το βράδυ που θα γυρίσω από δουλειά και θα μπορώ να το ανοίξω θα σου πω…
Λοιπόν ήδη κοσμεί το σαλόνι μου…
α) το cd είναι ακριβώς ίδιο. δλδ ούτε αναφορά ότι είναι μέρος του box, κάτι για το συλλεκτικό τέλος πάντων.
β) η μπλούζα λογικά είναι σε ένα μέγεθος (L). Για μένα που νομίζω είμαι σχετικά νορμάλ (το τρώω άνετα όλο το φαϊ μου) είναι οριακά μεγάλη.
γ) ωραία η μπαντάνα, not my style δε νομίζω να τη φορέσω αλλά οκ, το μπρελόκ και για τη ζώνη ε οκ δε νομίζω να τα χρησιμοποιήσω. Nothing special.
E, αυτά πάνω κάτω…
Μετά από σχεδόν ένα μήνα διαρκών ακροάσεων ένα πράγμα έχω να πώ:
Μπράβο αγόρι μου, δε το περίμενα τόσο καλό!
Oταν πρωτοπηρα στα χερια μου το δισκο επαθα πλακα!Ηξερα οτι θα ηταν εντελως διαφορετικο στυλ αλλα εδω μιλαμε για αχταρμα κ οτι να ναι.Με τον Finck k τον Buckethead που πας αγορι μου?Αν καθισει καποιος και αξιολογησει τους παλιους δισκους με αυτους τοτε το τελευταιο μενει μετεξεταστεο.Ενα better,madagascar κ κατι αλλα το σωζουν
ισως να φανει οτι λεω τα ιδια και τα ιδια…αλλα ας πουμε σολο δισκους Buckethead εχεις ακουσει ποτε???
εχω ακουσει κανα 2 κομματια τα οποια ειναι επιεικως μετρια.Δεν ξερω τι μπορει να εχει στιυς αλλους δισκους κ τραγουδια που δεν εχω ακουσει.Παντως σιγουρα δεν μπορει να συγκριθει με τον Slash.
Τουλάχιστον ο Buckethead γράφει μουσική.
τα 1-2 τραγουδια που ακουσες δε λενε κατι…
ακου το Bucketheadland(το οποιο ειναι 40 κομματια…) ή το Giant Robot πχ(τυχαια αλμπουμ τα οποια μου αρεσαν)…
αυτο που μου αρεσε με αυτον τον τυπο ειναι οτι δεν ειναι ο κιθαριστας που απλα παιζει τα κερατα του,αλλα εχει και τρομερες μελωδιες…
He has been voted number 8 on a list in GuitarOne magazine of the “Top 20 Greatest Guitar Shredders of All Time”
Buckethead performs primarily as a solo artist. He has collaborated with a wide variety of high profile artists such as Les Claypool, Tony Williams, Bootsy Collins, Bernie Worrell, Iggy Pop, Serj Tankian, Guns N’ Roses, Saul Williams, Mike Patton, Viggo Mortensen and with Bill Laswell in Praxis. Buckethead has also written and performed music for major motion pictures, including: Saw II, Ghosts of Mars, Beverly Hills Ninja, Mortal Kombat, Mortal Kombat: Annihilation, Last Action Hero and the soundtrack of Mighty Morphin Power Rangers: The Movie.
…
Εχω την εντυπωση Ισις οτι οι γνωμες 2000 ατομων τα οποια μπορει να κατατασουν τον Buckethead 8ο η ακομα και πρωτο δεν ειναι δυνατον να αντιπροσωπευουν τις γνωμες των υπολοιπων δισεκατομμυριων ατομων στον πλανητη.Αλλωστε αυτες οι λιστες ειναι ανουσιες κ το ξερεις καλα.Το 2005 ο Slash συμφωνα με το Guitar world ειχε ψηφιστει ως 15ος στους 100 καλυτερους.Ειχε πανω απ αυτον τα αδερφια young.Λογου χαρη εμενα οι young δεν πρεπει να τον ξεπερναν με 12 θεσεις διαφορα.Ισως θα επρεπε να ηταν 12 κατω απ αυτον.Αλλα ολα αυτα ειναι υποκειμενικα.
Ακριβως την ιδια εντυπωση μου δημιουργησε και εμενα το cd,ενας αχταρμας και οτι να’ναι.
Aυτο προσπαθησε να το πεις σε οσους εχουν την παρακατω γνωμη.Δεν χρειαζεται να πω κατι αλλο.
…και το cd ειναι ετη φωτος μπροστα απο τα illusions…σιγα τους δισκους πια,6-7 καλα κομματια και στους 2 συνολικα και μετα τπτ…
:-s:-s
Ουδεν κρυπτον υπο τον ηλιον. (sweet child o mine)
http://www.youtube.com/watch?v=omqmiyKfEcg (buckethead)
Καθεστε και μιλατε για το ποιος απο τους δυο ειναι καλυτερος τι να πω. Αμα δεν μπορειτε να καταλαβετε καιι μ ολο το σεβασμο οτι αυτα ειναι υποκειμενικα τοτε οκ. Και περα απο αυτο εχουν αλλο στυλ οι δυο κιθαριστες.
