“Οι νύχτες μου μακρυά σου”…Πολύ ωραία ταινία …¨Ενα αμερικάνικο road trip μεσα απο τα ματια ενος κινέζου(καταλαβαίνετε)…
ρεζίλι με κάνατε ρε! 
:lol:
στο θέμα μας:
Πήγα και είδα το αστέρι του βορρά… βλεπότανε αλλά ήταν πολύ παραμύθι για τα γούστα μου…
Το ορφανοτροφείο: ισπανικό θρίλερ το οποίο μου άρεσε πάρα πολύ και το προτείνω:) Πολύ καλή ταινία που καταφέρνει να σου δημιουργήσει φόβο δίχως αίματα κλπ…
Η κολλητή μου όλη την ώρα με κράτουσε…και το έβλεπε με το χέρι μπροστά, εγώ δεν τρόμαξα σε τέτοιο σημείο αλλά στο τέλος με έκανε να νιώσω το συναίσθημα της λύτρωσης και της ανακούφισης. Ανέλπιστα καλό μιας και δεν είχα ακούσει τίποτα για αυτό πριν…
:? ΩΙΜΕ.
My Blueberry Nights
Δεν ξέρω αν πάει για χρυσό βατόμουρο, αλλά το χρυσό blueberry το παίρνει άνετα
Eίδα το “The Golden Compass” . Aρκετά καλογυρισμένη ταινία, με καλές ερμηνείες και εφε, αλλά το βιβλίο δεν το φτάνει με την καμία ε.
ότι είπε ο από πάνω …
αν ήταν τετράωρη κάτι καλύτερο θα γινόταν … :-k :-k
αλλά και πάλι …
Σε βρίσκω υπερβολικό…Τί ακριβώς δε σου αρεσε???Ενταξει ήταν το κλισε love story,αλλα ειχε κ αλλες προοπτικές…Επαναλαμβάνω πως η σκηνοθεσια του Kar Wai Wong(2046:wink: ) μου φανηκε πολύ ιδιαιτερη κ εδινε αλλες προεκτασεις στο θεμα “χώρισα”…Καταλαβαίνω τί μπορει να μη σου αρεσε αλλα οχι κ βατομουρο ρε Μανο…
Δεν έχω πρόβλημα με τις “βαρετές” ταινίες. (κατααβαίνεις πως το λέω)
Ούτε με τις ρομαντικές. Ίσα-ίσα που αυτές μου αρέσουν και ιδιαίτερα.
Απλά αυτή η ταινία δεν είχε νόημα ύπαρξης… Είχε κάποιες και καλά τραγικές σκηνές που ήταν αστείες
Δλδ στην αρχή που η Νόρα ανακάλυψε ότι την απάτησε ο άλλος και έκλαιγε με λυγμούς σε slow motion λες και πέθανε άνθρωπος
Αλλά το πιο κακό σε σχέση με το spoiler ήταν ότι ήταν τόσο αρχή που ούτε καν είχαμε γνωρίσει την πρωταγωνίστρια. Πως να συμπάσχουμε με τον πόνο της?
Και γενικά αυτό ίσχυε σε όλη την ταινία. Οι χαρακτήρες δεν σκιαγραφήθηκαν πουθενά, παρά μόνο επιφανειακά. Δε δέθηκες μαζί τους ποτέ. Η Νόρα ήταν απλά άχρωμη, όχι ιδιαίτερα το παίξιμό της αλλά ο ρόλος της.
Ο Λο στα είκοσι λεπτά που εμφανιζόταν καλός ήταν.
Αλλά γενικά για τι λαβ στόρυ μιλάμε. Πολύ πεζό, και πολύ “για να υπάρχει”
Όσο για τα συνεχή δίχως λόγο slow-motion για να δώσει μια wannabe-σινεφιλ αίσθηση, απλά μου έσπασαν τα νεύρα
Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες που γνώρισε η Νόρα στο ταξίδι της ήταν και αυτοί “χωρίς υπόβαθρο”. Το στόρυ της Νάτλι κάτι πήγε να πει αλλά [-X
Και δε θα το 'λεγα ρόουντριπ. Στην ουσία 2 στάσεις ήταν…
Και αν θες να δεις πως γίνεται να σκιαγραφηθούν χαρακτήρες μέσα σε ένα μπαρ τσέκαρε οπωσδήποτε αυτήν την ταινία
The Time Of Your Life(Saroyan) του 1949…
Θα βρεις πολλές ομοιότητες με το σημείο που δούλευε στο μπαρ η Νόρα, αλλά και θα καταλάβεις τις ριζικές διαφορές!
