Carcass

Εψαξα αλλα θρεντ για τους μεγαλους carcass δεν βρηκα! Founding fathers του grindcore αλλα εξισου γνωστοι για το heartwork εχουν προσφερει πολλα στο χωρο. Προσωπικο αγαπημενο τραγουδι το incarnated solvent abuse (click). Θα θελα παντως να ακουσω αποψεις και για το πολυ παρεξηγημενο κατ εμε swansong :!:

τεραστια μπαντα, αδικοχαμενη. ολα δισκαρες για μενα αλλα ειναι μεγαλο θεμα γενικα κ υπαρχουν πολλες αποψεις, υπαρχουν πχ αρκετοι που για λογους αλλαγης μουσικης κατευθυνσης ή αλλους (απωλεια αισθηματος πχ) θεωρουν μονο τα πρωτα 2 ως πραγματικα καρκας, προσωπικα δν συμφωνω αλλα σεβομαι την αποψη. το reunion με ξενερωσε παντως καπως

οντως περιεργο που δεν υπηρχε θρεντ.

το χαρτγουορκ για μενα ειναι ΚΟΡΥΦΑΙΟ αλμπουμ. το νεκροτισμ δεν ξερω γιατι αλλα δεν με πορωσε. θα το ξαναπροσπαθησω καποια στιγμη ομως γτ πιστευω οτι καπου καπως καποτε θα γουσταρω με αυτο τ αλμπουμ. το swansong εχει μερικα ωραια κομματακια και ειναι γενικα ενα ευχαριστο αλμπουμ αλλα σε σχεση με τα αλλα 2 εχει μεινει πολυ μακρια.

τα παλια ειναι πολυ γκραιντ για τα γουστα μου. τα εχω παλεψει αλλα δεν την εχω παλεψει…

Αν και εχω αρκετο καιρο να βαλω καποιο Carcass να ακουσω,η σειρα προτιμησης μου ειναι αυτη…

ΤΟ ΧΡΥΣΟ στο Heartwork
επομενες θεσεις στην 3αδα τα Necroticism - Descanting the Insalubrious και Swansong.
Μετα ερχονται τα 2 πρωτα.

Παντως εχω την εντυπωση οτι αν τα ξαναβαλω τωρα ισως την πρωτια να κλεψει το πιασαρικο Swansong που τις ΡΙΦΑΡΕΣ του θυμαμαι να εξοντωνουν οτι ακουσματα προηγηθηκαν τον τελευταιο καιρο πριν το ακουσω.

edit:ας ψηφισω το Swansong να εχει και αυτο καμμια ψηφο γιατι ειναι δισκαρα ΚΑΙ αυτο

“If visible identification is not possible, the pathologist may be able to
take fingerprints from the body until decay sets in… things become more
complicated.”

Έτσι…αυτό το album θα έπρεπε να έχει sticker “…things become more
complicated.”

Για μένα το Descanting είναι το μεδούλι της μουσικής των Carcass…το Heartworks είναι σαν το βλακ άλμπουμ των Metallica…for the masses…έχει κι αυτό την αξία του και μεγάλο βαθμό δυσκολίας να το πετύχεις αλλά μουσικά δε μου λένε και πολλά πράγματα…ούτε το Heartwork ούτε το Black Album…και όπως ξαναείπα σε παλιότερο thread περί Carcass…το Corporal Jigsore Quandary είναι ίσως το χειρότερο κομμάτι του άλμπουμ…για τέτοιο αριστούργημα μιλάμε…

Μία μπάντα χαρακτηρίζεται αγαπημένη όταν ξυπνάς ένα πρωί και αναρωτιέσαι: αυτά τα άλμπουμ γιατί τα χω μόνο αντεγραμμένα σε κασσέτα;…και το επόμενο λεπτό είσαι στο δρόμο για το δισκάδικο για να αποκτήσεις τα αυθεντικά. Και με τους Carcass το έχω πάθει. Respect στις εφηβικές μας αγάπες!

Και από μένα Necroticism, νταξ!

Πέστα ρε πάνο!! Δεύτερη φορά που στο λέω αυτή τη βδομάδα:lol:

Με πορώσατε τώρα και έβαλα ένα δυό κομματάκια στο playlist οπότε πάρτε και εδώ τις δύο τελευταίες αριστουργηματικές συνθέσεις του άλμπουμ.