Αναρωτιεμαι τι προσπαθουν να αποδειξουν καποιοι τι να πω, πραγματικα το θεμα αυτο το σιχαθηκα. ελεος. Ο ενας προσπαθει να αποδειξει οτι γαμαει ο αλλος οτι ειναι μαπα, δεν βαρεθηκατε ρε παιδια? Αντι να συζηταμε για το σιντι και τα τραγουδια τι μας αρεσει και ολα τα σχετικα εχουμε κολλησει εκει, οκ…
[FONT=“Impact”][SIZE=“5”]W[/SIZE][/FONT][FONT=“Impact”]aiting:[/FONT]
?Αν μπορώ να θυμηθώ σωστά, ήταν κάπου μέσα στο 1989 όταν εντελώς τυχαία είχα την πρώτη μου επαφή με το hard rock και την έξαψη που μπορεί να προσφέρει σε κάποιον το άκουσμα της ηλεκτρικής κιθάρας. Μπορεί να μου έκανε τρομερή εντύπωση η εισαγωγή του κομματιού, την οποία έβαζα ξανά και ξανά στο repeat, αλλά εκείνη η κασέτα που είχε πέσει στα χέρια μου ούτε καν ανέφερε όνομα συγκροτήματος και τίτλο τραγουδιού. Όχι ότι με ενδιέφερε κιόλας σε εκείνη την ηλικία που βρισκόμουν?
Έμελλε να περάσουν 2 χρόνια ακόμα και στις αρχές Ιουλίου του 1991 να δω το videoclip που πραγματικά θα με σημάδευε μια για πάντα. [B][COLOR="Blue"]"You Could Be Mine"[/COLOR][/B], η πρώτη μου οπτική επαφή με τον [B]Axl Rose[/B] και τους υπόλοιπους[B] Gunners[/B], ο [B]Terminator[/B] σε στιγμές ασύλληπτης δόξας και τα υπόλοιπα είναι ιστορία?
Τα γυμνασιακά χρόνια κύλησαν με αρκετό hard rock και πολύ περισσότερο metal που ανακάλυπτα καθημερινά, οι [B]Guns[/B] είχαν όμως περίοπτη θέση στην καρδιά μου. Δεν υπήρξε μέρα την περίοδο 1991 - 1994 που δεν άκουσα έστω και μια ώρα κάτι από αυτούς. Πραγματικό λιώσιμο? Κάπου εκεί (μέσα του 1994) συνειδητοποίησα ότι ταυτόχρονα με αυτούς, μου αρέσουν πάρα πολλά και διαφορετικά πράγματα στο χώρο και μέχρι να βγάλουν δίσκο οι συγκεκριμένοι, υπάρχουν αμέτρητα διαμάντια από άλλες μπάντες που περιμένουν υπομονετικά να ασχοληθώ μαζί τους?
Από τότε λοιπόν, αφοσιώθηκα ολοκληρωτικά στον σκληρό ήχο, με προτίμηση φυσικά στα είδη / groups που μου έκαναν περισσότερο αίσθηση. Τα χρόνια περνούσαν, η δισκοθήκη διογκώνονταν επικίνδυνα, οι γνώσεις αυξάνονταν, οι συναυλιακές εμπειρίες εξίσου, αλλά τα νέα από το στρατόπεδο των [B]Guns[/B] ήταν εξαιρετικά σπάνια και καθόλου ευοίωνα. Στην Ελλάδα μάλιστα, που το web ήταν σε εντελώς εμβρυακό στάδιο τότε, μάθαμε καιρό αργότερα την φυγή του [B]Slash[/B], του [B]Duff[/B] και του [B]Matt[/B] από το group και ευτυχώς για τον γράφοντα, υπήρχαν πολλά ενδιαφέροντα τόσο σε προσωπικό, όσο και σε μουσικό επίπεδο, ώστε να κάνουν την αναμονή του νέου album των [B]GN?R[/B] κάπως υποφερτή?
Αν τελικά ζει αυτός ο[B] Axl Rose[/B] και αν σκοπεύει να βγάλει κάποιο album?
H κυκλοφορία του [B][COLOR="Red"]Live Era[/COLOR][/B] τον Νοέμβριο του 1999 αναπτέρωσε λίγο το ηθικό, αλλά η ακρόαση του ολοκαίνουργιου [B][COLOR="Blue"]?Oh My God? [/COLOR][/B](από το[B] [COLOR="Red"]End Of Days[/COLOR] OST[/B]) τον ίδιο μήνα, προκάλεσε αμηχανία, ανησυχία και αρνητικές κριτικές. O industrial ήχος του δεν έγινε αποδεκτός από το σύνολο των οπαδών.
Και φτάνουμε στον Ιανουάριο του 2001 και στην πρώτη εμφάνιση των [B]Guns N? Roses[/B] σε πραγματικά μεγάλο κοινό. (Είχε προηγηθεί μια πρόβα στο House Of Blues του Las Vegas 2 εβδομάδες πριν) Headliners στο Rock In Rio 3, είναι σίγουρα τεράστιο γεγονός και δεν αργεί να πέσει στα χέρια μου το DVD της εμφάνισής τους?
Μια από τις μεγαλύτερες ?ήττες? που έχω υποστεί στη ζωή μου, τεράστια απογοήτευση, πραγματικά μεγάλο μέρος του μύθου γκρεμίστηκε εκείνο το βράδυ? Ο [B]Axl Rose[/B] αγνώριστος εμφανισιακά και φωνητικά, η μπάντα εντελώς παράταιρη στα αυτιά και τα μάτια μου, τα παλιά τραγούδια άσχημα εκτελεσμένα και τα νέα κομμάτια εντελώς αδιάφορα για τις δικές μου διαθέσεις?
Και άλλα χρόνια περνούν, κάποια νέα κομμάτια παίζονται και στο tour του 2002, προκαλώντας μου ελαφρώς περισσότερο το ενδιαφέρον. To [B][COLOR="Blue"]?The Blues? [/COLOR][/B]πάντως είναι μεγάλο κομμάτι?
