Ίσως εκτιμούσατε παραπάνω τον ήχο αν ήσασταν και στο λάιβ της Θεσσαλονίκης, τον Stanne τον ακούσαμε όπως έπρεπε στο When The World Screams, δηλαδή 5 τραγούδια πριν το τέλος.
Χθες εμένα προσωπικά δε με χάλασε ο ήχος, είχε σκαμπανεβάσματα γενικά (πχ το σόλο στο Monochromatic Stains είχε από τους καλύτερους και πιο καθαρούς ήχους κιθάρας που έχω ακούσει, γενικά ο συγκεκριμένος κιθαρίστας δηλαδή), τα πλήκτρα από την άλλη είναι όπως τα είπε ο νον σέρβιαμ πιο πάνω, στο Encircled η ένταση ήταν στο 12. Δεν ξέρω τι φάση γιατί και για μένα ήταν η πρώτη φορά που άκουσα τόσο μέτριο ήχο στο ακάντεμυ, αν είναι θέμα του ηχολήπτη των Σουηδών να πάει να γαμηθεί, αν είναι Έλληνας ηχολήπτης που ήταν και στη Θεσσαλονίκη να πάει να γαμηθεί, γενικά όποιος έφταιγε να πάειναγαμγκξφ
Στα των 2 συναυλιών δεν έχω να πω πολλά, ο ήχος θα έπρεπε να είναι εντελώς ΓΙΑΤΟΝΠΟΥΤΣΟ για να ξενερώσω και να μην περάσω καλά με τη συγκεκριμένη μπάντα, και δεν ήταν. Τρομερά δεμένο το συγκεκριμένο lineup, το setlist είχε πάρα πολλά outsiders και ίσως κάποιοι να ξενέρωσαν αλλά πρώτον, όταν παιδιά έπαιζαν Lethe και The Gallery από κάτω έπεφταν ροχαλητά και χτυπόμασταν 10 άτομα τότε στο principal και εγώ έλεγα ότι είναι κρίμα που κάποιοι δεν κατάλαβαν πόσο τυχεροί είναι που άκουσαν αυτά τα τραγούδια και δεύτερον, πείτε μου ένα κομμάτι που χθες δεν αποδόθηκε άψογα (εκτός ήχου εννοώ προφανώς), είτε ήταν τα “χιτάκια” (treason wall, wonders, therein) είτε αυτά που παίζουν πιο σπάνια (icipher, INSIDETHEPARTICLESTORM STANNE ΕΙΣΑΙ ΘΕΟΣ ΡΕ ΓΑΜΗΜΕΝΕ) είτε τα κομμάτια του τελευταίου δίσκου.
Για τον Stanne δε μου φτάνουν οι λέξεις για να πω όσα θέλω, τόσο για την παρουσία του πάνω στη σκηνή όσο και κάτω από αυτήν, που περιμέναμε 40 άτομα έξω από το Academy, οι υπόλοιποι είχαν μπει στο tour bus ή περίμεναν απ’έξω να τελειώνει το φόρτωμα και να φύγουν και έσκασε τελευταίος και περίμενε να βγει φωτογραφία με ΟΛΟΥΣ, υπογραφές σε όλους, αγκαλιές σε κάτι κοπέλες που το εκμεταλλέυτηκαν και τον αγκάλιασαν 2-3 φορές η κάθε μία :") ,κουβέντα που έδειχνε ότι όντως του αρέσει να μιλάει με φανς και δεν το κάνει από υποχρέωση, και στο τέλος μπήκε στο λεωφορείο χαιρετώντας μας, ούτε ροκσταριλίκια της πούτσας (ΜΑΛΑΚΑ Stu Block) ούτε “είμαι κρυωμένος και δεν μπορώ έξω” αν και ένας από το crew μού είπε πιο πριν ότι δεν ξέρουν αν θα βγει γιατί είχε ένα θέμα με τον λαιμό του, ούτε τίποτα. Και ο ίδιος είναι οπαδός της μουσικής πρώτα απ’όλα (στη Θεσσαλονίκη βγήκε τσάρκα για δίσκους στη record store day) και δείχνει τόσο σεβασμό στους οπαδούς που δεν έχω δει από κανέναν άλλον.
Αυτό που έγινε στο State of Trust ήταν η λατρεία η ίδια, στο Academy ήξερα από την προηγούμενη μέρα και με το που έπαιξαν το κομμάτι πριν το encore έτρεξα στο πλάι να τον περιμένω, οι άλλοι με κοίταζαν με απορία σε φάση “τι κάνεις ρε μλκ, πού πας” πριν τους πω “νάτος” και τον δουν μπροστά τους :""")
Μόνο λατρεία αγάπη και σεβασμός για αυτήν την ΤΕΡΑΣΤΙΑ μπάντα, τους περιμένουμε ξανά.
Υ.Γ. Στη Θεσσαλονίκη δεν ακουγόταν ο Stanne αλλά είχε video wall, στην Αθήνα έγινε το ανάποδο. Τι μας κρύβουν, δηαδώσται
Υ.Γ.2 Για άλλη μια φορά, μετά τους Insomnium, υπήρξε καπέλο στο merch. Στη Θεσσαλονίκη τα μπλουζάκια είχαν 30ευρώ ενώ στην Αθήνα 25 και οι ζακέτες 55 (!) ενώ στην Αθήνα 45. Ρώτησα έτσι από περιέργεια χθες, τι φάση ρε παιδιά, και μου είπαν μια μπούρδα ότι τις τιμές τις αποφασίζει η μπάντα και χθες τα έβαλαν πιο φτηνά γιατί ήταν τα νούμερα που τους έμειναν και για να φύγουν πιο εύκολα και μπλαμπλα, ΜΠΟΥΡΔΑ γιατί όταν τους είπα ότι στους Insomnium (συμπτωματικά ίδιος διοργανωτής, δεν ξέρω καν αν παίζει ρόλο, έτσι για τα τυπικά το αναφέρω) έγινε ανάποδα και το καπέλο μπήκε τη 2η μέρα μου είπαν “εμείς δεν ξέρουμε δεν απαντούμε φταίει η μπάντα”.
Όποιος και να φταίει, ελπίζω να τα φάει σε πρωκτολόγους <3
Υ.Γ.3 Σχετικά με τα support, και τις 2 μέρες μπήκαμε όταν έπαιζαν οι 5rand (edit, Miracle Flair εννοούσα), τίμιοι για *πατ πατ στον ώμο αλλά με τόσο αδιάφορη φωνή δεν πας πουθενά δυστυχώς.
Το πρώτο κομμάτι των Equilibrium απλά γάμησε, μου θύμισε και λίγο Hypocrisy, δεν είχα ακούσει νότα από αυτούς και λέω “ωπ, εδώ είμαστε”. Και μετά έγινε η μεταμόρφωση σε μπάντα-σαλάτα με Amaranthe ποπ ντίσκο φολκ γιουροβίζιον βιολιά και μαντολίνα γλέντι στο χωριό, ένα καρναβάλι που δεν το άντεξα με τίποτα. Στη Θεσσαλονίκη βγήκαν και για encore και έπαιξαν ένα ανάλογο κομμάτι με το πρώτο, δηλαδή όχι αχταρμά. Ο τραγουδιστής επίσης πρέπει να μάθει να μιλάει, δεν καταλάβαινα τις 9/10 λέξεις που έλεγε.
Υ.Γ.4 ONE FOR THE NIGHT, ONE FOR THE UNCONTROLLED