(σημείωση γιατί βλέπω να το γράφετε πολλοί: στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει non-call: τα σφυρίγματα πρέπει να δίνονται πάντα ανεξαρτήτως στιγμής που γίνεται η παράβαση. Θα ήταν παράδοξο σε ένα άθλημα που έχει “χρυσά” κι “ασημένια” γκολ, να είχε και το non-call.)
Από εκεί και πέρα, ο παίκτης της Ρεάλ δεν έπεσε εύκολα. Έπεσε όπως θα έπεφτε ο οποιοσδήποτε πάει να κάνει κοντρόλ με το στήθος και τον σπρώχνουν από πίσω. Το τι ποσοστό των διαιτητών θα έδινε το πέναλτι, είναι άλλη ιστορία φυσικά. Αλλά εύκολα δεν έπεσε: απλά δεν μπορούσε να είχε καλύτερη ισορροπία εκείνη τη στιγμή. Εύκολα έπεσε ο αντιπαθητικός κλαψιάρης (που για μένα παραμένει ο καλύτερος ποδοσφαιριστής των τελευταίων 10 χρόνων στον κόσμο) όταν τον άγγιξαν στο στήθος στο πρώτο ημίχρονο
Δε μίλησε κανεις για non call, για κρίση μίλησε σε μια φοβερά αμφισβητουμενη φάση. Δε φαίνεται να βάζει δύναμη ο αμυντικός, ίσα ίσα που τραβιεται. Στην αγγλική τηλεόραση ο Φερντιναντ είπε δεν είναι, ο Τζεραρντ οριακά ναι αλλά πέφτει εύκολα και ο Λινεκερ πως δεν είναι. Και οι τρεις κατέληξαν πως το σφύριγμα κρίνει την πρόκριση, το μη σφύριγμα όχι.
Φυσικά δε συζητάμε αν θα δινονταν ανάποδα.
Ο διαιτητής χτες καθόρισε το αποτέλεσμα. Μαλακία του. Για να δώσεις ένα πέναλτυ, πρέπει να είσαι 100% σίγουρος, γιατί είναι μισό γκολ. Για να δώσει ο χτεσινός το συγκεκριμένο πέναλτυ, έπρεπε να είναι 200% σίγουρος, γιατί είναι στην τελευταία φάση του αγώνα, ο οποίος όμως θα έχει παράταση. Διατάραξε μια ισορροπία απόλυτη και για να το κάνει αυτό, έπρεπε να είναι εντελώς σίγουρος ότι σφύριζε σωστά. Από τη στιγμή που υπάρχουν τόσο διαφορετικές γνώμες για τη συγκεκριμένη φάση, δίνω πολύ μικρή πιθανότητα στο να ήταν 200% σίγουρος γι’ αυτό που σφύριξε.
Τι να κάνουμε τώρα, ένα σφύριγμα σαν το χτεσινό δεν έχει χρονικό περιθώριο να “διορθωθεί” αν είναι λανθασμένο, γιατί είναι ουσιαστικά σε νεκρό χρόνο. Ας πρόσεχε ο κόρακας, να μη γινόταν ο πρωταγωνιστής.
