CEO της φάσης
4 Likes
Έλα στο Nana Cinemax στη Δάφνη αν είσαι της περιοχής. Μην τρέχεις Village.
Δεν ξέρω για τις αίθουσες (νομίζω δεν έχω πάει ποτέ Άγιο Δημήτριο) αλλά το ποπκορν στα Νana γ@μ@ει!!! 
Χρειάζεται να θυμάται κανείς το πρώτο Top Gun για να δει αυτό το δεύτερο;
Την πρώτη ταινία την έχω δει 2 φορές πριν πολλά πολλά χρόνια και δεν μου άρεσε ούτε λίγο (και θυμάμαι ελάχιστα σήμερα). Ο μόνος λόγος που την είδα και 2η φορά είναι επειδή κάθε φορά που την έπαιζε στην TV (μια φορά και έναν καιρό) όλοι μου πρήζαν τα παπάρια να κάτσω να την ξαναδώ.
Ψήνομαι κυρίως λόγω Tom Cruise. Μου αρέσει που είναι παλαβός και κάνει τρελά stunts. Αλλά δεν ξέρω αν θέλω να ξαναδώ την πρώτη ξανά.
ε τα βασικά plot points και χαρακτήρες αν θυμάσαι μέσες άκρες, είσαι οκ…
Ούτε ξέρω πόσες ώρες προβολών έχω γράψει στο Νανά (πριν την ανακαίνιση και λιγότερο μετά), μαζί με Ατλαντίς και Μετροπόλιταν (δεν υπάρχει πια). Σημεία αναφοράς όλα τους για όσους προέρχονται από τα πέριξ.
1 Like
Το Nana Cinemax είναι το αγαπημένο μου, ούτε πολύς κόσμος, ούτε φασαρία στις προβολές από πιτσιρικαρία, γαμάτο ποπ κορν, γενικά εγγύηση.
2 Likes
Μετανιωνω πολυ που δεν εχω κανει περισσοτερες επισκεψεις σε Νανα και Ατλαντις και πηγαινω συνηθως Village. Εχω δει 1 και 3 ταινιες αντιστοιχα στα συγκεκριμενα σινεμα με τελευταια επισκεψη προ 12ετιας.
Καλά, όλο το φόρουμ στο Νανά πάει; 
Αν είναι να πάω σε πιο multiplex (όχι πολύ συχνά πάντως) φάση, σχεδόν πάντα πάω εκεί. Εκεί ήμουν και χθες για Top Gun.
Ειδαμε το ΜΕΝ στο πανκ χολιντει εδω στο νησι, του αγαπητου Alex Garland και ακομα δεν εχω αποφασισει ποσο μου αρεσε η δε μου αρεσε 
Καταρχας να ξεκινησω λεγοντας οτι εχω δει τα περισσοτερα που εχει κανει ο Αλεξ - ειτε ως σεναριο γραφος (28 days later, Sunshine, Never let me go, Dredd) ειτε ως σκηνοθετης (Ex Machina κατα βαση γιατι το Devs και Annihilation ενω ειναι στο πεδιο μου δε με συγκινησαν).
Σιγουρα παντως αυτη ειναι η χειροτερη του.
Η ταινια οπως θα δειτε εχει πολυ περιεργα reviews και το κοινο ειναι πολυ χωρισμενο…
Μετα απο μια προσωπικα τραγωδια, η πρωταγωνιστρια (τρομερη Jessie Buckley) επισκεπτεται ενα σπιτι στην Αγγλικη εξοχη για να βρει τον εαυτο της, αλλα ουσιαστικα ειναι η αρχη ενος εφιαλτη καθως αρχιζουν διαφορες περιεργες καταστασεις με τους λοκαλς - που κατα βαση ειναι ολοι αντρες και (δε σπολαρω ειναι στο τραιλερ) παιζονται απο τον ιδιο ηθοποιο (τρομερο παλι Rory Kinnear ).
Το προβλημα της ταινιας ειναι οτι ενω παει να το παιξει high concept και να “δυσκολεψει” τον θεατη με καποιους δυσκολες παραβολες και συμβολισμους, τελικα ειναι αρκετα ξεκαθαρο απο την αρχη προς τα που θα το παει, και σε αφηνει λιγο ξενερωμενο καπως απο αυτη την αποψη.
Βεβαια να σημειωσω οτι αυτο που θα μεινει σε οποιον το δει, ειναι το τελευταιο 20λεπτο κρεσεντο κατα το οποιο ειχα μεινει με ανοιχτο το στωμα και δεν ηξερα τι στο π**** βλεπω. Εχει ενα σοκ φακτορ ας πουμε
Μαζι με μια αλλη σκληρη σκηνη στη μεση της ταινιας, αυτες οι 2 οι σκηνες δεν ειναι για ολους 
Παρολαυτα, μιλαμε για μια εξαιρετικα γυρισμενη ταινια - πηγαμε κ σε ποιοτικο arthouse cinema και η οθονη ηταν πενα - με τρομερες ερμηνειες που σου κραταει το ενδιαφερον με ενταση κ μυστηριο. Αξιζει σιγουρα να τη δειτε, αλλα προετοιμαστειτε.
