Η deathίλα που βγάζουν οι Obituary και ο συγκεκριμένος δίσκος, δεν έχει ακουστεί ποτέ τόσο βαρβάτη και συγκεκριμένη (εκτός ίσως από τους Bolt Thrower). Ναι, δεν χρειάζονται blast beats και ριφ με 50 νότες για να ακουστείς κακός και βάρβαρος.
Brutality-Screams of Anguish (1993)
Ενα παραγνωρισμενο Death Metal κειμήλιο.Στο ντεμπουτο τους οι Brutality παραδιδουν BRUTAL ντεθ μεταλ αλλα χωρις την βοηθεια/καταστροφη των υπερταχυτητων.Βαρβαρα φωνητικα και βορβορες (τι πλουσιο που ειναι το ελληνικο λεξιλογιο ρε γμτ) κιθαρες.Διαφορα ορχηστρικα ιντερλουδια σπανε με την ατμοσφαιρα τους οποια αμυνα εχεις δημιουργησει πριν τις ηχητικες τους καταιγιδες ωστε ευκολα να σε διαπερασουν ξανα.Ρυθμοι που εγγυουνται ακαταπαυστο headrolling μεχρι να ζωντανεψουν οι εφιαλτες που περιγραφονται στους στιχους.Τι αλλο?Παραγωγη Jim Morris,εξωφυλλο(οκ,δεν ειναι και τπτ ομορφο) και λογκο απο Michael Stanfield και μια δισελιδη ευχαριστηρια σελιδα για να μαθεις ολο το(Αμερικανικο και οχι μονο) Death Metal της εποχης.Βαλτε Ceremonial Unearthing ή
Crushed και λυπηθειτε τα ηχεια σας ενω διαλυονται!
^ Μπράβο ρε ακούραστε dargaard ! Γάμησε !
Πόσα διαμάντια έσκασαν εκείνη την περίοδο ρε?
Όσο για το poll, καλά εδώ δεν μπορείς να διαλέξεις δίσκο για μία χρονιά, πόσο μάλλον για πενταετία.
Αδύνατο, η επιλογή θα μπορούσε να αλλάζει κάθε μέρα.
Utumno-Across the Horizon
1993.Το death metal βρισκεται στην κορυφη.Η Σουηδια ξεπετα μπανταρες με σε 10αδες.Οι Utumno ξεχωριζουν απο τον ηχο οτι ειναι Σουηδοι απο το πρωτο δευτερολεπτο.ΠΑρομοιος ηχος με αυτος των πρωιμων Dismember,Entombed,Grave κτλ.Η τεχνικη ειναι αναποσπαστο μερος της μουσικης της αλλα οχι σαν ενδειξη ικανοτητας παρα μονο σαν φυσικο επακολουθο.Σε αυτο εφταιγαν και τα ακουσματα τους(πολυ prog rock και alternative),μαζι με τα thrash που μεγαλωσανε και τις τοτε deathιες που ξερνοβολουσε η Σουηδια.Ολα αυτα τους επηρεαζαν σαν μουσικους χαρακτηρες (στιχοι,ντυσιμο,μουσικος προσανατολισμος) και απο τι εχουν οι ιδιοι παραδεχτει το μελλον τους θα ταν μακρια απο το death metal.Τρομερα κιθαριστικα γυρισματα,μπασο που ακουγεται ζωντανο και με εντονη παρουσια,αψογος τυμπανοκρουστης με αντιληψη και εκμεταλλευση των δυνατοτητων του,υποβοσκοντα,απαραιτητα πληκτρα για την ατμοσφαιρα τς κολασης.Τι να λεμε τωρα?Death Metal,απο αυτο που αγαπηθηκε για τους σωστους λογους.Αααα,και εξωφυλλαρα απο Kristian Wåhlin
Σταθερη αξια ο κυριος, ευγε :thumbup:
Utumno και εγώ πρόσφατα ανακάλυψα και μου άρεσε ο δίσκος.