Alejandro, εγώ δεν βλέπω πάντως κάποιο αμυντικό να τραβιέται, ίσα ίσα να προσπαθεί να φτάσει στη μπάλα με οποιοδήποτε τρόπο και να φτάνει το γόνατο του στο στήθος του αλλουνού (δεν ξέρω αν τον βρίσκει)
Αυτό που περιγράφεις είναι το non-call που δεν υπάρχει στην UEFA. Στο μπάσκετ (που γενικώς υπάρχει non-call), η λογική είναι πως αυτό αρχίζει να εφαρμόζεται στα τελευταία λεπτά αμφίρροπου αγώνα όπου και οι 2 ομάδες θα έχουν παρόμοιο αριθμό σημαντικών επιθέσεων/αμυνών που πρέπει να βγάλουν οπότε στατιστικώς παραμένει δίκαιη η εφαρμογή του. Στο ποδόσφαιρο αυτό δεν μπορεί να γίνει: αν δεν δώσεις το πέναλτι σε μια ομάδα γιατί ξαφνικά σφυρίζεις μόνο όταν βγαίνει αίμα, τότε είναι στατιστικώς απίθανο να χαρίσεις ίσο αριθμό non-call αμυνών και στην άλλη ομάδα. Για αυτό και δεν υπάρχει non-call. Αν σαν διαιτητής είσαι αρκετά σίγουρος για να το σφύριζες στο 50ο λεπτό, τότε οφείλεις να το σφυρίξεις και θα πρέπει να ξεπεράσεις τον όποιο “ψυχολογικό” φόβο να σε κράζει η μισή Ευρώπη την επομένη. C’est la vie αν θες να σου πληρώνει η UEFA τεράστιους μισθούς και να σου στέλνουν όλες οι ομάδες ακριβά δώρα Αλλιώς θα έπρεπε και οι επόπτες να σηκώνουν σημαιάκι σε ΟΛΑ τα αμφισβητούμενα off-side για να μην καθορίσουν το σκορ.
Το συγκεκριμενοποιώ για το χθεσινό: που το 30% των διαιτητών λένε πως ήταν πέναλτι, το 70% των διαιτητών λένε πως όχι και όλοι συμφωνούν πως ήταν δύσκολη φάση. Οι κανόνες της UEFA είναι ξεκάθαροι: όποιος από αυτό το 30% των διαιτητών διαιτήτευε, θα όφειλε να δώσει το πέναλτι κι ας καταλάβαινε πως είναι δύσκολη φάση. (btw, εγώ θα ήμουν στο 70% αλλά δεν θα κάτσω να σκάσω που Ιταλοί αμυντικοί κλαίγονται που κάποια στιγμή η μπίλια κάθεται στο πέναλτι στο όριο του νομίμου που παίζουν)
Γιατί αν κέρδιζε η Γιουβέντους στο τέλος, δεν θα είχε καθορίσει το αποτέλεσμα με το να μη σφυρίξει κάτι που πίστευε πως ήταν πέναλτι; Δεν την καταλαβαίνω αυτή τη λογική και το διάβασα και από τον Alejandro που ήθελα να τον ρωτήσω.
Αν ειχαν την παραμικρη βαση αυτα που εγραψες, τοτε καθε ματς θα εληγε περιπου 12-9 ή 17-8. Γιατι σε καθε κορνερ, υπαρχουν περιπου 2-3 “πεναλτι” τα οποια ειναι μαρκαρισματα που εσυ μπορεις να βρισκεις λιγο πανω απο το οριο. Ο διαιτητης ενος ποδοσφαιρικου αγωνα ΟΦΕΙΛΕΙ να εχει πληρη επιγνωση του αγωνα και των καταστασεων, και αυτο εφαρμοζεται και στο ποτε θα δειξει κιτρινη καρτα, ποτε θα δειξει κοκκινη, και πως θα ελεγξει τα φαουλ σε εναν αγωνα. Το γελοιο με την επιμαχη φαση ειναι πως αν ειχε γινει στο κεντρο αυτο το μαρκαρισμα, δε θα ειχε παραπονεθει ΚΑΝΕΝΑΣ αν δεν εδινε φαουλ. Ενω τωρα που ηταν μεσα στην περιοχη, ξαφνικα αποτελει ευθυνη του διαιτητη να το δωσει?
Δε μιλησε κανενας για non call και δεν ξερω γιατι το επαναλαμβανεις. Δεν ειπε κανεις οτι ο διαιτητης εδωσε ενα πεναλτι που σε οποιαδηποτε αλλη φαση του αγωνα θα ηταν κανονικα και με το νομο πεναλτι, αλλα επειδη εγινε στο 93, δεν επρεπε να δοθει. Αυτο που λεμε ολοι οσοι δεν ειμαστε τρολλς σε αυτο το τοπικ, ειναι πως δεν ηταν πεναλτι ΓΕΝΙΚΑ, και για αυτο δεν επρεπε να δοθει.
