Ειδα το Changeling(Η Ανταλλαγη). Πιστευω παει ανετα για Οσκαρ εφετο.
Πολυ καλη ταινια, περιμενα πολυ λιγοτερα…
ειδα το yesman
ωραιο
οχι κατι το σουπερ
αλλα περνας ωραια
και η ζοοι ντεσανελ ειναι πολυ φατσουλα
ακουγεται και separate ways απο journey… 
Όντως άψογη. Όσο μάπας ηθοποιός ήταν ο Κλιντ Ίστγουντ τόσο εγγύηση είναι σαν σκηνοθέτης.
Είδα το Wrestler και τον “Δρόμο της επανάστασης” και πέρασα ένα ευχάριστο πρωινό… Δεν μπορώ να πω ότι συγκλονίστηκα αλλά πρόκειται για ταινίες που βλέπονται. Μόλις κατέβηκε η “παράξενη ιστορία κτλ” του Φίντσερ και το Rocknrolla που παίρνουν σειρά για το βράδυ…
Πολύ μέτριο το Rocknrolla. Ο Γκάι Ρίτσι απλά επαναλαμβάνεται χωρίς να έχει κάτι καινούριο να πει. Αν αυτή η ταινία είχε βγει πριν τις “Δύο καπνισμένες κάνες” και την “Άρπαχτή” θα ήταν ταινιάρα. Τώρα μοιάζει με μία κακή αντιγραφή τους. Κρίμα…
Τhe Rocker
Ομορφο χαβαλετζιδικο
Αυτό ακριβώς! Βασικά η δουλειά που κάνει είναι μόνο για όσκαρ και όπως το πάρει κανείς.
Θα μπορουσα να αρκεστω κι εγω σ’ αυτο. Δεν εχω ξαναποσταρει εδω περα, οποτε αυτα που θα πω πιθανοτατα να μην ενδιαφερουν πολλους, αλλα και η αποψη μου να μην ειναι σαφης. Οπως και να χει, η ταινια ειναι one of a kind. Καταιγιστικη σε πλοκη και εικονες, χωρις να κουραζει (100 λεπτα περιπου), με ελαχιστα κλισε κατα τη γνωμη μου, κανει μια σε βαθος ακτινογραφηση του προβληματος του φασισμου. Και λεω σε βαθος, αντιθετα με τη γνωμη καποιων χρηστων που ειπαν οτι δεν εμβαθυνει, γιατι αυτο δεν το κανει μονο με ατακες, διαλογους, η περιεργα τεχνασματα. Το κανει κυριως με τα πλανα της, που σε παιρνουν και σε βουτανε στα βαθια για να σκεφτεις παραπανω τις τοποθετησεις της οσον αφορα στις πραγματικα κοινωνικες και ταξικες ριζες του φασισμου. Μια ταξη με παιδια απο διαφορετικη κοινωνικη βαση, απο διαφορετικες οικογενειες, με διαφορετικες ιδεολογικες αφετηριες και συνειδησεις. Ενας καθηγητης πολιτικοποιημενος με ελευθερη συνειδηση του καθηκοντος του , ριζοσπαστης αλλα και αιρετικος. Ενα μαθημα-πειραμα που αλλαζει τις ζωες ολων. Χωρις υπερβολη για μενα ειναι ταινια σπουδη στον πολιτικο κινηματογραφο, που κοιταζει το θεατη στα ματια (οποιος την εχει δει καταλαβαινει το υπονουμενο). Χωρις να δωσω σποιλερ αν και θα θελα, γιατι θα εδιναν δυνατοτητα για παρα πολλη κουβεντα, θα πω σε οσους τη δουν (μακαρι οσο περισσοτεροι) να την παρακολουθησουν πολυ προσεκτικα, γιατι υπαρχουν παρα πολλα “κρυμμενα” μηνυματα, που δειχνουν τις διαφορετικες αντιδρασεις/αντιμετωπιση/δραση/σταση που κρατα ο καθενας απο τους ηρωες απεναντι στο ζητημα. Οπως ομως κι η διαφορετικη αφετηρια των χαρακτηρων, ετσι και των θεατων της ταινιας, χωρις να σημαινει οτι καποιος που δεν ειναι πολιτικοποιημενος δε μπορει να καταλαβει. Πραγματικα, θα ηθελα να δω αντιδρασεις στη Γερμανια, οπου και μονο λογω των ακομα ανοικτων πληγων του ναζιστικου παρελθοντος της το να μιλας για το θεμα που καταπιανεται θεωρειται ακομα τεραστιο ταμπου (το παρασεχεται και η ταινια).
