εμενα μου θυμησε πολυ Ταρκοφσκι στο αμερικανικο πιο mainstream, με τα αργα πλανα και το sculpturing of time που επεδιωκε σε συγκεκριμενες σκηνες + την εξωπραγματικη φωτογραφια…
το Proposition δεχομαι να φανει σε καποιον κουραστικο, αργο, βιαιο, βαρυ, μετριο ρε αδερφε αλλα τωρα ακραιες αποψεις δεν μπορω να τις παρω σοβαρα…
περα από την εξαιρετικη λαογραφικη αποτυπωση της αποικιοκρατουμενης αυστραλιας, σπαει σχεδον καθε συμβατικο κανονα του τυπικου γουεστερν και ενω ξεκινα σαν ενα παρακλαδι της Τζον Φορντ σχολης με την αισθηση του τοπιου και την αχανωτητα της ερημου εκδηλη, στη συνεχεια εξελισει αυτη την οπτικη και την περναει ενα σωρο φιλτρα, για να καταληξει σε ενα κλειστο κυκλο και με μια εξαιρετικη σκιαγραφηση χαρακτηρων-ερμαιων των ενστικτων τους οπως ηταν πραγματικα τοτε και οχι της νομιμοτητας- ή της οποιας αισθησης νομιμοτητας θα ηθελαν να εχουν…
ειδικα δε η ολη φαση με την προταση και το διλλημα του μεσαιου αδερφου θυμιζε πολυ αρχαιοελληνικη τραγωδια, οπως φυσικα και η καταληξη ολων…
Τεσπα, εγω και μονο απο τα παραπανω, θα το εβρισκα ενδιαφερον και σιγουρα μια δουλεια η οποια είναι αστειο να χαρακτηριζεται απο εναν τυχαιο μηδενιστικο χαρακτηρισμο τυπου ‘μαπα’…
Λοιπόν έχωσα να κατεβαίνει το propositon μιας και έχω καιρό να το δω (βασικά μια φορά το είδα όταν βγήκε). Βάζω και το Jesse για μια επανάληψη και θα επανέλθω εν καιρώ.
Oλοι εσεις που με θεωρειτε μηδενιστη και δεν μπορειτε να συμβιβαστειτε με το οτι δεν μου αρεσει μια ταινια και την χαρακτηριζω ??μαπα??,αναλογιστειτε πως πραττετε εσεις σε αναλογες περιπτωσεις και καντε ενα search στο thread να θυμηθειτε ποσους κουβαδες με απαξιωτικα σχολια εχετε γραψει για συγκεκριμενα εργα!!!:D:p:D:p:D:lol::lol::lol:
για να μιλήσουμε και σοβαρά (λέμε τώρα), συμφωνώ σ αυτό. αν δεν είναι remake του american pie 45 ξερωγώ, δεν μπορώ να πω κάποια ταινία μάπα. θα κράξω μόνο αν έχει ή προωθεί απόψεις, επικίνδυνες ή αντίθετες σ αυτά που πιστεύω, που και πάλι μπορεί καθαρά σαν ταινία να γαμάει
τα ιδια ισχυουν και απο δω, με χαρακτηριστικοτερο παραδειγμα-σχετικα προσφατο- την κοντρα με διαφορους για τον Ελαφοκυνηγο, μια αρτια ταινια σε καθε τομεα-σκηνοθεσια/ερμηνειες/ροη/ολα- αλλα με αποψεις παντελως προπαγανδιστικες και εμετικα εξωφθαλμα πατριωτικες σε ενα καυτο θεμα…
ναι, καλη ταινια σαν ταινια-παραπανω απο καλη, αψεγαδιαστη βασικα-, αν μη τι αλλο, αλλα πνευματικο/νοηματικο επιπεδο σκατοσακουλας
Δεν ξερω τι λετε αλλα οι εν λωγω ταινιες της αυστραλιανης σχολης χριζουν ιδιαιτερο θαυμασμο για τη σκηνοθετικη τους αποψη. θυμαμαι και στου ντομινικ αλλα και στου χιλκοουτ ποσο μαλακας ειχα μεινει με σκηνογραφια, φωτογραφια, και ιδιαιτερα με τους φακους που χρησιμοποιουσαν. ηταν λες και εβλεπες κατι απο αλλο πλανητη, τα τοπια (θυμαμαι ακομα εκεινη την αξεχαστη σκηνη στο proposition με το ηλιοβασιλεμα) και γενικα η μουσικη απο κεηβ και ελις! αλλα αυτο που πραγματικα σε στελνει ειναι αυτη η σκηνοθετικη τους αποψη. οπως λεει και ο λουπεν να τι συμβαινει οταν ενας αυστραλιανος ταρκοφσκι γυρναει μεταμοντερνο ουεστερν!