…
[FONT=“Arial Narrow”][SIZE=“2”]Όσοι την είδαμε και μας άρεσε δλδ πάσχουμε από έλλειψη αυτοσεβασμού? Τα μη πετυχημένα θριλεράκια από πότε βγάζουν γέλιο? Το να μη σου άρεσε δεκτό, μη φτάνουμε όμως και στην υπερβολή…[/SIZE][/FONT]
Προφανώς, δεν πρέπει να είσαι κ πολύ φαν της λογοτεχνίας τρόμου κ δη του Στήβεν Κίνγκ, ο οποίος τα σπάει!! Πολύ καλύτερη ταινία από την ονειροπαγίδα, με καλές ερμηνείες κ “τέλος” άκρως σοκαριστικό!!
Ερώτηση: μήπως εκείνη την ώρα έκανες κ τπτ άλλο;8O
Προσωπικά, είναι το δεύτερο καλύτερο “τέλος” που είδα σε έργο μετά το “The Game”. Κ ναι, σας την προτείνω κ εγώ. Μήπως σας μισώ;
Προφανως δε λαμβανεται υποψην οτι το λενε ολοι!!!
έτσι, έτσι…:lol: :lol: 
-
Καλά, οι υπερβολικές εκφράσεις μου ήταν προφανώς κι απ’το “σοκ”, γιατί μόλις είχα γυρίσει απ΄την ταινία. Είχε προηγηθεί μεγάλος χαβαλές, και με την παρέα, αλλά και με το υπόλοιπο σινεμά (γέλια, σφυρίγματα, χειροκροτήματα)… Δε νομίζω πως είχα προσβλητική/επιθετική διάθεση. :-/
-
Τα μη πετυχημένα θρίλλερ εύκολα περνούν στη γελοιότητα, ιδίως αυτά που βασίζονται σε τέρατα και γενικά μη-γήινα όντα. Δεν αναφέρομαι στα ψυχολογικά θρίλλερ που πολύ συχνά μου αρέσουν για την ατμόσφαιρα που δημιουργούν.
-
Το αν είμαι φαν της λογοτεχνίας τρόμου δε νομίζω ότι έχει τόσο να κάνει με το αν μου άρεσε η ταινία ή όχι… Δεν έχω διαβάσει ακόμα τα βιβλία του Stephen King, αλλά φαντάζομαι ότι αν διαβάσω και το συγκεκριμένο μάλιστα μπορεί να μου αρέσει.
Δε θα είναι δα και η πρώτη φορά που η μεταφορά ενός βιβλίου στην οθόνη δεν είναι τόσο πετυχημένη… :-k
Λοιπόν, το είδα κι εγώ ως μεγάλος King fan, κι έχω να πω τα εξής:
Ωραία και κλειστοφοβική με την ομίχλη να δίνει μία απίστευτα spooky ατμόσφαιρα!
Συνήθως τα έργα που εξελίσσονται σε μόλις ένα μέρος μου φαίνονται λίγο βαρετά, αλλά αυτό ήταν ωραίο.
Βασικά νομίζω το έργο είχε πολλές αλληγορίες αποτελώντας κατά κάποιο τρόπο μία προσομοίωση της αμερικανικής κοινωνίας (οι heroes wannabes, οι πουριτανοί, οι βαθιά θρησκευόμενοι, οι άξεστοι κτλ κτλ) και πως αυτή βλέπει τον “έξω κόσμο”: Συνεχώς αυξανόμενη και υπερβολική ξενοφοβία θα παρατηρήσατε ότι οι “εχθροί” που εμφανίζονταν συνεχώς μεγάλωναν σε μέγεθος… τη στιγμή που από ό,τι φάνηκε στο τέλος όσοι βγήκαν χωρίς φόβο έξω, επέζησαν - βλ. κυρία που έφυγε πρώτη πρώτη…
Όσον αφορά στο τέλος νομίζω το γεγονός ότι το αναφέρουν στην αφίσα με έκανε να περιμένω κάτι πιο σπέσιαλ. Αν δεν είχα το νου μου στο ότι “το τέλος πρέπει να είναι σούπερ” θα μου άρεσε πολύ περισσότερο. Πάντως όπως και να χει: Η τραγική ειρωνεία σε όλο της το μεγαλείο!!!
Και ένα trivia για το τέλος: Σε ποια σειρά γνωρίσαμε την ξανθιά θεά που έπαιζε την Αμάντα;
Στα X-Files όπου εμφανιζόταν ως Μαρίτα Κοβαρούμπιας 8)
Ε ναι, αν δεν περνουσε κι αυτα τα νοηματα θα ηταν ψιλοβλακιτσα κατ’εμε.
Εχει δει κανεις το Orfanato?
Το δα και είναι πολύ καλό θριλεράκι. Να το δεις
Δημιουργούσε όμορφη/σποοκυ ατμόσφαιρα και σε έκανε να “τρομάξεις” πολύ περισσότερο απ’την Ομίχλη…
Αν και σεναριακά δεν ήταν κάτι απίστευτο.
+1 μου άρεσε πολύ. Προτείνεται:)