Ο χρόνος κυλά αμείλικτος, και όλα τα παλιά μέλη των [B]GN?R[/B] κάνουν την επανεμφάνισή τους στο προσκήνιο από το 2004 και μετά ξυπνώντας μνήμες σε πολλούς. Όλα εκτός από έναν. Ο Αρχηγός έχει επιλέξει να μην κάνει ακόμη την κίνησή του. Μέχρι το 2006 όπου σε ένα party του Playboy περιστοιχισμένος από μερικά ?κουνελάκια? πετάει την ατάκα:
-?People will hear music this year!?
-?When??
-?Soon is the word??
To εκτεταμένο tour του 2006, έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς από εμάς να τον απολαύσουμε live τόσο στο εξωτερικό, όσο και εδώ. Η αλλαγή ήταν αποστομωτική! Αυτός ο [B]Axl Rose[/B] με αυτή την μπάντα είναι απίστευτα καλύτεροι από τους [B]Guns N? Roses[/B] της περιόδου 2001 - 2002, ακόμα και από αυτούς του 1993. Σαν φωνή, σαν image, σαν διάθεση, σαν δέσιμο, αυτοί οι [B]new GN?R[/B] έδιωξαν μακριά τον εφιάλτη του 2001 και όποιος μπορούσε να το δει αντικειμενικά (αν αυτό είναι εφικτό), θα έβλεπε μια μπάντα που περνάει καλά με αυτό που κάνει και αυτό περνάει στον κόσμο. Και όσα νέα κομμάτια είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε ήταν εμφανέστατα βελτιωμένα, αλλά βοήθησε και το γεγονός ότι μέσα στα χρόνια που πέρασαν ?ζυμώθηκαν? περισσότερο στο μυαλό μας. Τα νέα όμως για τον νέο δίσκο ακόμη δεν ήταν ξεκαθαρισμένα. Soon is the word?
Πόσα χρόνια άραγε έχουν περάσει από τότε που πήγαινα 1η λυκείου και ??έβγαινε? ο νέος δίσκος; Πόσα πια ήταν αυτά τα χρόνια της αναμονής;
[SIZE=“5”][FONT=“Impact”]Α[/FONT][FONT=“Impact”][/SIZE]lleviation:[/FONT]
14 νομίζω? ?14 years of silence, 14 years of pain, 14 years that are gone forever and I'll never have again?? που έλεγε κάποτε και ο [B]Axl[/B]?
Ανακούφιση? Πράγματι νιώθω μεγάλη ανακούφιση που το[B][COLOR="Red"] Chinese Democracy[/COLOR][/B] είναι ΓΕΓΟΝΟΣ και μπορούν να το τρίψουν στη μούρη τους όλοι όσοι αμφισβητούσαν ότι θα κυκλοφορήσει κάποια στιγμή και γελούσαν δημιουργώντας συνειρμούς περί Δημοκρατίας στην Κίνα και κυκλοφορίας του album?
[SIZE=“4”][FONT=“Impact”][CENTER]Chinese Democracy Starts Now![/CENTER][/FONT][/SIZE]
[FONT=“Impact”][SIZE=“5”]X[/SIZE]-rated: [/FONT]
Το image ενός μουσικού παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, τουλάχιστον για μένα. Ειδικά όταν από την αγαπημένη μου hard rock μπάντα έχουν αποχωρήσει τα μέλη - ορισμός του image και στην θέση τους έχει έρθει ένας τύπος με καπέλο KFC, ένας άλλος με τρισάθλιο κούρεμα, ένας τρίτος που φοράει καλσόν και μη χειρότερα?
Η πρώτη μου οπτική επαφή με τους [B]new GN?R[/B] ήταν τουλάχιστον τραυματική. Τι και αν είναι απίστευτοι τεχνίτες και φοβεροί μουσικοί, εγώ θέλω να βλέπω να βλέπω τον [B]Slash[/B] και τον[B] Duff[/B]? Τον δικό μου[B] Slash[/B] και[B] Duff[/B]? Όχι αυτούς τους ξένους που ούτε καν μπορώ να τους βλέπω χωρίς να απογοητεύομαι και να με πιάνουν τα νεύρα μου?
Κάπως έτσι αντέδρασα, τότε τον Ιανουάριο του 2001 όταν πρωτοαντίκρισα το ΝΕΟ που αντικατέστησε το ΠΑΛΙΟ. Και φαντάζομαι ότι θα είχα ακόμα αυτήν την άποψη, αν 1ο) δεν τους έβλεπα live και 2ο) αν δεν άλλαζαν δραματικά την εμφάνισή τους προς το καλύτερο και υιοθετώντας ένα καθαρά rock / hard rock image, από το 2006 και μετά, όπως ακριβώς θέλω να κάνουν τα άτομα που πλαισιώνουν τον [B]Axl Rose[/B]!
Ακούγοντας ασταμάτητα το νέο album όλες τις προηγούμενες μέρες και φέρνοντας στην μνήμη πολλές στιγμές από το european tour του 2006, χαίρομαι που η γνώμη μου για τους περισσότερους έχει αλλάξει άρδην. Ο [B]Richard Fortus[/B] βγάζει στην σκηνή κάτι από αυτό που είχε ο[B] Izzy[/B], ο [B]Ron Thal[/B] παίζει τα απίστευτα πράγματα και έχει πάντα αυτό το χαμόγελο, ο Τommy Stinson μου φαίνεται πια οικείος και η χημεία του με τον [B]Axl [/B]σίγουρα βοήθησε την μπάντα σε πολλές δύσκολες στιγμές στα late ?90s / early ?00s. Μπορεί βέβαια η αποδοχή τους να είναι γεγονός από την πλειοψηφία των οπαδών, αλλά ποτέ δεν θα αντικαταστήσουν τα παλιά μέλη στις καρδιές αυτών που μεγάλωσαν και αγάπησαν τους αυθεντικούς [B]Guns N? Roses[/B]? Εκείνων των [B]Guns N? Roses[/B] που έκτισαν τόσο σύντομα τέτοιο θρύλο γύρω από το όνομά τους, όσο πολύ λίγα συγκροτήματα στην ιστορία της μουσικής?
