Όπως επίσης:
Feathers(κλικ)
No World For Tommorow(κλικ)
Και τα 2 από [I]Good Apollo, I’m Burning Star IV, Volume Two: No World for Tomorrow [/I]
Ωραία, τώρα έχω κάμποσα ν’ακούσω. Θενκς φορ δε λινκς.
Υπουλα μπαντα…Πιασαρικη μουσικη,φωνη παιδικη,επαναλαμβανομενες μελωδιες,μικρες διαρκειες,ακακη μουσικη.Κουνια που με κουναγε…Με χαρακωνει χωρις να το νιωθω,με χαιδευει βαναυσα.Θα το φαω το κασερακι μου μια χαρουλα.Υπουλη μπαντα…ΞΑΝΑ.
Την κοπάνησε και από αυτούς ο Pennie.
Ποσο δισκαρα ρε γαμωτο?
Και τοσο κολλητικο ε.
Ελπιζω σε ανακαμψη με νεο δισκο το 12
Ο Chris Pennie έφυγε και επέστρεψε ο Josh Eppard στα drums. Ομολογώ ότι χαίρομαι πολύ για αυτήν την εξέλιξη. Ακόμα κι αν ο Pennie είναι ένας από τους υποψήφιους κορυφαίους χειρουργούς των κρουστών, το παίξιμο και κυρίως το χτύπημα του Eppard είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τους C&C.
Όσο για τη μπάντα, νομίζω πως έχουν ορατό ταβάνι και περιορίζονται από το ασταμάτητο τραγούδισμα του Sanchez (ο οποίος έχει μεν πολύ ιδιαίτερη φωνή, αλλά όταν γράφεις ΤΟΣΟΥΣ στίχους, είναι δύσκολο να μην πεις και μερικές χοντρές παπαριές). Καλά τα λέει ο Keeper21, είναι πολύ καλό album το συγκεκριμένο, όπως και το επόμενο, και περιέχουν και τα δύο πολλά εξαιρετικά κομμάτια. Για να είμαι ειλικρινής, το concept μου άρεσε πολύ αρχικά και στην πορεία με ξενέρωσε. Πολύ hype, πολύ φασαρία χωρίς λόγο, πολύ emo στοιχείο, ίσως περισσότερο απ’ όσο θα ήθελα εγώ.
Σε κάθε περίπτωση είναι πολύ καλό που υπάρχει αυτή η μπάντα κι ας μην είναι μουσικά τόσο σπουδαία όσο οι 3. Και φυσικά, μακάρι ο έκτος δίσκος τους, που γράφουν τώρα, να είναι ο καλύτερός τους. Έχω πάντως κάθε λόγο να αμφιβάλω. Το Year of the Black Rainbow ήταν αδιάφορο. Eλπίζω να παίξει μεγάλο ρόλο και ο αέρας ανανέωσης που θα φέρει ο Josh. Το έχει μπόλικο το ταλέντο το σόι Εppard…
Οι C&C είναι 1-2 επίπεδα πάνω από τους 3 σε πολλούς τομείς.
Ο Sanchez είναι storyteller. Είναι κομμάτι της μαγείας στη μουσική των C&C.
Συνεχίζουν να είναι στις καλύτερες μπάντες της γενιάς τους και κακό ή μέτριο άλμπουμ δεν έχουν βγάλει ακόμα.
DeKay, τα περισσότερα από αυτά που γράφεις δεν τα καταλαβαίνω, αλλά οκ…
Ισχύει ότι είναι πάνω σε μερικούς τομείς, ίσως τους σημαντικότερους για κάθε άνθρωπο που ζει από τη μουσική, αλλά ως μπάντα είναι κατώτεροι από τους 3 (κατ’ εμέ φυσικά,αλλά δεν ξέρω πολλούς που να διαφωνούν).
Δεν είπε κανείς ότι ο Sanchez δεν είναι σημαντικός για τη μπάντα. Και σημαντικός και ταλαντούχος είναι και μοναδική χροιά έχει. Απλά τραγουδάει ακατάπαυστα, προσωπικά με κουράζει και αρκετοί από τους άπειρους στίχους που γράφει στερούνται νοήματος έως βγάζουν και λίγο γέλιο (έχω σκάλωμα με τους στίχους).
