αντε 1 μερα εμεινε…απορω το χθεσινό setlist δεν το βρήκα κάπου…
Το μονο που φοβαμαι ειναι μην ειναι ο ηχος στο principal οπως στους at the gates που δεν καταλαβαινες τι παιζανε.
Ο Καιαδας θα παρευρεθει?
χαχα θα ρωταγα και γω το ιδιο.ο Καιαδας θα ειναι αραγε;;50-50 πιστευω
προγραμμα για σημερα???
Οι πόρτες ανοίγουν στις: 20:30
MEMORAIN: 20:45 - 21:00 (15 λεπτά)
OBSCURA: 21:15 - 22:05 (50 λεπτά)
DEATH : 22.30 - 00.30 (120 λεπτά)
Death?
μεγαλες στιγμες για 2 ωρες.μη το χασετε
εσπειραν…
Απίθανο σετλιστ, καλός ήχος, έπαιξαν άψογα όλοι τους ο κόσμος ήταν μπόλικος και αρκετά ζεστός…όλα ήταν τέλεια αλλά έλειπε ο Chuck 
έτσι έφυγα με μια γλυκόπικρη γεύση από το Fuzz, ενώ πέρασα πολύ ωραία με κομμάτια που δεν περίμενα να ακούσω ποτέ live(το 1998 δυστυχώς δεν ήμουν εκεί και ακόμα χτυπάω το κεφάλι μου)οι δεύτερες σκέψεις όμως για το ότι αυτοί οι τύποι στην ουσία καπηλεύονται το όνομα των Death με έκαναν να μην πετάω στα σύννεφα.
Έπαιξαν σχεδόν όλο το Individual…πράγμα που σημαίνει ότι ο Gene Hoglan κρατάει τα ηνία σε αυτήν την προσπάθεια, προφανώς δεν με χάλασε, αλλά γιατί να μην παίξουν σχεδόν όλο το Human ας πούμε(από την στιγμή που ο DiGiorgio είναι το δεύτερο μεγάλο όνομα);
Ο ήχος ήταν μπουκωμένος αρκετά στους Obscura και στην αρχή των “Death” αλλά μετά έφτιαξε αρκετά και ανέβηκε και το μικρόφωνο του -τίμιου- Phelps που σίγουρα κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια να βγάλει εις πέρας αυτό το κάτι παραπάνω από δύσκολο έργο.
Πιστεύω ότι αν ξαναέρθουν δεν θα πάω, όσο κι αν ξέρω ότι πάλι θα περάσω καλά.
Ηταν παρα πολυ καλο live.ολα τα γυρω γυρω απο τη φαση ολοι τα σκεφτομαστε, μουσικα ομως το πραγμα ηταν super.Καλο ειναι να πατε και στη Θεσσαλονικη οσοι μπορειτε για να μην ακουμε την γκρινια σας γιατι δεν ερχονται μπαντες και εκει αλλα μονο ΑΘηνα.Της Αθηνας μια χαρα κοσμο ειχε.Εκει αν ειστε τρεις και ο κουκος (και σημερα) γιατι να σας ξαναφερει ο διοργανωτης σοβαρο live???Και δεν εχω καμια εμπαθεια με το κοινο της πολης αλλα ολο γκρινιαζετε για τα live που δεν γινονται καιοσα γινονται πανε χαλια.Και το κοβω εδω ,απλα δεν μπορω να σας διαβαζω πια.
