εμπνευσμενος τραγουδοποιος, απο τις πιο ομορφες φωνες.σολο καριερα δειγμα της οποιας αυτο το διαμαντακι
Αγαπάμε “Didn’t Know…”
Για πείτε κανένα solo άλμπουμ…Ωραία τα κομμάτια!
Θεός!!! Εύγε για το τόπικ! Αξίζει να ψάξετε τη φωνή του!
solo albums:" we sing of only blood or love" και “if this is hell then i’m lucky”.
και αλλο ενα γκρουπ του
deadboy and the elephantmen
Το if this is hell then i’m lucky είναι από deadboy and the elephantmen, το μοναδικό προσωπικό άλμπουμ είναι το we sing of only blood or love και σε λίγους μήνες κυκλοφορεί το δεύτερο.
γραψε λαθος. 
Θεός. Και solo και με Acid Bath.
Το When The Kite String Pops είναι δίσκος αρρώστια, από το εξώφυλλο που είναι σχεδιασμένο από έναν serial killer στη φυλακή πριν εκτελεστεί, μέχρι τα κομμάτια όπου ούτε ο ίδιος ξέρει τι μουσικό είδος τραγουδάει. Φοβερό.
Όσο για το We Sing Of Only Blood Or Love, είναι από τους αγαπημένους μου δίσκους των 00s. Δεν είναι μόνο το Didn’t know. Όλα τα κομμάτια είναι ένα και ένα. Δίσκος που τον ακούς και αισθάνεσαι -κάπως- πιο γαμάτος άνθρωπος.
Bones Of Baby Dolls
Dead Girl
Venus Blue
Scream Of the Butterfly
τραγουδάρες! δεν ήξερα ότι έχει και solo δίσκους. θα τσεκαριστούν
Όπως καταλάβατε στους Acid Bath λάτρεψα τα κομμάτια “μπαλάντες”. Άκουσα 3 κομμάτια από τις άλλες δουλειές του Riggs και έχω να πω ότι ΓΑΜΑΝΕ!!!
Demon Tied to a Chair in My Brain
Theme song - Deadboy & the Elephantmen
απλά ευχαριστώ αυτόν που φτιαξε το θρεντ! 
το ξερατε εσεις ρε μαλακιστηρια οτι το συγκροτημα Deadboy And The Elephant Men, πηρε εν μερη το ονομα του απο το τραγουδι Dead Girl (ο Dax Riggs ειναι ο Deadboy) που ειναι συνθεση του Dax Riggs και εχει ταυτιστει μαζι του (δηλαδη οταν καποιος ακουει Dead Girl του ερχεται στο μυαλο αυτη η φωναρα) ? Επισης η διασκευη των Agents Of Oblivion ειναι γαματη οπως και ολως ο δισκος.
Epitaph τα τραγουδια που εγραψες ηταν σημαδι τουυ τι θα κανε ο Dax μετεπειτα.
Εγώ πάντως σε αγαπάω.
και θες να μας πεις πως δεν είσαι ο white zombie…
on topic: το έχω γράψει και σε άλλα threads, αλλά πραγματικά πόσο ΔΙΣΚΑΡΑ είναι το τελευταίο του.
αν μιλάμε για προσωπικότητες του αμερικάνικου νότου, προτιμώ τον riggs από τον anselmo…:roll:
φιλε ανεκαθεν ακουγα πολλα διαφορετικα πραματα. Ειπαμε watchtower, sabbath, Maiden, Metallica, Voivod,Dead Kennedis, Offspring, Soundtracks,Death Metal, και πολλα αλλα. ΕΣΕΙΣ ΕΙΣΤΕ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΒΓΑΖΕΤΕ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ οτι ΟΠΟΙΟΣ ΑΚΟΥΕΙ ΜΑIDEN δεν ακουει τιποτα αλλο και ειναι αστοιχειωτος. Αλλα δεν ειναι ετσι http://64.19.142.11/www.rocking.gr/modules/forum/images/smilies/exclamation.gifμορτη
καλά, οι πιθανότητες ακόμη είναι εναντίον αυτού που λες, αλλά θα κάνω τα στραβά μάτια…:–
πόσταρε και μια σοβαρή 20άδα με τα αγαπημένα σου albums των 00’ς μαν…
αυτος ο δισκος μου γεμιζει τα βραδια εδω και αρκετο καιρο! ξεχειλιζει συναισθηματων καθε ειδους! ορυμαγδος λεμε!!!
αν υπηρχε εωσφορος αυτο το θρεντ θα επρεπε να εχει 1500 σελιδες, αλλα δεν υπαρχει δυστυχως:( οποτε πισω στους μειντεν.:lol:
Λοιπόν πολύ ωραίος δίσκος ο αποπάνω όντως (και στο πικάπ του αποπάνω χρήστη). Αν είναι έτσι και το φετινό, σίγουρα πρέπει να ακουστεί.
Ξεθάβω γιατί τον ερωτεύτηκα παράφορα το γλέντι ξεκίνησε όταν άκουσα το When The Kite String Pops με το οποίο ακόμα μαζεύω το σαγόνι μου. Τέτοιο κόλλημα με δίσκο είχα καιρό να φάω. Τι να πρωτοσκεφτώ, την τέρμα πορωτική μουσική -έχει κάτι drums μέσα που σε κάνουν να θες να κοπανιέσαι ανελέητα- τη φωνάρα του, τους αρρωστημένους στίχους που αν κάτσεις και τους διαβάσεις προσεκτικά θα δεις ότι έχουν διάφορα νοήματα…από τους πιο ολοκληρωμένους δίσκους που έχω ακούσει.Και μετά ακολούθησε το χάος…Paegan Terrorism Tactics, άλλη δισκάρα…με το που άκουσα το Graveflower η μελωδία μου κόλλησε στο μυαλό, Venus Blue, New Death Sensation που δίνει μια πολύ διαφορετική νότα στο σύνολο και φυσικά Dead Girl το οποίο αποτελεί τη γέφυρα για να πάμε στους Agents Of Oblivion αφού έχουν κάνει μια πραγματικά πετυχημένη διασκευή στο κομμάτι όπως ανέφερε και κάποιος παραπάνω. Και αυτή η μπάντα είναι απολαυστικότατη αν και το στυλ διαφέρει από των Acid Bath, είναι πιο ελαφρύ, πιο ροκ και τα φωνητικά είναι καθαρά. Αυτό φυσικά δεν αφαιρεί καθόλου απ’ την πόρωση και την ομορφιά της μουσικής τους έχουμε και τους Deadboy & The Elephantmen που επίσης είναι πολύ ενδιαφέροντες, η μουσική είναι ακόμα πιο χαλαρωτική αλλά το ίδιο ευχάριστη, ταιριάζει γάντι για τα καλοκαιρινά βράδια που μας έρχονται. Φυσικά τώρα για να δέσει το γλυκό, θα αναφερθώ στη σόλο καριέρα του Riggs, σε αυτούς τους 2 πανέμορφους δίσκους, το We Sing Of Only Blood Or Love και το Say Goodnight To The World. Αργά το βράδυ λοιπόν, βάλτε να ακούσετε έναν απ’ τους δύο (ή και τους δύο :p) και αφήστε τον Riggs να σας ταξιδέψει 8)
Να δώσω ένα tip κι εγώ. Χώνεις το We sing of only blood or love καπάκι με το Bubblegum του Lanegan, γιομίζεις την κούπα με κατεσάρ ή έταιρο σκωτσέζο και γίνεσαι πολύ ΚΟΥΛ. Σοβαρά.