Το killing them softly κι εγώ (τι softly δηλαδή…:p)
Ωραία ταινία. Δεν έχω κανένα παράπονο. Καλογυρισμένη, με ωραίες ατάκες, αμερικανίλα φάση (fuck το ένα fuck το άλλο), καφρίλα σε κάποια σημεία, μη προβλέψιμο σε κάποια και πολύ καλές ερμηνείες, ειδικά Pitt και Liotta. Όσο πάει και τον συμπαθώ πιο πολύ τον Pitt. Δείτε την
Την γούσταρα πολύ αυτή την ταινία! Δηλαδή δεν πρωτοτυπεί σε σενάριο αλλά δεν την περίμενα τόσο καλή! Οχι ότι είναι αριστούργημα βέβαια αλλά 2 ώρες κυλούν νερό και δεν κουράζει καθόλου μα καθόλου. Ισως γιατί οι χαρακτήρες είναι ενδιαφέροντες και οι ερμηνείες εξαιρετικές (ειδικά του Γκάι Πιρς στον ρόλο του διεστραμένου αστυνομικού και του μικρού Λαμπεφ, ο Τομ Χαρντυ απλά αλλάζει την προφορά του και έχει σχεδόν ίδιο ρόλο με αυτόν στον Warrior, έκπληξη και σταθερά cool ο θεός Γκάρι Ολντμαν, ούτε καν ήξερα ότι παίζει ενώ οι 2 κυρίες που πλαισιώνουν το καστ σε μικρούς ρόλους δε, σημαντικούς δε κλέβουν την παράσταση).
Από κει και πέρα πάνω κάτω ξέρουμε τι θα δούμε, ο σκληρός μπάτσος τα βάζει πέρα με τους αδερφούς, ουίσκια, βία, εκδίκηση και πόνος κλπ
Εκπληκτικό soundtrack επιμελημένο από τον Nick Cave στα συν επίσης.
Μειονέκτημα ίσως η σκηνή της τελευταίας μάχης, σαν να μην ήξεραν πως θα την γυρίσουν.
Η ταινία είναι βασισμένη το βιβλίο του ανηψιού των αδερφών (πραγματική ιστορία).
Από τις καλύτερες της χρονιάς.
Μάλλον μια ξεκάθαρη περίπτωση “καλής ιδέας-μέτριας εκτέλεσης”. Η αλληγορία είναι τόσο προφανής που κινείται στα όρια του να μην είναι τελικά αλληγορία. Αυτή μου η γκρίνια βέβαια είναι θέμα προσωπικού γούστου, αλλά μου φάνηκε υπερβολικά προφανές και spoon-fed σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Πράγμα κάπως αχρείαστο εφόσον έχεις την τελευταία σκηνή. Παρ’όλα αυτά, δεν μπορώ να πω ότι πέρασα άσχημα ή ότι ήταν κακή ταινία, κάθε άλλο. Είχε και την καφρίλα της και την ωμότητα της, και κάποιες όμορφες (εικαστικά και σκηνοθετικά) σκηνές.
Απλά θέλω να πω ότι θα προτιμούσα να με “παιδέψει” λίγο περισσότερο ως κοινό. Να με ταλαιπωρήσει λίγο. Να προσεγγίσει το εξαιρετικά σοβαρό του θέμα λίγο λιγότερο χοντροκομμένα, λίγο πιο ουσιαστικώς αλληγορικά. Αλλά μπορεί να είμαι και υπερβολικά γκρινιάρης οπότε εννοείται ότι την προτείνω στον οποιονδήποτε.
Μα ακριβώς αυτό όμως! Όχι ότι δε μας άρεσε σα σύνολο βέβαια… Σήμερα πήγα κι εγώ λοιπόν και παίζει να ήμουν η μόνη στην αίθουσα που πέρναγε καλά. Οι διπλανοί μου σηκωθήκαν και φύγαν στο ημίχρονο, η παρέα μου είχε βαρεθεί τη ζωή της, οι περισσότεροι μετά έλεγαν τα χειρότερα και ήταν μέσα στην γκρίνια… :?
Κρατιόμουν να μη γελάσω στο μεταξύ κατά τη διάρκεια της προβολής καθώς διάφορα κοριτσόπουλα αναφωνούσαν “αχ” και “ωχ” και “άουτς”, μέχρι και “τσκ τσκ τσκ” ή “τον καημένο” όπου έπεφτε ξύλο/χυνόταν αίμα.
[SPOILER]Δεν άντεξα όμως και λύθηκα στη σκηνή που σκοτώνει ο Πιτ τον Φράνκι και μία γκάριξε ένα “ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ” :-s[/SPOILER]
Αυτά, όμορφα ήταν!
εγω πηγα για killing me softly δεν ειχε τικετα κ ειδα lawless!!παρα πολυ ωραια ταινια,αληθικνη ιστορια με την ποταπαγορευση το 30,αρκετη δοση χιουμορ κλπ.
