Για να παραμείνετε εντός θέματος, παρακαλείσθε να χρησιμοποιείτε τη λέξη «καφές» μέσα στα post σας. Μπορείτε ελεύθερα να συνεχίσετε κινούμενοι μεταξύ απλής υπερβολής και κραυγαλέας γραφικότητας λέγοντας ας πούμε:
“Οι Megadeth είναι πιο ποιοτικοί από τους Metallica, άκου το 28ο δευτερόλεπτο του Sweating Bullets και σύγκρινέ το με το δεύτερο κουπλέ του Damage Inc., όπως το είπαν στο San Diego το 1936, ενώ ταυτόχρονα κρατάς στο στόμα ένα κουτάλι στο οποίο στηρίζεται ένα αυγό με αυτοκόλλητο από κουκουρούκου… Καφές.”
Ρε συ, δεν μιλάω για όσους σχολίασαν την κίνηση να λανσάρει τον καφέ. Όμως πετάχτηκαν κάποιοι και άρχισαν να λένε πόσο άθλιοι είναι οι Megadeth, και ότι τους πατάνε κάτω οι Metallica κλπ.
Εγώ προσωπικά δεν δίνω δεκάρα για τον λόγο που έφτιαξε τους Megadeth, μου αρκεί που αυτή η μπαντούλα δεν έχει βγάλει μέτριο δίσκο και συνεχίζει να είναι σε ικανότητα να βγάζει καλά albums, ενώ για Metallica έχω τις αμφιβολίες μου σε αυτόν τον τομέα (γνώμη μου πάντα…)
Ο ορος “μπαντουλα” ηταν λαθος εξ αρχης, το εβαλα πανω στα “νευρα” της στιγμης, απλα βαριομουνα να το διορθωσω#-o
Το τελευταιο Megadeth δεν νομιζω οτι χαιρει μεγαλης εκτιμησης, τουλαχιστον εκ μερους μου… Εξαλλου εδω μπαινει και το υποκειμενικο γουστο του καθενα, αλλα τον τελευταιο καιρο, κινησεις και δηλωσεις του ειναι καπως αστειες…
Οσο για τη συγκριση με τους Μεταλλικα, ε, να ειμαστε και λιγο σοβαροι…
Αφού αλλάξαμε τόπικ, μπαίνω κι εγώ στο moshpit του φαγώματος και λέω: η σύγκριση είναι άδικη για τον Mustane, και όταν διαβάζω σε συνεντεύξεις τον ίδιο να συγκρίνεται με τους Metallica, απλά λυπάμαι. Για όσους συγκρίνουν την ποιότητα των δίσκων… Δεν νομίζω πως οι Megadeth θα είχαν τη μαγκιά να βγάλουν έναν τόσο αντιεμπορικό δίσκο όσο το St. Anger (το οποίο λατρεύω, αν και καταλαβαίνω απόλυτα όσους δεν το γουστάρουν). Αν οι Megadeth “παραστρατήσουν” θα χαθούν από το χάρτη, και αυτό είναι εμφανές εδώ και καμπόσο καιρό, όταν βγήκε το Risk και όταν διαλύθηκαν για λίγο και όταν κυκλοφορούν ο,τι συλλογή/live/σπάνια/ΚΑΦΕΔΕΣ μπορούν (“μπορεί”, μάλλον), κλπ.
Να λες τους λογους που διαλυθηκαν για λιγο , και οχι να πετας μια κουβεντα . οκ ? Γιατι καποιοι θα νομιζουν αλλα … (ο λογος δεν ειχε να κανει με εμπορικοτητα η οτιδιποτε)
Αν αναφέρεσαι στο γεγονός ότι το «διάλειμμα» των Megadeth φαίνεται να οφείλεται σε προβλήματα υγείας του Mustane, φυσικά το σέβομαι. Παρατηρώ απλά ότι το κτήριο Megadeth κλυδωνίζεται και δίνω μια σειρά παραδείγματα από γεγονότα τα οποία, προσωπικά, μου δείχνουν ότι δεν θα άντεχαν μια αλλαγή στο στυλ ή γενικά μια απόκλιση από αυτό που περιμένουν οι οπαδοί. Το γεγονός ότι ο Mustane φαίνεται ότι έδωσε μεγάλη μάχη για να μπορέσει να ξαναπαίξει κιθάρα επίσης το σέβομαι και το θαυμάζω. Επιμένω όμως και λέω ότι οι Megadeth μοιάζουν εύθραυστοι. Στην ουσία ο Mustane με «καλεσμένους» παίζει ? κι αυτό είναι μια μορφή διάλυσης, άλλωστε. Τέλος πάντων, λέω λοιπόν, στο ποστ μου, πως και στην περίπτωση της διάλυσης, ο Megadeth ήταν πιθανόν κοντά στο να «σβηστούν από το χάρτη», και επιπλέον υποψιάζομαι με τον απλό μου νου ότι υπήρχαν και σύν τοις άλλοις προβλήματα με τις πωλήσεις. Δεν μπορώ να το ξέρω, αλλά μου φαίνεται λογικό.
Oι Megadeth διαλυθηκαν για λιγο μετα το The World Needs A Herο λογω του προβληματος στο χερι του Mustaine. Ομως οπως ο ιδιος ειχε πει, αν και το επομενο αλμπουμ ειχε την ιδια εμπορικη αποτυχια με τα The World… και Risk, δεν εβρισκε λογο να συνεχισουν οι Megadeth…
Να πω οτι οσοι ξερουν-παιζουν κιθαρα και εχουν ασχοληθει με megadeth σε βαθος γνωριζουν οτι το παιξιμο του Mustane ηταν επικινδυνο και τον οδιγισε στο τραυματισμο . Ο τραυματισμος του χεριου ειναι ενα συνιθισμενο φαινομενο οταν ο κιθαριστας ειναι αυτοδιδακτος και δεν τον καθοδιγει κανεις .
“Risk” - 322,000
και
“The World Needs A Hero” - 219,000
Προσωπικα μου φενοντε πολυ ικανοποιητικες πωλησεις και σε καμια περιπτωση αποτυχια αλλα αποδοχη απο τον μεταλοκοσμο, καθως αγοραζει βαση της κρισης του και οχι για αλλους λογους . Τωρα για τη δηλωση του δεν γνωριζω κατι αλλα αν δεν τον ικανοποιησαν οι πωλησεις αυτες εμενα δε μου κεγετε καρφακι . Τα 2 αυτα αλμπουμ ειναι οκ και σε επιπεδο που ο ιδιος μας εχει μαθει .
Σχετικά με τις πωλήσεις: Είναι εν πολλοίς γενικό φαινόμενο ότι ένα συγκρότημα μπορεί να “εξαργυρώσει” έναν ποιοτικό δίσκο με τις πωλήσεις του επόμενου. Και επίσης να “πληρώσει” για ένα μέτριο δίσκο με τις πωλήσεις του επόμενου. Κάτι τέτοιο πιστεύω ότι έχει συμβεί εδώ…
Εμένα πάλι και ο Drover μου αρέσει…
Εντάξει, Friedman δεν είναι, αλλά δεν είναι και άσχημος. Τα ίδια με Drover πιστεύω και για Pitrelli (αν και τον γουστάρω κάπως παραπάνω λόγω και του Savatage παρελθόντος του…)
