Απο κλασικους μεταλλαδες μεχρι true-blackmetallers ολοι λατρευουν να χλευαζουν τους COF…
Εγω παλι θεωρω οτι μεχρι και το Midian (personal favourite) εχουν δωσει δισκαρες! Αν και το black στοιχειο αρχισε να χανεται απο το Dusk και μετα…
Το Damnation And A Day δεν μου αρεσε καθολου, ενω το Nymphetamine ηταν ενα καλος (οχι κατι παραπανω) δισκος… Το καινουριο δεν το εχω ακουσει ακομα… Γενικα η εμπνευση τους δειχνει να τους εγκαταλειπει…
Μέχρι το Κρούελτι χώνανε ανυποψίαστους μπλακμεταλλους. Μετά αγγίξανε πάτο (καλά, το Μίντιαν αντέχεται). Πλέον δεν τους παρακολουθώ, αλλά ένα παλιό τους θα το ακούσω που κ που.
Ο μόνος δίσκος που έχω είναι το “The Principle Of Evil Made Flesh”, το οποίο είναι πολύ καλό. Σε καμία περίπτωση δεν το θεωρώ black metal. Από εκεί και πέρα έχω ακούσει διάφορα τραγούδια τους αλλά δεν υπήρχε κάτι να με συγκινήσει. Ο Dani έχει φωνή από την κόλαση, η σκηνική τους παρουσία τρομερή, αλλά η μουσική τους όχι και τόσο. Πάντως είναι άτομα με ταλέντο…
Mέχρι και το Midian ήτανε μπαντάρα. Μετά από αυτό εγώ προσωπικά τους σιχάθηκα. Ειδικά το Nymphetamine ήταν για πέταμα. Ας όψονται οι εμπορικές προσδοκίες του Dani. Για`μένα έχουν πεθάνει[-X
Κριμα παντως, θα μπορουσανε να εχουν κανει πολλα παραπανω… Αλλα οπως προειπωθηκε τους εφαγε το κυνηγι της εμπορικοτητας… Και οι πολλες (απειρες) αλλαγες μελων…
Dusk…And Her Embrace ρεεε…haunted shores of Avalon και τα ρέστα, το αγαπημένο μου τραγούδι απο Filth μαζί με το beauty slept in sodom.
Γενικά για το γκρουπ, συμφωνώ με τους παραπάνω λίγο έως πολύ, μου αρεσούν πολύ τα 3 πρώτα, το Cruelty επίσης, το Midian το βρήκα μέτριο προς καλό, το Damnation πατάτα, ενώ τα 2 τελευταία τα ακούω ευχάριστα, αν και δεν έχουν καμία σχέση με την σούπερ μπλακάδικη πρώτη περίοδος τους…
Ωραίος…:thumbup: Λοιπόν το Principle of evil έσπασε πολλά στεγανά του ήχου εν έτει 1994…Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί Black metal συγκρότημα με πλήκτρα και γυναικεία φωνητικά τότε? (Το κράξιμο ειδικά από Σκανδιναβούς συνάδελφους τους είχε πάει σύννεφο τότε…Βέβαια η ιστορία είχε άλλη άποψη:wink: )Μόνο και μόνο λοιπον για την επιδραστικότητα του δίσκου αυτού καθώς και για το ότι είχε τρομερές κομματάρες μέσα (Summer dying fast,the forest whispers my name,to eve the art of witchcraft,το ομώνυμο) παίρνει την ψήφο μου…