6 Likes
Εγένετο!
Δεν ξέρω πώς να τα γράψω, επομένως, «χύμα στο κύμα» και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε/ένιωσε, ένιωσε.
Κατ’ αρχάς, η ταινία παρακολουθείται άνετα και χωρίς να έχει δει κάποιος το παλιό film. Ωστόσο, η εμπειρία είναι εντελώς διαφορετική. Ομοίως, άλλο πράγμα να έχει δει κάποιος το original film στην παιδική του ηλικία και άλλο να το δει τώρα ως εισαγωγή/συμπλήρωμα στο Maverick.
Αρχικώς, διαφωνώ (σπάνιο φαινόμενο, αλλά συνέβη) με @Lupin παραπάνω, περί της διακριτικής μεταχείρισης της νοσταλγίας. Προσωπικά, δεν την βρήκα καθόλου διακριτική και αυτό δεν μ’ ενόχλησε και καθόλου. Αυτό το sequel, η ίδια η ύπαρξή του δηλαδή, είναι «γέννημα» της νοσταλγίας, ένα δώρο στις γενιές εκείνες που δημιούργησαν το «μύθο» της πρώτης ταινίας και ταυτίστηκαν με αυτήν (για τους δικούς του λόγους ο καθένας). Ωστόσο, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε ότι ο «μύθος» αυτός ξέφτισε την τελευταία 25ετία και ότι ανέκαθεν το target group του πολυαναμενόμενου και μέσα από «σαράντα κύματα» sequel ήμασταν οι 35-40+ του σήμερα. Είχα ταυτόχρονα την τύχη (για να τσεκάρω αντιδράσεις) και την ατυχία (λόγω της φασαρίας, χαχανητών κ.λπ.) να παρακολουθήσω την ταινία μπροστά από μία πολυπληθή παρέα εφήβων, με μέλη από αμφότερα τα φύλα. Όταν σηκωθήκαμε να φύγουμε εγώ σκούπιζα διακριτικώς εκ νέου τα δάκρυα (βλ. παρακάτω) και τα παιδιά πρέπει να είχαν ήδη ξεχάσει τι είχαν παρακολουθήσει, πλην του ενθουσιασμού των αγοριών για τις εντυπωσιακές σκηνές από τα μαχητικά αεροσκάφη. Ας είναι…
Εναρκτήρια σκηνή και μουσική (και γραμματοσειρά): Δάκρυα (κυριολεκτικώς) παντού και τρίχα «κάγκελο». Η γυναίκα μού έτεινε το χέρι, βαστώντας χαρτομάντηλο, αλλά εγώ έκανα πως δεν καταλαβαίνω τι εννοεί. Τι σόι άντρες είμαστε μωρέ; Δεν μπορεί να μας ενοχλήσει, δηλαδή, λίγο ο φακός επαφής;
Final scene: Πάρε κι άλλα δάκρυα, με το κολάζ των φωτογραφιών (και τη συμπλήρωση της νέας) και το happy-end/«λύτρωση» του Maverick (και του Rooster) και τις πτήσεις με το κορίτσι (τι γυναίκα, Θεέ μου; / σου κόβει την ανάσα). Μα, κι αυτοί οι αιθουσάρχες… Να ανοίγουν απότομα τα φώτα και να μας «τυφλώνουν» για να δακρύζουμε… Επίσης, Tony Scott, πόσο (μου) λείπεις, ρε γαμώτο;
Για την σκηνή με τον Iceman, αρχικά, σκέφτηκα πως θα μπορούσε και να λείπει. Ωστόσο, κατανοώ την εμμονή του Cruise για συμπερίληψη του χαρακτήρα στην ταινία, καθώς α) προσφέρει το turning-point στον Maverick, και β) ίσως εξυπηρετεί και στη συνειδητοποίηση ότι τα αστραφτερά, αλλοτινά πρόσωπα και σώματα συναντάνε μοιραία το χρόνο (πολύ κρίμα για τον Kilmer, πάντως, η όλη περιπέτεια με την υγεία του και τα «αποτελέσματα» που άφησε), στοιχείο που εγώ διέκρινα ως πολύ έντονο στην ταινία.