[FONT=“Impact”][SIZE=“5”]L[/SIZE]egend: [/FONT]
Μέσα σε ελάχιστα χρόνια και με την κυκλοφορία μόλις 2 EPs, ενός Lp και δύο διπλών albums, αυτή η μπάντα κατάφερε να συσπειρώσει και να πωρώσει τόσο κόσμο με τόσο διαφορετικά ακούσματα, σε απίστευτα υψηλό βαθμό. Δεν μιλάμε για απλά δυσθεώρητα μεγάλη επιτυχία, αλλά για μια περίοδο, όπου ακόμα και ο άξονας της γης περιστρεφόταν γύρω από αυτούς και τις διαθέσεις τους.
Ανεξάρτητα, αν κάποιος συμπαθεί ή όχι την μπάντα, οφείλει να παραδεχτεί ότι ο θρύλος και το hype γύρω από το όνομά τους, συγκρίνεται μόνο με τα μεγαλύτερα μεγαθήρια των ?70s. Δεν είναι τυχαίο ότι εκτός από εκατομμύρια κόσμου που τους είχε θεοποιήσει, μέλη από συγκροτήματα μεγέθους [B]Led Zeppelin[/B], [B]Aerosmith[/B], [B]Rolling Stones [/B]κ.τ.λ. αναγνώρισαν την αξία τους και τους συμπεριφέρθηκαν από τα τέλη των ?80ς σαν άξιους συνεχιστές της κληρονομιάς τους.
Και φυσικά, όσο περνούσαν τα χρόνια και η αναμονή για το νέο album γινόταν όλο και μεγαλύτερη, ο μύθος μεγάλωνε και αυτός με την σειρά του με ότι συνέπειες μπορεί να είχε αυτό στη συμπεριφορά του [B]Axl [/B]και στα μυαλά των ανά τον κόσμο οπαδών του?
[FONT=“Impact”][SIZE=“5”]R[/SIZE]eturn: [/FONT]
Προσωπικά, το ότι ο [B]Axl Rose[/B] επέστρεψε στην δισκογραφία το θεωρώ από μόνο του ένα πολύ σημαντικό γεγονός, ανεξάρτητα από την μουσική αξία του δίσκου. Είναι ο τελευταίος μεγάλος [B]Rock Star [/B](με όλη την σημασία της λέξης) και η θέση του δεν είναι στην βίλα του στο Malibu, αλλά στις μεγαλύτερες αρένες, στα εξώφυλλα των περιοδικών και κεντρικό θέμα στις αντιπαραθέσεις.
[FONT=“Impact”][SIZE=“5”]O[/SIZE]pinion: [/FONT]
Είναι τελικά το Chinese Democracy άξιος συνεχιστής της ιστορίας των [B]Guns N? Roses[/B]; Αξίζει να φέρει στο εξώφυλλό του αυτό το τόσο βαρύ όνομα; Δύσκολα ερωτήματα?
Όταν άρχισα την ακρόαση αυτού του album, ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι πρόκειται για ένα απλά συμπαθητικό δισκάκι, το οποίο θα απέχει αρκετά από τα ακούσματα και τις προτιμήσεις μου. Σήμερα, 4 εβδομάδες και δεκάδες αφοσιωμένες ακροάσεις αργότερα, μπορώ να με άνεση να πω ότι σε σημεία αυτό που νιώθω είχα να το νιώσω από το φθινόπωρο του 1991.
Δεν λέω ότι ο δίσκος στο σύνολό του είναι τόσο καλός, όσο τα [B][COLOR="Red"]?URIs?[/COLOR][/B], δεν θα μπορούσε άλλωστε, λείπουν κάποια μέλη-καταλύτες, αλλά η μουσικότητα που κουβαλάει μέσα του είναι ανεκτίμητη. Πράγματι, στην αρχή, το μέρος του εαυτού μου που θέλει κλασικό ?80s hard rock παραξενεύτηκε πολύ από τα πολλά νέα στοιχεία με τα οποία βρέθηκε αντιμέτωπο. Υπήρξε όμως και η πλευρά του εαυτού μου που όφειλε να δείξει εμπιστοσύνη στον [B]Axl Rose[/B] και να ακούσει προσεκτικά και επίμονα πριν την τελική κρίση.
Και κάπου εκεί ήταν, μετά από την τέταρτη - πέμπτη ακρόαση, που άρχισα να αφουγκράζομαι τον δίσκο και να αρχίζω πια να καταλαβαίνω τι παίζεται. Και τότε ήταν που άρχισε να γίνεται απολαυστικό. Εκεί που συνειδητοποιούσα τι ήταν αυτό που με είχε κολλήσει άσχημα με τα ?Illusions? και τι είναι αυτό που αρχίζει να με μαγεύει και εδώ.