Carcass - Lavaging Expectorate Of Lysergide Composition
Carcass - Forensic Clinicism / The Sanguine Article

Συμφωνω μαζι σου εχει πολυ καλα τραγουδια αλλα εχει και καμποσα fillers που το ριχνουν.Παρε το go to hell για παραδειγμα -τελειως ανεμπνευστο για μενα.[SPOILER]Γενικα δε θα εμπαινα καν στο κοπο να το συγκρινω με heartwork :wink:[/SPOILER]

Ε βασικα δεν το θυμαμαι το τραγουδι γιατι οπως προεγραψα, εχω καιρο να ακουσω Carcass.Απο την αλλη αν λιωσεις ολο τον δισκο,στο τελευταιο κομματι θα κολλησεις?Το μονο που θα παραδεχτω ειναι οτι οταν φερνεις στο μυαλο σου την λεξη Carcass σου ερχεται η ιατρικη θεματολογια,τα κοφτερα ριφς,τα αποκρουστικα εξωφυλλα,η grindιλα της αρχης και της τεχνικοθανατιλας στα επομενα,τα φιδισια φωνητικα.Και δυστυχως αυτα δεν ειναι χαρακτηρητικα(τουλαχιστον οχι ΟΛΑ) του Swansong,το παραδεχομαι.Απο την αλλη,αν αυτος ο δισκος κυκλοφορουσε απο μια μπαντα που ονομαζοταν Carpcass ή καπως αλλιως,θα μνημονευοταν σαν αριστουργημα.Και εγω ως τετοιο το θεωρω.

Necroticism .-

ελα ρε μια χαρα κομματι ειναι

τεσπα βλεπω 0 για τα πρωτα 2 κ στενοχωριεμαι, ακουστε ρε σαπιλα:

το χα ακουσει τουτο πριν αρκετα χρονια τοτε που αντεχα μονο μελωδικη φαση και ημουν κολλημενος με χαρτγουορκ. τωρα με μια αυτια σε αυτο που ποσταρες -που παλια μου φαινοταν μετριο- μπορω να πω οτι καραγουσταρα! θα το ξανακουσω!

Τεραστια μπαντα !
Ολοι οι δισκοι τους ειναι απο καταπληκτικοι εως καταπληκτικοι.
Απο τα δυο πρωτα αριστουργηματα που ιδρυσαν ολοκληρη σχολη,
στα επομενα δυο που απλως παιξανε μεγαλη μπαλα σε αλλα γηπεδα,
μεχρι και το τελευταιο που απλως θελανε να ροκαρουν και το εκαναν
μια χαρα.
Αγαπημενο ? Χμμ…

αυτό!:wink:

Μεγάλη λατρεία οι Carcass, η αγαπημένη μου death metal μπάντα και μάλλον πολλών άλλων εδώ μέσα. Η κορυφή τους για ‘μένα είναι το ‘‘Necrotiscm- descanting the insalubrious’’, αλλά παρ’ όλα αυτά ψήφισα το ‘‘Symphonies of sickness’’, γιατί βλέπω αυτό το ‘‘0 ψήφοι’’ και με πιάνει η καρδιά μου. Ήταν το πρώτο album από Carcass που είχα αγοράσει (14 χρονών) και ήταν ένα ψιλο- σοκ για ‘μένα, κόλλησα αμέσως. Τα σιχαμένα φωνητικά που είναι λες και ξερνάει (νομιζω ο Owen τα έκανε), οι διεστραμμένοι στίχοι, τα growls του Steer (ποτέ κανένας δεν τον αναφέρει, αλλά εγώ το βρίσκω έναν από τους καλύτερους growlers), τα γαμάτα riff- άκια (’‘Embryonic necropsy and devourment’’), οι ΚΟΡΥΦΑΟΙ ρυθμοί (’‘Ruptured in purulence’’- γενικά τρελαίνομαι με τα drum intros), ενώ υπάρχει και ένα από τα αγαπημένα μου Carcass κομμάτια, το (φοβερά υποτιμημένο) ‘‘Excoriating abdominal emanation’’. Γενικά κάπου νομίζω ότι το ‘‘Symphonies of sickness’’ ξεχνιέται λίγο γιατί βρίσκεται ανάμεσα στους 2 γνωστούς ογκόλιθους.

Ε, για το ‘‘Necroticism- descanting the insalubrious’’ τα είπανε και άλλοι παραπάνω. Έχει ό,τι θέλω από ένα death metal album, για αυτό και το θεωρώ το αγαπημένο μου death metal album γενικά. Sol-ίδια ωραία, ρυθμοί που σε ξεσηκώνουν, πιασάρικα τραγούδια, riff μνημειώδη, ωραίες ερμηνείες. Δε βρίσκω κανένα ψεγάδι σε αυτόν το δίσκο.