Το οτι εισαι μυρωδιας το πηρα πρεφα κυριως με αυτο που εγραψες για τον καλυτερο ποδοσφαιριστη των τελευταιων χρονων, αλλα με αυτα που γραφεις για τα ακριβα δωρα απο ομαδες και την UEFA με τους τεραστιους μισθους πεισθηκα 100%.
Το οτι δεν βλεπεις τον επιθετικο της Ρεαλ να κανει θεατρο πεφτοντας ευκολα ισως με ξεπερναει περισσοτερο απο την αποψη σου για τα non call. Σιγουρα ο αμυντικος ειχε ορμη οπως ετρεξε για να τον καλυψει, αλλα το οτι επεσε ο αλλος σαν φτερο ειναι αδιαμφισβητητο.
Non-call einai na mi dwseis mia paravash gia na mi diamorfwseis apotelesma.
Twra edwse me megali eukolia mia ypoti8emeni paravash pou kai se replay den pei8etai kaneis pws htan. Den htan kan sigouros giati to edwse o voh8os grammis. O opoios de 8a eprepe na ka8orisei ti fash outws h allws giati an yparxei penalty, einai sto sprwksimo (diladi stin optiki gwnia tou diaititi).
Ekei profanws kai prepei na exei tin krish enas diaititis na mi diamorfwsei apotelesma se mia fash pou ton krazei olo to sympan. Opws allwste krinei an to foul tou teleutaiou paikti einai kokkini h oxi analoga me to an einai kapoios se profanh 8esh gia goal. Den einai aspro-mauro.
@Alejandro.m
Αυτό που περιγράφεις δεν είναι η οδηγία της UEFA και δεν έχουν το δικαίωμα οι διαιτητές της να σκέφτονται έτσι λογικά. Παράλογο ίσως, αλλά έτσι είναι. Τα Buzer Beater penalties σε σημαντικά ματς είναι σπάνια, αλλά όποτε γίνονται (π.χ. το 2000 με το πέναλτι στο χέρι του Ξαβιέ στο Πορτογαλλία-Γαλλία που μου έρχεται τώρα πρόχειρα στο μυαλό) αυτή είναι η θέση της UEFA/FIFA.
Είναι κι αυτό σαν το βίντεο με τα ψαλιδάκια για να μας πείσεις πως το ψαλιδάκι του Ρονάλντο σε προημιτελικό Ch.L. από τα 2.38m δεν ήταν και τίποτα το ιδιαίτερο και ο Αλεξανδρής είχε καλύτερα; Ναι, ας μιλήσουμε αργότερα σοβαρά
Το αρθρο γαργαρα φυσικα, δεν περιμενα κατι καλυτερο.
Δε μιλησα εγω για Αλεξανδρη, ουτε ειπα πως δεν ηταν ιδιαιτερο το ψαλιδακι του φλωρου, ειπα πως εχουμε δει κι αλλα, και δεν ειναι το μοναδικο εξαιρετικο. Αλλα μεχρι εκει καταλαβαινεις.
Πέναλτι δεν ήταν σε καμία περίπτωση, αλλά ο @karvou με μερικά ουσιαστικά μνμ που έγραψε στέκεται σε γεγονότα όπως είναι κι όχι όπως φανταζόμαστε ότι είναι.
Για παράδειγμα, είμαστε παντελώς ανίκανοι να αντιληφθούμε από ποια γωνία ο διαιτητής είδε την φάση. Δεν φαίνεται στα ριπλέι. Το βίντεο (στην κανονική ροή) δείχνει ξεκάθαρα ότι την παρακολουθεί από σωστή θέση (άσχετα αν την βλέπει καθαρά ή όχι). Σφυρίζει το πέναλτι με καθυστέρηση ενός δευτερολέπτου και φυσικά πιθανώς να έλαβε ΚΑΙ σήμα από τον βοηθό ή τον διαιτητή γραμμής. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι και οι δύο έχουν άλλη οπτική γωνία.
