Με Satriani, Vai και Malmsteen πως να μην είναι καλό!
Πέρα από την πλάκα, είναι από αυτά που ξέρεις από πριν τι θα ακούσεις. Εγώ θα το 'παιρνα. Ας πει βέβαια και μια γνώμη ο Shadowacaster αν και είναι κάπως standard τα πράγματα στη συγκεκριμένη περίπτωση.
__Δε το έχω ακούσει όλο ακόμα! Είναι και διπλό! (τρέχω με κάτι οντισιόν τώρα και δεν έχω την πολυτέλεια να το ακούσω μια κι έξω συνεχόμενα να το ευχαριστηθώ!)
__Το DVD δε το έχω δει, αλλά ξέρω ότι έχει και διαφορετικά κομμάτια (οπότε θα το πάρψ και αυτό κάποια στιγμή -ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ, ΜΠΟΡΩ; Θα μπορέσω μόλις το δώ -μέρχι στιγμής δε πιστεύω στ’ αφτιά μου! ), και έχω διαβάσει αρκετές γνώμες, σίγουρα must have!
__To (τα) cd τώρα. Υπάρχει μία επανάληψη (σαν να ακούς λίγο απο συναυλία Joe, λίγο απο Steve και λίγο απο Yngwie), όμως αυτό δεν είναι και κακό… όχι απαρέτητα. Τα κομμάτια ακούγονται πιο δεμένα (για live) απο ποτέ και στα δύο απο τα τρια τραγούδια που συμμετέχουν και οι τρεις τους που άκουσα διέκρινα μία μικρή “φλυαρία” για μουσικούς ΤΕΤΟΙΟΥ επιπέδου (ίσως, το δέσιμο ήταν λίγο καλύτερο στο προηγούμενο G3 cd).
__Tο καλό είναι ότι αυτά ήταν όλα κι όλα τα αρνητικά! Κατά τα άλα μιλάμε για έναν ιστορικό δίσκο! Πόσα χρόνια περιμέναμε G3 με Malmsteen (o οποίος “οργώνει”!). Καλός ήχος, σoύπερ συγκροτήματα, απίστευτες κιθάρες!
__Επειδή ξέρω ότι απευθήνομαι σε γνώστες ήμουν λίγο αυστηρός τονίζοντας τα αρνητικά, τα θετικά νομίζω πως τα ξέρουμε όλοι. Μιλάμε για τους τρεις βιρτουόζους και καλύτερους του είδους παγκοσμίος! Τον καλύτερο άνθρωπο (?) στην hard rock κιθάρα (Joe Satriani), τον πιο τεχνίτη στο “ααα, αυτό που ακούω τώρα κιθάρα είναι” (Steve Vai) και τον πιο γρήγορο που υπάρχει /16,4 νότες το δευτερόλεπτο!!! “Μαμά - μαμά, αυτού η κιθάρα κάτι έπαθε!”(Yngwie J. Malmsteen).
__Μετά την ακρόαση λες… (κοιτόντας μιά οποιαδήποτε κιθάρα) “μα καλά, όλα αυτά, απο 'δω μέσα βγήκαν…; Δε μπορεί…!” 8)
__Παρακαλώ Noisy! :oops: Ναι, είπα να το κάνω λίγο προς το review για να βοηθήσω. 8) Και για να το ολοκληρώσω (τώρα που επιτέλους τα άκουσα όλα -αν και δεν έχουν οριμάσει λίγο τα ακούσματα), να πω και τα εξής:
Satriani: Ορεξάτος όπως πάντα! Πολύ καλές εκτελέσεις, ωραία η 2η κιθάρα, ωραίο το μπασο, πολύ ωραίος ο ντράμερ (βελτιώθηκε! κι άλλο!).
Vai: Για ‘μένα έκλεψε την παράσταση. Ισως όχι ο πιο εντυπωσιακός Vai που έχω ακούσει, αλλά σίγουρα ο πιο ουσιαστικός και “ωραίος”. Οι δε συνθέσεις -αν πιο μαλακές απ’ ότι μας έχει συνηθήσει- νομίζω πως είναι απο τις πιο καλές και ψαγμένες του. Ακόμα οι ποικιλία των ηχοχρωμάτων θα σας συναρπάσει.
Yngwie: Πολύ καλός κι αυτός! Δυνατός, κεφάτος και ΓΡΗΓΟΡΟΣ! Παίζει και τεχνικά, τύπου κλασσική σύνθεση και πιο σκληρά.
G3 jam: Κόλαση! Είχα ακούσει το Voodoo Child και μου είχε αρέσει πολύ (γενικά όμως το έχουμε ακούσει σε φοβερές εκτελέσεις έτσι κι αλλιώς -π.χ. την πρωτότυπη ). Το Keep On Rocking in a free world είναι λίγο διασκευασμένο, στην αρχή ξινίζει (πολύ λίγο), αλλά μετά δένει. Το Little Wing είναι απλά πανέμορφο. Τέλειο.
…“1000 Guitar Points” --> 8) :oops: Yeah! Thanx! (αν βρεις και πιο δίσκο ΘΑ αγοράσω στο πρόσφατο μέλλον έχεις 2000 μέντιουμ points + 1000 για πριν)
Ένα πράγμα έχω να πω για τον μπασίστα. Κ α τ α π λ η κ τ ι κ ό ς!
Τον είχα δει σε DVD (ένα διπλό του Satriani) σε ένα φίλο και έπαιζε εντελώς παπάδες. Ιδίως σε ένα σολο τα έδωσε όλα, λες και έπαιζε κιθάρα ήταν! Φαντάζομαι για τον ίδιο θα μιλάμε.
