το βλεπαμε ολοι για την Ματσουκα πλοκη, αλλα δεν νομιζω οτι αντεχει στον χρονο. Είναι κ ριπ-οφφ του Ακαλυπτου κατα μια εννοια.
Οταν τα παιδια μου ομως με ρωτησουν τι ηταν η Ελλαδα στα τελη των 90s, θα πρεπει να το βρω να τους το δειξω.
Απο οοοολες τις συνεντευξεις του ΡΧ, φαινεται οτι ο ανθρωπος επρεπε να ζησει τοτε, και εκανε πολλες παραχωρησεις, που του στοιχησαν στην τεχνη του. Και οπως λεει, γι αυτο και οι κριτικοι της εποχης τον εσκισαν
Συμφωνω κι εγω μαζι σου. Αλλωστε το ειπε εμμεσως, οτι ηταν φτωχος και επιασε λεφτα και δοξα. Ποιος δεν θα το εκανε, ειδικα εκεινη την εποχη; Ποιος δεν θα καβαλουσε το καλαμι; Εκεινη τη στιγμη, με εκεινη την ηλικια, τις συνθηκες, τα μυαλα και τις προϋποθεσεις, προφανως εκρινε οτι ετσι επρεπε να προχωρησει. Το σημαντικο ειναι να μπορεις να πεις στον εαυτο σου αν και ποτε εκανες λαθος. Αν μαλιστα το κανεις και δημοσια, τοτε εισαι δυο φορες μαγκας.
Θα δω τη συνεντευξη αργοτερα, ειμαι πολυ περιεργος.
Ρε παιδιά, σας διαβάζω τόση ώρα με τα εγκώμια για τον Χαραλαμπίδη και, πραγματικά δε θέλω να ξεκινήσω κάποιο flame, αλλά αυτός δεν ήταν που τότε “στα χρόνια της κρίσης” έκανε κάτι εμετικές δηλώσεις για τους καταληψίες απεργούς της ΕΡΤ, δήλωνε φανατικός Σαμαρικός (ούτε καν “απλά Ν.Δ.”. Σαμαρικός) και άλλα πολλά. Δεν τα θυμάμαι τώρα και όλα να πω την αλήθεια, αλλά από τότε μου είχε δημιουργηθεί η εικόνα μιας αλγεινής προσωπικότητας (ανεξαρτήτως ταλέντου ή μη με ό,τι καταπιάνεται) και μ’ αυτά που διαβάζω σε λίγο θα πιστέψω ότι ήταν ένας αγνός πρωτοπόρος καλλιτέχνης κόντρα στο κατεστημένο που αναγκάστηκε να βάλει λίγο νερό στο κρασί του.
Και, jonkyr, προφανώς γνωρίζεις κι εσύ πως:
Πολλοί δεν το έκαναν (σε πραγματικά αναρίθμητους επαγγελματικούς τομείς). Πολλούς τους απωθούσε το ελληναράδικο, 90’s, ψευτο-glamorous lifestyle κι έμειναν έξω κι απ’ τα κυκλώματα, και τις διασυνδέσεις και τη σαπίλα, ενώ είχαν τις χίλιες δυο ικανότητες να είναι πρώτη μούρη στο καβούρι -αλλά απείχαν. Κι αν αντί να 'χουμε μία τέτοια συμπεριφορά (μειοψηφική, προφανώς!) ως “υπόδειγμα”, επικροτούμε την κατόπιν εορτής “ωρίμανση”; Δεν ξέρω, κάπου μου κολλάει στο λαιμό όλο αυτό το story.
Α, επίσης:
Τους “Δύο ξένους” εννοείς μάλλον!
Εδώ είπε ότι οι BENOM χάλασαν στο 2ο LP, αυτό σε πείραξε;
Γνωστός “πατριώτης” - εθνικόφρων ο Χαραλαμπίδης, και μάλιστα δεν είναι κάτι που το αφήνει “έξω” από το έργο του (αν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι εφικτό κάτι τέτοιο) όπως ίσως θα έσπευδε κάποιος να τον υπερασπιστεί, π.χ. έχει κάνει σπικάζ σε μια σειρά ντοκιμαντέρ του Τσαρουχά για “μεγάλες μορφές του ελληνισμού” ή κάπως έτσι, που το ένα είναι πιο αντιδραστικό από το άλλο.