μια χαρα ητανε το setlist αν κ δεν το θυμάμαι όλο…(αν θυμάται κανείς please post it… 
)
o hoglan πολύ καλός πραγματικό atomic clock καθώς και ο phelps αλλά και οι άλλοι, πραγματικά θεωρώ ότι κοντινότερο σε death μπορούσαμε να έχουμε…ενα scavenger ήθελα και ενα flesh & the power if it holds για να μας αποτελειώσει μια και καλή και να μην χρειαστούν να ξαναέρθουν . Κοίτα η αρπαχτή με τα 22+ euro έγινε απο την άλλη αυτό που σου δίνει είναι ακριβώς όπως το περιέγραψες και ποτε δεν θα ειχες την ευκαιρία αφού δεν πρόλαβες ούτε και εσύ τον chuck , να τα ακούσεις όλα αυτά σε τέτοια εκτέλεση, εξάλλου σαν cover band πορεύονται πλέον. όσο για τον ήχο εντυπωσιακά καλός για το fuzz και για death μουσική, έχω μια υποψία ότι μόνο στο symbolic κάτι πήγε λίγο στραβά και ήτανε πολυ μπουκωμένος ο ήχος αλλα και ίσως στο encore ακουγόντουσαν πολύ πρίμα οι κιθάρες αλλα γενικά πολύ καλός για τα δεδομένα μας…αν ξαναέρθουν θα πήγενα πάλι, είχα καιρό να περάσω τόσο καλά σε συναυλία και μάλιστα σε κλειστό χώρο…
Out of touch
The philosopher
Open casket
Living monstrosity
Destiny
Flattering of emotions
Suicide machine
Lack of coprenhation
Symbolic
Zero tolerance
Bite the pain
Zombie ritual
Baptised in blood
Overactive imagination
Spirit crusher
Trapped in a corner
Jealousy
Crystal mountain
Pull the plug
Δεν είναι η σωστή σειρά βέβαια και πιθανότατα ξεχνάω και κάτι
Σωστος εισαι… Οχι ως προς τη σειρα
Εδώ το Bite The Pain από χθες. Υπάρχουν και άλλα enjoy!
Ένα καραέπος.
https://www.youtube.com/watch?v=H8CE3m37vNA Spirit crusher επιτελους το παιξανε.δε περιγραφετε εκει η στιγμη.εκλεινα ματια,λες και ειμουν στο dynamo 98.
χαχαχαχα di giorgio θεος με την παντοφλα!
φοβερα κομματια, φοβερη βραδια! α ρε τσακ…
ρε σεις,
την παλευετε?
Παντα λεω να γραψω την γνωμη μου για μια συναυλια μετα απο λιγο καιρο για να εχει ωριμασει η ολη εμπειρια μεσα μου, καποιες φορες περνανε 2-3 μερες, καποιες κανας μηνας. Ετσι και τωρα, αλλα δεν εβρισκα και χρονο να κατσω ηρεμα να τα γραψω. Παμε λοιπον.
Οι Obscura που ανοιξαν την συναυλια ηταν πολυ ταιριαστοι λογω του στυλ τους, progressive death metal, εχουν κανει και διασκευη στο Lack Of Comprehension των Death με αρκετη επιτυχια θα ελεγα. Παροτι ειχα ακουσει μονο καποια σκορπια κομματια και δεν ημουν γνωστης της μπαντας μου αρεσαν πολυ. Ιδιαιτερα δεμενοι, εκπληκτικοι τεχνικα, παικταραδες ολοι τους και με ωραιο στυλ και “αερα” ο τραγουδιστης και κιθαριστας Steffen Kummerer. Θελω να ασχοληθω περαιτερω.
Και παμε στο μεγαλο ονομα και στοιχημα της βραδιας τους Death (DTA Tours). Το στοιχημα ηταν κερδισμενο. Απο οταν κατεβηκε το banner με το logo των Death στην σκηνη ενιωσα καπως περιεργα, δεν περιμενα ποτε στην ζωη μου να παραστω σε συναυλια που στην σκηνη θα υπαρχει αυτο το θρυλικο logo απο πισω. Η αληθεια βεβαια ειναι οτι θα ηταν προτιμοτερο και πιο πρεπον να εχουν το logo των Death (DTA Tours) που ειναι το logo των Death σε παραλλαγη. Η μπαντα ομως απεδειξε σε ολους πως οντως τιμαει την μουσικη κληρονομια του αειμνηστου Chuck Schuldiner. Ολες οι συνθεσεις του τεραστιου Chuck αποδοθηκαν με εξαιρετικο τροπο αν και υπηρχαν καποια σημεια που δεν βγηκαν 100% οπως ειναι στους δισκους αλλα αυτο ειναι λογικο με τοσο απαιτητικα τραγουδια, ακομα και αν ζουσε ο Chuck και ερχοταν με τους Death αυτο ηταν πολυ πιθανο να συμβει. Απο τις πρωτες νοτες του Out Of Touch μεχρι το κλειμο με το Pull The Plug εζησα μια απο τις πιο ιδιαιτερες και “περιεργες” συναυλιες της ζωης μου. Εκλεινα τα ματια και προσπαθουσα να φανταστω οτι ο Chuck ηταν εκει μαζι μας ή οτι ειχα κανει ενα ταξιδι πισω στο χρονο και για καποια δεκατα του δευτερολεπτου ξεχνιομουν, οταν ομως επανερχομουν στην σκληρη πραγματικοτητα ενιωθα θλιψη… Πολυ παραξενη η ολη φαση, δεν μου εχει ξανατυχει σε συναυλια.
Ο ηχος στα πρωτα 2 κομματια δεν ηταν πολυ καλος, τουλαχιστον μπροστα και αριστερα που ημουν κατω απο τον DiGiorgio, αλλα απο το 3ο κομματι, το υπεργαματο Open Casket και μετα εστρωσε. Το setlist ηταν παρα πολυ καλο, αλλα δεν θεωρω οτι ειναι δυσκολο να φτιαξεις ενα καλο setlist με τοσες κομματαρες, θα μπορουσε να ειναι και λιγο καλυτερο παντως. Θα το παω δισκο με δισκο.
Zombie Ritual που κοπηκε και συνεχιστηκε με το Baptized In Blood απο το Scream Bloody Gore, καλες επιλογες, ισως αντι για το Baptized In Blood, θα προτιμουσα ενα Evil Dead ή Infernal Death αλλα μια χαρα. Pull The Plug και Open Casket απο το Leprosy, απο τα καλυτερα Death κομματια και τα 2, θα ηθελα και αλλα απο εδω. Living Monstrosity απο Spiritual Healing, επρεπε και το ομωνυμο. Απο τον δευτερο αγαπημενο μου δισκο των Death το Human ειχαμε 3 κομματια, Flattening Οf Emotions, Suicide Machine και Lack Of Comprehension, ενταξει γραφω τους τιτλους και δεν μπορω να το συνειδητοποιησω… Απο το Individual Thought Patterns που ηταν και ο τιμωμενος δισκος μιας και το tour λεγεται European Thought Patterns 2016 ειχαμε 6 κομματια, Overactive Imagination, Jealousy, Trapped In A Corner, Destiny, Out Of Touch και The Philosopher. To magnum opus των Death για εμενα προσωπικα ειναι το [B]ΤΙΤΑΝΙΟ[/B] Symbolic το οποιο εκπροσωπηθηκε απο 3 κομματια, Symbolic, Zero Tolerance και Crystal Mountain, εγω το ηθελα ολο οποτε μου ελειψαν ολα τα αλλα. Απο το τελευταια κυκλοφορια των Death το The Sound Of Perseverance ειχαμε Bite The Pain και Spirit Crusher τα οποια μαλιστα παιχτηκαν και στα καπακια το ενα μετα το αλλο οπως στον δισκο. Ολα τα κομματια ηταν ενα και ενα αλλα μου ελειψαν πολλα, λογικο βεβαια θα επρεπε να παιξουν 6 ωρες για να τα παιξουν ολα. Ισως περισσοτερο αν το σκεφτω διεξοδικα να μου ελειψαν τα 1,000 Eyes, Empty Words, Without Judgement, Left to Die, Together As One και το Flesh And The Power It Holds. Φτανει ομως, ακουσαμε τοσες κομματαρες…
Στο εκτελεστικο κομματι η μπαντα ηταν εκπληκτικη, θα ξεκινησω με τον Bobby Koelble κιθαριστα στο Symbolic ο οποιος ηταν παρα πολυ καλος, επαιζε παπαδες και αν και του εφυγαν καποια σημεια, ειδικα σε καποια solo εδειξε οτι ειναι μεγαλος μαστορας. Ο Max Phelps που ειχε το πιο δυσκολο εργο απο ολους να προσπαθησει οχι να γεμισει αλλα να σταθει στα παπουτσια του Chuck ηταν πραγματικα φοβερος και του αξιζουν πολλα συγχαρητηρια. Σαν κιθαριστας ηταν πολυ τεχνικος και ακριβης, παιζοντας με το ιδιο παικτικο στυλ που ειχε ο Chuck. Σαν τραγουδιστης προσπαθουσε να αποδωσει το καθε τραγουδι οπως θα το εκανε ο τεραστιος και ανταποκριθηκε με μεγαλη επιτυχια, η χροια του ειδικα στο κομματια απο τους 4 πρωτους δισκους ηταν αρκετα κοντα σε αυτη του Chuck. Κατα τα αλλα ηταν πολυ μετρημενος, σοβαρος, ισως και καπως “μαζεμενος” σε φαση “εγω απλα κανω την δουλεια μου”. Δεν μιλησε καθολου στο κοινο, αυτον τον ρολο τον ειχε ο DiGiorgio και γενικα δεν προσπαθησε στιγμη να επωφεληθει ο ιδιος λογω της θεσης που εχει στην μπαντα. Respect.
Και παμε στους 2 super-star της μπαντας τον Gene Hoglan και τον Steve DiGiorgio. Μεγαλες μορφες και οι 2 και εξαιρετικοι μουσικοι, το απεδειξαν για ακομα μια φορα με μεγαλη ανεση. Ο Gene Hoglan “Atomic Clock” ονομα και πραγμα, επαιζε τις καλτσες του στα ντραμς, ταχυτατος οποτε χρειαζοταν και αρτιος τεχνικα, χρωματιζε τις συνθεσεις με τον δικο του μοναδικο τροπο ενω εχει χασει και αρκετα κιλα σε σχεση με το παρελθον. Οσο για τον Steve DiGiorgio ηταν ο αδιαφιλονικητος M.V.P. της βραδιας. Οπως προανεφερα ειχε αναλαβει και το επικοινωνιακο μερος και ηταν ο αρχηγος της μπαντας. Ειχε αψογη επικοινωνια με τον κοσμο, συνεχεια ανεφερε τον Chuck και ηταν πολυ ευχαριστος και feel-good τυπος. Με t-shirt Death, τζιν και παντοφλα-σανδαλι ηταν ενας cool motherfucker, οπως ειχα διαβασει καπου “Hippie Bass Of Doom”. Παικτικα ηταν το κατι αλλο, τον χαζευα και ελεγα μεσα μου “πως τα παιζει αυτα ρε πουστη μου”, μιλαμε για αποκαλυψη, ο τυπος ειναι μεσα στην 10αδα με τους κορυφαιος μπασιστες στο metal, εξωπραγματικα αψογος… 8O:bow2:
Το κοινο ηταν οπως επρεπε, δυναμικο με παθος και παλμο, ενω συχνα πυκνα ακουγοταν το ονομα του Chuck. Απο προσελευση κοσμου η συναυλια πρεπει να πηγε παρα πολυ καλα, δεν ηταν γεματο το Fuzz αλλα ειχε πολυ κοσμο.
Μετα το τελος βρηκα τον Hoglan και τον DiGiorgio, πολυ φιλικοι και οι 2, ειδικα ομως ο DiGiorgio που ηταν χαλαρος και ειχε 2 μπουκαλια στο χερι, ενα με κρασι και ενα με μπυρα νομιζω. Ο Hoglan ηταν αρκετα κουρασμενος, οποτε δεν ειπαμε πολλα. Ειμαι χαρουμενος που εχω πλεον υπογεγραμμενα το Darkness Descends των Dark Angel και το Illusions (Chemical Exposure) των Sadus στην συλλογη μου. Τα Death δεν τα ειχα μαζι μου, αφου δεν μπορει να τα υπογραψει ο Chuck αυτα δεν θα τα υπογραψει ποτε κανεις.
Εν κατακλειδι ηταν μια φοβερη συναυλια με κομματαρες που δεν ξερω αν θα εχουμε ποτε ξανα την δυνατοτητα να ακουσουμε live, μια συναυλια στην οποια γιορτασαμε την μουσικη κληρονομια του Chuck Schuldiner. Aφησε μια γλυκοπικρη γευση γιατι δυστυχως δεν θα καταφερουμε να δουμε ποτε τον [B][SIZE=4]ΤΕΡΑΣΤΙΟ[/SIZE][/B] να παιζει αυτα τα κομματια μπροστα μας. Να κανει καταθεση ψυχης οπως εκανε σε καθε δισκο που κυκλοφορησε. Δυστυχως δεν θα δουμε ποτε live τον καλλιτεχνη που η μουσικη του σημαδεψε και αγαπηθηκε απο τοσους ανθρωπους σε ολη την γη, τον μουσικο που τα τραγουδια του σημαιναν και σημαινουν τοσα πολλα για τοσο πολυ κοσμο.
[emoji1319][emoji1319]