Brutality που έβγαλαν EP τώρα μετά από 17 χρόνια.
Θα προτείνω και μερικά άλλα καλά εκείνης της εποχής γιατί ξενερώνω να υπάρχει τέτοιο θρεντ και να μιλάμε 4 σελίδες για Amorphis.
Στις γνωστές μου αγάπες δε θα αναφερθώ πάλι, όπως Sinister - Cross the Styx και Diabolical Summoning, Pungent Stench - For God Your Soul… for Me Your Flesh και Been Caught Buttering, Broken Hope - Swamped in Gore , Monstrosity - Imperial Doom. Autopsy αναφέρθηκα ήδη αλλά απορώ γιατί έμεινα μόνο εκεί. 8)
Θα γράψω όποιες μου ήρθαν τώρα στο μυαλό.
Mια δισκάρα η οποία δεν εκτιμήθηκε Sadistik Exekution - The Magus . Αλλά είπαμε επειδή μετράνε οι χρονολογίες για το τι γίνεται γνωστό, στηρίζουμε, έχουμε ψηλά, είναι του 1991 και ας ηχογραφήθηκε το 1986. 
Ας πω 2 δίσκους από μπάντες που εντελώς τυχαία μοιάζουν και τα ονόματα τους. Τo Massacre - From Beyond του 1991
και Masacre - Requiem επίσης του 1991. Το οποίο είναι πιο δύσκολο ακουστικά και δεν ξέρω ποιοι θα εκτιμήσουν.
Τέλος, ναι πως γίνεται να μην υπάρχει το Cadaver - …in Pains τo 1992? Για μένα καλύτερος είναι το Hallucinating Anxiety του 1990 αλλά η αισθητική του απωθεί αρκετούς.
Τέσπα, δεν συνεχίζω άλλο θα γράψω άλλους 15 δίσκους.
Sadistik Execution υπερτατο!!
Morta Skuld-As Humanity Fades
Στα ορια της πενταετιας που δινεται στο συγκεκριμενο θρεντ,το 1994 οι Αμερικανοι Morta Skuld κυκλοφορουν το δευτερο δισκο τους.Σε mid-tempo ρυθμους,θυμιζουν εντονα Bolt Thrower χωρις το επικο στιγμα τους.Το μπασο εχει σημαντικο ρολο στην μουσικη της και ακουγεται βαρβαρο σαν τα βοθρε φωνητικα του Dave Gregor.Οταν λεω βοθροκατασταση,εννοω σαν Chris Barnes.Δεν κωλυονται ωστε να αρπαξουν των ευκαιριων ενος σολο ή να ανεβοκατεβασουν ρυθμους ωστε να διατηρουν το ενδιαφερον του ακροατη.Η ισοσταθμιση της ακραιοτητας της μουσικης τους με πιο γκρουβυ στοιχεια τους κανει πιο ανεκτικους σε λιγοτερο εμπειρα αυτια και κατα συνεπεια πιο ευχαριστους.Παντως αυτοι που γουσταρουν Bolt Thrower και Cannibal Corpse (the bleeding) νομιζω οτι θα μεινουν πληρως ευχαριστημενοι.
Master-On the Seventh Day God Created… Master
Δεν θα κουρασω με σχολια και λεπτομερειες.Απλα,οσοι αγαπουν το death metal της συγκεκριμενης πενταετιας,εδω θα βρουν ακομα ενα διαμαντι.Μεσαιες ταχυτητες,ογκος,αρκετα καθαρ για death φωνητικα (καταλαβαινεις τι λεει χωρις να χρειαζεται να διαβασεις τα κουραστικα κεφαλαια γραμματα των στιχων),ελαφρα βρωμικη παραγωγη που δεν παγιδευει καποιο οργανο(Morrisound) που στιγματισε τον κλασσικο Φλοριδιανο death metal.Παρα την βαρβαροτητα,δεν τους λειπει η τεχνικη και αυτο οφειλεται μαλλον στον ΠΑΙΧΤΟΥΡΑ Paul Masvidal(που εχει παιξει σε δισκους/αγκαλιτσες για υπνο).Εχεις και το λαρρυγι του θανατου να χαριζει τις κραυγες του στα Submerged in Sin και Latitudinarian ,εχεις και το John Ortega (ο μπασσιστας των Morbid Angel πριν παει ο David Vincent) να χαρiζει σολο στο Whose Left to Decide,εχεις και 2 συνθεσεις (Heathen και Whose Left to Decide )του Jim Martinelli (κιθαριστας στο ντεμο που ακολοθησε μετα την κυκλοφορια του δισκου) .Παλι αχρηστες λεπτομερειες εγραψα.Ακουστε τον δισκο!!
Απλα, λιτα, καταστροφικα. Kαι ας ειναι ατελειωτη η μαχη με το For victory στο μυαλο μου.
Ηξερα οτι θα ειναι ο αγαπημενος μου death metal δισκος τη στιγμη που ακουσα για πρωτη φορα την εισαγωγη του Cenotaph και αυτο το καταραμενο γυρισμα στα ντραμς στη μεση του κομματιου που ξεχυνεται η αβυσσος και καταστρεφεις ο,τι υπαρχει στο δωματιο. Μακαρι να μπορουσα να το ξανακουσω για πρωτη φορα. Ατελειωτες ωρες χαζεμα στο βιβλιαρακι με τα απιστευτα σκιτσα που μοιαζουν με μιξη Conan/Warhammer και αποτελουν την τελεια οπτικοποιηση του ηχου τους, ενω απο το cd player ξεχυνεται αυτη η γκρουβατη κολαση = ταξιδι σε αυτο το δυστοπικο παραλληλο συμπαν οπου υπαρχει μονο ο πολεμος.
You shall obey all that he commands.
και στη θεση Νο.3 κατω απο War Master/ For victory
[SPOILER]
Ο τρομος του να προσπαθεις να συλλαβεις την παρανοικη μαζα του εξωφυλλου υπο τους ηχους του In the grip of winter, του απολυτου death metal κομματιου. Δε χρειαζεται κατι αλλο εδω[/SPOILER]
Πολυ καλο το Master:!:
Παντως και για μενα αγαπημενος B.T. δισκος,το War Master ειναι
Vital Remains-Let Us Pray
Αν και ειναι ο μοναδικος δισκος των Vital Remains που θα μπορουσε να μπει στο thread λογω του περιορισμου στο ετος κυκλοφοριας,πιθανοτατα ειναι και ο πιο καλος τους (μαζι με Forever Underground που ηρθα πρωτη φορα σε επαφη).Στο ντεμπουτο τους οι Vital Remains παιζουν γνησιο death metal tvn 90s,με τον χαρακτηρηστικο ηχο.Μεγαλη σημασια στον ογκο και στην τραχυτητα παρα στην ταχυτητα.Εξαλεπτα τραγουδια (μεσος ορος)υποδηλωνει οτι δεν υπαρχει βιασυνη να ολοκληρωθει καποιο απο τα 8 ασματα του δισκου (ΛΑΤΡΕΥΩ Uncultivated Grave) και η βιαιοτητα τους καθε υαιανοτραγουδου δινει σκυταλη στα υπολοιπα ορνια.Η ομαδα του Tony Lazaro ειναι απολυτα δεμενη και αλυχτα αντιχριστιανικες βλασφημειες μεσω των ανοσιων οργανων τους…
Once Upon The Cross των Deicide αν και ειναι του 1995. Αν παμε πιο πριν, φυσικα και Death…
Βλέποντας τα αποτελέσματα του πολλ, έχω να πω ότι έιμαστε ένα πολύ φλώρικο φόρουμ. Να υπενθυμίσω τρία μεγαλειώδη πράγματα:
- Harmony Corruption, 1990
- Utopia Banished, 1992
- Fear Emptiness Despair, 1994
Συνολικά αν το δεις, ποια άλλη μπάντα έβγαλε τρεις συνεχομενες δισκάρες τέτοιου επιπέδου; Οι Obituary και οι Entombed θα μου πεις. Εντάξει, το ξέρω. Αλλά πιο εύκολα γκρεμίζεται φούρνος με Napalm Death παρά με τις υπόλοιπες μπάντες.
(και εγώ obituary ειχα ψηφίσει, για να μην λέτε ότι δεν με παίρνει και εμένα η μπάλα)
θα συμφωνησω απολυτα με το προλαλησαντα, αλλα εχω να πω και κατι αλλο.
Τελη 80 και δεκαετια 90 ,ειναι που γενικοτερα στην μεταλ σκηνη εβγαιναν ΔΙΣΚΑΡΕΣ. Υπαρχουν παααρα πολυ δισκοι που εχουν μεινει στην ιστορια,δεν νομιζω οτι θα μπορουσαμε να διαλεξουμε 1-2-3 δισκους απο 1-2 συγκροτηματα. Απο Death,Napalm Death,Deicide, Morbid Angel,Obituary,Sacrofago,Cannibal Corpse… κτλ κτλ… τι να πρωτοδιαλεξεις. Ολοι εχουν βγαλει δισκαρες. Δεν ειναι τυχαιο αλλωστε οτι ολα τα νεα συγκροτηματα εχουν απο εκει επιρροες…
Exoto-Carnival of Souls
Ενώ από πού αλλού θα μπορούσαν να έχουν, αλλά παρ’όλα αυτά διάλεξαν από εκεί;
Gorefest-False
Τον ξεθαψα και δεν τον χορταινω. Εννοειται οτι και το ντεμπουτο ειναι γαματο (και ίσως και καλυτερο) αλλα αυτο ακουω αυτην την βδομαδα 
Για μένα το ντεμπούτο Gorefest είναι καλύτερο. Μιας και με έφερες στο θρεντ, εγώ τελευταία άκουσα αρκετά:
Cenotaph - The Gloomy Reflection of Our Hidden Sorrows (1992)
Death metal με doom περάσματα από Μεξικό. Τίμιο!
Molested - Blod-draum (1995)
Για ένα χρόνο μη τα χαλάσουμε. Απίστευτο death metal από Νορβηγία. Να τσεκάρετε.
Και,
Necrony - Pathological Performances (1993)
Τον συγκεκριμένο τον έχω ακούσει τόσο μα τόσο πολύ τα τελευταία δυο χρόνια. Άνετα στη 7άδα - 10αδα μου με τα καλύτερα death metal αυτής της περιόδου.
Brutality-When the Sky Turns Black (1994)
Brutality+Τάμπα,Φλόριδα+Morrisound studios στις αρχές των 90ς μόνο ένα πράγμα μπορεί να σημαίνει. Ποιοτικό death metal. Και αν το ντεμπούτο των Αμερικανών Brutality, το ''Screams Of Anguish (1993) '' είναι κορυφαίος δίσκος, το δεύτερο τους (When the Sky Turns Black ) είναι ένα-δυο σκαλοπάτια πιο κάτω, αλλά και πάλι σε μεγάλο υψόμετρο. Και ενώ το death metal αρχίζει και παρακμάζει μιας και οι περισσότερες δισκάρες του είδους έχουν ήδη βγεί από τα φέρετρα τους και ζέχνουν σαπίλα, κάποιοι δίσκοι πλεόν δανείζονται, δεν καινοτομούν πλεόν αλλά είναι εξαίσιοι. Ένας τέτοιος δίσκος είναι και το ''When the Sky Turns Black''.
Αν δεν έχεις ακούσει το ντεμπούτο και ασχολείσαι με το death metal έστω και λίγο, άκου το ...χθες. Και μετά άκου και αυτόν. Δεν αλλάζει ιδιαίτερα το στυλ, ούτε τον ήχο του. Με μια αλλαγή στην σύνθεση της ομάδας στην δεύτερη κιθάρα (έφυγε ο Jay Fernandez, ο οποίος πλέον είναι και πάλι μέλος των Brutality από το 2012 και μπαίνει στο παιχνίδι ο Bryan Hipp που απεβίωσε το 2006 από ναρκωτικά), η μπάντα κρατά την ίδια μουσική ρότα. Ουρλιαχτά που σκοτεινιάζουν τον ουρανό, μεσαίων ταχυτήτων ρυπαρά κιθαριστικά τσουνάμι, τεράστιων διαστάσεων μπασογραμμές και τυμπανισμό διαφόρων ταχυτήτων, κρατώντας το ενδιαφέρον του ακροατή. Οι Brutality κηρύσσουν τον πόλεμο και εσυ πρέπει να διαλέξεις ομάδα. Ή πηγαίνεις μαζί τους και ευχαριστιέσαι κεφαλοσπασίσματα και φορεία ή πας και πίνεις κανένα λικεράκι τριαντάφυλλο με τις υπόλοιπες θείες. Το ''Race Defects'' είναι από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου, είναι κακόβουλο και επιθετικό και παίζει ύπουλα το παιχνίδι του σε διάφορες ταχύτητες μετατρέποντας τον ακροατή σε μαριονέττα που του κουνά το κεφάλι, χέρια, πόδια όποτε αυτό θελήσει. Οπλισμένοι με τον δυναμικό ήχο των Morrisound Studios(ο Jim Morris πραγματοποιούσε ευχές και θάυματα, ο Άγιος Βασίλης των Death metallers ήταν) και τις ογκώδεις μοχθηρές συχνότητες που εκπέμπουν σαν μουσικοί, το αποτέλεσμα ακούγεται τρομερό και δημιουργούν ένα μουσικό τέρας, έτοιμο να κατασπαράξει όποιον τολμήσει να το αντικρύσει. Τα ''Screams of Anguish'' και ''Foul Lair'' είναι εδώ για κλητεύσουν αυτό το τέρας όποτε τους κάνει κέφι.
Στο ''When the Sky Turns Black'' οι Brutality επιλέγουν τρεις φορές να παίξουν ορχηστρικά κομμάτια με ακουστικές κιθάρες και να ξεκουράσουν τα αυτιά του ακροατή που θα έχουν την ευκαρία να αποσυντίθονται μέσα σε τρία τέταρτα της ώρας Βέβαια το ''Violent Generation'' είναι τίγκα κάφρικο και απλά του λείπουν τα φωνητικά τα οπία τα αντικαθιστούν ακόμα περισσότερα leads & solos. Ακόμα υπάρχει μια διασκεύή στο Electric Funeral των Black Sabbath, και όχι σαν bonus track ή τέλος πάντως ως τελευταίο τραγούδι του δίσκου για να συμπληρώσουν την χρονική διάρκεια ή να ξεκαυλώσουν. Το χουν στην μέση του δίσκου, στην φυσική ροή του δηλαδή, ένα doom/death τερατόμοεφο δημιούργημα από 5 σύγχρονους-μοντέρνους (για την εποχλη τους πάντα) Προμηθέες ή Φρανκεστάιν. Και αν έχει μείνει τίποτα όρθιο εκεί που απολαμβάνετε την περιγραφόμενη δισκάρα, θα καταρρεύσει μόλις ξεκινήσει το ''Shrine of the Master'', μια ηχητική σύρραξη, ένας μουσικός οδοστρωτήρας. Χορτάσαμε βια και σήμερα ακούγοντας μόνο ένα death metal δίσκο. STAY BRUTAL!!!