Coil (ή αλλιώς, οι αλχημιστές της αστρικής, θορυβώδους ψυχεδέλειας)

Οι υπέρτατοι θεοί της πειραματικής industrial electronica. Οι άρχοντες της αστρικής ψυχεδέλειας. Οι αλχημιστές των ονείρων και του σκοτεινού υποσυνείδητου.

Δεν έχω πραγματικά λόγια γι’ αυτή τη μπάντα. Προσωπικά θεωρώ ότι είναι το καλύτερο πράγμα που βγήκε ποτέ σε αυτό που λέμε μουσική (μαζί με τους Swans, ντάξει).

Δημιουργήθηκε από τον John Balance φανατικό οπαδό των Throbbing Gristle και τον Peter Christopherson, μέλον των Throbbing Gristle και άλλαξαν τον ρου της ηλεκτρονικής μουσικής.

Καιρό ήθελα να ανοίξω το θρεντ αλλά ήθελα να γράψω τόσα πολλά που τελικά βαριόμουν και το παράταγα. Όταν βρω την ευκαιρία θα κάνω επικό αφιέρωμα για το σάιτ. Στην παρούσα φάση θα περιοριστώ σε αυτό το appreciation thread και θα ποστάρω κομματάρες που γουστάρω, μήπως νιώσει και κάνας άλλος μαζί μου (ο ρέιζοριτα με νιώθει ήδη).

Αφορμή να το ανοίξω το θρεντ είναι αυτό εδώ το αδιανόητο μνημείο που υπάρχει αποκλειστικά στο live album, “Live Four”.

Από εκεί και πέρα αγαπημένοι μου δίσκοι είναι τα κάτωθι:

Horse Rotorvator (1986)

(χορεύω σε άρρωστους ιντάστριαλ ρυθμούς με Penetralia)

και Black Antlers (2004)

(διαστημική ψυχεδελική ωδή στον τζαζίστα Sun Ra)

Πέρα από τα δεκάδες στούντιο άλμπουμ τους, έχουν και δεκάδες EP, live album και συλλογές, με πολλά ανέκδοτα κομμάτια σε αυτά που γαμάνε σύμπαντα, όπως το παραπάνω (το Unearthly Red από το “Live Four”) που έβαλα ή αυτό εδώ το έπος, το First Dark Ride.

Το “Age Of Naples” που κυκλοφόρησαν το 2005 είναι ο τελευταίος δίσκος του δαλάι λάμα της μουσικής και ζωντανού LSD γκουρού, John Balance, αφού μερικούς μήνες μετά πέθανε πέφτοντας από το μπαλκόνι του, και θεωρείται ο καλύτερος δίσκος τους από τον περισσότερο κόσμο. Ε ναι, είναι μνημείο, όταν έχεις κομματάρες σαν το Fire Of The Mind, τι θα 'τανε;

Για μιλήστε και άλλοι γιατί αν αρχίσω να επεκτείνομαι, δεν θα τελειώσω ποτέ.

Δύσκολοι, δυσπρόσιτοι, πιασάρικοι, ακριβοί, εσωτερικοί, σοβαροί, ασόβαροι, ερωτικοί, καθόλου συναισθηματικοι, όλα τα αντίθετα σε μια μπάντα. Μια μπάντα που στον ίδιο δίσκο που μπαίνει με Anal Staircase σου πετάει ένα Ostia και ένα Golden Section (το οποίο οι μαρσιαλάδες δεν αφήναμε αχόρευτο στο Dark Sun), που χώνει Roy Orbinson και Aleister Crowley μαζί στο απόλυτο ερωτικό κομμάτι (το Love’s Secret Domain), που σου κυκλοφορεί την πιο σκοτεινή ψυχεδέλεια που θα γνωρίσει ποτέ ο κόσμος (δεν πρόκειται να τους ξεπεράσει κανείς) και σου κηδεύει όλη της την ύπαρξη με ένα δίσκο σαν το Ape of Naples. Που ο γαμημένος ο Balance κατάφερε να προσωποποιήσει όλη την ειρωνεία του πλανήτη στον τρόπο του θανάτου του. Μια από τις 10 κορυφαίες μπάντες όλων των εποχών. Όχι μόνο στον ήχο τους. Γενικά.

Δώρο το καλύτερο βίντεο που μπορεί να συνοδευσει ένα κομμάτι σαν κι αυτό https://www.youtube.com/watch?v=QVljKISj-MY

Και μια από τις καλύτερες εκτελέσεις του κομματιού έβερ στη μόνη τους συναυλία εν Ελλάδι. https://www.youtube.com/watch?v=SbWDutDg24I

Να μπορούσα να το βιώσω από κοντά…

Ναι σε όλα.

