Κοίτα, για να μιλήσουμε σοβάρα, ναι με χαλάει. Αν σε ενδιαφέρει να μάθεις το λόγο, διάβασε τις απόψεις μου για την τελευταία συναυλία των Candlemass στην Ελλάδα με τον Lowe :
Λοιπόν, κοίτα τώρα, ότι έχεις κάποια πόιντς έχεις, κι εγώ όταν είχα δει τους Candlemass την πρώτη φορά που είχαν έρθει με τον Lowe, στην περιοδεία για το King of the Grey Islands (2008 δεν ήτανε;), μου φάνηκε μέτριος στο θέμα “σκηνική παρουσία”.
Επειδή όμως η σκηνική παρουσία είναι μόνο το ένα σκέλος του πώς το πάει ένας τραγουδιστής πάνω στο σανίδι, καθότι υπάρχει ένα άλλο πιο σημαντικό σκέλος, δηλαδή [B][U]το πώς τραγουδάει τα κομμάτια,[/U][/B]
και επειδή στον τομέα αυτό ο Lowe παίρνει άριστα (ΟΚ, όταν τον είχα δει εγώ τέλος πάντων μου φάνηκε ότι δεν έχασε ούτε νότα, ούτε feeling, κι ας είχε “σκονάκι” με τους στίχους, τώρα σ’ εκείνο το live που τον είδες εσύ δεν ξέρω αν ήταν χειρότερος, ε και τώρα αν έχασε μια στροφή από το Demon’s Gate δε χάλασε κι ο κόσμος),
θεωρώ ότι το να τον λες “καραγκιόζη” είναι ακραίο.
Επαναλαμβάνω ότι εγώ όταν είδα το group στην περιοδεία για το King of the Grey Islands είχα περάσει γαμώ και είχα απολαύσει και την τελευταία συλλαβή που βγήκε απ’ το στόμα του Lowe. Μάλιστα ήταν κάτι τύποι μπροστά μου που τον κράζανε και φωνάζανε διάφορα σε στυλ “φέρτε πίσω τον Messiah ρε”, τα είχα πάρει στο κρανίο με δαύτους, ήθελα να τους σπάσω τη χοντροκεφάλα και δεν το έκανα μόνο και μόνο επειδή ο ένας απ’ αυτούς ήταν ντουλάπα σκέτη, ελπίζω να μην ήσουν εσύ ή κάποιος άλλος από κείνη την παρέα, nothing personal.
+1
Βλακεία μου που δε τους έβαλα,τεράστια παρουσία και οι Trouble.Απλώς ο υπερβολικός ενθουσιασμός για τους Candlemass(μάλιστα με το συγκεκριμένο δίσκο που θα παιχτεί και με Johan)… καταλαβαίνεις.
Και όχι,οι Trouble δεν είναι το σπουδαιότερο doom συγκρότημα ever.Είναι στα 5-6 κορυφαία,αλλά όχι το κορυφαίο(για μένα).
Μωρέ είναι και παραείναι οι κορυφαίοι, και μάλιστα είναι το ιστορικά πρώτο doom συγκρότημα (αν βγάλουμε απ’ έξω τους Sabbath, όπως πρέπει), κάτι που τους δίνει πρόσθετο κρέντιτ, αλλά ΟΚ φαντάζομαι ότι δεν είναι της παρούσης αυτό.
Απλά είμαι περίεργος ν’ ακούσω ποιά πιστεύεις ότι είναι τα 4-5 doom συγκροτήματα που είναι ανώτερα των Trouble.
