Καταπληκτικη ταινια το one upon a time in hollywood το λατρεψα,απιστευτο ντουετο αυτοι οι 2
1 Like
Μου άρεσε αρκετά το Οnce Upon A Time In Hollywood, από τις πιο “ταινίες” ταινίες του, if you know what I mean.
Eίναι πάρα πολύ ωραίο σαν σύλληψη, ακαταμάχητη η δεκαετία που περιγράφει όπως και φοβερά γοητευτικοί εννοείται όλοι οι πρωταγωνιστές του.
Στα μείον του δυστυχώς είναι πολύ νωχελικό, τις περισσότερες φορές δεν έχει έναν ενδιαφέροντα τρόπο να πει ότι θέλει να πει από άποψη πλοκής ή σεναρίου, αναρωτιέμαι πως θα το σκηνοθετούσε ο Paul Thomas Anderson του Boogie Nights.
Δλδ το Django που είναι μια βλακωδέστατη βλακεία του καλτ, δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου απο την οθόνη. Εδώ έχεις ουσία μεν σαν σύλληψη, αλλά αυτό που βλέπεις στην οθόνη δεν έχει ροή, να σε γραπώσει ρε παιδί μου.
Εννοείται το τελευταίο μισάωρο πολύ αστείο και αρκούντως Ταραντινικό, αλλά και πάλι πολύ ασύμμετρο σε σχέση με την υπόλοιπη ταινία. Θα μπορούσε να χτίσει μια κλιμάκωση όπως εκανε σε παλιότερες ταινίες του ή τέλος παντων να έχει ένα πιο σπιντάτο τρόπο κινηματογράφησης στο υπολοιπο της ταινίας μαζί με μια πυκνότερη πλοκή.
Πάντως το ξανάβλεπα.
2 Likes
Εγω φαν του Ταραντινο δεν ημουν ποτε, εκτιμω τα 2 πρωτα του + σε ενα βαθμο το Jackie Brown, ενω περναω καλα με το Django ακομα κι ας ειναι μια ανοησια overall, still amusing και fun αρκετα
Τις υπολοιπες, με το ζορι θα τις δω ολοκληρες αν πιεστω. Δεν με ενδιαφερει η τροπη μετα το Jackie Brown του Tarantino σε κατι τυπου auteur (??) και η εμμονη του με καποια πραγματα, οπως πχ το σινεμα για το σινεμα που κανει -με ολα τα easter eggs και τις copypaste σκηνες/μελωδιες αλλων ταινιων στις δικες του για σκοπους αναφορικοτητας συνεχως στο μεσο-, οι μισανθρωποι χαρακτηρες του -που δεν μπορω να ταυτιστω εστω κ στο ελαχιστο με κανενα- ,η υπερβολικη κ ασκοπη βια -η οποια με απωθει γενικα αρκετα και ως προς το αισθητικο της αποτελεσμα αλλα κυριως ως προς τη σημασια που της δινετε μεσα απο στο σεναριο- + τελος οι βαρετοι διαλογοι που δουλευαν στο πχ reservoir dogs αλλα τωρα δειχνουν σαν αυτοσκοπος κ δεν εχουν κ απολυτως τιποτα το γοητευτικο -οπως ας πουμε το like a virgin κομματι του Reservoir Dogs, μια καθημερινη καφροσυζητηση ανδρων- οντας ή παιδικες σαχλαμαρες για το ποιος την εχει πιο μεγαλη ή exposition διχως ελεος…
Γενικα δεν τον εκτιμω σταλα σαν δημιουργο, τον γουσταρω ομως σαν σκηνοθετη -γιατι πισω απο τη καμερα ειναι εξαιρετικος- και σαν τυπα γενικοτερα, απο συνεντευξεις κτλ
Having said that και αφου πηγα τραβατε-με-κ-ας-κλαιω, η ταινια μου αρεσε ελαχιστα και ειναι σιγουρα η τελευταια φορα που βλεπω ταινια του, τουλαχιστον σε σινεμα
Καταρχας ελειπε το σεναριο και η βασικη πλοκη. Ναι η ταινια ειχε μια υποτυπωδη δομη και ιστορια, αλλα αυτη ηταν τοσο vague και γενικη που περνουσε καμια ωρα+ για να αρχισεις να μπαινεις λιγο στη φαση. Καθως και οι διαλογοι ηταν κατι βαρετες πιπες 
για “ποιος επαιζε σε εκεινο το σηριαλ του 1965 που γυρισε ο ταδε σε φιλμ 75χλς που του το εδωσε ο ξαδερφος του ταδε που ηξερε τον ταδε που χρηματοδοτησε το ταδε γουεστερν” κοκ, about stuff anyway που δεν νομιζουν ενδιαφερουν κανενα που δεν ζουσε στο LA στα 60s, δεν ειναι χιπστερ ή δεν ειναι ο ιδιος ο Tarantino, δεν μπορουσε να με κρατησει με το κομματι της ιστοριας κ του σεναριου. Το βαρος επεσε στους ηθοποιους που με κρατουσε ο Πιτ γιατι ειχε εναν γαματο χαρακτηρα που εστεκε κ χωρις το σεναριο να του δωσει πολλα κ λιγοτερο ο Ντικαπριο που αν κ επαιζε τρομερα, το σεναριο δεν με εκανε να νοιαστω κ τοσο για την παρτη του. Ρομπι γλαστρα.