Προσωπικές απόψεις είναι όλα, αλλά για το κοινό και τους οπαδούς της μουσικής που παίζουν, το πρώτο και το πέμπτο τους album είναι μέτρια. Ο καθένας έχει φυσικά την προσωπική του άποψη και το δικαίωμα να θεωρεί κάτι τέτοιο εκτός τόπου και χρόνου. Κρίνοντας μουσικά και όχι οπαδικά όμως, νομίζω πως κάπως έτσι είναι.
Γενικεύεις συμπεράσματα του εαυτού σου. Επειδή ασχολούμαι πολύ και με τις δύο μπάντες, όπως είναι πολύ μεγαλύτερο το κοινό των C&C, έτσι και η πλειονότητα τους θεωρεί ανώτερους από τους 3. Τώρα, εσύ δεν ξέρεις πολλούς να διαφωνούν.
Ο Sanchez δεν είναι σημαντικός για την μπάντα. Είναι η μπάντα. Αν ψάξεις, υπάρχουν αρκετές επεξηγήσεις των στίχων του, που συνήθως είναι καταπληκτικοί, οι οποίοι ισορροπούν μεταξύ της ιστορίας κόμικ που έχει γράψει και των βιωμάτων του. Και εγώ έχω μεγάλο κόλλημα με τους στίχους και θεωρώ ότι είναι στα ατού τους.
Να καταλάβω για το πρώιμο πρώτο άλμπουμ, αλλά το “Year Of The Black Rainbow” μια χαρά αποδοχή είχε και μια χαρά δισκάρα θεωρείται.
Δε γενικεύω κανένα κανένα δικό μου συμπέρασμα, γιατί δεν έχω λόγο να το κάνω. Και οι δύο μπάντες μου αρέσουν και δεν έχω λόγο να επιτίθεμαι σε μία από τις δύο. Οι C&C σαφώς και είναι πιο εμπορικοί από τους 3 (και ως πρόθεση και ως αποτέλεσμα) και έχουν πολύ περισσότερο κοινό και μπράβο τους φυσικά. Αν τους κρίνουμε σαν μπάντες όμως (δε χρειάζεται εξήγηση αυτό νομίζω), ακόμα και οι ίδιοι οι C&C θα σου πουν ότι δε μπορούν να παίξουν ότι παίζουν οι 3. Είναι προφανές ότι δεν αναφερόμουν στο τι υποστηρίζει ο τελευταίος κολλημένος οπαδός καμιάς από τις 2 μπάντες.
Ναι, ο Sanchez είναι η μπάντα και τραγουδάει πανέμορφα και παίζει μια χαρά κιθάρα και ευφάνταστο το concept, αλλά μερικοί στίχοι είναι (κατ’ εμέ φυσικά) επιεικώς αστείοι, όπως προείπα και αυτό δεν αλλάζει, γιατί είναι και εντελώς αυθόρμητο.
Σημαντικότερο πάντως είναι το ότι πολλές φορές ο Sanchez δεν αφήνει τα κομμάτια να “αναπνεύσουν” και τραγουδάει παντού. Γούστα, δε λέω…
κάτσε γιατί με μπερδεύεις.
μιλάς για πιο τεχνική μπάντα; Δεν ξέρω, χωρίς να έχουν κάποια εξώφθαλμη διαφορά, οι ακουστικές κιθάρες και η σχετικά τεχνική τους χρήση είναι αυτή που διαφοροποιεί τους 3.
Γιατί αν μιλήσουμε για εξέλιξη ήχου, οι 3 από το “Wake Pig” ως σήμερα έχουν εξελιχθεί ελάχιστα, άσχετα αν έχουν γράψει κομματάρες. Οι δε C&C με κάθε άλμπουμ κάνουν κι ένα βήμα μπροστά.