Και νομίζω ούτε στο ‘‘Heartwork’’ βρίσκω ψεγάδι. Πλέον πολλοί το κράζουν, αλλά εγώ νομίζω όλοι το γουστάρουν. ‘‘No love lost’’ και τα μυαλά στα κάγκελα (ο Steer κεντάει στο solo), το ‘‘Embodiment’’ με τις riff- άρες του, ένας Amott ασυγκράτητος (αν κι εγώ προτιμώ Steer), εξώφυλλο και παραγωγή τέλεια.

Τα ‘‘Reek of putrefaction’’ και ‘‘Swansong’’ είναι και τα δύο λίγα σκαλιά πιο κάτω. Το πρώτο ήταν επίσης τεράστιο σοκ για ‘μένα (δεν είχα ξανακούσει χειρότερο ήχο στη ζωή μου), αλλά όπως και να ΄χει είναι κάτι το μνημειώδες το τι έπαιξαν τα άτομα εκεί. Και η επανακυκλοφορία του με το σακουλάκι τα σπάει! Το ‘‘Swansong’’ γαμάει επίσης, κι ας είναι σε άλλο στυλ. Έχει ωραία κομμάτια μέσα (’‘Black star’’), κι αυτό το ροκάδικο death metal ακούγεται άνετα. Πλάκα- πλάκα τώρα συνειδτοποιώ ότι δεν έχω τσεκάρει τους Blackstar, την μπάντα που έκαναν μετά οι Regadas, Walker και Owen.

Επίσης αξίζει πάρα πολύ και η συλλογή ‘‘Wake up and smell the… Carcass’’ (αυτή με το ανοιγμένο κεφάλι του Kennedy στο εξώφυλλο). Τα ακυκλοφόρητα εποχής ‘‘Swansong’’ ΤΑ ΣΠΑΝΕ, ενώ βρίσκει κανείς και τα (φοβερά) ‘‘Tools of the trade’’ E.P. και ‘‘Heartwork’’ E.P., διάφορα live κλπ. Καπάκι έρχεται και το ‘‘Wake up and smell the… Carcass’’ D.V.D. που αξίζει τα λεφτά του, αφού οι 2 live εμφανίσεις (ιδίως αυτή επί εποχής ‘‘Necroticism- descanting the insalubrious’’) και τα video- clips είναι χάρμα οφθαλμών. Carcass όπως τους γουστάρουμε.

Κρίμα που δε γεννηθήκαμε πιο παλιά και αλλού να τους βλέπαμε τότε στα early '90s. Στο Rockwave ήταν κάτι, αλλά όχι αυτό που νιώθαμε τόσα χρόνια ότι ακούμε.

  1. Heartwork
  2. Necroticism
  3. Symphonies
    -------------- ακούω συχνά
  4. Swansong
  5. Reek

και μεταξύ των EP το ρίχνω Heartwork.

τα πρωτα 2 γαμανε! η επιτομη του γκοργκραιντ!
και λαιβ ειναι απιστευτοι:)

Πόσο άνετα necroticism :stuck_out_tongue:

To Heartwork με είχε αγριέψει την πρώτη φορά που το άκουσα (βλέπε υπογραφή deathster) οπότε το είχα βάλει στην άκρη για χρόνια και του χρέωνα όλη την παρακμή της σουηδικής σκηνής (αυτό ακόμη το κάνω). Του έδωσα ευκαιρία, αυτού και του swansong, μετά το wake up and smell the carcass. No love… LOST ._

Μία τωρινή κατάταξη θα ήταν
Necroticism
Heartwork
Symphonies
Reek
Swansong

Αγαπημένη διασκευή
[I]The Berzerker - Corporal Jigsore Quandary[/I]

Symphonies of sickness.ΑΠΛΑ ΜΕΓΙΣΤΟ.Οτι καλύτερο έχουν από άποψη riffs,τεχνικούρας και ΑΡΡΩΣΤΕΙΑΣ.Η αρχή του deathgrind,η προσωποποίηση της σαπίλας και με τριπλά φωνητικά παρακαλώ(τα περίεργα του Jeff,τα growl του Bill,και τα οτιναναι του Ken).Τα τραγούδια απλά το ένα καλύτερο απτο άλλο.
Το χάος του reek είναι δεύτερο στην καρδιά μου,λιγο πιο κάτω από το symphonies.
Τα άλλα με τον Amott(@#!%$*) απλά με θλίβουν.Όσο για το swansong αυτό είναι συμπαθέστατο.