Μόνο και μόνο η χροιά της φωνής του Axl, αρκεί για να με γοητεύσει το [B][COLOR="Red"]Chinese Democracy[/COLOR][/B]. Αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή. Στον δίσκο παίζονται πάρα πολλά πράγματα και δεν εννοώ μόνο σε μουσικό / στιχουργικό επίπεδο? Η παραγωγή είναι υποδειγματικά ταιριαστή για αυτό το ύφος και οι περισσότερες από τις ενορχηστρώσεις πετυχαίνουν να δώσουν αυτό το ?Grand? feeling που χαρακτηρίζει τον δημιουργό τους.
Αυτό που με εξέπληξε θετικότατα είναι η τρομακτικά καλή δουλειά στις κιθάρες. Δεν το περίμενα, αλλά έχω μείνει άφωνος από κάποια solos. Τα ρέστα του έδωσε και ο Chris Pittman, ο οποίος έχει πολύ σημαντική συμμετοχή στο project.
Πιο αναλυτικά, πέρα από το [B][COLOR="Blue"]?Riad N?The Bedouins?[/COLOR][/B] που το θεωρώ εντελώς filler, το [B][COLOR="Blue"]?Sorry? [/COLOR][/B]που δεν κατάφερε να με κερδίσει και το [B][COLOR="Blue"]?If The World?[/COLOR][/B] που παρουσιάζει μουσικό ενδιαφέρον, αλλά απέχει πολλά χιλιόμετρα από τα γούστα μου, όλα τα υπόλοιπα 11 απαρτίζουν ένα πολύ ποιοτικό αποτέλεσμα. Δεν είναι όλα τους ιδίου επιπέδου, αλλά στέκονται άνετα σαν μονάδες?
Το ομώνυμο με τις φοβερές ρυθμικές και τα ουρλιαχτά του [B]Axl[/B];
Το [B][COLOR="Blue"]?Shackler?s Revenge?[/COLOR][/B] με το απίστευτο refrain;
To[B][COLOR="Blue"] ?Better?[/COLOR][/B] με τις διαρκείς αλλαγές διαθέσεων;
Για το [B][COLOR="Blue"]?The Blues?[/COLOR][/B] δεν θα μιλήσω. Το θεωρώ κομματάρα εδώ και πολλά χρόνια.
Μεγάλη μπαλάντα με ένα solo που σπέρνει!
Το[B][COLOR="Blue"] ?TWAT? [/COLOR][/B]είναι ένα από τα 4 αγαπημένα μου από το album. Καταπληκτικό κομμάτι, με αδιανόητη δουλειά στις κιθάρες, ταιριαστή χρήση sub-bass και έναν [B]Axl[/B] να τα δίνει όλα!
Τί και αν τελικά σβήστηκε η κιθάρα του [B]Brian May[/B] στο [B][COLOR="Blue"]?Catcher in the Rye?[/COLOR][/B]; Η έκδοση του δίσκου είναι super, ταξιδιάρικη, κλάσεις ανώτερη από το demo του 1999 και αποτελεί για μένα μια ακόμα εξαίσια στιγμή του [B][COLOR="Red"]?Chin Dem?[/COLOR][/B]. Η κιθάρα προς το τέλος κλαίει και τα σολίδια του[B] Babblefoot[/B] με κανουν να παραμιλώ?
Μπορεί το [B][COLOR="Blue"]?Scraped? [/COLOR][/B]να μην είναι και το καλύτερο κομμάτι του δίσκου, αλλά είναι γεγονός το εξής: Πέρα από το αδιανόητο solo στο [B][COLOR="Blue"]?Dime Store Rock?[/COLOR][/B] από το πρώτο [B]Snakepit[/B] και καναδυό ακόμα το πολύ από το[B][COLOR="Red"] ?Contraband?[/COLOR][/B], ο [B]Slash[/B] δεν έχει παίξει τέτοιο solo τα τελευταία 17 χρόνια σαν αυτό του [B][COLOR="Blue"]?Scraped?[/COLOR][/B]. Μου έλιωσε τη μάπα!
To [B][COLOR="Blue"]?I.R.S.?[/COLOR][/B] με το κολλητικό του tempo, τον παράξενο και ταυτόχρονα ξεσηκωτικό ρυθμό και το δολοφονικό solo προς το τέλος είναι ένα ακόμα highlight.
Θυμάμαι σαν τώρα, τον Ιούνιο του 2006 που μαζί με πάνω από 100 χιλιάδες βρετανούς παρακολουθούσα live ένα κομμάτι και στο τεράστιο video-wall έπαιζαν σκηνές από ομιλίες του [B]Martin Luther King[/B], αποσπάσματα από τις ταινίες [B]?Mississippi Burning? [/B]και[B] ?Cool Hand Luke? [/B]και φυσικά η περίφημη ατάκα - intro του [B][COLOR="Blue"]?Civil War?[/COLOR][/B]. Ήταν κάτι το μαγικό. Η μουσική του τραγουδιού, η ενορχήστρωση και η ερμηνεία του [B]Axl[/B] και όλη η ηχητική επένδυση απογείωσαν το κομμάτι. Κάτι το οποίο ισχύει σταθερά μέχρι σήμερα.
Ακούστε το [B][COLOR="Blue"]?This I Love?[/COLOR][/B] προσεκτικά. Απομονώστε στο μυαλό σας τις τελευταίες νότες του κομματιού. Αμέσως μετά ανατρέξτε στα ράφια της δισκοθήκης σας και διαλέξτε το album που λέγεται [B][COLOR="Red"]?Use Your Illusion I?[/COLOR][/B]. Βγάλτε έξω το δεύτερο βινύλιο και βάλτε στο pick-up το πρώτο κομμάτι της πρώτης πλευράς. Οι πρώτες νότες του [B][COLOR="Blue"]?November Rain?[/COLOR][/B] αρχίζουν από εκεί που τελείωσε το[B][COLOR="Blue"] ?This I Love?[/COLOR][/B]? Τί έκανε πάλι το άτομο; Πώς έμπλεξε έτσι τις μνήμες μας;?
