Chinese Democracy 23/11/2008

guitarwizard · December 23, 2008, 11:44am

Λοιπόν μόλις άκουσα το νέο δίσκο και μπορώ να πω πως τέτοια απογοήτευση δεν την περίμενα. Ειλικρινά ότι χειρότερο έχω ακούσρι από το συγκρότημα. Για μένα κοντράρεται με το ‘‘Spaghetti incident’’ σε επίπεδο ανυπαρξίας. Καταλαμβαίνω ότι σε κάποιους 'αρεσε λόγω του ότι περίμεναν καιρό αλλά και εγώ είμαι οπαδός της μπάντας και δεν μπορώ να λατρέψω αυτό που άκουσα…[-X

Ίσως ο επόμενος δίσκος να βγεί καλύτερος σε 10-15 χρόνια.:roll:

gnr · December 23, 2008, 6:03pm

To Spaghetti δεν παιζεται.Βασικα δεν ηταν το στυλ του συγκροτηματος.Τα τραγουδια ηταν αλλων συγκροτηματων που δεν ταιριαζαν στο συγκροτημα.Οχι οτι αυτο δεν μοιαζει με ενα δισκο που δεν αρμοζει στην ιστορια κ στυλ του συγκροτηματος.Βεβαια καθε προσπαθεια δεκτη.Υπαρχει ελπιδα κ για πολυ καλυτερα πραγματα.

Davidian · December 24, 2008, 1:21pm

Eνα μεγαλο respect στον Maiden για την φοβερό και αναλυτικό post του…

Υ.Γ Οχι δεν θα σχολιασω την photo με την τραγουδιαρα των Sister sin…

KΟΥΦΑΛΑΑΑΑΑ!!!

METAL_LAWS · December 26, 2008, 3:57am

Respect φυσικα στον Maiden για το ποστ του! Συμφωνω με τα περισσοτερα που λεει και σε τελικη αναλυση το χρωστουσε στον εαυτο του να κανει ενα τετοιο ποστ. Oυτε το συγκροτημα ειναι τυχαιο για αυτον και ουτε ακομα περισσοτερο η ιστορια που λεγεται "Chinese Democracy.

dr.stein · December 27, 2008, 3:56pm

κατ’αρχην καλησπερα σας κ χρονια πολλα…δεν γραφω συχνα αν και σας παρακολουθω:wink:

ρισπεκτ στον μειντεν για το ποστ του…ηταν σαν να τα εγραφα εγω:)

βασικα το μεγαλυτερο λαθος που κανετε/κανουμε με ολες τις κυκλοφοριες ειναι να τις κρινουμαι ειτε απο “διαρροες” στο νετ ειτε απο τις 2-3 (και αν) ακροασεις…το επαθα κ εγω με το chinese…ειπα οτι ειναι μετριο…με τις ακροασεις ομως πειστικα οτι δικαιως φερει το ονομα GUNS N ROSES…

μπραβο στον Axl και για το αλμπουμ αλλα κ για ολη την σταση του:wink:

SORRY
και
THIS I LOVE εχουν ηδη μπει στην καρδια μου:)

παω να ακουσω τωρα Better…

Boromir · December 30, 2008, 12:20am

Σύμφωνα με ένα post του Fernando (γιος της Beta) στο mygnr.com o Lars Ulrich των Metallica θα εμφανίζεται στο νέο video clip των Guns N’ Roses και το μόνο που απομένει για να το δούμε επιτέλους και εμείς είναι το ΟΚ απο τον Lars.

QUOTE (Fernando @ Dec 29 2008, 11:40 AM) *

From GNR “Tell Lars to ok the vid and it’s done.”

That’s all that is pending. Thanks for the patience and support.

Λογικα το video θα περιεχει σκηνες απο τις συναυλιες (που καποιες παρακολουθησε και ο Lars) των GN’R και στιγμες απο την περιοδεια τους '06-'07.

ειδωμεν!..

sophiexXx · December 30, 2008, 12:30am

ποιο τραγουδι λενε να βγαλουν ως πρωτο βιντεο κλιπ?maiden το ποστ σου ΤΑ ΣΠΑΕΙ!!!:respect::respect:

Boromir · December 30, 2008, 12:46am

Better

Leper_Jesus · January 1, 2009, 4:40pm

Λοιπόν, χτες απέκτησα το ‘‘Chinese democracy’’, και ακούγοντας το μόνο μία φορά μέχρι τώρα, να πω κι εγώ 5 πράγματα με κάθε επιφύλαξη, αφού θα ακολουθήσουν πιο λεπτομερείς ακροάσεις. Γενικώς επειδή είχε καταντήσει serial αυτό το album, δεν είχα και πολλές προσδοκίες, αν και οι Guns είναι από τις αγαπημένες μου μπάντες. Τελικά, όμως, αυτό που άκουσα με άφησε όχι απλά ευχαριστημένο, αλλά έπαθα και μεγάλη πλάκα. Νομίζω ότι ο τύπος έβγαλε δισκάρα, ή ίσως είναι πολύ πιασάρικο και μου άρεσε αμέσως, δεν ξέρω. Οι συνθέσεις μου φάνηκαν ότι ΟΛΕΣ έχουν κάτι να δώσουν και πραγματικά σε κάνουν να θες να βάλεις το C.D. ξανά και ξανά. Ο ήχος ήταν λίγο ψιλοπαράξενος, ψιλο- industrial στην αρχή, αλλά τελικά το γούσταρα. Το βρήκα κάτι καινούριο για τους Guns. Γενικώς η φάση ήταν δύσκολη. Αν έβγαζε κάτι σαν τους παλιούς δίσκους οι μισοί θα έλεγαν ότι αναμάσει τα ίδια και τα ίδια, οι άλλοι μισοί θα το λάτρευαν. Εγώ από αυτό που άκουσα βρήκα ψήγματα από τα ‘‘Use your illusion’’, για πιο πίσω όχι, οπότε υποθέτω ότι αρκετοί θα χαλάστηκαν από το νέο album. Εμένα μου άρεσε. Το βρήκα φρέσκο, εδιαφέρον και γενικώς δεν περίμενα να είναι τόσο καλό. Παραγωγή απλά τέλεια, τα solos ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ και ένας Axl Rose που δεν περίμενα να είναι σε τέτοια φόρμα. Μάλιστα σε πολλές φάσεις θα ορκιζόμουνα ότι δεν τραγουδάει αυτός, αφού η φωνή του ακούγεται τόσο χαμηλή και βαθειά, μακριά από το συνηθισμένο στυλ. Αυτά πάνω κάτω, το δισκάκι θα φάει λιώσιμο τις επόμενες μέρες.

