Captain Beefheart

Ο τύπος για μένα που τον έμαθα δυστυχώς πρόσφατα ήταν μουσική και καλλιτεχνική ΙΔΙΟΦΥΐΑ στο χώρο της blues rock και της ψυχεδέλειας

Ο μουσικός και ζωγράφος Don Van Vliet, γνωστότερος με το ψευδώνυμο Captain Beefheart, αποτελεί μία από τις περιπτώσεις εκείνες προσωπικοτήτων που μερικές γραμμές «φόρου τιμής» με αφορμή τον θάνατό του, δεν σου φανερώνουν ούτε κατά το ελάχιστο τις πτυχές της συνεισφοράς του στην σύγχρονη κουλτούρα, όπως αυτή διαμορφώθηκε από τη δεκαετία του ΄60 και έπειτα.
Αν δεν έχεις μελετήσει τη ζωή και το έργο του Captain Beefheart, έχεις τώρα - έστω και με τραγική αφορμή - μία ευκαιρία.

Aρχίζεις ακούγοντας το θρυλικό ντεμπούτο album του “Safe As Milk” του 1967 και το εμβληματικό σουρεαλιστικό διπλό album “Trout Mask Replica” του 1969 και συνεχίζεις στα υπόλοιπα 10 album του που κυκλοφόρησε έως το 1982, οπότε και αποσύρθηκε στην έρημο της Mojave για να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη ζωγραφική και τη γλυπτική.
Πάρτε μια γεύση

Εύγε για το thread.

Για πιο «ξένα» γούστα, προσθέτω ως καλή πρώτη επαφή και το:

[B]Her Eyes Are A Blue Million Miles[/B]
http://www.youtube.com/watch?v=1fO9bHuRxpU

[SPOILER]…που, για όποιον θυμάται, ακούγεται και στην ταινία ?The Big Lebowski?.[/SPOILER]

Μορφη, εχω ακουσει τα δυο πρωτα μονο με προτιμηση στο δευτερο, αλλα δυσκολο ακουσμα γενικα, με ειχε κουρασει αρκετα τοτες που τον ειχα ανακαλυψει και δεν συνεχισα μετα με τα επομενα

απειρο λιωσιμο παντως
http://www.youtube.com/watch?v=eFMjztFBSzM

@ρομαντικ σταματα να κανεις κοπηπεηστ οτι κειμενο βρεις και σαρεσει σε αλλα μουσικα σαιτ, χωρις εστω να βαζεις μια πηγη απο κατω, ειναι ψιλομαλακισμενο σπασιμο…

Oκ Μπαμπά δεν το ξανακάνω…
Σε πείραξαν τα πνευματικά δικαιώματα ε?

Η ΑΕΠΙ και εσύ…

επιτελους το αποδεχτηκες και αρχισες να με λες ‘μπαμπα’,χαιρομαι για τα βηματα προοδου που κανουμε…

Τις προάλλες είχα την πρώτη μου επαφή με τον Captain Beefheart και την ιδιαίτερη αν μη τι άλλο μουσική του!

Άκουσα λοιπόν το [B]Safe As Milk[/B] και μου άρεσε αυτός ο συνδιασμός ροκ, φολκ, blues και ψυχεδέλειας, καθώς και η φωνάρα του Beefheart, άκουσα μετά και το [B]Trout Mask Replica[/B] το οποίο παίζει να είναι από τα πιο αμφιλεγόμενα άλμπουμ που έχουν βγει. Γενικά. Αν ρίξετε μια ματιά στο ίντερνετ ας πούμε οι μισοί το θεωρούν αριστούργημα και οι άλλοι μισοί μεγάλη πατάτα.

Αξίζει να πούμε πως το άλμπουμ είχε την επίσημη σφραγίδα του [B]Frank Zappa[/B], του οποίου είχε κάνει την παραγωγή, και με τον οποίο ο Beefheart ήταν κολλητάρια φαίνεται.

Γενικά το βρήκα ενδιαφέρον, ιδιαίτερα σε ορισμένα σημεία του, μου άρεσαν και οι παλαβές δόσεις free jazz που είχε, δε νομίζω όμως πως θα φτάσω ποτέ να το ακούω με “ευχαρίστηση” για να είμαι ειλικρινής. To Safe As Milk ξέρω πως θα παίζει πολλές φορές στο εξής, το Trout Mask Replica ίσως όχι τόσες. Ίσως βέβαια με τον καιρό να λέω άλλα… Σίγουρα είναι ένα από τα πιο παράξενα πράγματα που έχω ακούσει πάντως.