Άνετα το καλύτερο του δίσκου για μένα, και εννοείται ισάξιο των πολύ μεγάλων κομματιών των παλιών [B]Guns N? Roses[/B]. Ένας [B]Axl [/B]απογυμνωμένος από effects και παραμορφώσεις. Σχεδόν μόνο η φωνή του και το πιάνο του? Και η κιθάρα που σιγοντάρει με ένα ακόμη εκπληκτικό solo στο στυλ του [B]Slash[/B]. Και εμείς να αφουγκραζόμαστε με κομμένη την ανάσα? [B]W. Axl Rose Is Back![/B]
Το [B][COLOR="Red"]Chinese Democracy[/COLOR][/B] κλείνει με ένα ακόμα πάρα πολύ καλό κομμάτι, το Prostitute, από τα πιο μεστά και ολοκληρωμένα του δίσκου, με έντονες εναλλαγές συναισθημάτων και πολύ φορτισμένη ατμόσφαιρα. Ιδανικός επίλογος για το πέσιμο της αυλαίας.
[B][CENTER] Αυτός είναι κυρίες και κύριοι ο Axl Rose του 2008![/CENTER][/B]
[FONT=“Impact”][SIZE=“5”]S[/SIZE]ignature: [/FONT]
Αυτό που με ικανοποιεί πλήρως είναι ότι αν και φαινομενικά και επιπόλαια είναι πολύ διαφορετικό από τα προηγούμενα, έχει στον πυρήνα του αυτό το γνώριμο [B]Guns N? Roses[/B] στοιχείο και ας μην το αντιλαμβάνεται εύκολα ο επιδερμικός ακρατής. Είναι πολύ πιο Guns N? Roses από οποιοδήποτε [B]Guns - related [/B]album κυκλοφορεί τα τελευταία 15 χρόνια εκεί έξω!
[FONT=“Impact”][SIZE=“5”]E[/SIZE]nvy: [/FONT]
Ο [B]Axl Rose[/B] είναι μια προσωπικότητα τέτοιου μεγέθους, που πέρα από αμέτρητους πιστούς οπαδούς, είχε από την πρώτη στιγμή απέναντί του άτομα που τον φθονούσαν. Όσο η λάμψη του άστρου του γιγαντώνονταν, τόσο ο φθόνος και η ζήλια κάποιων μεγάλωνε?
Τι να κάνουμε, όλα αυτά είναι φυσικό επακόλουθο όταν είσαι leader?
[FONT=“Impact”][SIZE=“5”]I[/SIZE]rrelevance: [/FONT]
Το τι έχω ακούσει / διαβάσει όλο αυτό το διάστημα για το [B][COLOR="Red"]Chinese Democracy[/COLOR][/B] και τον Axl Rose από διάφορους ?τυχαίους? αλλά και γνώστες του αντικειμένου, δεν έχει προηγούμενο. Τι περίμενε καθένας, πώς το περίμενε, πότε το περίμενε, γιατί το περίμενε και όλα αυτά ανάλογα με την ηλικία, τα ακούσματα, το iq και τη σχέση του καθενός με το φαινόμενο των[B] Guns N? Roses[/B]. Επειδή υπάρχουν και εδώ άτομα που θάψανε στεγνά το δίσκο, αλλά είναι είτε καλοί φίλοι που κάνω εκτός forum παρέα μαζί τους, είτε άτομα που μέχρι την τελευταία μέρα που έγραψα εδώ έτρεφα μεγάλο σεβασμό για το άτομό τους, δεν θα ασχοληθώ ιδιαίτερα! Την γλίτωσαν μερικοί μερικοί?
Μόνο σε ένα πράγμα θέλω να σταθώ? Αυτό το ?πάει, χάθηκε η αλητεία? μου δείχνει ότι οι[B] Guns N? Roses[/B] ήταν για αυτούς το[B][COLOR="Red"] ?Appetite?? [/COLOR][/B] και ότι δεν έχουν και μεγάλη σχέση με το αντικείμενο...
Guys, ούτε το [B][COLOR="Red"]?Lies?[/COLOR][/B] έχει καμιά σχέση με το [B][COLOR="Red"]?Appetite?? [/COLOR][/B]και ακόμα περισσότερο ούτε τα [B][COLOR="Red"]?Illusions?? [/COLOR][/B]
Τα μνημειώδη αυτά albums που έγραψαν μοναδική ιστορία και πρόσφεραν τόσα πολλά στον σκληρό ?ήχο, δεν περιέχουν αλήτικο hard rock, πώς να το κάνουμε δηλαδή; Οι [B]Guns[/B] έγραψαν και κυκλοφόρησαν τον καλύτερο αλήτικο sleaze hard rock album ever, αλλά αμέσως μετά πήραν άλλα μονοπάτια. 21 χρόνια μετά να περιμένει κάποιος να ακούσει τέτοιο δίσκο είναι αστείο. Θα ήταν πολύ ψεύτικο ο [B]Axl Rose [/B]να προσποιηθεί ξανά τον 25χρονο. Είναι 46 χρονών και συνειδητοποιημένος! Όχι σαν κάποιους συνομήλικους ή και μεγαλύτερους που παίζουν ?αλήτικο? hard rock και προσποιούνται ότι νοιώθουν αυτά που τραγουδάνε?