Μαλάκα, δεν είχα ιδέα ότι είχαν έρθει Ελλάδα (το έψαξα και είδα ότι είχαν έρθει το 2002). Θα έδινα τα πάντα για να το βιώσω αυτό.

Να πούμε επίσης ότι οι Coil έχουν βγάλει και έναν από τους καλύτερους drone/ambient δίσκους που υπάρχουν εκεί έξω, με το όνομα Time Machines, το οποίο περιλαμβάνει μερικά από τα πιο καμμένα μαϊτάπια (που θα έλεγε και ο νομιστεράκης) που έχουν γραφτεί ποτέ (και μόλις ένα από τα πολλά που έχουν γράψει οι Coil). Επειδή δεν έχει νόημα να το εξηγήσω εγώ, ορίστε η άποψη ενός τύπου που βρήκα στο ίντερνετ που τα λέει ωραία:

This is really cool. I’m pretty certain Coil are using binaural technology here to produce the “subliminal effects” which induce you to “time travel”. Binaural audio is basically placing two tones of almost the same frequency but alternating by subsonic frequencies to reproduce these subsonic frequencies (which the ear can’t naturally pick up, the frequencies being subsonic) in the brain by proxy. So, for example, from one channel you might hear a 8,000 Hz tone and from the other channel a 8,004 Hz tone. This sets a resonant 4Hz wave going within the brain, which is the same wave associated with REM sleep and dreaming. After listening for a while, this dreamlike state will be induced in your brain by default. That’s an example of course, and different subsonic waves correspond to different brain states, some associated with the release of endorphins, some with deep, dreamless sleep, others with attentive learning and so on. We’re not sure which tones exactly Coil are using here, so we’ll just have to trust them that the tones they’re using do in fact ‘facilitate time travel’ in one way or the other LOL.
I haven’t yet time-travelled as such, maybe i haven’t been paying close enough attention, but I can definitely attest to achieving altered states of consciousness listening to this CD.
NOTE WELL: The only way you will get the binaural psychedelic effect happening is if you listen to this through headphones. If you don’t then you’ll just hear drone music, which you may or may not find quite dull and boring depending on your musical taste. (I don’t know why they didn’t warn of this on the cover actually.)

Ηχητικό ταξίδι στο χρόνο. Ναι.

Μέρος της ελληνικής συναυλίας (Θεσσαλονίκη είχαν παίξει) υπάρχει σε βίντεο.

Βασικά υπάρχει (ή υπήρχε μέχρι πρότινος) όλη στο τιούμπ. Όρμα.

Και επεκτείνομαι με το απόλυτο ΠΕΝΘΟΣ τούτου δω https://www.youtube.com/watch?v=IcOcNF1S2hk wimps and posers leave the hall καταστάσεις.

Τη βρήκα. Εδώ ολόκληρη.

Στην ουσία παίζουν το σέτλιστ του “Live Four”. Πωωωω…

Coilans για ψυχανώμαλο διαλογισμό.

Musick to play in the dark για νανούρισμα.

τι τ’ανοιγετε αυτα τα θρεντ !!! κακη περιοδο να ξανακυλησει κανεις. γενικα μιλωντας για coil, δε νομιζω πως ξεχωριζει καποιος “καλυτερος” δισκος. σε καθε δισκο δειχνουν το ποιον τους. πως ξεκινησαν απ΄τη σκατολογια του αναρχου και επιβλητικου, φτασαν να παιζουν τα αμπιεντς του Remote Viewing. τελευταιος για την ακριβεια δισκος ηταν New Backwards το 08’ στην ουσια καποιες ντεμο εκδοχες του Backwards Demo, ξαναδουλεμενες και με ηχο, το οποιο ειχε κυκλοφορησει πρωτα σε LP μεσα σε ενα μποξακι του Ape of Naples διχως καποια εξτρα κομματια που ειχε στη τελευταια του υποσταση. πλεον τα αγαπαω ολα τους εξισου. παλαιοτερα δηλωνα αγαπημενο το Ape of Naples. τα Musicks ειναι εκει ψηλα να βαρανε μονο στα κρυα και στις νυχτες. Astral Disaster και Love’s Secret Domain τα αλλα δυο 90s που μαρεσουν πολυ και Horse Rotorvator ο αγαπημενος μου 80ς δισκος.