Εκτιμω αφανταστα ταινιες με obscure πλοκη οπως πχ τα Before… ή το Dazed and confuzed, American Graffity, Pulp Fiction κτλ, ταινιες που απλα γινοντε πραγματα χωρις φαινομενικα καμια κεντρικη ιστορια να ακολουθουν ή καποιο βασικο plot point, παρα μονο βασιζοντε σε μια χαλαρη δομη που μεσα σε αυτη αναπτυσσουν καποιες ιδεες, καποια μοτιβα, χαρακτηρες και θεματικες εως οτου ολα αυτα στο τελος ή αποκτησουν μια κοινη θεματικη ή ενωθουν με καποιο τροπο για ενα closure. Αυτο δεν ηταν μια τετοια περιπτωση ταινιας.
Κατα δευτερο, το μονταζ ηταν τραγικο. 2.40 λεπτα για κατι που του κοβεις για πλακα 1.15 λεπτα κ γινεται εμφανως καλυτερο. Τα ιδια με το hatefull 8, μονο που εδω επειδη δεν εχει ιστορια, κουραζει αφανταστα
Τελος, το φιναλε παλι εχει μια εκρηξη μισανθρωπιας κ βιας που αν κ γελασα πολυ, δεν το βρηκα ταιριαστο με το υπολοιπο υφος της ταινιας και δεν μου δικαιολογησε σε ικανοποιητικο βαθμο γιατι επρεπε να ειναι τοσο splatter ή αιματηρο anyway. Επειδη μαλλον ειναι Ταραντινο κ ο κοσμος πρεπει να δει διαμελισμους κ πιδακες αιματος γιατι ετσι.
Στα πιο θετικα, οκ εμενα το φιναλε φιναλε μαρεσε σε αρκετα μεγαλο βαθμο, αυτη η τρολια που εκανε οπως ειχε κανει ξανα στο inglorious bastards αλλα εκει παντελως αποτυχημενα. Ηταν αρκετα μελαγχολικο κ αν κ οχι 100% μαζι του, το εκτιμησα. Μουσικαρες επισης, αναβιωση εποχης top, οκ σκηνοθεσια top, κλασσικα 3-4 σκηνες αξιολογες -σαν σκετσακια ας πουμε- που οπως ξαναειπα αν τις εραβε καπως κ εκοβε μια-μιαμιση ωρα ταινια, fine by me, θα ηταν ενα διασκεδαστικοτατο ταινιακι μιας ωρας -οχι κ παλι κατι ξεχωριστο αλλα εστω fun
Γενικα πφ, εγω βαρεθηκα τη ζωη μου μεσες ακρες κ περιμενα να τελειωσει πως κ πως απο ενα σημειο κ μετα. Μονο κατι πρεζες με Πιτ, η φαση στο hippy camp κ το fake western με κρατουσαν, χωρις κ αυτα ομως ν ειναι κατι το συγκλονιστικο. Αυτα,
Υγ. Η σκηνη μ Μπρους Λη, το λιγοτερο απαραδεκτη
2 Likes
Δεν νομιζω οτι ειχα ποτε πιο πολλες διαφωνιες σε ενα ποστ στην ιστορια του ροκιν 
1 Like
Χτες είδα του Ταραντίνου…Σα πολύ γρήγορα δε γέρασε αυτός ; Πολύ μέτρια η ταινία, οκ είχε κάποιες καλές στιγμές , ηθοποιάρα ο Ντι Κάπριο, φλογοβόλο ε π ο ς αλλά ως εκεί. Μεγάλη διάρκεια χωρίς ιδιαίτερο λόγο, αψυχοι διαλογοι, γενικά ήταν εκεί η “φόρμα” αλλά έλειπε η φλόγα…
2 Likes
Ρε πάμε για νέα ταινία TOMMY WISEAU και ασχολείστε με ποταπά ταραντινικά φιλμάκια;
4 Likes
Αν σκεφτεις οτι το Inglourious Basterds ειναι η καλυτερη του ταινια και δεν λες οτι βγηκε και πριν 200 χρονια, οχι, δεν εχει γερασει ακομα.