Την ίδια συναυλία λέμε, το 2009 για το KOTGI, πρώτη του Lowe με Candlemass. Όχι δεν ήμουν εγώ, ούτε γκρίνιαζα/παραπονιόμουν για τον Messiah στη συναυλία. Και μπροστά που ήμουν, δεν είχα ακούσει κανέναν φωνάζει το όνομα του Messiah, αν το άκουγα θα έκραζα κι εγώ. Όταν έχεις ένα group σαν αγαπημένο, σέβεσαι τις επιλογές του. Οπότε ποτέ δεν θα φώναζα οτιδήποτε για κάποιο μη παρόντα μέλος, εκεί είχα πάει για να απολαύσω τη συναυλία, τα αρνητικά συμπεράσματα μου προέκυψαν μετά (και κατά τη διάρκεια), κρίνοντας τη συνολική εμπειρία της συναυλίας… Και δεν ανέφερα πουθενά ότι θα προτιμούσα τον Messiah, απλά είπα τι με χάλασε στον Lowe. Δεν διαφωνεί κανείς ότι είναι πολύ καλός τραγουδιστής, απλά σε μένα ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ δεν κολλάει στους Candlemass για τα δικά μου δεδομένα ενασχόλησης και παρακολούθησης του group τόσα χρόνια. Στους Solitude Aeturnus ας πούμε είναι φανταστικός.
Σκέψου ότι μπαίνει και ο παράγοντας λατρεία στη μέση…
Δεν είπα ότι υπάρχουν 4-5 καλύτερα απαραιτήτως.
Προσωπικά θεωρώ τους σάμπαθ το πρώτο συγκρότημα που έπαιξε ουσιαστικά doom, και αν εξαιρέσω αυτούς θεωρώ τους Candlemass τους καλύτερους, ένα τσακ πιο πάνω απο Pentagram , Trouble , St Vitus (έτσι συμπληρώνεται η πεντάδα). Επίσης πολύ ψηλά έχω Electric Wizard και Solitude Aeturnus.Aπλώς δε θα μπορούσα τόσο εύκολα να χαρακτηρίσω τους Trouble ως το καλύτερο/σπουδαιότερο,για σένα ίσως είναι βέβαια,γούστα.
Είναι σίγουρα απ τα καλύτερα (ίσως και το καλύτερο για κάποιους,οκ) ό,τι και να λέμε.
Σχετικά με Lowe, δεν έχω δει Live αλλά δεν κολλάει καθόλου στους Candlemass. Αγαπάω με Solitude και είναι από τις καλύτερες φωνές στο είδος αλλά στους Candlemass τραγουδάει σα μαλάκας. Έχει πιάσει ένα μαλακισμένο γρέζι, κάνει και κάτι τραβηγμένα ωωωω εκεί που ο Messiah βάραγε τα οπερατικά βιμπράτο του και του δίνει και καταλαβαίνει. Μάλλον φταίει ο Edling που τον κάνει να πατάει σε μεσιανικές γραμμές και αυτός στον τρόπο του να τα κάνει δικά του δεν τραγουδάει καν σα Lowe αλλά σαν κάποιος που προσπαθεί να τραγουδήσει messhiah χωρίς να το έχει σε κρίσιμα σημεία
Και το EP ειναι γαματο, βασικα. Αλλα αυτο σιγα τη τεραστια δισκογραφια.
Παντως οσον αφορα τον Langqvist τον ειχαμε δει πανω στην Ολλανδια κι ενταξει ηταν γαματος. Τα εβγαζε ολα αψογα κι ειχε κι ικανοποιητικη σκηνικη παρουσια - τιποτα το ιδιαιτερο, απλα εδειχνε να ταιριαζει μια χαρα με την υπολοιπη μπαντα. Στην αρχη φοβομουν μην εσκαγε ως ‘‘ο ακυρος της υποθεσης’’.