ανα δεκαετια υπαρξης το τοπ 3 μου χωρις αστερισκους και υποσημειωσεις
Slur
The Dreamer Is Still Asleep
Fire Of The Mind

τσεκαρετε και το tribute. το This Immortal Coil - The Dark Age of Love [2009] με συμμετοχες Bonnie Prince Billy, Matt Elliott και Yann Tiersen.
αντικειμενα σε ολοκληρη την ιστορια της μουσικης ο καλυτερος φορος τιμης δισκος.

Το ξέρω ότι το New Backwards είναι ο τελευταίος δίσκος τους ρε (μιλάμε για acid house παραφροσύνη, παρεμπιπτόντως). Το Age Of Naples είναι ο τελευταίος δίσκος του Balance, αυτό είπα.

Το Scatology είναι μεγάλο παίδεμα και γουστάρω με το υποβόσκον, χιουμοριστικό κόνσεπτ του “μετατρέποντας τα σκατά σε χρυσό”. Επίσης το Scatology περιλαμβάνει μια μεγαλειώδη διασκευή στο Tainted Love με συμμετοχή και από τον Almond (ο οποίος στα γεννοφάσκια των Coil, εμφανιζόταν σαν guest στις εμφανίσεις τους) και επίσης έχει ένα από τα πιο εφιαλτικά βίντεο που έχουν δημιουργηθεί ποτε, μια γροθιά στο στομάχι, ένας ύμνος αφύπνισης για το AIDS.

Μιας και έπιασα τις διασκευές τους, φανταστική είναι αυτή στο Who By Fire του Leonard Cohen.

Το Remote Viewer είναι από τα πιο αγαπημένα μου, οι γκάιντες που οδηγούν τον χορό με τρελαίνουν.

Από τα Musick, το πρώτο το λατρεύω με το κομμάτι που έβαλε ο νομιστεράκης να με κάνει να βλέπω όνειρα με ροζ πόνυ να βιάζονται μεταξύ τους. Ή τα λυτρωτικά φωνητικά του Balance στο Broccoli, ή οι βόμβοι του Are You Shivering. Αδιανόητα πράγματα.
To δεύτερο μέρος δεν με τρελαίνει, ναι μεν έχει την jazz κομματάρα Tiny Golden Books, αλλά στο σύνολό του με κουράζει.

Το ANS που έβαλε ο post_digital από πάνω, δεν το έχω ακούσει ακόμα. Θα τσεκαριστεί πάραυτα.

Το λατρεύω αυτό το album, είναι αρκετά accessible και παίζει πολύ συχνά.

Το ANS δεν είναι να το ακούσεις μόνο.

ναι μωρε μη δινεις σημασια, αλλο πραμα διαβασα!

το ANS ειναι δηλητηριο.

rip εχω γινει γραφικος με δαυτο το ξερω οτι το λατρευεις, μου φαινεται σαν ο τελειος επιλογος μιας μουσικης ιδεας, η υπερβολη στο συναισθημα σε ολους τους τομεις.

True dat, είναι ψυχοσωματική εμπειρία. Για μένα πολλοί από τους σύγχρονους θορυβοποιούς (όπως noise) στηρίχτηκαν πάνω στη σύλληψή του προκειμένου να περάσουν τον ήχο σε μια βιωματική μορφή. Έχουν ακουστεί και τα διάφορα για σωματικά συμπτώματα κατά την ακρόασή του υπό κατάλληλες συνθήκες, μα είμαι αρκετά φλώρος για να δοκιμάσω. Έχω μείνει μόνο σε έναν πόνο στον κυνόδοντα που μου χε προκαλέσει μια ακρόαση του 1930 του Merzbow με ακουστικά σε συγκεκριμένη ένταση, εδώ δε θέλω να ξέρω τι θα παίξει.

Ας θυμηθούμε και το μανιφέστο τους:

COIL know how to destroy Angels. How to paralyze. Imagine the world in a bottle. We take the bottle, smash it, and open your throat with it. I warn you we are Murderous. We massacre the logical revolts. We know everything!?

Και μια ιστορία-αστικός μύθος που δεν έχω διασταυρώσει, μα αν ισχύει στέλνει κόσμο στα λαγούμια του: η είσοδος του Mike Tyson στο νικηφόρο ματς με τον Michael Spinks

Για ακούστε τη μουσική.

Ναι, το How To Destroy Angels είναι, λίγο διαφοροποιημένο. Ίσως λίγο πιο γρήγορο.

Bump γιατί ξαναξεκινάω αναδρομή και είμαι έτοιμος για καλοκαιρινές καταστροφές διανοητικής σταθερότητας. ΑΣΤΡΙΚΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΚΑΙ ΛΑΜΑΡΙΝΕΣ.