At the end of Vertikal, we stood in the cold harshness of the mechanical city and looked up onto the stars.
We lost ourselves in the awe of their grace and thought that ?maybe the answer is to be found above?.
The ship was leaking and by look of it, our home was dying. No room for fear when a greater call demands your full attention. So, we left…
Onward, forward. Like the old seafarers, we explored the vastness of space.
Not bound by physical laws we pass the speed of light and chase the expansion of space until we reach it?s limit.
And then, we continued on and disappeared.
This is our story.
Βγηκε και επισημα, και πρωτες ακροασεις ειναι θετικες.
Η μουσικη των CoL καταπληκτικη, concept το οποιο και ξεδιπλωνεται οσο περισσοτερο το ακους.
Τα φωνητικα δυστυχως ομως σε πολλα σημεια της Julie δε μου αρεσαν… καταλαβαινω το υφος και τι θελει να βγαλει με το-τεραστιο- ευρος της φωνης της, αλλα απλα δε μου καθονται καλα στο αυτι, τι να κανω. Johannes και παλι Johannes…
Προσωπικα τα αλμπουμ των CoL σταματησαν με το Vertikal και αυτο ειναι ενα collaboration, ενα Lulu (οπως ειπαν και οι ιδιοι).
Μπορει να βγω λαθος αλλα προς το παρον ετοιμαζομαι για το live της Δευτερας με το full Somewhere Along The Highway… Ελπιζω να μην την πηραν μαζι.
Πρόκειται για ΜΕΓΑΛΟ άλμπουμ ε. Κάθε βδομάδα φουσκώνει και περισσότερο. Και τι υπέροχα ταίριαξε η Julie Christmas, σχεδόν screamo μοιάζουν ορισμένες φορές τα φωνητικά της. Και τι υπέροχη η προφορά της σε σημεία όπως το “And speaks to all the wrong that?s come and gone. Said and done”. Και ο κύκνος στο τέλος. Και τι μπαντάρα οι Cult Of Luna γενικότερα αν κάτσεις και κοιτάξεις τι έχουν βγάλει τα άτομα.
Έχει καταλάβει κανείς περισσότερο το concept, πέρα από το ότι αναφέρεται σε εξερεύνηση του διαστήματος;