Davidian · January 1, 2009, 4:45pm

Λογικά το ομώνυμο…

vedder · January 2, 2009, 3:23am

Maiden1979:

[SPOILER][FONT=“Impact”][SIZE=“5”]W[/SIZE][/FONT][FONT=“Impact”]aiting:[/FONT]

   ?Αν μπορώ να θυμηθώ σωστά, ήταν κάπου μέσα στο 1989 όταν εντελώς τυχαία είχα την πρώτη μου επαφή με το hard rock και την έξαψη που μπορεί να προσφέρει σε κάποιον το άκουσμα της ηλεκτρικής κιθάρας. Μπορεί να μου έκανε τρομερή εντύπωση η εισαγωγή του κομματιού, την οποία έβαζα ξανά και ξανά στο repeat, αλλά εκείνη η κασέτα που είχε πέσει στα χέρια μου ούτε καν ανέφερε όνομα συγκροτήματος και τίτλο τραγουδιού. Όχι ότι με ενδιέφερε κιόλας σε εκείνη την ηλικία που βρισκόμουν?

    Έμελλε να περάσουν 2 χρόνια ακόμα και στις αρχές Ιουλίου του 1991 να δω το videoclip που πραγματικά θα με σημάδευε μια για πάντα. [B][COLOR="Blue"]"You Could Be Mine"[/COLOR][/B], η πρώτη μου οπτική επαφή με τον [B]Axl Rose[/B] και τους υπόλοιπους[B] Gunners[/B], ο [B]Terminator[/B] σε στιγμές ασύλληπτης δόξας και τα υπόλοιπα είναι ιστορία?

    Τα γυμνασιακά χρόνια κύλησαν με αρκετό hard rock και πολύ περισσότερο metal που ανακάλυπτα καθημερινά, οι [B]Guns[/B] είχαν όμως περίοπτη θέση στην καρδιά μου. Δεν υπήρξε μέρα την περίοδο 1991 - 1994 που δεν άκουσα έστω και μια ώρα κάτι από αυτούς. Πραγματικό λιώσιμο? Κάπου εκεί (μέσα του 1994) συνειδητοποίησα ότι ταυτόχρονα με αυτούς, μου  αρέσουν πάρα πολλά και διαφορετικά πράγματα στο χώρο και μέχρι να βγάλουν δίσκο οι συγκεκριμένοι, υπάρχουν αμέτρητα διαμάντια από άλλες μπάντες που περιμένουν υπομονετικά να ασχοληθώ μαζί τους?

   Από τότε λοιπόν, αφοσιώθηκα ολοκληρωτικά στον σκληρό ήχο, με προτίμηση φυσικά στα είδη / groups που μου έκαναν περισσότερο αίσθηση. Τα χρόνια περνούσαν, η δισκοθήκη διογκώνονταν επικίνδυνα, οι γνώσεις αυξάνονταν, οι συναυλιακές εμπειρίες εξίσου, αλλά τα νέα από το στρατόπεδο των [B]Guns[/B] ήταν εξαιρετικά σπάνια και καθόλου ευοίωνα. Στην Ελλάδα μάλιστα, που το web ήταν σε εντελώς εμβρυακό στάδιο τότε, μάθαμε καιρό αργότερα την φυγή του [B]Slash[/B], του [B]Duff[/B] και του [B]Matt[/B] από το group και ευτυχώς για τον γράφοντα, υπήρχαν πολλά ενδιαφέροντα τόσο σε προσωπικό, όσο και σε μουσικό επίπεδο, ώστε να κάνουν την αναμονή του νέου album των [B]GN?R[/B] κάπως υποφερτή?

   Αν τελικά ζει αυτός ο[B] Axl Rose[/B] και αν σκοπεύει να βγάλει κάποιο album?

   H κυκλοφορία του [B][COLOR="Red"]Live Era[/COLOR][/B] τον Νοέμβριο του 1999 αναπτέρωσε λίγο το ηθικό, αλλά η ακρόαση του ολοκαίνουργιου [B][COLOR="Blue"]?Oh My God? [/COLOR][/B](από το[B] [COLOR="Red"]End Of Days[/COLOR] OST[/B]) τον ίδιο μήνα, προκάλεσε αμηχανία, ανησυχία και αρνητικές κριτικές. O industrial ήχος του δεν έγινε αποδεκτός από το σύνολο των οπαδών.

   Και φτάνουμε στον Ιανουάριο του 2001 και στην πρώτη εμφάνιση των [B]Guns N? Roses[/B] σε πραγματικά μεγάλο κοινό. (Είχε προηγηθεί μια πρόβα στο House Of Blues του Las Vegas 2 εβδομάδες πριν) Headliners στο Rock In Rio 3, είναι σίγουρα τεράστιο γεγονός και δεν αργεί να πέσει στα χέρια μου το DVD της εμφάνισής τους?

   Μια από τις μεγαλύτερες ?ήττες? που έχω υποστεί στη ζωή μου, τεράστια απογοήτευση, πραγματικά μεγάλο μέρος του μύθου γκρεμίστηκε εκείνο το βράδυ? Ο [B]Axl Rose[/B] αγνώριστος εμφανισιακά και φωνητικά, η μπάντα εντελώς παράταιρη στα αυτιά και τα μάτια μου, τα παλιά τραγούδια άσχημα εκτελεσμένα και τα νέα κομμάτια εντελώς αδιάφορα για τις δικές μου διαθέσεις? 