Ένα πράγμα έχω να πω για τον μπασίστα. Κ α τ α π λ η κ τ ι κ ό ς!
Τον είχα δει σε DVD (ένα διπλό του Satriani) σε ένα φίλο και έπαιζε εντελώς παπάδες. Ιδίως σε ένα σολο τα έδωσε όλα, λες και έπαιζε κιθάρα ήταν! Φαντάζομαι για τον ίδιο θα μιλάμε.[/quote]
__Μάλλον λες για το “live in San Francisco”. Εκεί μπάσο παίζει ο Stu Hamm (λέμε τον ίδιο; κρατούσε ένα πράσινο μπάσο “περλέ” και ο κόσμος τον “χιούχαρε” -αλήθεια, γιατί τον κράζανε; κάτι θα έκανε /είπε, γιατί για το παίξιμό του αποκλείεται!!). Και είναι πραγματικό απίθανος! Ειδικά στο Bass Solo δίνει ρεσιτάλ! Μέρχι και Bach παίζει! Μαζί με το solo (που δεν είναι ακριβώς σόλο, αλλά σολάρισμα πάνω στο τραγούδι) του Ric Φιρεμπράτσι (μπασίστας του Yanni -live at the Acropolis), είναι τα δύο καλύτερα που έχω ακούσει ποτέ στη ζωή μου! Α π ί θ α ν α ! Ακούστε τα ή δείτε τα και θα μας θυμηθήτε.
__Αν λες γι’ αυτόν θα σε στεναχωρήσω λίγο, γιατί δε παίζει αυτός μπάσο στο G3 live - Rocking in the free world, αλλά ο Matt Bissonette. Ηταν απο τα πρώτα που τσέκαρα στο βιβλιαράκι του cd. Πάντως κι αυτός είναι πάρα πολύ καλός -δεδομένου ότι "δε μου έλλειψε ο Stu Hamm, αλλά και ότι τα κομμάτια του Satriani όπου και παίζει, είναι πολύ απαιτητικά, αλλά και ότι ακουγάν μια χαρά, πολύ καλός.
__Μιας κι έγραψα ας πλέξω και λίγο το ενγκώμιο του Jeremy Colson (o ντράμερ του Vai. Του Satriani είναι o Jeff Campitelli). Moυ έκανε κι αυτός πολύ καλή εντύπωση. Μη παρεξηγηθώ, όλοι τους -και τα τρία σχήματα- είναι μουσικάρες! Απλά αυτοί που αναφέρω είναι κάτι παραπάνω απο πολύ καλοί! Ο Colson λοιπόν μας δείχνει πόσο ανούσιοι είναι πολύ metal drummers /“αθλητές”. Ο τύπος όχι μόνο έχει απίστευτη τεχνική και feeling, αλλά σε ένα σημείο “αδειάζει” με χαρακτηριστηκή άνεση πολλά μέταλλα, ή έστω τους κοιτάει στα ίσια. Και τάχυστος και ουσιαστηκός.
__Και τέλος μία “διόρθωσούλα”. Ο Vai δεν κλέβει ακριβώς την παράσταση (υπερέβαλλα). “Απλά”, κερδίζει τις εντυπώσεις. Κερδίζει γιατί παρουσιάζει έναν λίγο καλύτερο και ανανεομένο εαυτό. Οχι ότι άλλοι όμως πάνε πίσω! Παπάδες βγάζουν!
Πήγα να πάρω το Rush in Rio σήμερα (κάτι μήνες μετά την τελευταία μου αγορά, που ήταν τα best of του Plant και το Tribe των Queensryche (μπλιαχχχ!) και δεν το βρήκα πουθενά (στην Κοζάνη όπου μένω). Αίσχος! Πριν λίγο καιρό είχα πάει στα Patsis στη Θεσσαλονίκη και δε βρήκα πάλι τίποτα. Και μετά σου λένε να μην κατεβάζεις μουσική…
__Αγόρασα έξι cd απο το Blow Up (Θεσ/νίκη, Αριστοτέλους). Εχουν βγάλει ένα ειδικό stand που έχει προσφορές. Ολα τα cd 7,5 Ευρώ.
Εγώ πήρα τα εξής:
.John Coltrane -Blue Train
.Gary Moore -Still Got The Blues
.Gong -You
.Queensryche -Operation: Mindcrime
.Coverdale Page
.Canned Heat -The Very Best (Album Ever)
__Είχε ακόμα πολύ πράμα απο Queensryche, Megadeath, Jehtro Tull, Scorpions, και λίγα απο Roxxete, Deep Purple, Whitesnake και πολλά άλλα. Δεν ήταν όλοι πρωτοκλασάτοι δίσκοι, αλλά έχει καλό πράμα!
Soundgarden - Down on the upside απλά για να γνωρίσω την μπάντα…Δεν είναι άσχημοι αλλά δεν είναι μέσα στα ακούσματά μου τόσο…
Iggy Pop - American Jesus το βρήκα σε ευκαιρία αν και ήθελα από καιρό να το πάρω, βασικά τώρα το ακούω και έχω ακούσει μόνο τα μισά αλλά δε με απογοητεύει όπως μου είχαν πει. Ευχάριστο,χωρίς κάτι που κάνει μπαμ(μέχρι στιγμής) αλλά χωρίς ελαττώματα…Καλό θα έλεγα…