Οι διαιτητές στην ΟΥΕΦΑ δεν έχουν κανένα, αλλά ΚΑΝΕΝΑ, μα ΚΑΝΕΝΑ άγχος αν θα δώσουν ένα πέναλτι υπέρ μίας ή άλλης ομάδας. Ο διαιτητής δεν τιμωρείται σε αυτό το επίπεδο για τέτοιες αποφάσεις. Δεν μιλάμε φυσικά για εξόφθαλμες, ούτε θα κρατήσουν ένας ρέφερι που στήνει ματς. Μιλάμε για ΤΕΤΟΙΕΣ αποφάσεις. Όπως στο Μπαρτσελόνα-ΠΣΖ, όπως στο Τσέλσι-Μπαρτσελόνα, όπως με τη Ρεάλ σε άλλα ματς παλιότερα, όπως στο ΜανΣιτι-Λίβερπουλ, όπως σε πολλές άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν και στο μέλλον.
Εκεί που οι διαιτητές εξαφανίζονται από τον χάρτη είναι στον πειθαρχικό έλεγχο. Η ΟΥΕΦΑ θέλει αυτούς που διακινούν το προϊόν, δλδ τους ποδοσφαιριστές. Θέλει να είναι υγιείς και να προσφέρουν το σόου τους. Οδηγία είναι να προστατεύονται. Αν ένα δρεπανηφόρο περάσει από πάνω τους και δεν τιμωρηθεί, ο ρέφερι πάει σπίτι εν ριπή οφθαλμού.
Επί της ουσίας, είδα επαφή με το πόδι στο στήθος του Λούκας στο πρώτο ριπλέι (αυτό που ήταν στη γραμμή του άουτ, κοντά στο δοκάρι). Σε όλα τα άλλα ριπλέι, δεν είδα κανένα πέναλτι. Λογικό, διότι δεν υπήρχε. Ο Λούκας αρχίζει να πέφτει μόνος του μόλις βρίσκει την ευκαιρία. Αλλά αυτή είναι η λέξη-κλειδί: ευκαιρία. Ο αντίπαλος τον ακουμπάει, τον φυσάει, τον σπρώχνει, το αγριοκοιτάζει, δεν έχει καμία σημασία τι, αλλά κάνει κίνηση να διώξει τη μπάλα και ο Λούκας την εκμεταλλεύεται. Αν ο διαιτητής από τη γωνία που βρίσκεται “βλέπει” επαφή, δίνει το πέναλτι και δεν κοιτάζει το ρολόι να δει αν πήγε μεσάνυχτα.
Είναι αδύνατον να μπείτε στην ψυχολογία του ρέφερι εκτός αν οι ίδιοι είσαστε ρέφερι. Καλώς ή κακώς, έχω συναναστραφεί με πολλούς από αυτούς και καταλαβαίνω την λογική τους. Χάρηκα χθες τον Αναστόπουλο, ο οποίος εξήγησε με απλά λόγια το ποδόσφαιρο: οι διαιτητές είναι άνθρωποι. Κάνουν λάθη, αυτοί που έχουν δόλο ξεχωρίζουν. Ο Όλιβερ είδε πέναλτι, έδωσε πέναλτι. Ο Λούκας κέρδισε την ευκαιρία να πέσει, έπεσε. Η μπάλα είναι στο στήθος του, ο αμυντικός δεν έχει άλλον τρόπο να τον μαρκάρει, προσπαθεί και τρώει την φόλα. Έτσι είναι η μπάλα.
Τεσπά, ίσως όλα τα παραπάνω να μην έχουν καμία σημασία αφού βλέπω (εν εξελίξει) ότι όσο κι αν προσπαθείς να εξηγήσεις πράγματα, στο τέλος η προσωπική “ετυμηγορία” θα εξαρτηθεί από το αν συμπαθεί κανείς τον Ρονάλντο ή τον Μέσι. Δε βαριέσαι, τουλάχιστον προσπάθησα…