Όποιος θέλει να ακούσει καυτό, αλήτικο, μαγκιόρικο και sexy hard rock (που είναι ένα είδος το οποίο λατρεύω, αλλά θέλω να το ακούω από 20χρονους - 25χρονους και όχι από τους σημερινούς [B]Guns N? Roses[/B]), υπάρχουν πολλές μπάντες που επιβάλλεται να ακουστούν από περισσότερους και χρειάζονται την υποστήριξη μας!
Από [B]Kid Ego[/B] και [B]Crazy Lixx[/B] μέχρι [B]Veins of Jenna[/B] και από [B]Loud N Nasty[/B] και [B]Crashdïet[/B] μέχρι τους δικούς μας μικρούς [B]Cyanide 4[/B]. Kαι πάνω από όλα την μπαντάρα των καιρών μας στο είδος, τους [B]Sister Sin[/B]!
[SPOILER]Daz, για άλλη μια φορά να σε ευχαριστήσω που μου σύστησες τους Sister Sin, τότε στις αρχές του 2007!
I’ll never forget!
[SPOILER]
Cheers, mate!!![/SPOILER][/SPOILER]
Όποιοι θέλουν αλητεία, ας το δείξουν έμπρακτα, γιατί ως τώρα τέτοιες μπάντες στην χώρα μας απασχολούν διψήφιο αριθμό ατόμων μόνο! Anyway?
[FONT=“Impact”][SIZE=“5”]S[/SIZE]ales: [/FONT]
O [B]Axl Rose[/B] δεν έχει κάνει καμία δήλωση, δεν έχει δώσει καμία συνέντευξη, δεν έχει κυκλοφορήσει κανένα video, ούτε (επίσημο) single, δεν έχει καν δώσει σημεία ζωής τρεις εβδομάδες μετά την κυκλοφορία του album. Κυκλοφόρησε το πιο πολυσυζητημένο αργοπορημένο album και το πιο πολυαναμενόμενο (θεωρητικά) και ο τύπος απλά δεν ασχολήθηκε περαιτέρω?
Εκεί που άλλες μεγάλες μπάντες συναγωνίζονται για το πιο εντυπωσιακό promotion, εμφανίζονται παντού, καίγονται για τη δημοφιλία και ξεσκίζονται στη διαφήμιση, ώστε να επιτύχουν τεράστιες πωλήσεις, ο [B]Axl Rose[/B], όπως πάντα, στον δικό του μοναχικό δρόμο, κάνει τα πάντα με τον δικό του τρόπο και τον δικό του ρυθμό, όντας πρώτα καλλιτέχνης και μετά έμπορος!
Το γεγονός ότι ο δίσκος με ελάχιστη διαφήμιση, μικρή προώθηση, έναν εξαφανισμένο [B]Axl Rose[/B], μια ανεπαρκή εταιρεία promotion και με τα κολλημένα μυαλά εκατομμυρίων ακροατών, το θεωρώ σχεδόν απίστευτο που έφτασε στο No.2 στα UK charts και στο No.3 στα USA charts. Και από τότε φυσικά έπεσε πολύ? Ας είναι? Η μάζα δεν θα μπορέσει να καταλάβει το statement του [B]Axl[/B], ούτως ή άλλως?
[FONT=“Impact”][SIZE=“5”]B[/SIZE]ravery: [/FONT]
Ο [B]Axl [/B]είχε χαθεί από προσώπου γης από την μέρα που παρέδωσε τα master tapes στην Geffen. Και ξαφνικά πριν 10 περίπου μέρες εμφανίστηκε ξανά, πήρα σβάρνα τα πιο γνωστά, δημοφιλή και αξιόπιστα [B]GN?R - related[/B] forum και σαν απλός user κάθισε και μίλησε με τους fans και άρχισε να εξηγεί. Μεγάλη μαγκιά! Τεράστιο respect! Όχι σε κάποιο έντυπο που μπορεί να διαστρεβλώσει τα λεγόμενα, ούτε στην τηλεόραση που μπορεί να διακόψει, αλλά online, εκεί που δεν μπορεί κανένας να αλλάξει αυτά που θα πει!
Κάθισε, σκέφτηκε και έγραψε! Και έθιξε πολλά και σημαντικά που έχριζαν απαντήσεων! Και βούλωσε πάρα πολλά στοματάκια που είχαν πάρει αέρα εδώ και χρόνια! [B]God has spoken[/B]! Οι απαντήσεις του υπάρχουν παντού πια για όποιον ενδιαφέρεται να ακούσει και την άλλη πλευρά?
[FONT=“Impact”][SIZE=“5”]A[/SIZE]llusive:[/FONT]
Η υπαινικτικότητα που βγάζουν οι στίχοι, αλλά ακόμα περισσότερο τα πρόσφατα λεγόμενα του [B]Axl[/B], προς τα παλιά μέλη των [B]Guns N? Roses[/B], είναι κάτι που προσωπικά δεν με αφήνει ανεπηρέαστο. Τουλάχιστον τώρα, ύστερα από τόσα χρόνια γνωρίζουμε (;) και τις διαθέσεις του [B]Axl [/B]και το πάζλ ολοκληρώνεται. Υπάρχουν ακόμα αρκετά issues ανάμεσα σε αυτόν και τον[B] Slash[/B] που δεν έχουν ξεχαστεί ύστερα από τόσα χρόνια?
Το θέμα μας όμως είναι το [B][COLOR="Red"]Chinese Democracy[/COLOR][/B], αν και νομίζω πως ανέλυσα εκτενώς τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου. Δεν είναι ο δίσκος που θα αλλάξει τον κόσμο. Αυτό το πέτυχε 2 φορές στο παρελθόν! Αλλά θα μιλήσει πολύ σε κάποιες καρδιές, σε άλλες πάλι όχι?