Μου έχει κάνει μάλιστα εντύπωση το πώς ενσωματώνονται στην ίδια προσωπικότητα δύο στοιχεία τόσο αντιφατικά μεταξύ τους όπως ο εθνικισμός/πολιτικός συντηρητισμός από τη μια και η “εναλλακτική” κουλτούρα/νοοτροπία από την άλλη.
Δεν είναι τόσο μακριά όσο νομίζεις αυτά, νομίζω.
Όχι λες, ε;
Για elaborate λίγο
Κωστόπουλος και ΚΛΙΚ σου αρκεί για εναλλακτικο-πατριωτικο-ξεβλάχωμα-των γυφτοσκοπιανών;
Περνιόταν ποτέ για “εναλλακτικός” ο Κωστόπουλος;
Δεν είναι ειρωνικό το ερώτημα, απλά πρώτη φορά το ακούω
Μπήκε ο @Leper_Jesus και το έκανε ώπα και μπράβο, γιατί κάπου ώπα 
Εντάξει, hip lifestyle ατομοκεντρισμός και πλήρης κυνική αποδόμηση κάθε διάθεσης για συνεκτική ερμηνεία της ζωής → ενα φθηνό απολιτικ τσιγάρο δρόμος.
Μετά οκ, και η ΝΔ φαντάζει κόμμα της αγροτιάς.
*Λογικό να μην κάνει το δεύτερο Venom μετά 
Ο-ου ο-ου Ο-ου
παιδιά μην ξεφυγουμε εδώ, γιατι από εμπειρία δεν πάνε καλά αυτά. Ακουω και τα δυο επιχειρηματα - και αυτους που ξεχωριζουν το ατομο απο την τεχνη του, και αυτους που δεν μπορουν.
Νομιζω οτι ανηκω στους πρωτους, γενικά.
Ανεξαρτητως του τι πιστευουμε για τα πολιτικα του ΡΧ, οι ταινιες του μπηκαν στις καλυτερες της συγχρονης ιστοριας του ελλ κινηματογραφου. Και οπως λεει ο ιδιος, αν δεν εχεις ακρες στο κρατος, σχεδον δεν μπορεις να κανεις σινεμα στην Ελλαδα - κατι αναλογο ειχε πει και ο Λανθιμος.
Επισης τις πολιτικες του τοποθετησεις τις εχει πλεον αποκηρυξει, ό,τι και να σημαινει αυτο
Είμανε μικρός εγώ τότε, αλλά έχω σχηματίσει την εντύπωση ότι η τάση του περάστηκε για “εναλλακτική” στις αρχές των 90’s σε σχέση με το τι θεωρούνταν “mainstream” μέχρι τότε. “Εναλλακτική” όχι με την έννοια π.χ. των “εναλλακτικών κινημάτων” (που ονομάζονταν τότε η οικολογία, ο φεμινισμός κλπ.), αλλά με την απενοχοποίηση του πλούτου, τον ατομοκεντρισμό, την καριέρα κλπ.
Κατάλαβα, αρχίδια εναλλακτικούρα δηλαδή
edit
ωπ, φλασιά
Μήπως υπάρχει κάπου εδώ χώρος γι’ αυτό που λέμε ALT RIGHT;
Πάντως εγώ δεν έθιξα τη συζήτηση περί τέχνης και ατόμου, κι ούτε εκκινούσε από εκεί ο προβληματισμός μου. “Τσίνησα” με τις διαπιστώσεις για την ακεραιότητα του δρόμου που επέλεξε κλπ., γι’ αυτό τόνισα το ασχέτως της ποιότητας του έργου του.
