CIRCLE OF ANIMALS - Destroy the light

Θα κάνω bump για CIRCLE OF ANIMALS μέχρι τα Χριστούγεννα.
Bleedin βοήθα!

The Sanford Parker (MINSK, HIGH CONFESSIONS, NACHTMYSTIUM) and Bruce Lamont (YAKUZA) helmed CIRCLE OF ANIMALS delivers a modern form of the legendary Chicago industrial sound on its first proper full-length ?Destroy the Light?. Created from the ground up around a rotating cast of well-known drummers picked from all corners of the rock spectrum (Steve Shelley [SONIC YOUTH], Dave Witte [MUNICIPAL WASTE/BURNT BY THE SUN], John Herndon [TORTOISE], John Merryman [CEPHALIC CARNAGE] and more), Parker and Lamont paint a collection of dark, epic, unforgettable tracks that are sometimes driving, sometimes creeping, but always brooding and hypnotic.

Τάδε έφη Relapse. Ό,τι καλύτερο post/ industrial έχετε ακούσει ή θα ακούσετε για καιρό.
Αρχίζω να πετάω μπάντες αναφορές γιατί δεν τα πάω καλα με κριτικές, έχουμε και λέμε, MINISTRY, YOUNG GODS, SWANS, SKINNY PUPPY και πολλά πολλά άλλα, λίγο drone, λίγο prog, λίγο epic, λίγο blues, όλα αυτά και κάτι παραπάνω, μιλάμε για συγκίνηση.

Και κυκλοφορεί ΣΗΜΕΡΑ.
:papas:

Και γιατι θα πρεπει να σε ακουσουμε, δηλαδη. Πες μας ενα λογο.

o λόγος είναι το τελευταίο 12λεπτο κομμάτι που είναι ό,τι πιο απειλητικό θα ακούσεις φέτος.

Πιο αναλυτικά μόλις το ακούσω καλύτερα γιατί μόνο με 10 ακροάσεις από χτες δε φτάνει.

Πας να κανεις λιγο γουστο κι ερχεται ο ψηλος και στο χαλαει.

Να φυγεις. Να πας ν ακουσεις Eyehategod.

Ο Sanford Parker θέλει να γίνει Aaron στη θέση του Turner?

Μάλλον.
Αυτός πρέπει να’ναι ο τέταρτος δίσκος που συμμετέχει κανονικά [I]φέτος[/I].
Και δε μετράω τις παραγωγές του.

Να με ακούσετε γιατί έχω τέλειο, υπέροχο, λεπτό, ραφιναρισμένο μουσικό γούστο, και επίσης έχω πάντα δίκιο.

Και επίσης γι’αυτο!

Μόλις ξεπεράσω το πρώτο σοκ, θα πιάσω αφιέρωμα Parker (και “έφτιαξε” και το COUGH που έρχεται, ε). Γιατί έχω παραμελήσει πολλά από τα σχήματα του είδους και δεν πρέπει.

Αυτο ακουστηκε προστυχο. Ενταξει, τοτε.

Μονο που κι εγω εχω παντα δικιο κι η δικη μου αληθεια ειναι ισχυροτερη απο τη δικη σου.

Edit: Νταξ, σταματω το σπαμ, μη το ξεφτυλισω κιολας.

Αν και το έχω ακούσει μόνο 2 φορές, ο δίσκος μου άρεσε πολύ!
Οι επιρροές που παρέθεσε η Almighty ισχύουν.
Το τελευταίο κομμάτι δεν με ενθουσίασε (ακόμα).
Αν και προσωπικά το άλμπουμ το βλέπω περισσότερο σαν φόρο τιμής στις μπάντες που αναφέρθηκαν.
Δε με χαλάει ούτε αυτό όμως.

Α! Και πολύ καλύτερο από το High Confessions!

Σωστά τα λέει ο Φορκ, το άλμπουμ είναι πολύ καλό αλλά δεν είναι καινοτόμο, είναι περισσότερο σαν να βάζεις σε μια λίστα του winamp γαμάτα ακυκλοφόρητα κομμάτια εποχής '87-'94 από αυτές τις μπάντες.
Επιρροές από Skinny Puppy εγώ πάντως δεν εντόπισα, παρότι και ο ίδιος ο πάρκερ τους αναφέρει ως επιρροή. Το άλμπουμ είναι περισσότερο “οργανικό” industrial με κύριες αφετηρίες τους Ministry και Swans.
Όλα αυτά μέχρι το τελευταίο κομμάτι που κινείται σε άλλα μήκη και μ’έχει διαλύσει.

Ακούγοντάς το αρκετές φορές, να πω πως ο δίσκος είναι ένα ΚΑΛΟ τρίμπιουτ στο ΚΑΛΟ παλιό ιντάστριαλ, ευπρόσδεκτα τα σαξ του Λαμοντ, γενικότερα δεν έχει μέτριο κομμάτι και έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που αγαπάμε στις μπάντες που τιμά.
Αυτό που δεν έχει είναι εκείνο το απροσδιόριστο “κάτι” που είχαν οι ορίτζιναλ μπάντες και έμειναν στην ιστορία (τάιμινγκ? αύρα? όραμα? κάτι τελοσπάντων). Το άλμπουμ είναι τρίμπιουτ και φαίνεται.
Μεγάλο σκάλωμα το ομώνυμο κομμάτι που διαφοροποιείται σε πιο 70ς prog/πρωτο-electronica φάσεις (δεν κάνω namedrop γιατί δεν πολυκατέχω, μιλάμε πάντως για μουσικές που άκουγανε ξεχασμένοι ρόκιν χρήστες όπως ο mamiesblue), από τα καλύτερα κομμάτια που άκουσα φέτος.

Δυνατός δίσκος γενικά. Δεν ξέρω μέχρι πότε θα τον μνημονεύουμε αλλά είναι πολύ καλός.

να το μνημονευουμε… εποχες ρομαντικες βουτηγμενες σε λασπη και γραναζια μου θυμισε… καιρο ειχα να κανω ωραιο ταξιδακι στο παρελθον!!