    Και άλλα χρόνια περνούν, κάποια νέα κομμάτια παίζονται και στο tour του 2002, προκαλώντας μου ελαφρώς περισσότερο το ενδιαφέρον. To [B][COLOR="Blue"]?The Blues? [/COLOR][/B]πάντως είναι μεγάλο κομμάτι?

    Ο χρόνος κυλά αμείλικτος, και όλα τα παλιά μέλη των [B]GN?R[/B] κάνουν την επανεμφάνισή τους στο προσκήνιο από το 2004 και μετά ξυπνώντας μνήμες σε πολλούς. Όλα εκτός από έναν. Ο Αρχηγός έχει επιλέξει να μην κάνει ακόμη την κίνησή του. Μέχρι το 2006 όπου σε ένα party του Playboy περιστοιχισμένος από μερικά ?κουνελάκια? πετάει την ατάκα:

-?People will hear music this year!?
-?When??
-?Soon is the word??

To εκτεταμένο tour του 2006, έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς από εμάς να τον απολαύσουμε live τόσο στο εξωτερικό, όσο και εδώ. Η αλλαγή ήταν αποστομωτική! Αυτός ο [B]Axl Rose[/B] με αυτή την μπάντα είναι απίστευτα καλύτεροι από τους [B]Guns N? Roses[/B] της περιόδου 2001 - 2002, ακόμα και από αυτούς του 1993. Σαν φωνή, σαν image, σαν διάθεση, σαν δέσιμο, αυτοί οι [B]new GN?R[/B] έδιωξαν μακριά τον εφιάλτη του 2001 και όποιος μπορούσε να το δει αντικειμενικά (αν αυτό είναι εφικτό), θα έβλεπε μια μπάντα που περνάει καλά με αυτό που κάνει και αυτό περνάει στον κόσμο. Και όσα νέα κομμάτια είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε ήταν εμφανέστατα βελτιωμένα, αλλά βοήθησε και το γεγονός ότι μέσα στα χρόνια που πέρασαν ?ζυμώθηκαν? περισσότερο στο μυαλό μας. Τα νέα όμως για τον νέο δίσκο ακόμη δεν ήταν ξεκαθαρισμένα. Soon is the word?

Πόσα χρόνια άραγε έχουν περάσει από τότε που πήγαινα 1η λυκείου και ??έβγαινε? ο νέος δίσκος; Πόσα πια ήταν αυτά τα χρόνια της αναμονής;

[SIZE=“5”][FONT=“Impact”]Α[/FONT][FONT=“Impact”][/SIZE]lleviation:[/FONT]

    14 νομίζω? ?14 years of silence, 14 years of pain, 14 years that are gone forever and I'll never have again?? που έλεγε κάποτε και ο [B]Axl[/B]?
    Ανακούφιση? Πράγματι νιώθω μεγάλη ανακούφιση που το[B][COLOR="Red"] Chinese Democracy[/COLOR][/B] είναι ΓΕΓΟΝΟΣ και μπορούν να το τρίψουν στη μούρη τους όλοι όσοι αμφισβητούσαν ότι θα κυκλοφορήσει κάποια στιγμή και γελούσαν δημιουργώντας συνειρμούς περί Δημοκρατίας στην Κίνα και κυκλοφορίας του album?

[SIZE=“4”][FONT=“Impact”][CENTER]Chinese Democracy Starts Now![/CENTER][/FONT][/SIZE]

[FONT=“Impact”][SIZE=“5”]X[/SIZE]-rated: [/FONT]

Το image ενός μουσικού παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, τουλάχιστον για μένα. Ειδικά όταν από την αγαπημένη μου hard rock μπάντα έχουν αποχωρήσει τα μέλη - ορισμός  του image και στην θέση τους έχει έρθει ένας τύπος με καπέλο KFC, ένας άλλος με τρισάθλιο κούρεμα, ένας τρίτος που φοράει καλσόν και μη χειρότερα?

Η πρώτη μου οπτική επαφή με τους [B]new GN?R[/B] ήταν τουλάχιστον τραυματική. Τι και αν είναι απίστευτοι τεχνίτες και φοβεροί μουσικοί, εγώ θέλω να βλέπω να βλέπω τον [B]Slash[/B] και τον[B] Duff[/B]? Τον δικό μου[B] Slash[/B] και[B] Duff[/B]? Όχι αυτούς τους ξένους που ούτε καν μπορώ να τους βλέπω χωρίς να απογοητεύομαι και να με πιάνουν τα νεύρα μου?

Κάπως έτσι αντέδρασα, τότε τον Ιανουάριο του 2001 όταν πρωτοαντίκρισα το ΝΕΟ που αντικατέστησε το ΠΑΛΙΟ. Και φαντάζομαι ότι θα είχα ακόμα αυτήν την άποψη, αν 1ο) δεν τους έβλεπα live και 2ο) αν δεν άλλαζαν δραματικά την εμφάνισή τους προς το καλύτερο και υιοθετώντας ένα καθαρά rock / hard rock image, από το 2006 και μετά, όπως ακριβώς θέλω να κάνουν τα άτομα που πλαισιώνουν τον [B]Axl Rose[/B]!