Τουναντιον - και πιο πανω, και κυριως ο ιδιος, λεει οτι ξεπουληθηκε για να ζησει, και το πληρωσε. Απλα μεσα απο τις συνεντευξεις φαινεται να κρατησε την ψυχη του, κανει τον απολογισμο του, μιλαει για τα λαθη του κτλ.
Την οποια ακεραιότητα, ή μη, την κρινει ο καθενας.
Ημουν ετοιμος να σπαταλησω μια ωρα για να απαντω σε καθε ενα απο τα σημεια που μου εκαναν κλικ παραπανω, με πρωτον τον @Leper_Jesus. Σωστα τα λετε, αλλα δυστυχως ή ευτυχως (το ειχα γραψει καπου αλλου στο φορουμ πολυ προσφατα νομιζω), προσπαθω να ειμαι οπως ο κυριος απο πανου.
Εννοειται οτι δεν διαγραφω τις δεξιες του πεποιθησεις, επισης δεν τον εχω παρακολουθησει ιδιαιτερα για τον λογο που ανεφερα στο πρωτο μου ποστ. Ωστοσο, πρωτον ελαβα κι εγω μια ταση αυτοκριτικης μεσα απο τη συνεντευξη (ηθοποιος ειναι, μπορει να με κοροϊδεψε, δεν ξερω) και δευτερον η ωριμανση που ανεφερα ηταν δικη μου, οχι δικη του 
Που να ξερω εγω αν ωριμασε;
Σε δευτερη σκεψη ναι, πολλοι δεν καβαλησαν το καλαμι. Εχεις δικιο Leper, my bad. Αλλα αν καποιος πει οτι εκανε λαθος, δεν θα του δωσεις την ευκαιρια; Δεν ξερω, ισως οχι, μαλλον ρητορικη ειναι η ερωτηση. Για τα του Σαμαρα κλπ, αναφερει κατι στη συνεντευξη, τα οποια δεν με επεισαν, αλλα εξαρχης σταθηκα στο:
Παρακολουθω τη συζητηση σας παντως, οποτε ισως ξαναεμφανιστω.
Επειδή πάντως την τελευταία μία-πόση ώρα έγινε ήδη δυο φορές επίκληση στη γνωστή αρχή του “διαχωρισμού έργου - καλλιτέχνη”, “άλλο το έργο και άλλο οι πολιτικές πεποιθήσεις” κ.λπ., δύο επισημάνσεις:
Όταν - ξαναλέω - ο ίδιος ο καλλιτέχνης ΔΕΝ έχει αφήσει τις πολιτικές του πεποιθήσεις έξω από το έργο του, δεν βλέπω πώς μπορεί να το κάνει οποιοσδήποτε άλλος.
Παρότι η λογική του διαχωρισμού έργου - καλλιτέχνη προσωπικά με βρίσκει αντίθετο, αναγνωρίζω στους υπόλοιπους το δικαίωμα να την υιοθετούν. Απλά παιδιά σκεφτείτε το εξής, ίσως θα ήταν καλό τουλάχιστον να αφήνετε ένα παραθυράκι, να μη θεωρείτε δηλαδή ότι το έργο πρέπει ΠΑΝΤΑ να διαχωρίζεται από τον καλλιτέχνη. Γιατί, αν δεν σας έχει συμβεί ήδη, θα έρθει αργά ή γρήγορα εκείνη η στιγμή που θα παραβιαστεί από κάποιον η όποια κόκκινη γραμμή σας και απλά δεν θα μπορείτε να δικαιολογήσετε τον καλλιτέχνη (εντός ή εκτός εισαγωγικών) με τίποτα.
ok, I will bite
πως ο ΡΧ εχει βαλει τις πεποιθησεις του (sic) , στο έργο του ; συγκεκριμένα.
Το αναφέρω πιο πάνω
Ίσως δεν το πρόσεξες
Επίσης, ποιος ο λόγος για “sic” μετά τις “πεποιθήσεις”;
To google δεν μου εβγαλε κατι, επισης δεν ξερω πως αυτο ειναι το εργο του, οταν ο ιδιος ειναι σκηνοθετης και σεναριογραφος. Τεσπα, διαφωνω σε καθε περιπτωση