχι στο θρεντ ενος φορουμ που αναμεσα σε κριτικες θα υπαρχουν και σχολια,διαφωνιες κλπ κλπ
γιατι εδω στους burst ενταξει ειμαστε 10 ατομα που τους ακουν
φαντασου σε ενα πιο δημοφιλες συγκροτημα οπου αναμεσα σε κριτικες να υπαρχουν spam,τσακωμοι,διαπληκτισμοι κλπ κλπ (βλ metallica-death magnetic)
anyway οπως ξαναπα
σημερα στην εποχη του downloading και του myspace ειναι ψιλοανουσια η κριτικη
Όταν ακριβώς υπάρχει πληθώρα δίσκων και προσωπικά ελάχιστος χρόνος για να τους τσεκάρω όλους, η γνώμη ενός συντάκτη που θεωρώ εγώ έμπιστο ως προς τα γούστα μου θα με βοηθήσει ως προς τι να ακούσω και τι να απορρίψω.
Aλλα το δισκιο δεν με χαλει καθολου. Τα φωνητικα δεν μενοχλουν, εχω φαει και παρομοια με το κουταλι, απλα χαιρομαι που ακουω τοσο δυνατες και καθαρες κιθαρες. Ριφφς δυνατα, και κομματια δεμενα ομορφα, παρα τη μεγαλη διαρκει που συνηθως με κουραζει.
Λοιπόν, το Lazarus Bird είναι πραγματικά τεράστιο άλμπουμ και είναι άξιον απορίας το οτι αρκετοί στέκονται στις μεγάλες διάρκειες και στη δήθεν μόδα, περί progressivοποίησης πολλών συγκροτημάτων με άλλο υπόβαθρο.
Το οτι υπάρχει η τάση πλέον να ακολουθούνται πρότυπα και στεγανά από πολλά συγκροτήματα όσον αφορά την προσέγγιση της μουσικής τους έτσι ώστε να προσπαθήσουν να ακούγονται “εναλλακτικά” και “πειραματικά” είναι γεγονός. Μόνο που οι Burst δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Στην συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχει δίσκο με δίσκο εντυπωσιακή πρόοδος. Και το σημαντικό είναι ότι και τα δύο προηγούμενα άλμπουμ τους, είναι εξίσου καταπληκτικά. Ιδίως το “Origo”.
Αυτό που έκαναν όμως με το “Lazarus Bird” είναι το μεγάλο τους στοίχημα. Και για πολλούς έπιασε και απλά δημιούργησαν το δίσκο της χρονιάς. Αλήθεια πόσα συγκροτήματα προσέφεραν φέτος στιγμές σαν το “We Watched The Silver Rain” ή το “City Cloaked” πχ;
Εξάλλου το ζήτημα δεν είναι το κατά πόσο progressive είναι οι επιρροές τους, αλλά πόσο progressive και ενδιαφέρουσα είναι η εξέλιξη ενός συγκροτήματος. Και οι Burst με τα 3 τελευταία άλμπουμ τους και με αποκορύφωμα το “Lazarus Bird” το κατάφεραν. Ποικιλομορφία συνθέσεων, αισθητή μείωση των -core σημείων και King Crimson επιρροές δίπλα στις Mastodonικές. Λογικό είναι να μην αρέσει σε κάποιον που περίμενε ένα δεύτερο “Origo” ή που δεν του αρέσουν οι Mastodon, αλλά και πάλι με δυο ακροάσεις και myspace παραπομπές δεν βγάζεις συμπεράσματα.
Και αν οι Burst έβγαλαν ένα τέλειο άλμπουμ, ας αποτελέσει οδηγό σε αρκετά συγκροτήματα που νομίζουν ότι με τα tags progressive / experimental / post μπλα μπλα μπλα, παίζουν όντως πειραματικά.
Και ειδικά στο χώρο του λεγόμενου post, που τείνει να γίνει σαν το power metal των 90’ς.
το άκουσα λίγο πιο προσεκτικά τις τελευταίες μέρες.
μπορώ να πω πως όντως είναι καλό και αξίζει αναγνωρισιμότητας.
διέκρινα πολύ επιρροή από Tool και Mastodon.
Δεν έχω ακούσει το Origo.
Ξεχώρισα τα Crippled God και (We Watched) The Silver Rain.
Δεν υπήρξα ποτέ ενθουσιώδης με αντίστοιχα ακούσματα (πέραν της εξαίρεσης του Blood Mountain), έτσι και αυτό δεν με ξετρέλανε, αλλά μπορώ να πω πως μου άρεσε αρκετά και θέλω να το ακούσω ξανά αρκετές φορές.
Μερικά σημεία του είναι καταπληκτικά, η συνήθης δικιά μου ένσταση είναι τα φωνητικά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι άσχημα.
Ο δισκος εχει λιωσει λεμε8). Δε χρειαζεται να πεις πολλα. Φανταστικες ιδεες, τρελη φρεσκαδουρα, κι εξελιξη μετα το πολυ καλο Οριγκο. Να προσθεσω οτι η παραγωγη ειναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ με βαση τα δικα μου δεδομενα. Γι αυτο στη συνεντευξη ο μπασιστας (αν θυμαμαι καλα) ειπε οτι ειχαν στο μυαλο τους το Black album. Και πραγματικα νομιζω οτι το εχουν πλησιασει απροσδοκητα. Αλλα εκει στο Χαμερ, δεν καταλαβαν οτι εννουσε αυτο, και εγραψαν οτι ουδεμια σχεση εχει με τον εν λογω δισκο. Τι τους ταιζουν αραγες?:-k
Κι επειδη ειδα οτι εγινε λογος πολυς για την κριτικη, κουλ γκαις. Αν καποιος δε καλυπτεται απο κριτικη μπορει να τσεκαρει το φορουμ. Καποιοι απ αυτους που ποσταρουν στις κυκλοφοριες εχουν πραγματικα τρομερα ΑΥΤΙΑ και εχουν μαθει να ακουν ΜΟΥΣΙΚΗ. Ξερετε ποιοι ειστε, οποτε συνεχιστε να ποσταρετε γνωμες και προτασεις.
Δεν βρίσκεις λίγο κουραστική τη δημιουργία τόσων υπό κατηγοριών για τον διαχωρισμό της μουσικής; Δώσε μου μια περιγραφή της δική σας μουσικής χρησιμοποιώντας όσο το δυνατόν περισσότερους μουσικούς χαρακτηρισμους.
Jesper: Ωχ, ποιός νοιάζεται πλέον! Μας αποκαλούν οτιδήποτε, από prog rock μέχρι hardcore και μπορώ να πω ότι δεν αισθάνομαι να ανήκω σε κανένα από αυτά τα ήδη. Αλλά θα σου απαντήσω με το δικό μου τρόπο. Φαντάσου τον Ennio Morricone να γαμάει τους Mogwai τους King Crimson και τους Metallica στο σπίτι των Neurosis. Οι Burst βιντεοσκοπούν τα πάντα και κυκλοφορούν το soundtrack στην Relapse Records. Όπως και να το πεις είναι απλά ροκ.
