Καταρχήν το Academy δεν ηταν γεματο. Κατω είμασταν παρα πολύ ανετα με μεγαλα κενα ο ενας από τον αλλον και επισης πανω ηταν αδειο.
ΤΕΡΑΣΤΙΑ προβλήματα ηχου που υπηρχαν σχεδόν σε ολη την διαρκεια και σε όλα τα κομματια της συναυλιας.Το μπασο σε πολλες περιπτώσεις ηταν ανυπαρκτο,η μποτα δεν ακουγοταν, ο ηχολήπτης εκανε ότι ηθελε ( σ.σ. σε καποιο σημειο ανεβασε τοσο πολύ την μια κιθαρα και ακουστηκε απλα μια στριγγλια ). Λιγες οι στιγμες που ευχαριστηθήκαμε ηχο και αυτό το παρατηρησαν παρα πολλοι, δεν ημουν ο μονος.
Και ναι, ηταν οντως μεμονωμενο το ότι ειχε κακο ηχο στο Academy. Εχω δει αρκετες συναυλιες εκει αλλα τοσο κακο ηχο, ποτέ. Κριμα γιατι θα ηταν ένα ωραιο live.
Μετα απο λαϊκη απαιτηση ας γραψω για την συναυλια των Dark Tranquillity στην Αθηνα. Μια συναυλια την οποια περιμενα με μεγαλη ανυπομονησια μιας και δεν ειχα ξαναδει την μπαντα. Μια συναυλια που τελικα με αφησε με αναμικτα συναισθηματα.
Ας τα παρω ομως απο την αρχη, εφτασα στον χωρο οταν επαιζαν οι Equilibrium με τους οποιους δεν εχω ασχοληθει και ειχα ακουσει μονο 2-3 κομματια σκορπια χωρις να μου κανουν κλικ. Τωρα που τους ειδα και live σιγουρα δεν ειναι του γουστου μου, εκει που εσκαγε ενα ενδιαφερον riff και ελεγα “για να δουμε…”, το γυριζαν σε τελειως “ο,τι να 'ναι” folk καταστασεις, χωρις τοση συνοχη. Βεβαια μεγαλη μεριδα του κοινου γουσταρε πολυ και γινοταν χαμουλης. Γουστα ειναι αυτα βεβαια και σεβαστα.
Και παμε στους αρχοντες και πρωτοπορους του σουηδικου μελωδικου death metal ηχου Dark Tranquillity. Θα ξεκινησω με το πρωτο αρνητικο της βραδιας που ηταν το γεγονος οτι ειχε χαλασει ο προτζεκτορας που ειχαν σε ολο το tour και δεν δουλεψε καθολου στην διαρκεια του live, οποτε χασαμε και μερος των σκηνικων που ειχε η μπαντα αλλα και ο φωτισμος δεν ηταν οπως θα επρεπε γιατι ελειπαν τα φωτα απο τα video και τις διαφορες εικονες που θα προβαλλονταν. Ευτυχως δεν ειχαν αυτο το χαλι με τους καπνους που ειχαν οι Kreator και τουλαχιστον εβλεπες την μπαντα, απλα ο φωτισμος δεν ηταν ο ιδανικος.
Θα συνεχισω με το setlist το οποιο δεν ηταν κακο αλλα ηταν μετριο στο συνολο του. Ακουσαμε 6 κομματια απο το Atoma το οποιο προωθουν το ομωνυμο και τα Encircled, Forward Momentum, Force Of Hand, Clearing Skies, When The World Screams και απο εκει και περα ειχε την τιμητικη του και το Fiction με 5 κομματια τα Terminus (Where Death Is Most Alive), Icipher, Inside The Particle Storm, Misery’s Crown και The Mundane And The Magic. Το Damage Done εκπροσωπησαν τα Final Resistance, Monochromatic Stains, The Treason Wall, το Construct τα The Science Of Noise και State Of Trust, ενω απο εκει και περα μας επαιξαν το ThereIn απο το Projector, το The Wonders At Your Feet απο το Haven και το Lost To Apathy απο το Character. Το setlist ειχε πολλες κομματαρες και χαρηκα που επαιξαν αρκετα απο το Fiction αλλα ειχε και πολλες τρανταχτες ελλειψεις. Δεν γινεται ρε γαμωτο να μην παιζουν ΤΙΠΟΤΑ, ουτε ενα κομματι απο τα The Gallery και The Mind’s I, πραγματικα στο μυαλο μου ειναι αδιανοητο αυτο, ενω επρεπε να παιχτει κατι παραπανω και απο τα Projector, Haven και Character. Ας εκοβαν οποιοδηποτε απο τα 2 του Construct ή ας εκοβαν καποιο απο το Atoma. Βεβαια το setlist το ηξερα πριν παω στην συναυλια και το ειχα δεχτει οσο να 'ναι, αλλα ακομα και τωρα μετα απο τοσο καιρο μου κανουν εντυπωση οι επιλογες της μπαντας.
