quantum of solace.
Θα με πείτε γραφικό έτσι και αρχίσω το κράξιμο 
Σοβαρά τώρα, δεν μου άρεσε. Ούτε γκάτζετ είχε, ούτε γκομενάρες, ούτε χιούμορ και αυτός ο Craig είναι εντελώς αντιπαθητική φάτσα. Το προηγούμενο πάντως ήταν καταπληκτικό, κρίμα που η συνέχεια είναι κατώτερη.
Την ειδα κι εγω χτες,καλη και ευχαριστη ταινια με αρκετες αστειες σκηνες.
Eιδα το γαλλικο αναμεσα σε τοιχους…Μ αρεσε πραγματικα…ρεαλιστικοτητα,τελεια σκηνοθεσια,0 κλισε,πολλοι και γνωστοι προβληματισμοι.
Δε θα το έλεγα. Ίσα ίσα που ό,τι έχασε το έχασε από σκηνοθεσία πιστεύω. Αν και συμφωνώ απόλυτα με όλα τ’ άλλα που ανέφερες.
Για αυτο που ηθελε να προβαλει νομιζω η σκηνοθεσια ηταν τελεια…Μεσα στη σκηνοθεσια καλο ειναι να βαζουμε και το πως παιζουν οι ηθοποιοι αφου ουσιαστικα δουλεια του σκηνοθετη ειναι κ αυτο ειδικα οτνα μιλαμε για παιδια 16-17 χρονων.Επισης οι κινησεις της καμερας και οι εναλλαγες…τεσπα:)
Παγκόσμια πρεμιέρα κάνει το Σάββατο, στο πλαίσιο του 49ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, η νέα ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου Η Σκόνη του Χρόνου.
Η ταινία παρουσιάζεται στις 23.00 στο θέατρο Ολύμπιον, ως ειδική προβολή του ελληνικού τμήματος, κλείνοντας έτσι το πρόγραμμά του.
Στην προβολή της ταινίας στη Θεσσαλονίκη, εκτός από τον σκηνοθέτη θα παραβρεθεί και ο Γουίλιαμ Νταφόε, ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές της.
«Xάρηκα πολύ που έγινα και εγώ πλάνο του Τέο» δήλωσε ο Αμερικανός ηθοποιός στο masterclass του Σαββάτου. «Είναι γνωστός για τα μεγάλα πλάνα του και την παρουσία των ηθοποιών σε αυτά. Κάποιοι το θεωρούν υποτιμητικό, όμως εγώ ήθελα να γίνω ένα απειροελάχιστο κομμάτι του πλάνου του, υπηρετώντας το όραμα κάποιου δημιουργού που εκτιμώ πολύ».
Η ταινία αποτελεί το δεύτερο μέρος της τριλογίας του Θόδωρου Αγγελόπουλου που άνοιξε με Το λιβάδι που δακρύζει. Με δραματουργικό έναυσμα το γύρισμα μιας ταινίας από έναν Αμερικανό σκηνοθέτη ελληνικής καταγωγής που αναζητά τις ρίζες του, η ιστορία εκτυλίσσεται στην Ιταλία, τη Γερμανία, τη Ρωσία, το Καζακστάν και τις ΗΠΑ.
Κεντρικό πρόσωπο, η Ελένη, που διεκδικείται και διεκδικεί το απόλυτο της αγάπης. Ταυτόχρονα, παρακολουθούμε ένα μακρύ ταξίδι στη μεγάλη Ιστορία και στα γεγονότα των τελευταίων 50 χρόνων που σημάδεψαν τον 20ό αιώνα.
»Η ιστορία δεν είναι κάτι που έγινε και ξεχάστηκε. Αυτό που ήταν παρελθόν μέσα από το όνειρο, γίνεται πραγματικότητα» τόνισε ο Θόδωρος Αγγελόπουλος. «Πώς μπορεί να μιλήσει κάποιος σήμερα για την Ελλάδα χωρίς να έχει σχέση με αυτό που έγινε πριν πολλά χρόνια;».
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=960424&lngDtrID=253
quantum of solace… αξια συνεχεια του casino royale. δεν ηταν καλυτερη του αλλα ηταν οπως επρεπε. james bond fans τρεξτε…
quantum κι εγώ, το σαββατόβραδο. καλό ήταν αλλά δεν κατάλαβα πότε τελείωσε ρε γμτ! νόμιζα ότι είχε περάσει κάνα μισάωρο :p. δεν ήταν και casino αλλά το είδα με πολύ ευχαρίστηση 
Είδα τον Ζακ και την Μίρι που γυρίζουν τσόντα.
Ηλίθιο σενάριο, εκπληκτικές ατάκες, απίθανες ερμηνείες (ο Σεθ Ρόγκεν, απλά δεν υπάρχει) και τελικά απίστευτο γέλιο. Γούσταρα άπειρα!
Max Payne. Οχι αλλο καρβουνο.
Πο ρε φιλε συμπτωση,κι εγω max payne…τραγικη ταινια…
Και η συμπτωση ειναι οτι εχουμε και την ιδια αποψη.
Είδα το Κύμα. Τα σχόλια περιττεύουν…
Χάλια λοιπόν?
Το αντίθετο θα έλεγα.
Μμμ, το κατάλαβα… 8)
Τι είδους ταινία ήταν? Κοινωνική?
Κοινωνικό δράμα (μην πάει το μυαλό σου σε Πανίσχυρο Μεγιστάνα :p), βασισμένο σε αληθινή ιστορία. Αν το καταφέρεις δέστο…
Ποιός είπε πως δε μου αρέσουν τα κοινωνικά, χεχε. Θα το τσεκάρω, why not. 
το γερμανικο δεν ειναι αυτο??
Ναι αν και εμενα δεν μ’ ενθουσιασε.Πολυ επιφανεια και wannabe hollywood φιλοσοφια.Καλουτσικη ταινια αλλα αρνειται να γινει κατι παραπανω.