Χμμμ, το από πάνω post ας μεταφερθεί στο topic περί fanboy-ισμού για να συνεχίσουμε εκεί… 
3 Likes
Μην ξαναπώ τα ίδια, αφού τα κατέθεσα στην κριτική του Requiem.
Αν όμως έχω να πω κάτι, είναι ότι θεωρώ το συγκεκριμένο άλμπουμ ένα από τα πιο ιδιαίτερα και αυτόνομα metal έργα, συνολικά. Στα καλύτερα της χρονιάς, μου αρέσει συνήθως να διαλέγω δίσκους που έχουν κάποιους συμβολισμούς/σημασία για την εποχή τους. Το Requiem δεν είναι τέτοιο άλμπουμ, ανήκει σε ένα δικό του σύμπαν. Η δύναμη του θα ήταν ίδια δέκα χρόνια πριν ή δέκα χρόνια μετά. Δεν είναι τέλειο, είναι ανθρώπινο. Και αυτό το κάνει παραπάνω από τέλειο! Κι όσο κι είναι “ανωμαλία”, ναι, είναι πιθανόν να είναι το άλμπουμ της χρονιάς για μένα.
2 Likes
Άκουσα σήμερα το Requiem: δυσκολοχώνευτο και ούτε κατά διάνοια καλοκαιρινό, αλλά είναι συγκλονιστικό το άτιμο. Βλοσυρό και επιβλητικό σε κάθε του δευτερόλεπτο.
Να πω επίσης ότι ενώ δεν είμαι fan των Celtic Frost (εκτός του Monotheist), λατρεύω τους Triptykon.
4 Likes
Όταν ανακαλύπτεις μια μπάντα με το τελευταίο της άλμπουμ ενώ τα “θρυλικα” άλμπουμ έχουν κυκλοφορήσει 30βαλε χρόνια πριν, ε ξέρω γω, φαντάζομαι δεν έχει την ίδια βαρύτητα η γνώμη, όχι σαν γνώμη, αλλά σαν σφαιρικότητα.
Ο δίσκος με έκανε πάντως να ακούσω με άλλο αυτι τα προηγούμενα άλμπουμ, μου έδωσε άλλη οπτικη - οπότε σίγουρα για μένα τουλάχιστον, είναι μια κυκλοφορία σταυροδρόμι για αυτή τη μπαντα.
Καταλαβαίνω πάντως για τις κοιλίες που λέτε οι περισσότεροι. Εγώ πάντως το requiem το άκουσα ως εξής: μη έχοντας σχεδόν καμία επαφή ,είδα στην τύχη από γιουτιουμπ το πρώτο κομμάτι, το οποίο με άφησε με ανοιχτό το στόμα. Συνεχίσα να μην έχω επαφή και έβαλα το δεύτερο κομμάτι, το οποίο αρχικά με ξένισε, σε φάση “οκ, να αλλάξουμε Ρυθμό τώρα…”. Όσο πήγαινε όμως, το κομμάτι με ρουφηξε,οπότε και στο τέλος είχα μείνει κάπως έτσι 
Μετά διάβασα την κριτική εδώ που μου πε 2-3 πράγματα παραπάνω και εγκλιματιστικα περισσότερο, οπότε το υπόλοιπο το άκουσα μην περιμένοντας τίποτα και απλά δεχόμενος τους ηχους. Ε τελικά είναι δίσκος της χρονιάς, δίχως να ειμαι εξοικειωμένος με το έργο του Φίσερ , με άφησε να απολαύσω το αποτέλεσμα γιατί ακριβώς δεν περίμενα απολύτως τίποτα . Γενικά μάλλον θα με έλεγα τυχερό για την τελευταία συγκυρία, καθώς οι προσδοκίες που μπορεί να έχουμε από μια μπάντα ίσως είναι τεραστιο εμπόδιο στην απόλαυση μερικών δίσκων/έργων, χωρίς βέβαια αυτό να είναι και λευκή πετσέτα για την ποιότητα του έργου που θα ακούσει κάποιος.