1 Like
oh, hai guys…
Χθες είδα το IT 2
Καταρχήν να πως πως μου άρεσε περισσότερο από την πρώτη. Καλύτερη μεταφορά και σαφώς πιο κοντά στο βιβλίο (πάντα σε σχέση με την πρώτη). Αυτό βγάζει βέβαια κάποια άλλα προβληματάκια, κυρίως συνέπειας με διάφορες φράσεις σήμα κατατεθέν των πρωταγωνιστών αλλά και μικρές αναφορές σε περιστατικά του βιβλίου να λειτουργούν αποκλειστικά και μόνο ως κλείσιμο του ματιού στους αναγνώστες μιας και τα αντίστοιχα περιστατικά της παιδικής ηλικίας έχουν μείνει εκτός του πρώτου κεφαλαίου. Αλλά και με τις σχέσεις των παιδιών με τους γονείς που εδώ προσπαθούν να γίνουν κομματάκι πιο περιπλοκές. Γενικά πολλά πράγματα στην πρώτη ταινία είχαν πολύ λάθος χειρισμό και αυτό γίνεται πιο εμφανές εδώ.
Το πρώτο μισό αυτής της δεύτερης ταινίας μου φάνηκε εξαιρετικό. Έχτισε ωραία την ατμόσφαιρα, ξανασύστησε εξαιρετικά τους χαρακτήρες, 27 χρόνια μετά και έδωσε μερικές αρκετά creepy σκηνές με Pennywise. Ενώ μερικά back and forth στο χρόνο ήταν πολύ πετυχημένα, κάνοντας άμεσα φανερό πως αν είχε κρατηθεί η αφήγηση του βιβλίου από την αρχή ίσως να είχαμε καλύτερα αποτελέσματα. Από εκεί και μετά όμως άρχισε λίγο να τα χαλάει, άρχισε να επιμένει παραπάνω από ότι χρειαζόταν σε jump scares ενώ μερικές ανόητες και εντελώς άκυρες χιουμοριστικές σκηνές με ξενέρωσαν πολύ. Όχι τίποτα άλλα κάποιες στιγμές σου έδινε την εντύπωση πως θα ασχοληθεί λίγο παραπάνω και με το παρελθόν του Ντέρι (που έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και όχι τόσο ως προς την προέλευση του κλόουν) κάτι που τελικά έμεινε όμως στο επίπεδο των easer eggs για τον αναγνώστη και τίποτα παραπάνω.
Το 3d act που ήταν σαφώς και το πιο δύσκολο κομμάτι προσωπικά με κάλυψε αρκετά. Αλλά εδώ δεν θα μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες για να μην προϊδεάσω κάποιον για το φινάλε.
Η διάρκεια που όπως διαβάζω αποτέλεσε πρόβλημα για τους κριτικούς έξω, εμένα μου φάνηκε μια χαρά. Γενικά έχει καλή ροή, δεν κάνει κοιλιές και οι σχεδόν 3 ώρες πέρασαν νεράκι.
Το βιβλίο είναι το αγαπημένο μου από King και μια από τις καλύτερες horror ιστορίες που έχω διαβάσει. Η ταινία δεν καταφέρνει να φτάσει σε ανάλογα επίπεδα. Θα μείνει κυρίως ως μια τίμια horror ταινία και μια ακόμα μεταφορά Stephen King στην μεγάλη οθόνη. Ομολογώ βέβαια πως αυτό το δεύτερο κεφάλαιο μου άνοιξε λίγο την όρεξη για το supercut 6 ωρών που διαφημίζει τις τελευταίες μέρες ο σκηνοθέτης, με πολλές κομμένες σκηνές και διαφορετικό editing που θα ακολουθήσει την αφήγηση του βιβλίου. Σε αυτή εδώ την ταινία έδειξε πως ήθελε να κάνει το κάτι παραπάνω και να αναδείξει τη ιστορία κινηματογραφικά περισσότερο.
