Τα έλεγα και στο θρέντ της μπάντας τα λέω κι εδώ. Λοιπόν οι θεοί Death Angel βγάζουν καινούριο δίσκο στις 3 Σεπτεμβρίου με τίτλο Relentless Retribution. Ιδού το εξώφυλλο και το tracklisting:
Για να μην παραπονιέται και ο θρεντ στάρτερ, το νέο κομμάτι είναι καλό μεν, θα ήθελα όμως να έχουν δώσει βάση λίγο περισσότερο στον πιο μοντέρνο και γκρουβατο ήχο (χαρακτηριστικός σε κομμάτια όπως το Sonic Beatdown πχ) που έχουν και τα δύο comeback άλμπουμ των Death Angel. Όχι ότι το λες ολντ σκουλ το κομμάτι, στο ρεφραίν ειδικά γκρουβάρει ωραία, αλλά οι κιθάρες στο κουπλέ μου φαίνονται χιλιοπαιγμένες (γκουχου γκουχου exodus γκούχου). Ο πήχης έχει ανέβει πάρα πολύ μετά το Killing Season το οποίο θεωρώ απίστευτο άλμπουμ, και ένα πισωγύρισμα σε πιο old school συνταγές πιστεύω πως δεν είναι ό,τι καλύτερο μπορούν να κάνουν την δεδομένη στιγμή (έχουμε πήξει από “υπεργαμάτα” ολντ σκουλ άλμπουμς τα οποία δεν λένε τπτ στην τελική). Αναμένουμε να το ακούσουμε ολάκερο και αυτό να δούμε λοιπόν.
Σε αυτό θα συμφωνήσω. Είναι πολύ εύκολο να πέσεις στη παγίδα του old school Thrash του σωρού. Πάντως οι Death Angel δεν δείχνουν τέτοιες προδιαθέσεις, οπότε είμαι αισιόδοξος. Κρατάω μια πισινή όμως γιατί πολλές φορές σου ρχεται από κει που δε το περιμένεις.
Όσο γι αυτό που είπες στην αρχή Παναγιώτη, γκρινιάζω γιατί απλά μου έκανε τεράστια εντύπωση που θαβόταν το θρέντ αυτό, από τη στιγμή που υπάρχουν αρκετοί που τους γουστάρουν στο forum. Μπείτε ρε δε δαγκώνει :lol:
Η βάση των περισσότερων τραγούδιών κυμαίνεται σε τυπικό θρας τρόπο γραφής. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το άλμπουμ είναι άσχημο, ίσα - ίσα που έχει πολλές κομματάρες μέσα, και ήδη έχω αρχίσει να σιγοτραγουδώ αρκετά σημεία του. Δεν λείπουν βέβαια και μερικά κομμάτια που ακούγονται πιο φρέσκα, στο πιο μοντέρνο στυλ που ήθελα, απλώς είναι η μειοψηφία: Death of the Meek (νταξ, αγαπημένο ήδη) και opponents at side (οι κιθαρες μόνο σε εμένα μου θυμίζουν κάτι από Outcast εδώ?). Πάντως έχουν καταφέρει να βγάλουν κομματάρες για άλλη μια φορά και αυτό είναι που μετράει. Δεν υπάρχει ούτε ένα μέτριο κομμάτι, όλα στέκονται μια χαρά. Και εκεί δλδ που κοπανάνε για τα καλά, χώνουν απιστευτες χεβι-μεταλλάδικες μελωδίες - όπως στο ρεφραίν του I choose the sky πχ (what do you waaaaaaaaant - what do you neeeeeeeed - just stay away and leave me beeeeeeeeeee) - και έτσι δεν ακούγεται καθόλου μονοτονο το αποτέλεσμα. Τα σόλά είναι πολύ δουλεμένα, και οι αλλαγές που χώνουν σε αυτά με διάφορες γέφυρες κλπ, δίνουν άλλο ένα συν. Και εκτός αυτών, ο δίσκος βέβαια περιέχει και πιο σουξεδιάρικές του στιγμές, όπως το ομώνυμο ή το Rivers of Rapture, ενώ στο μπαλαντοειδές volcanic έρχονται αβίαστα στο μυαλό εποχές Veil of Deception ή A room with a View…
Ρεζουμέ: αν και έχουν έχουν σχεδόν αποβάλλει τα σκοτεινοπερίεργα/groove σημεία - που ήταν το αλατοπίπερο στα δυο προηγούμενα άλμπουμ - πρόκειται για πολύ καλό δισκάκι. Η ποιότητα των τραγουδιών με κάνει να προσπεράσω - προς το παρόν - αυτό που περίμενα εκ των προτέρων, να πάνε δηλαδή ένα βήμα εμπρός τον ήχο του εκπληκτικού Killing Season, κάτι που δυστυχώς αυτό δεν έγινε - κατά βάση. Αρα λοιπόν μένουμε με το ερώτημα του κατά πόσο θα αντέξει ή αν θα το βαρεθώ. Χμμ. θα δούμε.