Ακούγοντας ασταμάτητα το νέο album όλες τις προηγούμενες μέρες και φέρνοντας στην μνήμη πολλές στιγμές από το european tour του 2006, χαίρομαι που η γνώμη μου για τους περισσότερους έχει αλλάξει άρδην. Ο [B]Richard Fortus[/B] βγάζει στην σκηνή κάτι από αυτό που είχε ο[B] Izzy[/B], ο [B]Ron Thal[/B] παίζει τα απίστευτα πράγματα και έχει πάντα αυτό το χαμόγελο, ο Τommy Stinson μου φαίνεται πια οικείος και  η χημεία του με τον [B]Axl [/B]σίγουρα βοήθησε την μπάντα σε πολλές δύσκολες στιγμές στα late ?90s / early ?00s. Μπορεί βέβαια η αποδοχή τους να είναι γεγονός από την πλειοψηφία των οπαδών, αλλά ποτέ δεν θα αντικαταστήσουν τα παλιά μέλη στις καρδιές αυτών που μεγάλωσαν και αγάπησαν τους αυθεντικούς [B]Guns N? Roses[/B]? Εκείνων των [B]Guns N? Roses[/B] που έκτισαν τόσο σύντομα τέτοιο θρύλο γύρω από το όνομά τους, όσο πολύ λίγα συγκροτήματα στην ιστορία της μουσικής?

[FONT=“Impact”][SIZE=“5”]L[/SIZE]egend: [/FONT]

Μέσα σε ελάχιστα χρόνια και με την κυκλοφορία μόλις 2 EPs, ενός Lp και δύο διπλών albums, αυτή η μπάντα κατάφερε να συσπειρώσει και να πωρώσει τόσο κόσμο με τόσο διαφορετικά ακούσματα, σε απίστευτα υψηλό βαθμό. Δεν μιλάμε για απλά δυσθεώρητα μεγάλη επιτυχία, αλλά για μια περίοδο, όπου ακόμα και ο άξονας της γης περιστρεφόταν γύρω από αυτούς και τις διαθέσεις τους.

   Ανεξάρτητα, αν κάποιος συμπαθεί ή όχι την μπάντα, οφείλει να παραδεχτεί ότι ο θρύλος και το hype γύρω από το όνομά τους, συγκρίνεται μόνο με τα μεγαλύτερα μεγαθήρια των ?70s. Δεν είναι τυχαίο ότι εκτός από εκατομμύρια κόσμου που τους είχε θεοποιήσει, μέλη από συγκροτήματα μεγέθους [B]Led Zeppelin[/B], [B]Aerosmith[/B], [B]Rolling Stones [/B]κ.τ.λ. αναγνώρισαν την αξία τους και τους συμπεριφέρθηκαν από τα τέλη των ?80ς σαν άξιους συνεχιστές της κληρονομιάς τους.

  Και φυσικά, όσο περνούσαν τα χρόνια και η αναμονή για το νέο album γινόταν όλο και μεγαλύτερη, ο μύθος μεγάλωνε και αυτός με την σειρά του με ότι συνέπειες μπορεί να είχε αυτό στη συμπεριφορά του [B]Axl [/B]και στα μυαλά των ανά τον κόσμο οπαδών του?

[FONT=“Impact”][SIZE=“5”]R[/SIZE]eturn: [/FONT]

Προσωπικά, το ότι ο [B]Axl Rose[/B] επέστρεψε στην δισκογραφία το θεωρώ από μόνο του ένα πολύ σημαντικό γεγονός, ανεξάρτητα από την μουσική αξία του δίσκου. Είναι ο τελευταίος μεγάλος [B]Rock Star [/B](με όλη την σημασία της λέξης) και η θέση του δεν είναι στην βίλα του στο Malibu, αλλά στις μεγαλύτερες αρένες, στα εξώφυλλα των περιοδικών και κεντρικό θέμα στις αντιπαραθέσεις.

[FONT=“Impact”][SIZE=“5”]O[/SIZE]pinion: [/FONT]

Είναι τελικά το Chinese Democracy  άξιος συνεχιστής της ιστορίας των [B]Guns N? Roses[/B]; Αξίζει να φέρει στο εξώφυλλό του αυτό το τόσο βαρύ όνομα; Δύσκολα ερωτήματα?

Όταν άρχισα την ακρόαση αυτού του album, ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι πρόκειται για ένα απλά συμπαθητικό δισκάκι, το οποίο θα απέχει αρκετά από τα ακούσματα και τις προτιμήσεις μου. Σήμερα, 4 εβδομάδες και δεκάδες αφοσιωμένες ακροάσεις αργότερα, μπορώ να με άνεση να πω ότι σε σημεία αυτό που νιώθω είχα να το νιώσω από το φθινόπωρο του 1991. 

    Δεν λέω ότι ο δίσκος στο σύνολό του είναι τόσο καλός, όσο τα [B][COLOR="Red"]?URIs?[/COLOR][/B], δεν θα μπορούσε άλλωστε, λείπουν κάποια μέλη-καταλύτες, αλλά η μουσικότητα που κουβαλάει μέσα του είναι ανεκτίμητη. Πράγματι, στην αρχή, το μέρος του εαυτού μου που θέλει κλασικό ?80s hard rock παραξενεύτηκε πολύ από τα πολλά νέα στοιχεία με τα οποία βρέθηκε αντιμέτωπο. Υπήρξε όμως και η πλευρά του εαυτού μου που όφειλε να δείξει εμπιστοσύνη στον [B]Axl Rose[/B] και να ακούσει προσεκτικά και επίμονα πριν την τελική κρίση.

Και κάπου εκεί ήταν, μετά από την τέταρτη - πέμπτη ακρόαση, που άρχισα να αφουγκράζομαι τον δίσκο και να αρχίζω πια να καταλαβαίνω τι παίζεται. Και τότε ήταν που άρχισε να γίνεται απολαυστικό. Εκεί που συνειδητοποιούσα τι ήταν αυτό που με είχε κολλήσει άσχημα με τα ?Illusions? και τι είναι αυτό που αρχίζει να με μαγεύει και εδώ.

   Μόνο και μόνο η χροιά της φωνής του Axl, αρκεί για να με γοητεύσει το [B][COLOR="Red"]Chinese Democracy[/COLOR][/B]. Αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή. Στον δίσκο παίζονται πάρα πολλά πράγματα και δεν εννοώ μόνο σε μουσικό / στιχουργικό επίπεδο? Η παραγωγή είναι υποδειγματικά ταιριαστή για αυτό το ύφος και οι περισσότερες από τις ενορχηστρώσεις πετυχαίνουν να δώσουν αυτό το ?Grand? feeling που χαρακτηρίζει τον δημιουργό τους.