4 Likes
Συμφωνώ σε όλα.Βρήκα την ταινία ανώτερη από την πρώτη και σαφέστατα πιο κοντά στο πνεύμα του βιβλίου.Αν και γενικά αυτό δεν είναι κριτήριο για το κατά πόσο είναι καλή ή όχι.
Η τεράστια (ίσως και ανέλπιστη) εμπορική επιτυχία του πρώτου έδωσε μεγάλη βοήθεια σε αυτό εδώ.Και δίνοντας στον σκηνοθέτη περισσότερη ελευθερία να αναπτύξει και άλλα θέματα, και κλείνοντας εξαιρετικό cast.Η σκληρή σκηνή έναρξης με το λιντσάρισμα των δύο ομοφυλόφιλων σε προιδεάζει κατευθείαν θετικά πώς δε βλέπεις μια ταινία τρόμου της σειράς conjuring και ΣΙΑ.Jump scares δηλαδή με υποτυπώδες σενάριο.Macvoy Hader και ο τύπος που παίζει τον Έντυ δίνουν ρεσιτάλ.Η Chastain δεν μου άρεσε γιατί…είναι η Chastain και δεν μπορεί να σου βγάλει τον τραυματισμένο χαρακτήρα της Μπεβ που έβγαλε η O’Toole στο παλιό.Ο Pennywise είχε κάποιες ευχάριστες gore εκπλήξεις που δεν τις περιμένεις σε ταινία που προορίζεται για μεγάλο κοινό.Απεικόνιση του Derry καλή αν και θα έπρεπε να έχει δοθεί περισσότερη βάση και σε κατοίκους-δευτερεύοντες χαρακτήρες.3rd act ήταν ΟΚ. Άλλωστε του βιβλίου είναι παντελώς unfilmable.Πολύ πετυχημένη επίσης η εναλλαγή χιούμορ με slasher ή horror στιγμές.Απόλαυση να βλέπεις το κοινό μια να γελάει και μια να σκιάζεται στην αίθουσα.
Παραπονάκια έχουμε για κάποια αποτυχημένα cgi και τον λιγότερο χρόνο που πήραν Ben Mike σε σχέση με τους άλλους. Ειδικά ο ρόλος του Μπεν είναι σε φάση ‘ουάου κοιτάξτε με αδυνάτισα’ και τίποτα άλλο.
Και κάτι που μου άρεσε παραπάνω σε σχέση με το έντυπο.Ο Κινγκ ειδικά προς το τέλος κάνει ξεκάθαρο πως η επτάδα ήρθε κοντά από μια ανώτερη δύναμη αντίθετη με το ΑΥΤΟ που βασικά αντιπροσωπεύει την μάχη του καλού με το κακό κλπ.Εδώ η επτάδα βρίσκει τη δύναμη από την φιλία της και γιαυτό κρατάνε επαφές και στο τέλος δεν ξεχνιούνται κλπ.Όσοι το έχουν διαβάσει καταλαβαίνουν τι λέω.
Κατά τα άλλα, σαν φαν του υλικού, ελπίζω κάποτε στο μέλλον (όχι όμως σε 27 χρόνια πάλι ε) να δούμε μια μεταφορά του από μεγάλο δίκτυο σε σειρά.Με χώρο και χρόνο να αναπτυχθούν όλα όσο πρέπει.
1 Like
Ad Astra
Ταινία τέρας του Φρανκενσταιν. Παίρνεις αρκετό Κιουμπρικ και Οδύσσεια, λίγο Interstellar, λίγο Contact, μερικές τζούρες από το Heart of Darkness του Κόνραντ, βάζεις στο μείγμα μια σκηνή Mad Max in space, μια άκυρη horror που ήταν σαν να μπήκε κατά λάθος από άλλη ταινία και καταλήγεις με το Ad Astra. Θυμίζει λιγάκι και το πολύ πρόσφατο High Life. Φιλοσοφεί διαρκώς γύρω από την ζωή, τον άνθρωπο, τον θεό αλλά δεν πείθει σχεδόν για τίποτα από όλα αυτά. Μερικά πανέμορφα πλάνα στο διάστημα και σε άλλους πλανήτες προσπαθούν να σε αποζημιώσουν περιστασιακά, ο Brad Pitt κάνει ότι περνάει από το χέρι του να σε κρατήσει ξυπνητό και… αυτά.
