Αξίζουν το δικό τους topic. Και αυτό γιατί είχα αρκετό καιρό να βρω ΨΥΧΗ σε ένα νέο, τουλάχιστον για εμένα, άκουσμα. Αφορμή να βιώσω την μουσική τους ο Νομιστεράκης και τον ευχαριστώ πραγματικά για αυτό.
Ιρλανδο-Αυστραλοί δημιούργησαν στην Μελβούρνη δύο σχεδόν ισάξια album (νομίζω το Rua έστω και ελάχιστα ξεχωρίζει ως το πιο ολοκληρωμένο δημιούργημα τους). Μπλέκουν τόσα πολλά στοιχεία που ειλικρινά θα τους αδικήσω αν τους χαρακτηρίσω έτσι ή αλλιώς.
Δυστυχώς το 2005 διαλύσανε αφήνοντας τα παρακάτω δύο album κληρονομιά (συν 2 ep νομίζω):
Το Words for Snow είναι αριστουργηματικό, και το Rua στο σύνολό του δίσκαρος. Το άλλο ομολογώ δεν με έχει κερδίσει εξίσου, όποτε μου έρχεται όρεξη να τους ακούσω ασυναίσθητα σχεδόν βάζω το Rua.
Ο τραγουδιάρης τους, Declan de Barra, συνεχίζει σόλο, έχω ακούσει 2 από τους δίσκους του (χωρίς να είμαι σίγουρη πόσους έχει βγάλει βέβαια, μπορεί μόνο αυτοί να είναι) και μου αρέσουν αρκετά.
Εσύ το ξέρω ότι ξέρεις…το έλεγε και η λίστα και οι κατάσκοποί μου…το θέμα είναι να ανακαλύψει και κανένας αλλος χριστιανός, οπως το έκανα εγώ και έπαθα την πλάκα μου!
Δεν ξέρω, ακούω το δίσκο και κάνω έναν εντελώς τρελό συνειρμό στο μυαλό μου: Αυτό που παίζουν οι Clann Zu εκεί μέσα είναι παραδοσιακή ιρλανδική μουσική αλλά μέσα από το πρίσμα της 3ης χιλιετίας. Ή κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω αν πέταξα μαλακία, αλλά το βέβαιο είναι ότι αυτοί οι λεβέντες το είχαν. Το είχαν ΠΟΛΥ όμως ρε πούστη. Από τα πιο κοντινά πράγματα σε οτιδήποτε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί “original μουσική” σήμερα (με δεδομένο ότι ολοκληρωτικές παρθενογεννέσεις στη μουσική ούτως ή άλλως δεν υφίστανται). Και αυτό, μέσα από δεκάδες διαφορετικές μεταξύ τους επιρροές! Wtf (με την καλή έννοια).
Bump
To thread αυτό με έκανε να ψάξω τους Clann Zu. H πρόταση που έγραψε ο Άρης "όποιος ακούσει και νομίζει ότι έχασε χρόνο, ας κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρεφτη να βρει που είναι το λάθος¨μου κίνησε το ενδιαφέρον. Μέχρι πρότινος αγνοούσα την ύπαρξή τους, αλλά πλέον έχω κολλήσει άσχημα με το Rua. To ακούω πολύ τελευταία και έχω να πω ότι είναι πολύ όμορφος δίσκος. Μουσική που σε ταξιδεύει, ωραίες μελωδίες.
Τους στίχους δεν έχω κάτσει να τους αναλύσω, αλλά για πείτε τι έχετε ανακαλύψει :-s
Bump. Ρε, κάντε κάτι, σοβαρά τώρα, δε γίνεται γι’ αυτή τη γκρουπάρα να έχουμε γράψει μόνο έξι νοματαίοι, δεν το δέχομαι αυτό. Ξύπνα ρε ρόκιν, μην κοιμάσαι ρε ηλίθιο, βλαμμένο ρόκιν, ανακάλυψέ τους επιτέλους!
Δηλαδή αυτό το Words of Snow ας πούμε, και ιδιαίτερα απ’ τη μέση και μετά όταν “σκληραίνει”, είναι μία από τις πιο συγκλονιστικές, έντονες, αυθεντικές στιγμές στην ιστορία της μουσικής. Νιώστε τους γαμώ.
Εδώ ωρέ δεν έχει γίνει ούτε μία αναφορά στο φετινό προσωπικό δίσκο του De Barra. Εμένα δε με συγκλόνισε ποτέ, αλλά πανάθεμά σας, είναι ο De Barra και οκ νιώστε.
πς η πχοιοτητα του ποστ μειούται λόγω των επιπέδων αλκοόλης.
Περίεργα πράματα, πριν 4 μέρες λέγαμε για τον De Barra και χθες μαθαίνω ότι παίζει στην πόλη μου αλλά δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν έχω παρέα να πάω, είναι στου διαόλου τη μάνα και θα είμαστε λογικά 5 νοματαίοι. Το latter βέβαια θα έπρεπε να είναι επιπλέον ερέθισμα για να πάω. Δεν έχω ακούσει και το τελευταίο, αλλά όπως λέει και ο μάνος87 είναι ο ντε μπάρα. μπου, δεν ξέρω
Τους Clann Zú ακουστά τους είχα μόνο σαν όνομα.
Δεν ξέρω, για κάποιο λόγο είχα την εντύπωση πως ήταν του ποστ-ροκ με το οποίο δεν πολυ-τρελαίνομαι συνήθως.
Με αφορμή το bump, ψάχτηκα και ναι…ήξερα ότι είμαι βλαμμένος αλλά όχι τόσο.
Έχω ακούσει το Rua μέχρι στιγμής. Έρωτας με την πρώτη αυτιά. Όταν συνέλθω από το σοκ θα προχωρήσω στα άλλα.
Post-rock λέει. Ούτε καν. Γιατί να αδικήσεις όλες αυτές τις ομορφιές που παίζουν με ένα τόσο κορεσμένο,περιορισμένο genre ?
P.S.: Αγάπες στον τραγουδιάρη για τη γαμάτη προφορά και τα φαλτσάκια του.