Αυτό που με εξέπληξε θετικότατα είναι η τρομακτικά καλή δουλειά στις κιθάρες. Δεν το περίμενα, αλλά έχω μείνει άφωνος από κάποια solos. Τα ρέστα του έδωσε και ο Chris Pittman, ο οποίος έχει πολύ σημαντική συμμετοχή στο project.

  Πιο αναλυτικά, πέρα από το [B][COLOR="Blue"]?Riad N?The Bedouins?[/COLOR][/B] που το θεωρώ εντελώς filler, το [B][COLOR="Blue"]?Sorry? [/COLOR][/B]που δεν κατάφερε να με κερδίσει και το [B][COLOR="Blue"]?If The World?[/COLOR][/B] που παρουσιάζει μουσικό ενδιαφέρον, αλλά απέχει πολλά χιλιόμετρα από τα γούστα μου, όλα τα υπόλοιπα 11 απαρτίζουν ένα πολύ ποιοτικό αποτέλεσμα. Δεν είναι όλα τους ιδίου επιπέδου, αλλά στέκονται άνετα σαν μονάδες?

    Το ομώνυμο με τις φοβερές ρυθμικές και τα ουρλιαχτά του [B]Axl[/B];

    Το [B][COLOR="Blue"]?Shackler?s Revenge?[/COLOR][/B] με το απίστευτο refrain;

    To[B][COLOR="Blue"] ?Better?[/COLOR][/B] με τις διαρκείς αλλαγές διαθέσεων;

    Για το [B][COLOR="Blue"]?The Blues?[/COLOR][/B] δεν θα μιλήσω. Το θεωρώ κομματάρα εδώ και πολλά χρόνια.

Μεγάλη μπαλάντα με ένα solo που σπέρνει!

Το[B][COLOR="Blue"] ?TWAT? [/COLOR][/B]είναι ένα από τα 4 αγαπημένα μου από το album. Καταπληκτικό κομμάτι, με αδιανόητη δουλειά στις κιθάρες, ταιριαστή χρήση sub-bass και έναν [B]Axl[/B] να τα δίνει όλα!

Τί και αν τελικά σβήστηκε η κιθάρα του [B]Brian May[/B] στο [B][COLOR="Blue"]?Catcher in the Rye?[/COLOR][/B]; Η έκδοση του δίσκου είναι super, ταξιδιάρικη, κλάσεις ανώτερη από το demo του 1999 και αποτελεί για μένα μια ακόμα εξαίσια στιγμή του [B][COLOR="Red"]?Chin Dem?[/COLOR][/B]. Η κιθάρα προς το τέλος κλαίει και τα σολίδια του[B] Babblefoot[/B] με κανουν να παραμιλώ?

Μπορεί το [B][COLOR="Blue"]?Scraped? [/COLOR][/B]να μην είναι και το καλύτερο κομμάτι του δίσκου, αλλά είναι γεγονός το εξής:  Πέρα από το αδιανόητο solo στο [B][COLOR="Blue"]?Dime Store Rock?[/COLOR][/B] από το πρώτο [B]Snakepit[/B] και καναδυό ακόμα το πολύ από το[B][COLOR="Red"] ?Contraband?[/COLOR][/B], ο [B]Slash[/B] δεν έχει παίξει τέτοιο solo τα τελευταία 17 χρόνια σαν αυτό του [B][COLOR="Blue"]?Scraped?[/COLOR][/B].  Μου έλιωσε τη μάπα!

To [B][COLOR="Blue"]?I.R.S.?[/COLOR][/B] με το κολλητικό του tempo, τον παράξενο και ταυτόχρονα ξεσηκωτικό ρυθμό και το δολοφονικό solo προς το τέλος είναι ένα ακόμα highlight. 

    Θυμάμαι σαν τώρα, τον Ιούνιο του 2006 που μαζί με πάνω από 100 χιλιάδες βρετανούς παρακολουθούσα live ένα κομμάτι και στο τεράστιο video-wall έπαιζαν σκηνές από ομιλίες του [B]Martin Luther King[/B], αποσπάσματα από τις ταινίες [B]?Mississippi Burning? [/B]και[B] ?Cool Hand Luke? [/B]και φυσικά η περίφημη ατάκα - intro του [B][COLOR="Blue"]?Civil War?[/COLOR][/B].  Ήταν κάτι το μαγικό. Η μουσική του τραγουδιού, η ενορχήστρωση και η ερμηνεία του [B]Axl[/B] και όλη η ηχητική επένδυση απογείωσαν το κομμάτι. Κάτι το οποίο ισχύει σταθερά μέχρι σήμερα.

Ακούστε το [B][COLOR="Blue"]?This I Love?[/COLOR][/B] προσεκτικά. Απομονώστε στο μυαλό σας τις τελευταίες νότες του κομματιού. Αμέσως μετά ανατρέξτε στα ράφια της δισκοθήκης σας και διαλέξτε το album που λέγεται [B][COLOR="Red"]?Use Your Illusion I?[/COLOR][/B]. Βγάλτε έξω το δεύτερο βινύλιο και βάλτε στο pick-up το πρώτο κομμάτι της πρώτης πλευράς. Οι πρώτες νότες του [B][COLOR="Blue"]?November Rain?[/COLOR][/B] αρχίζουν από εκεί που τελείωσε το[B][COLOR="Blue"] ?This I Love?[/COLOR][/B]? Τί έκανε πάλι το άτομο; Πώς έμπλεξε έτσι τις μνήμες μας;?