Το βασικοτερο αρνητικο ομως ηταν ο ηχος. Δεν ηταν εντελως χαλια μαυρα οπως π.χ. στην συναυλια των Testament το 2016 στο Gagarin αλλα ηταν κακος. Το μπασο δεν το ακουγαμε ιδιαιτερα, τα πληκτρα ποτε τα ακουγαμε, ποτε χανοντουσαν, οι κιθαρες σε πολλες φασεις ηταν ο,τι να 'ναι και η φωνη του Stanne σε πολλα σημεια θαβοταν. Σιγουρα ο χειροτερος ηχος που εχω ακουσει στο Piraeus Academy το οποιο συνηθως εχει απο καλο εως τελειο ηχο. Ο πιο μετριος ηχος που ειχα ακουσει σε αυτο το μαγαζι ηταν στους Mastodon το 2016, αλλα τωρα στους Dark Tranquillity ηταν πολυ χειροτερος. Σχεδον κανενα κομματι δεν ακουστηκε χωρις να υπαρχει καποιο εμφανες προβλημα.
Η αποδοση της μπαντας, ηταν πολυ καλη, αλλα το γεγονος της φυγης του Martin Henriksson και της απουσιας του Niklas Sundin απο τις συναυλιακες υποχρεωσεις μας αφηνει πλεον χωρις κανεναν απο τους κλασικους κιθαριστες της μπαντας. Ο Johan Reinholdz και εννοειται ο Christopher Amott ειναι καλοι κιθαριστες και η αποδοση τους ηταν πολυ καλη ειδικα του Christopher που εβγαζε ακομα και τα πιο δυσκολα μερη με μια χαρακτηριστικη “ανετιλα”, αλλα ειναι session μελη της μπαντας και το ολο τους στησιμο ηταν ακρως επαγγελματικο. Επαγγελματικο χωρις να βγαζουν την πωρωση που εβγαζαν οι Henriksson και Sundin στις συναυλιες τους, κατι που ηταν μια εμφανης διαφορα με οσα live της μπαντας εχω δει σε DVD. Ο επισης καινουριος στην μπαντα Anders Iwers στο μπασο ηταν και αυτος καλος παιχτικα και πιο ενεργος οσο αφορα την σκηνικη του παρουσια. Οι παλιοι Martin Brandstrom στα πληκτρα και Anders Jivarp στα ντραμς ηταν εμφανως στα “νερα τους” και ειχαν και οι 2 καλη αποδοση οπως παντα. Οσο για τον Mikael Stanne ηταν με μια λεξη ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ. Εκπληκτικος σε ολα του, η φωνη του ηταν φοβερη οταν δεν τον εθαβαν οι κιθαρες, ειχε υποδειγματικη επικοινωνια και αλληλεπιδραση με το κοινο και η γενικοτερη σκηνικη του παρουσια ηταν το highlight της συναυλιας. Χτυπιοταν, χαμογελαγε συνεχως, ενω στο State Of Trust που κατεβηκε κατω και χωθηκε αναμεσα στο κοσμο επικρατησε πανικος. Εξαιρετικος frontman, ειναι για σεμιναριο προσεγγισης του κοινου για επιδοξους frontmen ο συγκεκριμενος. Ο κοσμος που ηταν αρκετος αλλα περιμενα περισσοτερους ειναι η αληθεια, συμμετειχε συνεχως και φανηκε να υπαρχει ενα ωραιο δεσιμο με την μπαντα.
Με μετριο setlist, κακο ηχο, με χαλασμενο τον προτζεκτορα και με την συνθεση της μπαντας να μην ειναι οπως τους εχουμε συνηθισει και παρολα αυτα περασα αρκετα καλα, οχι οσο καλα θα μπορουσα εννοειται αλλα πραγματικα η αποδοση του Stanne και η γενικοτερη παρουσια του ανεβαζαν πολλα επιπεδα την συναυλια.
Μετα το τελος τον συναντησα κιολας και ηταν απιστευτα ευγενικος και τρομερα συμπαθητικος, δεν χαλασε χατηρι σε κανεναν για υπογραφες, φωτογραφιες και ψιλοκουβεντα. Οπως ειχε γραψει και ο disconnect ενω τα υπολοιπα μελη καθησαν 2-3 λεπτα εξω ή καθολου και μπηκαν στο tour bus αυτος καθησε μαζι μας ποση ωρα και ειχε και ορεξη για συζητησεις και χαβαλε.
Κριμα που παραγοντες οπως ο ηχος και τα τεχνικα θεματα με τον προτζεκτορα δεν αφησαν την μπαντα να μας παρουσιασει το show της οπως θα ηθελε, ευχομαι να μας ξαναρθουν συντομα και να ειναι φαση Fates Warning που μετα την συναυλια που κατεστρεψε ο κακος ηχος στο Gagarin περυσι, ηρθαν φετος και μας εκαναν να ζησουμε μια συναυλια-εμπειρια ζωης… Και μακαρι να ειναι μαζι τους και ο Niklas Sundin.
4 Likes
Πες και για την συνεχομενη εναλλαγη Μυκονος-μεταλ 