All in all, βρήκα την ταινία πολύ καλή, 1000% value-for-money, με εξαιρετική σκηνοθεσία. (Καλό και τίμιο) Hollywood, all the way, baby. Αυτό που κάπως με ξένισε, αρχικά, είναι ότι μου φάνηκε κάπως «γρήγορη» η πλοκή της. Ωστόσο, κρίνοντας από το δεύτερο μισό της και το «βάρος» που ρίχνει η παραγωγή στην αποστολή και στις εμβληματικές σκηνές αυτής, δεν μου κάνει εντύπωση που η ταινία «τρέχει» στο πρώτο μισό. Επί του σεναρίου, κι εν προκειμένω για τις μάχες, γ@μήθηκαν στις back to back υπερβολές και τους από μηχανής θεούς, αλλά ΟΚ. Top Gun είσαι, αφού… Κατά τ’ άλλα, μια χαρά η συνέχεια της ιστοριούλας. Εξαιρετική και η νέα μουσική (τραγουδάρα το “Hold My Hand” της Lady Gaga), αλλά αυτό το παλιό soundtrack, αχ και βαχ… Τέλος, η κινηματογράφηση με τα μαχητικά αεροσκάφη θα πρέπει να γραφτεί στην ιστορία, ε;
Όσον αφορά τον Tom Cruise, σαν ηθοποιός/επαγγελματίας/οραματιστής των ταινιών στις οποίες εμπλέκεται, να πούμε ότι ο τύπος ανήκει σ’ ένα κλειστό club των ΠΟΛΥ μεγάλων ολάκερης της ιστορίας του κινηματογράφου και όστις δεν το αναγνωρίζει αυτό (ανεξαρτήτως του υποκειμενικού του πράγματος μ’ αρέσει/δεν μ’ αρέσει η ταινία του) είναι -κατά την άποψή μου- εμπαθής.
Έτσι για την ιστορία, διάβασα, πριν πάω, την κριτική (ήτοι «θάψιμο») του γνωστού κριτικού, στο (πιο) γνωστό site. Είδα και τη βαθμολογία στο IMDd. Κατ’ εμέ, δεν ισχύει τίποτα από τα δύο.
Τέλος, έχω ήδη βρει μελλοντικές προβολές σε θερινούς που κατά πάσα πιθανότητα θα τιμήσω, διότι η ταινία δεν βλέπεται μία φορά.
9 Likes
Φίλε… αυτή η κραυγή! Και η καλύτερη σκηνή αδρεναλίνης στην αρχή της ταινίας, όπου το Τσέσνα και η εντούρο είναι σε κομβική ταχύτητα side by side.
Επίσης, είναι η ταινία μέσα από την οποία σε ηλικία 7 ή 8 χρονών έμαθα τους Twisted Sister.
2 Likes
Τι λες τώρα… Έχω φτιάξει δύο f-16, ένα f-5, ένα f-104 “Όλυμπος”, ένα Mirage 2000 & f-1, ένα f-18, δυο Tornado, μία Ντακότα, ένα Καναντέρ και ένα ημιτελές f-14.
3 Likes
Από τις πολύ αγαπημένες μου σκηνές.
Με την τραγουδάρα από πίσω να τα σπάει.
Old Enough To Rock ‘n’ Roll!
3 Likes
ντάξει τώρα είστε βαλτοί… με έχουν πάρει τα ζουμιά
προσωπικές αγαπημένες σκηνές είναι το χώσιμο του gimme some lovin (this one’s for you chappy) και το χώσιμο του Hide in the Rainbow αφού πυροβόλησαν τον πατέρα του
γενικά καταπληκτικό soundtrack (επικές στιγμές με One Vision επίσης)
Αύριο πάω Maverick!
5 Likes
Sorry but not sorry για το διπλό post…
Ευχαριστώ τον Τομ Κρουζ για τον επαγγελματισμό και το μεράκι του. Εκπληκτικό αποτέλεσμα. Ήταν η συνέχεια που έπρεπε και άξιζε να έχει το πρώτο Top Gun. Δεν υπάρχει άλλη ταινία που να έχει καταφέρει να αποτυπώσει τόσο πειστικά την ένταση, την προσπάθεια και την καύλα του πιλότου ενός μαχητικού. Φανταστικά πλάνα, φανταστικός ήχος, φανταστική απεικόνιση της ταχύτητας.
Για τα υπόλοιπα τα έχετε πει και εσείς σε προηγούμενα post, συμφωνώ απόλυτα.
3 Likes
Πόσο δίκιο είχατε τελικά ρε παιδιά
Φανταστικό το Top Gun
6 Likes
Ε ρε @g0dslayer, και να μην ήθελα να σας τρολάρω, με προκαλείς 
αν και φαντάζομαι οι περισσότεροι το έχετε δει, μάθετε μπαλίτσα από τον κουέντιν
Ωραίο το Top Gun. Το αναλύσατε όλοι πολύ ωραία.
Το μόνο που θεώρησα too much ήταν που βρήκαν το F-16 έτοιμο στο εχθρικό αεροδρόμιο και το κλέψαν πιο εύκολα και από παπάκι.
Τα υπόλοιπα, μια χαρά!
1 Like
F-14 ήταν!
2 Likes