  Άνετα το καλύτερο του δίσκου για μένα, και εννοείται ισάξιο των πολύ μεγάλων κομματιών των παλιών [B]Guns N? Roses[/B]. Ένας [B]Axl [/B]απογυμνωμένος από effects και παραμορφώσεις. Σχεδόν μόνο η φωνή του και το πιάνο του? Και η κιθάρα που σιγοντάρει με ένα ακόμη εκπληκτικό solo στο στυλ του [B]Slash[/B]. Και εμείς να αφουγκραζόμαστε με κομμένη την ανάσα? [B]W. Axl Rose Is Back![/B]

    Το [B][COLOR="Red"]Chinese Democracy[/COLOR][/B] κλείνει με ένα ακόμα πάρα πολύ καλό κομμάτι, το Prostitute, από τα πιο μεστά και ολοκληρωμένα του δίσκου, με έντονες εναλλαγές συναισθημάτων και πολύ φορτισμένη ατμόσφαιρα. Ιδανικός επίλογος για το πέσιμο της αυλαίας. 

  [B][CENTER]  Αυτός είναι κυρίες και κύριοι ο Axl Rose του 2008![/CENTER][/B]

[FONT=“Impact”][SIZE=“5”]S[/SIZE]ignature: [/FONT]

Αυτό που με ικανοποιεί πλήρως είναι ότι αν και φαινομενικά και επιπόλαια είναι πολύ διαφορετικό από τα προηγούμενα, έχει στον πυρήνα του αυτό το γνώριμο [B]Guns N? Roses[/B] στοιχείο και  ας μην το αντιλαμβάνεται εύκολα ο επιδερμικός ακρατής. Είναι πολύ πιο Guns N? Roses από οποιοδήποτε [B]Guns - related [/B]album κυκλοφορεί τα τελευταία 15 χρόνια εκεί έξω!

[FONT=“Impact”][SIZE=“5”]E[/SIZE]nvy: [/FONT]

Ο [B]Axl Rose[/B] είναι μια προσωπικότητα τέτοιου μεγέθους, που πέρα από αμέτρητους πιστούς οπαδούς, είχε από την πρώτη στιγμή απέναντί του άτομα που τον φθονούσαν. Όσο η λάμψη του άστρου του γιγαντώνονταν, τόσο ο φθόνος και η ζήλια κάποιων μεγάλωνε?

Τι να κάνουμε, όλα αυτά είναι φυσικό επακόλουθο όταν είσαι leader?

[FONT=“Impact”][SIZE=“5”]I[/SIZE]rrelevance: [/FONT]

Το τι έχω ακούσει / διαβάσει όλο αυτό το διάστημα για το [B][COLOR="Red"]Chinese Democracy[/COLOR][/B] και τον Axl Rose από διάφορους ?τυχαίους? αλλά και γνώστες του αντικειμένου, δεν έχει προηγούμενο. Τι περίμενε καθένας, πώς το περίμενε, πότε το περίμενε, γιατί το περίμενε και όλα αυτά ανάλογα με την ηλικία, τα ακούσματα, το iq και τη σχέση του καθενός με το φαινόμενο των[B] Guns N? Roses[/B]. Επειδή υπάρχουν και εδώ άτομα που θάψανε στεγνά το δίσκο, αλλά είναι είτε καλοί φίλοι που κάνω εκτός forum παρέα μαζί τους, είτε άτομα που μέχρι την τελευταία μέρα που έγραψα εδώ έτρεφα μεγάλο σεβασμό για το άτομό τους, δεν θα ασχοληθώ ιδιαίτερα! Την γλίτωσαν μερικοί μερικοί?

Μόνο σε ένα πράγμα θέλω να σταθώ? Αυτό το ?πάει, χάθηκε η αλητεία? μου δείχνει ότι οι[B] Guns N? Roses[/B] ήταν για αυτούς το[B][COLOR="Red"] ?Appetite?? [/COLOR][/B] και ότι δεν έχουν και μεγάλη σχέση με το αντικείμενο...

   Guys, ούτε το [B][COLOR="Red"]?Lies?[/COLOR][/B] έχει καμιά σχέση με το [B][COLOR="Red"]?Appetite?? [/COLOR][/B]και ακόμα περισσότερο ούτε τα [B][COLOR="Red"]?Illusions?? [/COLOR][/B]

   Τα μνημειώδη αυτά albums που έγραψαν μοναδική ιστορία και πρόσφεραν τόσα πολλά στον σκληρό ?ήχο, δεν περιέχουν αλήτικο hard rock, πώς να το κάνουμε δηλαδή; Οι [B]Guns[/B] έγραψαν και κυκλοφόρησαν τον καλύτερο αλήτικο sleaze hard rock album ever, αλλά αμέσως μετά πήραν άλλα μονοπάτια. 21 χρόνια μετά να περιμένει κάποιος να ακούσει τέτοιο δίσκο είναι αστείο. Θα ήταν πολύ ψεύτικο ο [B]Axl Rose [/B]να προσποιηθεί ξανά τον 25χρονο. Είναι 46 χρονών και συνειδητοποιημένος! Όχι σαν κάποιους συνομήλικους ή και μεγαλύτερους που παίζουν ?αλήτικο? hard rock και προσποιούνται ότι νοιώθουν αυτά που τραγουδάνε?

  Όποιος θέλει να ακούσει καυτό, αλήτικο, μαγκιόρικο και sexy hard rock (που είναι ένα είδος το οποίο λατρεύω, αλλά θέλω να το ακούω από 20χρονους - 25χρονους και όχι από τους σημερινούς [B]Guns N? Roses[/B]), υπάρχουν πολλές μπάντες που επιβάλλεται να ακουστούν από περισσότερους και χρειάζονται την υποστήριξη μας!	

  Από [B]Kid Ego[/B] και [B]Crazy Lixx[/B] μέχρι [B]Veins of Jenna[/B] και από [B]Loud N Nasty[/B] και [B]Crashdïet[/B] μέχρι τους δικούς μας μικρούς [B]Cyanide 4[/B]. Kαι πάνω από όλα την μπαντάρα των καιρών μας στο είδος, τους [B]Sister Sin[/B]!

[SPOILER]Daz, για άλλη μια φορά να σε ευχαριστήσω που μου σύστησες τους Sister Sin, τότε στις αρχές του 2007!
I’ll never forget!

