Εδώ διαλέγουμε το καλύτερο cover/medley που έχει κάνει ο συμπαγής καλλιτέχνης Τζιμάκος. Βάζω μόνο αυτά που έχουν κυκλοφορήσει στις επίσημες κυκλοφορίες του (γιατί άμα κάτσω και σκεφτώ και αυτά που έχει διασκευάσει στις κατά καιρούς εμφανίσεις θα χαθεί η μπάλα). Λοιπόν
[B]Σουζάνα/Ένα το Χελιδόνι /B: ότι και καλά μπορώ και δυο και τρεις τόνους παραπάνω, είναι η μαγκιά της φυλής…
H Ελλάδα στα Κάρβουνα/Θα σου Γαμηθώ (the greatest kitch live): 2666 4 711 σιβιλαηζέσιον, όλα μόνα τους! παίζουν αυτά και κάθεσαι!
H αυθεντική λαμπάντα (the greatest kitch live)
Pot Pouri από το Ρομπέν των Χαζών: λέει λέει και μετά το μετανιώνει/θα γίνουμε επιτέλους εραστές/smoke on the water/θα 'ναι σα να μπαίνει η ανοιξη κλπ
Μιλλένιουμ Ποτ Πουρί (Με λένε Πόπη): παιδιά ξεκινάω με Χατζιδάκι - θέλω απόλυτη ησυχία…
Pot Pouri Με λένε Πόπη: του γκλέτσου το παπάρι…αυτό που είναι με το satisfaction
Αν και δεν τον πολυσυμπαθω για τον τροπο που θιγει καποια θεματα, εν τουτοις σα μουσικος ειναι μεγαλος μαστορας. Δεν θυμαμαι πιο απο τα παραπανω ειναι, αλλα ειχα ριξει πολυ γελιο με εκεινο που λεει “Βλεπω κατι ονειρα, σε ουρητηρια παιζω πιανο, βλεπω κατι ονειρα πως κατουριεμαι και δεν φτανω κτλ”. Αυτο με το “Satisfaction” ειναι μαλλον
το θέμα με σχεδόν όλα τα ποτ πουρί του Τζιμάκου είναι ότι εκτός από τον παραδειγματικό τρόπο που καταφέρνει και συνδέει τόσα πολλά τραγούδια μαζί, είναι ότι μέσα από αυτά καταφέρνει και καυτηριάζει έξοχα επίκαιρα θέματα. Και ο καθένας για να τα αντιληφθεί σωστά θα πρέπει να ανακαλέσει στην μνήμη του λίγο από την επικαιρότητα της εκάστοτε εποχής: Πιστεύω ότι σε κάποιον πιτσιρικά του σήμερα δεν θα κάνει τόσο πολύ μεγάλη αίσθηση το Ποτ Πουρί του Με λένε Πόπη, αν δεν γνωρίζει πόσο μας τα είχανε κάνει ούμπαλα με τους ψίθυρους καρδιάς για παράδειγμα, ή τον Βαρδή και την Τηλεκάρτα, το λάηβ των Rolling Stones, το μπουκάλι της Άννας Βίσση, την μεγάλη ανακάλυψη του ελληνικού πενταγράμμου της εποχής που άκουγε στο όνομα Βαλάντης και Τριαντάφυλλος, τα δυο παπούτσια πάνινα του Νταλάρα κλπ κλπ.
Αυτη η ανάκληση στο μυαλό της εκάστοτε επικαιρότητας είναι απαραίτητη για να αντιληφθείς σωστά όλες του τις δουλειές βέβαια, και όχι μόνο τις ηχογραφημένες παραστάσεις του. Τρανό παράδειγμα το ένα τραγούδι για το χειμώνα πχ.
Στο σύνολο του πάντως, θεωρώ ότι το πιο εύστοχο σε θέμα κριτικής είναι το Hardcore με τις Μουσικές Ταξιαρχίες, που καταπιάνεται και με την κατάσταση τότε στα εξάρχεια ([I]μία κλούβα θα έχει μπάτσους, μία θα έχει δολοφόνους και άλλη μια θα έχει γουρούνια για να δείξουμε ότι άλλο ο μπάτσος, άλλο το γουρούνι και άλλο ο δολοφόνος[/I]), φυσικά και με την τότε κυβέρνηση [I](καταθέστε το αίμα σας στις υπηρεσίες της αλλαγής…[/I]).
είναι γεγονός…εχω δει τις φάτσες της κοπέλας μου και του αδερφού μου, που πολλές φορές ξυναν τα κεφάλια τους
το θέμα είναι το πόσο “κέντρο” πετυχαίνει με τον τρόπο που τα κάνει…δηλαδη αν ήθελες να καυτηριάσεις πχ την γαρμπή με το πολιτικό της τραγούδι, δεν θα υπήρχε καλύτερος τρόπος απο αυτόν που επέλεξε. εκεί είναι που τους βγάζεις το καπέλο
Και εγώ αυτό πιστεύω, συμφωνώ με τον τρόπο που το κάνει ο τζιμάρας.
Εντωμεταξύ καμιά φορά αναρωτιέμαι που χάθηκαν αυτά τα κομμάτια. Ήταν πραγματικά καλτίλες
κορυφαίο! απ’ ότι είδα δε το έχει στο poll, οπότε θα ψηφίσω Σουζάνα. έχει ερμηνεύσει, χωρίς να διασκευάσει και το “ποιά θυσία” και το “σ’ έχω κάνει θεό”. την πρόθεση δεν την έχω καταλάβει να πω την αλήθεια.
και φυσικά, [I]η μικρή Νεφέλη έβαζε μέσα της ένα καρβέλι[/I]
)
:!: