Ελβετοί παίζουν Technical Death/Thrash από το 2000 και τους λένε Punish. Αυτά μου ήταν αρκετά για να ακούσω το δεύτερο και τρίτο τους άλμπουμ που ήταν διαθέσιμα για download από…κάπου 8), Dawn Of The Martyr(2007) και Raptus(2009) δλδ. Όταν άκουγα το Raptus έπιασα το εαυτό μου να μένει με το στόμα ανοιχτό φωνάζωντας “Πώ πώ”, δλδ αν είναι δυνατόν. Ούτε κάν θυμάμαι από πότε έχω να το κάνω αυτό με metal άλμπουμ. Το Raptus είναι περιπετειώδες και πάρτα στη μάπα και thrashίζει επικίνδυνα και και και και σε αυτό θα μείνουμε τελοσπάντων.
Το λεπόν…φωνητικά διπλά, ο ένας κάτι σαν Mille στα νιάτα του ας πούμε και ο άλλος τρομερή βοθρίλα με άρθρωση όμως (τρομερή περιγραφή έτσι :p), ντράμερ από άλλο πλανήτη εκτός ηλιακού συστήματος, με grind διαθέσεις ανά πάσα στιγμή και riffs/solo που εκτός του ότι θερίζουν, σπέρνουν και ότι άλλη σκατολέξη υπάρχει, θυμίζουν πολύ την instrumental oriented προσέγγιση των Coroner ειδικά Punishment oF Decadence και No More Colour, oh yes. Ειδικά ο τρόπος και η συχνότητα που αλλάζουν τα riffs μέσα στα κομμάτια αλλά και τα σόλο είναι Tommy T Baron approved.
Όλα αυτά μαζί λοιπόν σύν το γεγονός ότι τα thrash στοιχεία είναι αρκετά και πολύ επιθετικά σύν την σχετικά ξερή παραγωγή με έχουν κάνει να το ακούω καθημερινά ανά μια με δύο ώρες εδώ και 2 βδομάδες, κοκοκόλλημα το γαμημένο.
Να πάτε ρε στο site τους www.punish.ch να δείτε info και στο youtube να ακούσετε το Raptus ολόκληρο [B]εδώ[/B], τα κομμάτια είναι ανάποδα στην σειρά υπόψιν.
Και δυστυχώς είναι αρκετά απογοητευτικό. Αρκετά απλές δομές στα κομμάτια με rock/punk επιρροές, αρκετά ακουστικά σημεία για δημιουργία ατμόσφαιρας μερικά ενδιαφέροντα rif αλλά σχεδόν τίποτα δεν πείθει. Φαίνεται να το ζορίζουν αρκετά για να τους βγει το old school συναίσθημα. Δεν με έπεισε, θα πέσουν μερικές ακόμα ακροάσεις πάντως.Ωραίο και αρκετά διαφορετικό από τα υπόλοιπα το τελευταίο oceans of dust.
Είπα να ρίξω μια ματιά στο συγκεκριμένο μιας και το είδα να κόβει βόλτες σε αρκετά φόρουμ.
[B]Humiliation [/B]- [I]Turbulence from the Deep[/I]
Τα παλικάρια είναι από Μαλαισία και πρέπει να είναι το πρώτο death metal συγκρότημα που γνωρίζω από την συγκεκριμένη χώρα. Όπως και να?χει, η μουσική τους χρωστάει τα πάντα στους Θεούς Bolt Thrower και οτιδήποτε παρεμφερές, το περίεργο είναι ότι δεν αναλώνονται στην ανούσια αντιγραφή αλλά επιδεικνύουν τις δικές τους ιδέες, με αποτέλεσμά την αυτοτέλειά τους στο ιδίωμα και τα ευκολομνημόνευτα κομμάτια, δημιουργώντας τελικά την ατμόσφαιρα που επιθυμούν. Λογικά στις συναυλίες θα γίνεται της π-----ας. Μέχρι τον επόμενο δίσκο των Θεών, συμπληρώνουν άνετα το κενό. Ωραίοι?
Βασικά εγώ το περίμενα αφού το ep που είχαν βγάλει πριν ήταν απογοητευτικό. Αν σου έκανε έστω και λίγο κλικ το ep εκείνο δώστου μια ευκαιρία και το άλμπουμ. Αλλιώς άστο καλύτερα.
Μισό ποστ για το Death Metal το άλλο μισό για το Black, κερδίζει αυτό πιο πολύ νομίζω.
Space/Death/Black metal λένε ότι παίζουν οι κύριοι, φανταστείτε τις ατμοσφαιρικές συγχορδίες των Krallice μαζί με τεχνο-death (όχι το “υπερβολικό” δεν ακούγεται-τι-παίζω όμως στυλ). Παίζει και ένας από τους γαμηστερούς Revocation εδώ. 2 κομμάτια μόνο επειδή ψάχνουν για εταιρία, οπότε ακούστε!
έντιτ: λάθος, έχουν ήδη συμβόλαιο σε Profound Lore.
Μιας και το τελευταίο διάστημα αρκετές κυκλοφορίες έπεσαν στα αυτιά μου πάμε μια μίνι παροσυίαση.
Rivers of Nihil - The conscious seed of light
Αυτό εδώ ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες για μένα. Progressive death metal κάτι που τελευταία αποφεύγω βέβαια αλλά αυτοί έχουν ενδιαφέρον. Αρκετές αλλαγές και μεγάλη ποικιλία ρυθμών, από πιο ατμοσφαιρικά σημεία σε brutal και πολλά heavy metal solos αλλά συνεχίζουν να είναι catchy as hell χωρίς να ξεχειλώνουν τις διάρκειες των κομματιών. θετικό που η παραγωγή που δεν τα έχει όλα τέρμα πρίμα (κάτι πολύ σύνηθες στο είδος). Μου τράβηξαν την προσοχή με το rain eater και μπορώ να πω σιγά σιγά με καθήλωσαν με τα υπόλοιπα του άλμπουμ. Θυμίζουν λίγο Nile με τζούρες από πιο σύγχρονες μπάντες τύπου Gojira.
Αμερικάνικο death και αρκετές thrash επιρροές 8 κομμάτια (λιγότερα βασικά αφού πολλά είναι εισαγωγές) ακούγεται νεράκι. Μοιάζει σαν ένας καλός φόρος τιμής σε όλες τις μεγάλες αμερικάνικες μπάντες του είδους βασικά, δεν υπάρχει ίχνος πρωτοτυπίας αλλά δεν ενοχλεί και τόσο.
Σε πιο heavy metal λογική συνεχίζουν να γράφουν πιασάρικα κομμάτια αλλά διατηρούν την brutal ταυτότητα τους. Οι παραγωγές τους συνεχίζουν να γίνονται ακόμα πιο γυαλισμένες όμως και τους αφαιρεί πόντους.
Τελευταίους άφησα τους Mitochondrion με το ep τους Antinumerology που έχει αναφερθεί 1-2 σελίδες πριν. 3 κομμάτια με το Insummation να είναι το καλύτερο death metal κομμάτι για φέτος με άνεση.
To αποπάνω είναι απρόσμενα καλό!
Σε άλλα, έχει ακούσει κανέις το καινούργιο Obliteration? Γνώμες? Δεν έχω προκάμει αλλά το προηγούμενό τους ήταν εξαιρετικό.
άκουσα το πρώτο άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 2011 και μου άρεσε αρκετά.Death metal με doom πινελιές,μεσαίες ταχύτητες με εξαιρετικό ήχο στις κιθάρες,“βρώμικος” και όχι ο καθαρός καλογυαλισμένος και πλαστικός που υπάρχει σε κάποιες νέες κυκλοφορίες.Μέλη των Acephalix,Hammers of Misfortune.
Στα κοντά κυκλοφορεί ο 2ος τους δίσκος,δείγμα του οποίου ακούμε[B][U]εδώ[/U][/B] .
Τυχαία τους βρήκα στην σελίδα της dark descent στο youtube. 2 κομμάτια έχει στην σελίδα το ένα καλύτερο από το άλλο. Όπως έψαξα και είδα οι τύποι έχουν και Lovecraft θεματολογία και η μουσική είναι λες και έχει βγει μέσα από καμιά σπηλιά των υποχθόνιων. Φινλανδοί είναι αλλά αγνοούν την λέξη μελωδία. Άλμπουμ δεν έχουμε ακόμα πάντως.
Λοιπόν μάγκες, μπορεί να έμεινε σκάρτος ένας μήνας για το 2013, αλλά προλαβαίνετε ακόμα να ακούσετε έναν από τους καλύτερους νεκρομέταλλους δίσκους της χρονιάς (και όχι μόνο).
Και σκοτάδια και τεχνική και ατμόσφαιρα-άβυσσος και οι κιθάρες ακούγονται (aka δεν είναι GRAVE UPHEAVAL) και και και…
Οι Revocation ανήκουν στις μπάντες που έχουν μια πιο φρέσκια προσέγγιση στο Thrash/Death ασχέτως αν είναι βασισμένοι στα παλιά, πχ Rust In Peace και άλλα κιθαριστικά thrash έπη. Κολλάνε πιο πολύ στο Thrash παρά Death εκτός ίσως από τον πρώτο τους, Empire Of The Obscene.
Αν ακούσεις τον 2ο τους, Existence Is Futile, που παραδίδει μαθήματα ThrashoDeath βασισμένα βέβαια σε classics του είδους αλλά με πολύ πάθος, μεράκι, σπάσιμο και τεχνική, τότε τα έχεις ακούσεις όλα από Revocation. Έτσι και το φετινό ομώνυμο για κάποιον που τους ακούει πρώτη φορά θα τα σπάει άσχημα, εμένα μου φάνηκε λίγο αδιάφορο, περίμενα να πάνε λίγο παραπέρα αλλά το έπαιξαν safe. Βέβαια το safe τους έχει πάρα πολύ καλές κριτικές οπότε για αυτούς μάλλον καλά έκαναν. Όπως και να χει ο Davidson έχει περίσσιο ταλέντο όπως και όλοι τους δηλαδή και κάποια στιγμή θα κάνει το μεγάλο μπάμ ελπίζω.
Ένα πρωτοεμφανιζόμενο σχηματάκι που πιθανώς θα μας απασχολήσει στο μέλλον είναι οι Ολλανδοί Empire Of The Scourged. Μου ήρθε σήμερα το ep τους για review και προσωπικά με κέρδισαν. Έχουν κάποια Industrial και ηλεκτρονικά στοιχεία αλλά κοπανάνε ωραία.
Μπορείτε να τσεκάρετε εδώ. http://empireofthescourged.com/soundclips