[SPOILER]

Cheers, mate!!![/SPOILER][/SPOILER]

Όποιοι θέλουν αλητεία, ας το δείξουν έμπρακτα, γιατί ως τώρα τέτοιες μπάντες στην χώρα μας απασχολούν διψήφιο αριθμό ατόμων μόνο! Anyway?[/SPOILER]

Το αλμπουμ είναι μέτριο

KIMI · January 3, 2009, 7:15pm

:lol::lol: ΦΛΩΡΙΚΟ αλμπουμ για GNR,ντροπη…

faid85 · January 17, 2009, 8:26pm

Η δική μου κριτική είναι ότι ο δίσκος με τα σημερινά δεδομένα και χωρίς καμία σύγκριση με το παρελθόν είναι απλά MASTERPIECE είτε από άποψη στίχων είτε μουσικής είτε έμπνευσης και δημιουργίας,συγκεκριμένα διατηρεί κάποια,έστω και ελάχιστα hard rock στοιχεία σε συνδυασμό με ηλεκτρονικά /industrial έχοντας παράλληλα μια radio friendly pop αισθητική χωρίς ωστόσο να περιέχει εύπεπτα και βαρετά ρεφρέν που σε λίγο καιρό δεν θα θυμάσαι ούτε μια νότα, αντίθετα τα τραγούδια του δίσκου είναι πολύ καλά δουλεμένα νότα προς νότα,με φοβερή παραγωγή, δυνατά solo τα οποία σε πολλά σημεία είναι απολαυστικά και δίνουν μια πιο μοντέρνα εκδοχή του συγκροτήματος διατηρώντας ωστόσο τις επικές μπαλάντες που μόνο ο Αxl Rose σήμερα μπορεί να γράψει και να συνθέσει!
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συγκρίνουμε το δίσκο με τους προηγούμενους καθώς σημαντικά μέλη απουσιάζουν, αν υπήρχαν τότε θα είχαμε μία ισότιμη σύγκριση και προφανώς πιο αυστηρή τώρα απλά είναι άκυρη, συμφωνώ με τον OUTSHINED σε παλαιότερo post που είχε γράψει για τη “μαγεία” που έβγαζαν οι Guns N’ Roses μεταξύ τους, είναι γεγονός πως τότε ήταν ανίκητοι και έκαναν εκπληκτικά shows και studio δίσκους που έβγαλαν πολλά διαχρονικά και κλασσικά τραγούδια αλλά στη συνέχεια ήρθε η γνωστή καλλιτεχνική ρήξη μεταξύ των δύο δυναμικών προσωπικοτήτων Αxl Rose - Slash κι εδώ η ιστορία επαναλαμβάνεται όπως με άλλα μεγάλα συγκροτήματα με αντίστοιχα δυνατά δίδυμα, για παράδειγμα αναφέρω τους πρώτους διδάξαντες όλων τους Βeatles (Lennon-McCartney),στη συνέχεια Led Zeppelin (Plant-Page),Deep Purple (Gillan-Blackmore),Black Sabbath (Ozzy-Iommi),Pink Floyd (Gilmour-Waters),Van Halen (EVH-Roth) Eagles κ.α. ωστόσο σε κάθε κανόνα υπάρχει και η εξαίρεση που στη συγκεκριμένη περίπτωση ανήκουν οι Rolling Stones,Def Leppard,Bon Jovi, κ.α. οι οποίοι όμως έμειναν στάσιμοι και χάθηκε το ενδιαφέρον με τη πάροδο των ετών ενώ αντίθετα άλλοι όπως οι U2 ,Metallica πειραματίστηκαν άλλοτε με επιτυχία ή αποτυχία με σκοπό να καταθέσουν ως γνήσιοι καλλιτέχνες αυτό που αισθάνονταν τη συγκεκριμένη περίοδο.Μουσική δημιουργούν γιατί αυτό θα πρέπει να αποτελεί έγκλημα και να ακολουθούν όλοι την πεπατημένη οδό που οδηγεί στα σίγουρα χρήματα χάνοντας σε ουσία και ποιότητα.
Σε μια τέτοια φάση βρίσκονται τώρα οι GN’R σε ένα στάδιο πειραματισμού και ωριμότητας που να αρμόζει με την ηλικία τους χωρίς να φαίνονται γραφικοί και κολλημένοι στο παρελθόν τολμούν ριζικές αλλαγές ανάλογες με τη σύγχρονη πραγματικότητα με αξιοπρέπεια βγάζουν πολύ καλά τραγούδια που τα ανακαλύπτεις σε βάθος χρόνου, γιγαντώνονται με κάθε άκουσμα και μοιάζουν διαφορετικά καθώς σου δημιουργούν την αίσθηση ενός πάζλ που συμπληρώνεται και ολοκληρώνεται με διάφορες προσωπικές καταστάσεις και τείνουν να γίνουν το soundtrack της ζωής σου, αυτή πιστεύω είναι η σημαντικότερη επιτυχία ενός τραγουδιού,όταν έχει γίνει κομμάτι του εαυτού σου και σε κάνει να σκεφτείς διαφορετικά σε δύσκολες στιγμές που νιώθεις Estranged !!! Τέτοια τραγούδια υπάρχουν σε αυτό το δίσκο όπως το αριστουργηματικό This I Love το οποίο στέκεται επάξια δίπλα στα Νοvember Rain , Estranged, Don’t Cry , καθώς είναι ένα τραγούδι που βγάζει τέτοιο πάθος και συναίσθημα που χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά και σου αφήνει ανεξίτηλα σημάδια και κατά τη γνώμη μου είναι το μοναδικό τραγούδι που κατάφερε να με συγκινήσει πραγματικά εδώ και 15 χρόνια!!! Αυτό δείχνει πόσο στιχουργικά ,συνθετικά και ερμηνευτικά ευφυής-πέρα από τις παραξενιές που έχει κάθε μεγάλος καλλιτέχνης-είναι ο Axl Rose και σε καμία των περιπτώσεων δεν συγκρίνονται μπάντες τύπου Κillers,Nickelback ακόμα και Coldplay(από τις καλύτερες της τελευταίας δεκαετίας), γιατί αντικειμενικά οι Guns N’ Roses είναι το τελευταίο μεγάλο συγκρότημα- θρύλος που υπήρξε,από το 1994 και μετά κανένα ΝΕΟ συγκρότημα δεν κατάφερε στο ελάχιστο να φτάσει (εμπορικά-καλλιτεχνικά) αυτά που κατάφεραν Guns N’ Roses σε μόλις 7 χρόνια!!! Θα επανέλθω κι άλλη φορά αναλυτικότερα:D:D:D. Δεκτές όποιες παρατηρήσεις και συζητήσεις.