Να μιλήσουμε για ενορχηστρώσεις; Όχι μόνο οι 3, αλλά και τα περισσότερα σύγχρονα συγκροτήματα θα έπρεπε να μελετήσουν και μόνο την ενορχήστρωση του “Welcome Home” ή τον ήχο του “Mother Superior”.
Ως πρόθεση πιο εμπορικοί. Το λες σα να υπάρχει καμια τεράστια διαφορά. Κάργα εμπορικοί είναι και οι 3 υπό τους ίδιους όρους ή δεν είναι το “Alien Angel” ή το “High Times”; Ούτε καν οι τίτλοι των Coheed δεν είναι εμπορικοί, πόσο οι μεγάλες συνθέσεις, αλλά και οι τετραλογίες στο τέλος. Τουλάχιστον, δεν μπορείς να αποδώσεις τη διαφορά στη δημοτικότητα των 2 συγκροτημάτων στη διαφορά εμπορικότητας της μουσικής.
Το θέμα γούστου είναι θέμα γούστου. Δικαίωμά σου το τι σου αρέσει και τι όχι, αλλά εσύ μίλησες για πράγματα στα οποία δεν είναι καλοί οι C&C γενικότερα και όσοι ξέρεις συμφωνούν μαζί σου.
Εσύ με μπερδεύεις. :p:lol:
Λοιπόν, δεν είναι μόνο η ακουστική του Joey που διαφοροποιεί τεχνικά τις δύο μπάντες. Κατά τη γνώμη μου οι 3 είναι τεχνικά ανώτεροι κατά πάσα σε όλα τα σημεία, ίσως με αστερίσκο στα drums. Ειδικά στις κιθάρες, βρίσκω μεγάλη διαφορά και τα lead των C&C υστερούν πολύ. Σε αυτό το σημείο όντως δεν ξέρω πολλούς που να διαφωνούν (με βάση τις θεωρητικές πιθανότητες δεν υπάρχει 100% ούτως ή άλλως). Ωστόσο, δε με χαλάει καθόλου αυτό, γιατί μια χαρά επαρκείς είναι οι C&C και μια χαρά κομματάρες έχουν γράψει.
Το “εμπορικοί ως πρόθεση” δεν είναι κατηγορία. Αυτό είναι high point για τους C&C και όντως εδώ είναι πάνω από τους 3 και δύσκολα διαφωνεί κανείς. Δεν το ανέφερα ως κάτι αρνητικό. Το να καταφέρνεις να παίζεις σε μεγάλους συναυλιακούς χώρους είναι κατόρθωμα. Συμφωνώ και στον τομέα ενορχήστρωση, ειδικά στο IV κατ’ εμέ.
Στην αναμέτρηση C&C vs 3 εγώ ψηφίζω 2 (λωλζ) αλλά είναι καθαρά θέμα γούστου.
Σαφώς και οι ενορχηστρώσεις των C&C είναι ανώτερες, όπως επίσης και η όλη μίξη και παραγωγή. Γι’ αυτό όμως (και για 4-5 άλλους λόγους) οι C&C έχουν το εκατονταπλάσιο κοινό από τους 3, οι οποίοι πάλι από τη φύση τους δε θα νοιαστούν τόσο πολύ για την αψεγάδιαστη ενορχήστρωση καθώς αυτό είναι ένας τομέας τον οποίον οι prog πιουρίστες πολύ συχνά παραμελούν. Κάθε άλλο παρά σε προγκ πιουρίστες θα ήθελαν να απευθύνονται βέβαια, (λόγω λεημπελ μάλλον θα προτιμούσαν τους μεταλλάδες πια) αλλά όπως και να έχει έχουν καταλήξει σε μια ιδιόμορφη κατάσταση. Το “Wake Pig” είναι δίσκος που απέχει παρασάγκας στη νοοτροπία από τους C&C. Στη συνέχεια πλησίασαν ξανά, διατηρώντας πάντα την ιδιαίτερη ταυτότητά τους.