Εδώ που τα λέμε, παρόμοια αρχική άποψη δεν είχε άλλος και από τον… [B]Matt Groening[/B] (ξέρετε, Simpsons, Futurama), ο οποίος στη συνέχεια έφτασε να λατρέψει τον δίσκο! Βρήκα ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο στο σάιτ του Beefheart, που είχε γράψει ο Groening το 1993, το μεταφέρω εδώ.

The first time I heard Trout Mask, when I was 15 years old, I thought it was the worst thing I’d ever heard. I said to myself, they’re not even trying! It was just a sloppy cacophony.

Then I listened to it a couple more times, because I couldn’t believe Frank Zappa could do this to me - and because a double album cost a lot of money. About the third time, I realised they were doing it on purpose: they meant it to sound exactly this way. About the sixth or seventh time, it clicked in, and I thought it was the greatest album I’d ever heard.

I played Trout Mask for my blues-loving friends, who all went through the same reaction I had, and we’d sit around saying, Wow, if this is how great pop music is in 1969, just think what it?ll be like in 1984! Of course, we didn?t realise this was the best album of 1984… and it remains the best rock album I’ve ever heard.

I saw him perform in 1970, when he came to the Paramount Theater in Portland, Oregon, and all seventy-five weirdos in the city showed up. These were the people the hippies had rejected. I remember the lights dimmed, and then Ed Marimba came out with a plastic toy raygun, pulled the trigger a few times to make sparks, and intoned the words ‘Raygun, raygun’ over and over again . . . finally concluding with ‘Ronnie Raygun’, who was already Governor of California. Then Drumbo came out and they played a duet for a while, and finally the whole band walked on. It was the best concert I’ve ever seen, easily.

In 1975, at the very end of an orchestral concert that Frank Zappa did at UCLA, I remember Don came out after the orchestra left the stage and just started blowing his soprano sax. After the show, a couple of friends and I tracked him down and had lunch with him. He showed us this incredible sketchbook, full of stuff that was for more figurative than anything he does nowadays. One of the friends I was with actually bought a picture of a trout that he’d drawn. He got quite nervous when she offered to buy it and called his wife to check that it was OK. Not long ago, I went to a private view of his paintings in Santa Monica and he was there. But by that time weirdness had become hip, so he was surrounded by every hipster weirdo in L.A. And in any case, I got waylaid by Henry Rollins.

  • Matt Groening

[U][B]Εδώ[/B][/U] και το λινκ.

Εδώ και τόσο καιρό υπάρχει θρεντ για τον Καπετάνιο και ούτε που το είχα πάρει χαμπάρι.

Ένα από τα καλύτερα κείμενα που έχω διαβάσει γι’ αυτόν είναι το παρακάτω:
http://www.freewebs.com/teejo/argue/kook.html
Εννοείται φυσικά ότι αυτός που το γράφει είναι “άρρωστος”…

Δε φαίνεται, ήταν κολλητάρια, μαλώσανε και τα ξαναβρήκανε πολλές φορές, μάλιστα κάποια στιγμή έριζαν και για την “πατρότητα” του παρατσουκλιού “Captain Beefheart” έχω την αίσθηση. Ο Beefheart έχει παίξει και στο One Size Fits All και στο Bongo Fury του θείου Frank, βγήκαν και σε περιοδεία μαζί τότε και νομίζω ότι είχε βγει και live album από αυτήν. Ο Beefheart έχει κάνει και τα φωνητικά στο Willie The Pimp στο δίσκο-σταθμό του Zappa “Hot Rats”

‘‘Distant cousins, there’s a limited supply,
and we’re down to the dozens and that’s why…’’

ο απολυτος κυβισμος μουσικα και εικαστικα! εκτυφλωτικη ιδιοφυια! δωρο θεου στην μουσικη και στην τεχνη γενικα!:papas: και :bow:

φωνή βοώντος εν τη ερήμω…
απ’οτι καταλαβα εδω ειναι Γιαννης κερναει, Γιαννης πινει (ουπς)
anyway to Whom it May Concern, προτεινω ν’ακουσετε την εκπληκτικη δουλεια του
Zoot Horn Rollo (μελος της μαγικης μπαντας) We Saw a Bozo Under the Sea που κυκλοφορησε το 2001.Επισης μπορειτε να ψαχτειτε με τους mallard (μπαντα αποτελουμενη απο πρωην μελη του C.B.)Αλλη αξιολογη κυκλοφορια το City of Refuge του John ‘‘drumbo’’ French…ολα αυτα βεβαια, για μυημενους!