Outshined · January 17, 2009, 9:04pm

Για εμένα σε καλλιτεχνικό επίπεδο (γιατί πλέον εμπορικά τέτοια νούμερα είναι απλησίαστα) υπήρξαν μετά τους Guns οι System Of A Down στον εν γένει rock ήχο.

faid85 · January 17, 2009, 9:40pm

Σωστά μόνο καλλιτεχνικά θα έλεγα τους Coldplay γιατί βγάζουν μερικά καλά τραγούδια έστω κι αν στηρίζονται πολύ σε γνωστές μουσικές φόρμες του παρελθόντος όπως για παράδειγμα τον John Lennon και τους U2.

Outshined · January 17, 2009, 9:53pm

όχι περισσότερο από όσο πατούσαν οι Guns στους Aerosmith και τους Stones ενδεχομένως…
αν και προσωπικά δεν έχω σε τόσο μεγάλη εκτίμηση τους Coldplay.

faid85 · January 17, 2009, 11:44pm

Ούτε κι εγώ τους έχω απλά μέσα στην γενική μετριότητα και χαμηλό επίπεδο διεθνές αυτοί λίγο ξεχωρίζουν, είναι κάτι σαν τον Χατζηγιάννη στην Ελλάδα χωρίς να σημαίνει ότι είναι κάτι σπουδαίο και σημαντικό, και ούτε κατα διάνοια αγγίζουν στο ελάχιστο το ταλέντο και τη δημιουργία των Βeatles και των U2.

Isis · January 18, 2009, 2:06am

Μετα απο παρα παρα πολλες ακροασεις μπορω να πω οτι ο δισκος μου αρεσει παρα παρα πολυ. Κ εχω φαει μεγαλο κολλημα με το If the World. Το θεωρω απο τα πιο αδικημενα κομματια του δισκου. Pop/rock μεν το κομματι, εξαιρετικοτατο δε, με καταπληκτικες ενορχηστρωσεις.

Απο εκει και περα 2 επισημανσεις για τα φωνητικα του Αξλ. Αν καποιος ακουσει στο συνολο του το αλμπουμ θα διακρινει εντονοτατες διαφορες στη φωνη του. Συγκεκριμενα ειναι εμφανεστατη η διαφορα μεταξυ Madagascar, οπου η φωνη του ειναι σχεδον “κατεστραμενη” η καλυτερα ευθραστη (αλλα συναμα και η καλυτερη αποδοση του στο αλμπουμ για μενα) που σημαινει οτι ηχογραφησε τα φωνητικα σε περιοδο οπου τα φωνητικα του ηταν σε κακη κατασταση, και του Τhis I Love οπου η φωνη του ειναι ιδιαιτερως ψηλα και χτυπα κοκκινο. Ισως γιαυτο δεν μου αρεσει τοσο στα φωνητικα του, το This I Love, Ειναι λιγο υπερρβολικα και θα του ταιριαζαν νομιζω πιο αισθαντικα φωνητικα σαν του Madagascar.

Επισης, ενω τα Riad και Scrapped ειναι συμπαθητικα κομματια, καταστρεφονται νομιζω απο τις αναξιες υπαρξης, αναρθρες κραυγες που ακουγονται στις εισαγωγες και των δυο. Ειδικα στο Riad περνανε στο επιπεδο των σπασαρχιδικων φωνητικων.

Κατα τα αλλα ο δισκος μεγαλωνει μεσα μου συνεχως.

freedomofrock · January 18, 2009, 2:39am

+1 στον Isis. Επίσης, μεγάλο ατού του δίσκου θεωρώ τα solos. Μιλάμε για απίστευτη δουλειά.

faid85 · January 18, 2009, 10:33am

Isis:

Μετα απο παρα παρα πολλες ακροασεις μπορω να πω οτι ο δισκος μου αρεσει παρα παρα πολυ. Κ εχω φαει μεγαλο κολλημα με το If the World. Το θεωρω απο τα πιο αδικημενα κομματια του δισκου. Pop/rock μεν το κομματι, εξαιρετικοτατο δε, με καταπληκτικες ενορχηστρωσεις.

Επισης, ενω τα Riad και Scrapped ειναι συμπαθητικα κομματια, καταστρεφονται νομιζω απο τις αναξιες υπαρξης, αναρθρες κραυγες που ακουγονται στις εισαγωγες και των δυο. Ειδικα στο Riad περνανε στο επιπεδο των σπασαρχιδικων φωνητικων.

Όντως το If the World είναι εξαιρετικό κομμάτι και αρέσει σε πολλούς που δεν έχουν καμία επαφή με τους Guns N’ Roses , σίγουρα ένα τραγούδι έκπληξη που δείχνει ότι ο AXL άνετα μπορεί να γράψει και soundtrack σε μια ταινία τύπου James Bond.
Σχετικά με τα Rhiad καιi Scraped μπορεί να είναι λίγο μέτρια όμως περιέχουν κάποια καλά στοιχεία όπως το solo και το κλείσιμο στο Scraped καθώς και ο τρόπος που το τραγουδάει, το γεγονός είναι ότι ο δίσκος έχει 2-3 σχετικά μέτρια τραγούδια από τα 14 και 10 εξαιρετικά!