Τώρα όσον αφορά τους στίχους των C&C το έχω πει και στο παρελθόν, πολλές φορές μου φαίνεται ότι απευθύνονται σε 13-χρονα αμερικανάκια με πλαγιαστά καπέλα. Είναι ωραίο όλο αυτό που έχουν κάνει με το κονσεπτ και επικροτώ, δεν έχω διαβάσει κομιξ και ιστορίες, αλλά όπως και να έχει ο τρόπος που είναι γραμμένοι οι μισοί στίχοι τους είναι απλοϊκός και αφελής.
Κατά τ’ άλλα να πω ότι το Year Of The Black Rainbow αδικήθηκε πολύ από τις ανα τον κόσμο κριτικές και είναι ακόμα ένας πάρα πολύ καλός C&C δίσκος. ([I]this shattered symphony[/I], [I]world of lines[/I] \m/)
Όσον αφορά τον καινούριο δίσκο, θα είναι επίσης γαμάτος, ακούστε κομματάρα που έγραψε ο Claudio και μετά φανταστείτε την με τις γαμάτες ενορχηστρώσεις. Είμαι κάπως ενθουσιασμένος:
Παιδιά,οι three είναι πολύ ανώτερη μπάντα σε μουσικό επίπεδο.Είναι πιο περιπετειώδεις.Τσάμπα αναλώνεστε.Ποιοί coheed & cambria τώρα…
Ειδικά τώρα που θα ανοίξουν για τους Iron Maiden ξεφτιλίστηκαν τελείως…
Αυτό δεν τους κάνει σπουδαιότερη μπάντα.Έχουν ανοίξει και άλλες μπάντες για τους maiden,χειρότερες από τους coheed and cambria (πχ nightwish).
Ο καθένας όπως νομίζει…
φιξδ.
Εξάλλου οι three ανοιγαν για θηατερ.
Σοβαρά τώρα, αν οι three είχαν βγάλει ακόμα ένα δίσκο επιπέδου wake pig/the end is begun θα έλεγα ότι δεν τίθεται θέμα σύγκρισης. Αλλά δεν έχουν.
Να και μια περιπετειώδης κομματάρα από C&C που κοντράρει άνετα τα κομμάτια των three:
υ.γ.: τέτοιες τσακαλιές κάνετε και βγαίνω να υπερασπιστώ τη μεριά που δεν υποστηρίζω στην “κόντρα”.
Σωστή επιλογή κομματιού. Παρεμπιπτόντως, αυτό θεωρώ πως είναι το πιο παραγνωρισμένο album τους σε σχέση με τις κριτικές που έλαβε και όχι το τελευταίο.
Συμφωνώ και στο θέμα δίσκων των 3. Αυτά τα δύο albums τους είναι το θέμα βασικά και δυστυχώς το περυσινό τους δεν ενθουσίασε γενικά (εμένα με ξενέρωσε λίγο, να πω την αλήθεια).
Δεν άνοιγαν ακριβώς. Τους επέλεξη ο Portnoy ως πρώτη μπάντα για τη Prog Nation Tour που είχε δημιουργήσει. Υπάρχει διαφορά.
Επίσης, οι ίδιοι οι DT ήταν support στην προηγούμενη (ή προ-προηγούμενη) αμερικάνικη περιοδεία, ενώ στις υπόλοιπες μισές της επερχόμενης, πέραν των C&C, είναι ο Alice Cooper.
Ενδεικτικό του brand, αλλά σαφώς είναι περισσότερο επιτυχία του management τους. Το είπα για να βρει όποις θέλει έναν ακόμα λόγο απαξίωσης…
Σε αυτό το επίπεδο όμως οι Three δεν έχουν πλησιάσει καν.
Επιμένετε για πιο “περιπετειώδη” ήχο των Three, που και να ισχύει, δεν έχει τόσο μεγάλη απόσταση για να δικαιολογεί την τεράστια εμπορική διαφορά μεταξύ των συγκροτημάτων.
Το έχω ξαναπεί, δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να πάει ένα άλμπουμ σαν το IV στο νο.1 του Billboard.
αδιαφορο καινουργιο σινγκλ.
προσωπικα μ’εχουν ψιλοχασει