Και οι 2 προηγούμενες ταινίες του συγκεκριμένου σκηνοθέτη που είχα δει μου φάνηκαν εντελώς αδιάφορες (The Immigrant, We Own the Night). Αυτή εδώ είναι μακράν η πιο φιλόδοξη του αλλά το μόνο καλό που μπορώ να της βρω είναι πως δεν πρόκειται για την χειρότερη του.
5 Likes
Ισως ο πιο ωραιος στο ροκιν οσον αφορα αποψεις για κινηματογραφο κτλ, (υπαρχει ανταγωνισμος βεβαια), την ταινια δεν την εχω δει καν απλα απο τον τροπο που γραφεις πιστευω οτι οντως θα ειναι μαλακιαρα
Δε θα μπορουσα να συμφωνησω περισσοτερο μεχρι κ την τελευταια τελεια!
Ωραία κριτική ενός μέτριου film.
“Αγχωμένη” ταινία, που στην προσπάθειά της να χωρέσει τα πάντα μέσα, από τις κινηματογραφικές επιρροές της έως τα πλείστα μηνύματά της, μας άφησε στο τέλος απογοητευμένους και μπερδεμένους.
Γενικά πάντως, στο παραπάνω σημείο πιστεύω ότι “πάσχει” γενικά το είδος, στην σύγχρονη εκδοχή του. Δεν μπορείς να τα πεις ΟΛΑ μέσα σε ένα δίωρο ή τρίωρο. Άλλο να πιάνεις μία κεντρική ιδέα και να την “ξεχειλώνεις” και άλλο πάνω στην κεντρική σου ιδέα να “χτίζεις” και άλλες 2-3.
1 Like
KAIΡΟ ΕΙΧΑ ΝΑ ΓΕΛΑΣΩ ΕΤΣΙ ΣΕ ΤΑΙΝΙΑ,ΣΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ
Απο Νύκτες Πρεμιέρας
Φετινο Ντοκυμαντερ για την Bay Arena αρχες 80σ… αντικειμενικα ενα μετριοτατο στη καλυτερη ντοκυμαντερ, χωρις καποιον οιρμο και δομη. Υπερβολικα φανμποιστικο, απλοικο και «παιδικο», βλεποταν ομως πολυ ευχαριστα λογω αυτων των χαρακτηριστικων του, αν εισαι γενικα φαν της συγκεκριμενης φασης. Πολλες συνεντευξεις γνωστων μουρων, αρκετες ανεκδοτες ιστοριες κτλ… αν θες να μαθεις κατι νεο ή να δεις κατι ουσιαστικο για την σκηνη, οχι. Αν θες να πιεις μια μπυρα κ να αραξεις με μεταλοπαρεα σου που 40ρησατε τωρα κ αναπολειτε τα νιατα σας κ να μην σας ενοχλει ο Ουρλιχ με τις πιπες του καθε 2 λεπτα , be my guest.
Οι Ερωτες μιας Ξανθιας του Μιλος Φορμαν. Αρκετα χρονια πριν παει Αμερικη (Αμαντεους, Η φωλια του Κουκου, Man on the Moon κτλ) ο Φορμαν ηταν απο τους πρωτεργατες του New Wave του συγχρονου Τσεχικου κινηματογραφου. Η ταινια ηταν ενα αριστουργημα του χωρου κ με ωραιο χιουμορ κ ευαισθησια στις πικρες στιγμες του. Σκηνοθεσια κ φωτογραφια απο μια αλλη εποχη -που υπηρχε κ πειραματισμος κ διαθεση για εξερευνηση των οριων του μεσου-, οπως κ εξαιρετικα καλογραμμενο σεναριο. Η ταινια αφορα την ερωτικη περιπετεια μιας κοπελας που δουλευει σε μια φαμπρικα κ ερωτευεται νεο αστο ο οποιος ομως στη πορεια αποδεικνυεται φελος. Εξαιρετικη ταινια απο καθε αποψη.
