Μου φαίνεται σοκαριστικό που δεν έχει σχολιαστεί ακόμη μετά δαφνών αυτή η noise σουγκεηζίλα που υφέρπει στο κομμάτι, ακόμη δεν χωνέψαμε το σοκ πως επέστρεψε ε;
2 Likes
Όταν έχεις περάσει 7 χρόνια τσεκάροντας σχεδόν καθημερινά το A Board with no Name για να δεις αν ζει ή αν πεθαίνει, μετά αποφασίζεις να το πάρεις πιο ψύχραιμα γιατί καταλαβαίνεις ότι ζει αλλά παίρνει τον χρόνο του και όλο αυτό έχει αρχίσει να γίνεται πολύ ασαφές και μια ωραία μέρα σκάει αυτό, ε, νομίζω ότι είναι αρκετό να σκεφτείς “αχ, αυτή η υπέροχη φωνή μου χαιδεύει και πάλι τα αυτιά αλλά για κοίτα να δεις, αυτή τη φορά δεν είναι γνωστός ο σκοπός”.
2 Likes
Ακριβως αυτο - ειχα μια κουβεντα προσφατα σχετικα στο Reddit για το που/πως/αν βρισκεται καπου, οποτε αυτο το νεο ειναι οντως συνταρακτικο και με ηρεμησε!
3 Likes
α καλα Nταξ - το ειδαμε κ αυτο
2 Likes
ρε.
1 Like
Σε κάθε περίπτωση, εμένα δεν θα με χάλαγε να το βλέπαμε όντως 
5 Likes
καρδούλες καρδούλες καρδούλες
1 Like
Έπαθα τρία εγκεφαλικά μέχρι να αντιληφθώ ότι λέει Νέα Ορλεάνη από κάτω.
2 Likes
4 Likes
“I’ve got a blasphemous sense of humor and a morbid fascination [with serial killers].”
Σώπα 
2 Likes
Περιμένοντας υπομονετικά το βινυλιάκι…
5 Likes
θενκς 
2 Likes
Χθες το πρωί το άκουσα πρώτη φορά και ήδη έχω εθιστεί. Προφανώς δεν θα είναι αντικειμενικό αυτό το ποστ αλλά και ποιο είναι 
Αρχικά μου έδωσε τεράστια χαρά το γεγονός και μόνο ότι ο καλλιτέχνης που νιώθω ότι μου έχει “μιλήσει” (ίσως και να μη χρειάζονται τα εισαγωγικά) περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο επέστρεψε. Τελικά δεν είπε όντως “Καληνύχτα” για πάντα, όπως σε κάποια φάση πίστεψα μέσα στα χρόνια που πέρασαν. Και με κάποιον τρόπο μου φαίνεται ότι αυτός ο δίσκος έρχεται τόσο φυσικά μετά από το “Say Goodnight to the World”. Όλος ο κόσμος του είναι εκεί: ένας αιώνιος παγανιστικός χορός σε μια μαγευτική νύχτα κάτω από εκείνο το φεγγάρι, με φόντο το νεκροταφείο. “I laid in the coffin and I closed the lid. I don’t know where I end and the darkness begins”. Ξέρεις ότι υπάρχει βία εκεί αλλά υπάρχουν και νότες και μόνο χορεύεις, χορεύεις ασταμάτητα, (απο)δέχεσαι το σκοτάδι σου και τελικά… θυμάσαι να ζεις; “I wanna get undead in the shade of the apple tree.”
Welcome back λοιπόν…true as the morning, all your darkness shining.
…Θα ήθελα να εγώ να μάθω που πάνε τα όνειρα. Μπορεί να τη ρωτήσω τη δεσποινίδα.
5 Likes