Και να προσθεσω οτι η ταινια αυτη, αν και δυσκολο γιατι οι τυποι ειναι μιλια μπροστα, θα μπορουσε να γυριστει και οπουδηποτε αλλου περα απ’ τη Γερμανια. Εκτος απο εδω…
my bloody valentine: 3D horror movie με σπλινάντερα να εκτοξεύονται προς το κοινό κλπ όμορφα…γενικά μέτρησε ως εμπειρία και ας μην ήταν κάτι φοβερό ως ταινία
seven wounds: όμορφο και δραματικό αλλά όχι και Η ταινία…προτιμούσα το pursuit of happyness
Waltz with Bashir, μαζί με Lupin και plj667.
Κάτι παραπάνω από αξιόλογο ταινιάκι, με δυνατό χαρτί προφανώς το φοβερό και τρομερό animation. Η ντοκιμαντερίστικη οπτική θα μπορούσε να είναι λίγο πιο δουλεμένη, αλλά συνολικά δε με χάλασε. Όσο για το περιεχόμενο, σίγουρα δεδομένου και του θέματος με το οποίο καταπιάνεται (σφαγές των Παλαιστινίων από χριστιανούς Λιβανέζους με τις πλάτες του Ισραήλ), θα μπορούσε να είναι αρκετά πιο τολμηρό, αλλά για έργο ισραηλινού σκηνοθέτη σίγουρα λέει μπόλικα πράγματα, για να μην πω ότι θαυμάζω το στομάχι αυτού του ανθρώπου, όπως έλεγα και στον plj…
Παρεπιπτόντως ο αδερφός Red Rum με έψησε για τα καλά να δω το Κύμα! 
Αν το χασεις χαθηκες.:-sΚι εγω ειχα προγραμματισει για το Waltz with bashir γιατι ειχα ακουσει/διαβασει καλα λογια, και τωρα που δα το ποστ θα σπευσω αμεσα.
ναι,να δειτε το βαλς,πολυ καλη ταινια-με καλυψε ο γρακχος παραπανω- και με παααραα πολυ καλο animation…λιγο το κουραζει,με το ψιλοντοκιμαντεριστικο υφος,αλλα πραγματικα,παρα πολυ καλο animation και πολυ εξυπνο ωρες ωρες με τρομερη σκηνοθεσια…
Πριν απο λιγες μερες ειδα το yes man με τον Jim Carrey, πολυ καλη ταινια, με τρελο γελιο και διδαγματακι στο τελος.
Το συστηνω ανεπιφυλαχτα 
Aπό την πρώτη στιγμή που είδα την “Παράξενη υπόθεση του Μπέντζαμιν Μπάτον” σκεφτόμουν πως κάπου την έχω ξαναδεί αυτή την ταινία αλλά δεν θυμόμουν που… Τελικά να που την έχω ξαναδεί:
http://mftm.blogspot.com/2009/01/curious-case-of-forrest-gump.html
Yes Man με τον Τζιμ Κάρευ.
Απλά συμπαθητικό.
Πλάκα είχε λιγουλάκι, κλασικές αμερικανιές, ηθικό δίδαγμα κλισέ.
Πως γέρασες ρε Τζιμ…
τωρα που περασε καιρος που την ειδα,αν και μου αρεσε πολυ αρχικα,τωρα σιγα σιγα μου φαινεται πολυ μετρια…βασικα ξενερωνω με το καιρο…ποτε επιτελους θα παρει ο φινσερ κατι αναλογο fight club,seven κτλ,να ξαναγινει ο καφρος που αγαπησαμε???
είδα τη σιωπή της λόρνα. ωραία ταινία, όμορφο φινάλε. έφυγα κάπως ψυχοπλακωμένος ειν η αλήθεια.
The Curious Case of Benjamin Button
απλά τέλειο…μου άφησε απίστευτα συναισθήματα μελαγχολίας,αισιοδοξίας,χαράς,λύπης…
με έναν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ brad pitt που δείχνει για άλλη μια φορά οτι είναι ίσως ο κορυφαίος ηθοποιός της γενιάς του…
υγ. φοβερή στιγμή η σκηνή που τον δείχνει όπως είναι κανονικά (χωρίς το μακιγιαζ) πάνω σε μία μηχανή και η μισή αίθουσα είχε οργασμό…όλες οι γκόμενες φωνάζανε…πσσσ ουααααου αααχχχ οοοχχχχ…!!!τρελό γέλιο!!!σεμνά βρε κορίτσια!!! 
:lol:
Underworld:Rise Of The Lycans.
πάρα πολύ καλή ταινία!εφέ από τατόπουλο που είναι από τους καλύτερους σε αυτό.
Με έναν Bill Nighy και Michael Sheen,να δίνουν ρέστα σαν ηθοποιοί.και μια Rhona Mitra πολύ γοητευτική.
Now playing: The Offspring - Gone away (live)
via FoxyTunes
Βγηκε επιτελους αυτο?Καθυστερησε λιγο, 2-3 χρονια :–
Η Μπεκινσεηλ δεν σου κανε εντυπωση δηλαδη?