Πιτσιρικας Πακιστανος ακουει πρωτη φορα Σπρινγκφιλντ στα μεσα 80σ επι Θατσερισμου σε αγγλικο κωλοχωρι κ αλλαζει η ζωη του. Feel good βρετανικο σινεμα βασισμενο σε αληθινη ιστορια απο σκηνοθετη Bend it like Becham. Πολυ ευχαριστο, πολυ αφελες, γενικα αν σε καποιον αρεσει ο Boss (για αυτο πηγα πχ εγω), το pop αναλαφρο κοινωνικο δραμα κ οι αγγλικες κομεντι θα περασει κ γαμω. Οχι κατι τρομερο -αν κ θα μπορουσε να ειναι γτ ειχε ολα τα φοντα συν μερικες εξαιρετικες ιδεες- αλλα πολυ ευχαριστο ταινιακι
Για μενα το highlight του Φεστιβαλ, το 4ωρο επος του Εντουαρντ Γιανγκ του 1991 ειναι η καλυτερη μαλλον ταινια του συγχρονου Ταυβανεζικου Σινεμα κ μια απο τις καλυτερες ολων των εποχωμ απο Ασια πλευρα. Πιτσιρικας μεγαλωνει στα 60σ στην Ταιβαν εν μεσω συμμοριων, αμερικανικης κουλτουρας κ πολιτικης ασταθειας. Δεν προτεινεται ανοικτα γτ ειναι πραγματικα δυσκολη κ δυστροπη ταινια με την διαρκεια της κ τους ρυθμους της αλλα ειναι κ μια εμπειρια που λιγες ταινιες την καταφερνουν, ειδικα σε μεγαλη οθονη. Η αδερφη της δικιας μου κοιμηθηκε δις, η δικια μου σε μια φαση κοντα στο 3ωρο παρεδωσε κ εγω χειροκροτουσα στο φιναλε οποτε as you can see, δυσκολα τα πραματα
Ok υποθετω πολλοι εχουν δει το Repo Man του Αλεξ Κοξ, δε θα πω πολλα, εξωγηινοι, cia, συμμοριες, πανκιδες, ατακαρες, ιγκυ ποπ main song, punk soundtrack και διαολεμενο φαν, απο τα καλυτερα cult movies των 80σ
Τσεχικο διαμαντι 60 λεπτων, με πολυ avant-garde αισθητικη, φωτογραφια κ σκηνοθεσια, με highlights τον ηχο και το μονταζ που στο τελος δεν καταλαβαινες τι ηταν αληθεια κ φαντασια απο αυτα που ειδες αλλα το συναισθημα που σου εμενε ηταν ενα: σκατα στους ναζι. Επισης μια απο τις λιγες ταινιες που πραγματικα εκτιμησα την απουσια διαλλειματος, θα κατεστρεφε το momentum οποιαδηποτε διακοπη. Τελειοτητα
Νταξ δε θα πω πολλα γτ οκ, τοχετε δει ολοι, καλυτερη ποιοτητα εικονας αλλα προτιμω το 4ωρο redux παρα αυτο εδω το 3ωρο final cut. 2η φορα σε μεγαλη οθονη παντως, εμπειριαρα
3 Likes
Για Apocalypse…
Σε σχέση με Redux να φανταστώ έχουν κόψει την σκηνή με τους Γάλλους μόνο ή έχει πέσει μεγαλύτερο μαχαίρι;
η σκηνη με τους Γαλλους ηταν μεσα στο final cut παραδοξως με λιγο editing παραπανω, ειχε κοπει ομως η σκηνη με τα λαγουδακια του playboy που ειχαν παρκαρει το ελικοπτερο τους πετυχαν οι πρωταγωνιστες, καποιες ενδιαμεσες σκηνες στο ποταμι φαγαν edit κ καποιες πολυ μικρες σκηνες της τριτης πραξης με τον Κερτζ -χαρακτηριστικα θυμαμαι πχ μια σκηνη που ελειπε και ηταν αυτη που καθως ο Γουιλαρντ ειναι φυλακισμενος, τον βλεπουν τα παιδακια πισω απο τα καγκελα κ γελανε κ αναμεσα τους ειναι κ ο Κερτζ (γτ ηταν κ απο τα αγαπημενα μου πλανα)-
Γνκ redux all the way για εμενα αν κ το χτεσινο ηταν 4k restored κ η εικονα γαμουσε
1 Like
Απολαυστικό ραμπο!! Άμα δεν ήμουν φανμπους θα έβλεπα τα στραβά του, ώρες ώρες θύμιζε B-Movie αλλά όλα καλά, με κάλυψε. Δεν βγάζει την ξενοφοβία της πολιτικής τραμπ που λένε πολλοί πάντως και έχει τη βία που πρέπει απέναντι σε “ανθρώπους” που απαγάγουν και εκμεταλευονται έτσι νεαρά κορίτσια.
Σε σειρά Best to worst της σειράς θα το έβαζα 4ο μάλλον, πάνω απτό ραμπο ΙΙΙ
2 Likes