Πρώτη ακρόαση κάτι παραπάνω από θετική. Γαμηστερό άλμπουμ με μια λίγο μεγαλύτερη βαρύτητα στο old school Thrash (συγκρινόμενο με το Killing Season), αλλά δε μας χάλασε καθόλου. Πολύ όμορφο το Volcanic και το Death Of The Meek, αλλά αυτά που γούσταρα με τη μία ήταν River Of Rapture, Relentless Revolution και Where They Lay και όλα τα υπόλοιπα ακολουθούν. Θα πέσει το λιώσιμο που του αξίζει.
δεν ξερω εχει την ιδια αποψη που προανεφερα στο θρεντ του δισκου των φορμπιντεν! ισως δν μ αρεσει αυτο το καινουργιο πιο αργο θρας αλλα και αυτο το σι ντι με απογοητευσε ειδικα μετα απο το διαμαντι που λεγενται κιλινγκ σιζον
αρκετα καλη κυκλοφορια…
“μοντερνο” thrash οπως αναφερεται και απο πανω…
καλυτερο νομιζω απο το τελευταιο exodus αλλα κατωτερο του τελευταιου overkill - ειναι κοντα στο ιδιο στυλ (και ηχητικα)…
τα καλυτερα σημεια ή ισως τα πιο thrashαριστα σημεια του δισκου truce - relentless revolution - this hate…
[SPOILER]γενικα αυτους πρεπει να τους ψαξω περισσοτερο…
οποιος μπορει ας προτινει κανα 2 κυκλοφοριες…[/SPOILER]
Για μια ακόμα φορά η αξιοπιστία των Death Angel είναι εδώ.
Ο δίσκος με τις ακροάσεις ανεβαίνει και έχει μια υπερκομματάρα που δείχνει πως όταν ο δάσκαλος δεν ντρέπεται να μάθει από το μαθητή μπορούν να βγουν σπουδαία πράγματα.
Όποιος δεν άκουσε Trivium στο Opponents At Sides, μάλλον δεν έχει ακούσει σοβαρά Trivium και απλά τους κράζει γιατί τους θεωρεί trendy ή οτιδήποτε.
Outshined καλά τα λές, και εγώ αυτό έπαθα με τον δίσκο πανω κάτω. με τις ακροασεις ξεδιπλώνει πολλές πτυχές. Όσο για το opponents at side ίσως και να θυμίζει τριβιουμ, αλλά αυτό που κυρίως θυμίζει σε εμένα που δεν πολύ-ακούω τρίβιουμ, είναι το ριφφ του whatever it may take (kreator). σύγκρινε το εισαγωγικό ριφφ του κομματιού των Death Angel με το ριφφ που μπαίνει στο 2¨15 εδώ
Το riff είναι κάτι που μπορεί να είναι εύκολα εντοπίσημο σε διάφορες παλιότερες δουλειές. Δλδ πόσα thrash riff θα υπάρχουν πλέον; Όλο και κάποιο θα θυμίζει (δεν σε αμφισβητώ καθόλου, θα το ακούσω αργότερα που θα μπορώ).
Αλλά το στήσιμο του τραγουδιού, ο ήχος, η δομή και κυρίως τα φωνητικά - και δη οι γραμμές και οι μελωδίες τους - μου κάνουν μπαμ σε τραγούδια Trivium κυρίως της The Crusade περιόδου. Προσωπικά, βρίσκω κάτι τέτοιον (εφόσον έχει συμβεί) απόλυτα υγιές.
Τον δίσκο τον αγόρασα σχετικά πρόσφατα, για αυτό και αξιώθηκα να τον ακούσω σοβαρά και θέλω να δω και το dvdάκι του.