3 Likes
Μάρτιος του 1984 και εγένετο* ακραίο metal, black, death, doom/death, black/doom, necroblackdeathdoom κτλ κτλ 
Τα demos του ΄83 είναι σίγουρα ιστορικά, αλλά μοιάζουν κατά βάση με κολάζ ιδεών, εδώ πλέον έχουμε την πρώτη ολοκληρωμένη πρόταση, τα πράγματα σοβαρεύουν και το νερό μπαίνει στ’ αυλάκι. 8 μήνες μετά (λέγε με “Morbid Tales”) όλα πλέον είναι διαφορετικά.
* Κατά 50% ε, υπάρχει και το “Bathory” εντός του έτους, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και τη συμβολή μεγάλου μέρους του “Hell Awaits”
9 Likes
Πολύ ωραίο είναι, αλλά πόσες φορές να αγοράσουμε το ίδιο προϊόν; Θα πάω πάσο,ας ασχοληθούν οι φανατικοί συλλέκτες.
2 Likes
Το είδα κι εγώ στην κεντρική και μου έτρεξαν τα σάλια, ρε γαμώτο -ο ορισμός του καταναλωτικού φετιχισμού. Με την έννοια του stammargg παραπάνω, ότι δηλαδή κι εγώ τα περισσότερα από αυτά τα έχω είτε σε CD, είτε και σε βινύλια και σε CD (!), αλλά παρ’ όλα αυτά φλέρταρα με την ιδέα να το αποκτήσω. Τι διάολο, παθαίνουμε κάτι όταν βλέπουμε μεγάλα κουτιά;;;
1 Like
Μάλλον ναι, γαμάνε τα boxset!!!
Τωρα τι συζητάμε ρε παιδιά, εδώ υπάρχουν άλμπουμ που κάποιοι boomers σαν εμενα εχουμε αγοράσει 6 φορές…
(Κασετα, βινύλιο, cd, remastered cd, πάλι βινύλιο και σε box set)
Το Pandemonium ειδικα αξίζει να αγοραστεί και 70 φορές! Και το Monotheist άλλες τόσες!
3 Likes
Στη συγκεκριμένη περίπτωση θα προτιμούσα να επανακυκλοφορούσαν το Cold Lake σε λογική τιμή. Σκουπίδι μεν αλλά θα το αγόραζα καθαρά για λόγους πληρότητας! Δεν ξαναμπαινω πάντως στο thread, θα με παρασύρετε και θα ενδώσω στο τέλος !
Το ξέρεις ότι θα το πάρεις ε? 
3 Likes
O αγαπητός μπάρμπα-Τομ που (θέλει να) επιδεικνύει political awareness τα τελευταία χρόνια, θα έπρεπε να σκεφτεί λίγο καλύτερα, εν μέσω κλιματικής κρίσης το σημαντικο carbon footprint της παραγωγής βινυλίου και τουλάχιστον (για να μην το παίζω και εγώ επαναστάτης, αφού αγοράζω ακόμα το συγκεκριμένο format) να περιορίσει τη συγκεκριμένη κυκλοφορία σε 3-4 το πολύ βινύλια (άντε και την κασέτα, αν και ψιλοάχρηστη μου μοιάζει).
Αλλά πρέπει να ζήσουμε κιόλας, οπότε χωρίς νέα μουσική μένει απλά το εμπόριο (αυτό συμπεριλαμβάνει και τα TRIUMPH OF DEATH tributes).
3 Likes
και μένα το χέρι μου πήγαινε να πατήσει submit order, το ξανασκεφτόμουν… Αποφάσισα να περιμένω να μου το κάνω δώρο Χριστουγέννων
1 Like
Έτσι περίμενα κ εγώ κ έχασα το Kreator… 
1 Like