Μπλήντιν, δεν έχουν βγάλει και πολλά οι Lord Vicar, φρέσκο πράμα είναι στο ντουμ. Ακούς εννοείται το μοναδικό full length που έχουν βγάλει, το Fear No Pain του 2008, δισκάρα, και από κει και πέρα δίνεις βάση και στο φετινό split με τους υπερθεόθεους Griftegard, όπου προφανώς και χάνουν τη μάχη (όλοι χάνουν τη μάχη με τους Griftegard, fanboy mode off) αλλά αντικειμενικά δεν τα πάνε κι άσχημα καθώς έχουν κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα διασκευή στο Do You Believe? των Cardigans! Τώρα έχουν βγάλει κι ένα ep πριν το album που δεν το χω ακούσει, κι άλλο ένα σπλιτ φέτος, με Funeral Circle, που επίσης δεν ξέρω τί λέει, οπότε δεν μπορώ να σε βοηθήσω παραπάνω. Πάντως είναι γκρουπάρα που παίζει εντελώς παραδοσιακό και λίγο Reverend Bizarre-ικό doom. Έχε υπόψη σου επίσης ότι σ’ αυτούς τραγουδάει ο Christian Lindersson, πιο γνωστός ως Lord Chritus (ναι, ο ίδιος που τραγουδάει στο C.O.D. των St. Vitus, το πρώτο και καλύτερο για μένα album των Count Raven καθώς και στους Terra Firma - αν και οι τελευταίοι είναι off-topic εδώ, καθότι μη-doom).
Candlemass, κατανοητά όλα αυτά που λες, απλά ελπίζω να καταλαβαίνεις ότι επιβεβαιώνουν αυτό που είπα, ότι δηλαδή υπερέβαλες κάργα στους χαρακτηρισμούς σου για τον Lowe.
Black Zeppelin, ναι, ομολογώ ότι έχω μεγάλη καύλα με τους Trouble, οι οποίοι με την πάροδο των χρόνων έχουν γίνει το αγαπημένο μου doom συγκρότημα. Η συναυλία τους στο Gagarin το 2007 (αν θυμάμαι καλά) είναι χωρίς υπερβολή μία από τις καλύτερες που έχω πάει, και σκέψου ότι δεν την πάλευε καν ο θείος Eric που τότε ήταν ακόμα ο τραγουδιστής της μπάντας. Πρέπει να με δεις να μιλάω για τους κιθαρίστες των Trouble βασικά. Στάνταρ θα σκεφτείς ότι είμαι πουστάρα.
Εγω συμφωνω για Trouble (ενας βασικος λογος για τον οποιο δεν ημουν ο ανθρωπος που εγραψε report οταν ηρθαν ηταν το οτι ημουν μ εναν αλλο στο καγκελο και τραγουδαγαμε το At the End of my Daze στο μικροφωνο - τι θα ελεγα, ενας πορωμενος απ το κοινο βρεθηκε να κτλ ρεζιλι θα γινομασταν). Αλλα αυτο, ο μπαρμπας δε τη παλευε, αλλα και παλι ηταν γαματοι. Τωρα με τον Kory, ειδα κατι videos ρε γμτ που κυκλοφορουν στο net και πραγματικα δε κολλα καθολου στο παλιο υλικο. Αν βγαλουν δισκο, αλλαζει το πραγμα, αλλα ετσι οπως τους εβλεπα ηταν κατι σαν ο Iggy Pop να προσπαθει να τραγουδησει Pentagram και καποια πραγματα δλδ, ε δε γινονται.
Και τα λεω αυτα ενω ειμαι τρισμεγιστος φανμποης Warrior Soul. Απλα, καλο ειναι να διατηρουμε μερικες επιφυλαξεις.
Πάντως συμφωνώ με Candlemass περί ερασιτεχνισμού του Lowe στο θέμα στίχων κτλ. Είναι ντεκαβλέ να το βλέπεις αυτό και ασεβές προς το κοινό! Και για να μην παρεξηγηθώ ο Lowe είναι μέσα στους 4-5 αγαπημένους μου και τον προτιμώ ως τραγουδιστή απο τον Messiah κατά πολύ!
Ωραία λοιπόν για δεύτερη φορά μια απο τις αγαπημένες μπάντες με υπερβολικά καλά σαπορτ για τους φαν του είδους και μάλιστα παίζοντας ολόκληρη τη ΔΙΣΚΑΡΑ. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;