[FONT=“Impact”][SIZE=“5”]C[/SIZE]onclusion: [/FONT]
Και όπως έχει πει σε ανύποπτη στιγμή ο Μεγάλος: ?In the end, it?s just another album??
[FONT=“Impact”][SIZE=“5”]K[/SIZE]ick in the ass:[/FONT]
Έχει περάσει σχεδόν μια δεκαετία, αλλά θυμάμαι πολύ καλά κάποιες δηλώσεις του[B] Lars Ulrich [/B]που είχα διαβάσει σε απόσπασμα βρετανικής εφημερίδας την άνοιξη του 1999. Μεταξύ άλλων, μίλησε για την μουσική επικαιρότητα (του τότε!) και η κουβέντα κάποια στιγμή έφτασε στον [B]Axl Rose[/B]. Αφού εξέφρασε τον θαυμασμό του για την αναμφισβήτητη καλλιτεχνική του αξία, περιέγραψε με γλαφυρό τρόπο, ότι δύο μόνο άτομα σε αυτόν τον πλανήτη έχει δει να μπαίνουν σε μια αίθουσα και ξαφνικά όλοι οι παρευρισκόμενοι να σταματούν την κουβέντα τους και να κοιτούν σιωπηλοί και ακίνητοι? Ο εκάστωτε πρόεδρος των Η.Π.Α. και ο [B]Axl Rose[/B]?
?Πάντα θα χρειαζόμαστε έναν [B]Axl Rose[/B] να μας κλωτσήσει στον κώλο και έχει περάσει καιρός από την τελευταία φορά που το έκανε?? δήλωσε χαρακτηριστικότατα, κλείνοντας την συνέντευξη.
[B]Well said, Lars! Well said![/B]
[FONT="Impact"]P.S. 1[/FONT] Αυτό είναι το προτελευταίο post μου σε αυτό το forum. Αν και είχα σταματήσει εντελώς να γράφω, όφειλα στον εαυτό μου να κάνω ένα post σχετικό με το [B][COLOR="Red"]Chinese Democracy[/COLOR][/B]! Το τελευταίο μου post εδώ, θα γραφτεί αφού θα έχω δει ένα τουλάχιστον live στο [B]reunion tour[/B] των [B]Guns N? Roses[/B]? αν γίνει ποτέ κάτι τέτοιο?
[FONT="Impact"] P.S. 2[/FONT] Στέλνω τα χαιρετίσματά μου στους φίλους και τις φίλες που έκανα εδώ τα τελευταία χρόνια. Μου λείπει ώρες ώρες η παρέα σας, αλλά υπάρχουν πολλοί και πολλά που με χαλούσαν σε αυτό το forum και δεν γινόταν να συνεχίσω σε ήπιο κλίμα? Πολλούς θα τους έπαιρνε ο διάολος αν τους έπιανα στα χέρια μου? anyway? όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν? αν και δεν είμαι σίγουρος?
[FONT="Impact"]P.S. 3[/FONT] Με κάποιους από εσάς είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα βρεθούμε το καλοκαίρι κάπου εκεί, δυτικά της Βαλτικής Θάλασσας?
[FONT="Impact"] P.S. 4 [/FONT]Μου φαίνεται σουρεαλιστικό που το[B][COLOR="Red"] Chinese Democracy[/COLOR][/B] πράγματι κυκλοφόρησε, το ακούω και μιλάω γι? αυτό!
[FONT="Impact"] P.S. 5[/FONT] 20.000 χιλιάδες χαρακτήρες μόνο χωρούσαν σε ένα post, για αυτό αναγκάστηκα να το "σπάσω" σε 2...
[FONT=“Impact”][SIZE=“5”]
[CENTER]W. Axl Rose Is Back!
中国民主现在开始[/CENTER][/SIZE][/FONT]
Απεριόριστο respect για το παραπάνω ποστ.
Μήτσο, εγώ για δυτικά της Βαλτικής Θάλασσας λίγο δύσκολο ελέω ΕΣ, αλλά ελπίζω σε κάνα Up The Hammers. Cheers!!
το ifpi είναι ελάχιστα πιο αξιόπιστο από τον Λιακόπουλο.
σε παγκόσμια πρωτοτυπία βγάζει τα νούμερα βάσει του τι στέλνουν οι εταιρείες στα δισκάδικα και όχι του τι αγοράζει ο καταναλωτής.
ακόμα θυμάμαι φίλο με δισκάδικο να μου λέει έντρομος ότι του έστειλαν εκβιαστηκα 500 cd γνωστής τραγουδιάρας για να γράψουν ότι έγινε πλατινένιο σε 2 μέρες και δεν είχε που να τα βάλει.
εν τούτοις, η συνολική άποψη μου για το δίσκο φαίνεται από το γεγονός ότι το θεωρώ νο.2 για φέτος, ενώ στο Classic Rock βγήκε vo.3
Εδω και μερικες ημερες εχω ετοιμασει ενα μικρο αφιερωμα για τους GNR
http://www.rocking.gr/article5261.php
Βεβαια, τωρα που εχει μιλησει ο Axl,αλλαζουν καπως την ιστορια αλλα ας ειναι…:):D:p:lol:
Maiden, εκπληκτικό το post σου, από τα καλύτερα που έχω διαβάσει γενικά για το Chinese Democracy. Συμφωνώ στα περισσότερα που λες! :yes: