Υπαρχει αραγε Thrasher εκει οξω που να μην εχει ακουσει τον υπερδισκαρο που λεγεται Demon Preacher απο τους Βρετανους Deathwish ?? δισκος που ξεχειλιζει επιθετικοτητα, δημιουργικοτητα, πραγματικα δεν υπαρχει βαρετο κομματι εκει μεσα, θα επρεπε να εχουν πολυ μεγαλυτερη αναγνωριση. Χωρις να θελω να αδικησω το (πιο “ογκωδες” απο πλευρας ηχου αλλα στα ιδια επιπεδα μουσικα, ισως λιγο πιο “πρωτογονο”) At The Edge of Damnation του 1987, το δευτερο τους αλμπουμ εχει μια “ορμη” που βρισκεις μονο σε “πρωτοκλασατα” (τι αστειος ορος) και αναγνωρισμενα αλμπουμ… Εμφανως πιο δουλεμενο απο το ντεμπουτο τους, απλα τσακιζει κοκκαλα…
Ωπ! Μεγάλη μπάντα, τεράστια δισκάρα το Demon Preacher. Προσωπικά, ήταν μία απ’αυτές τις περιπτώσεις που θυμάμαι με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες πού και πώς πρωτοάκουσα κάτι. Ήταν ακριβώς το thrash που ήθελα να ακούσω (πριν το ακούσω), ενώ θυμάμαι χαρακτηριστικά που είχα ψαρώσει με τη γαμηστερή διασκευή στο Symptom των Sabbath. Πραγματικά κρίμα που δεν συνέχισαν…
χαχα γιατι ρε ελιτιστη ? ειναι απο τους δισκους που ενω επρεπε να ειναι για παρα πολλους, γουσταρουμε που ειναι “για λιγους”… ε εδω που τα λεμε δεν περιμενα να εχει πανω απο 4-5 απαντησεις το τοπικ, αλλα νταξ πιστευω πραγματικα αξιζουν σαν μπαντα, δεν ειναι και κανα τοπικ για…Dorsal Atlantica ! (ΜΠΑΝΤΑΡΑ, αλλα δυστυχως ειμαι σιγουρος οτι εδω μεσα τετοιο θρεντ θα πηγαινε απατο… ουτε καν ο κουκος!)
Έχωσα τώρα For Evil Done, πρώτη φορά που ακούω κομμάτι τους και είναι γαμώωωω:D Το πιστεύω ότι η Αγγλία είναι τίγκα υποτιμημένη χώρα όσον αφορά το Thrash: Sacrilege (μια από τις πρώτες μπάντες στο Thrash με γυναικεία φωνητικά), Onslaught (POWER, POWER, POWER, POWER FROM HELL!!), Xentrix (το πήγαν πολύ σε Metallica του Justice στο For Whose Advantage? αλλά ντάξει τα σπάνε , διασκευάρα στο Ghostbusters)
Κι αυτά από τη μικρή μου επαφή με την Αγγλική σκηνή (μερικά κομμάτια από τους παραπάνω)
Δισκάρα το Demon Preacher αλλά δεν συμμερίζομαι την άποψη για την Αγγλική σκηνή. Μέτρια (πολύ) σε σχέση με την Γερμανία και την Αμερική. Sabbat (κυρίως), Onslaught, Deathwish οι άξιοι και μετά Xentrix, που ήδη τους θεωρώ απλώς καλούς αλλά συμπαθέστατους, όπως και άλλες αντίστοιχες μπάντες, όπως οι Acid Reign…
…Συμπαθείς αλλά αν λέμε αυτά δισκάρες θα τελειώσουμε από κοσμητικά επίθετα για τις πραγματικές Δισκάρες!
ε κοιτα εξαρταται, “μπανταρες” οι περισοτερες δεν ειναι, αλλα θεωρω πχ οτι το “obnoxious” ή το “condemned to reality” ειναι δισκοι αρκετα ανω του μετριου… ακομα και το rather death than false of faith απο τους hydra vein, προσωπικα μου αρεσει παρα πολυ…
απο αυτες που ανεφερες οι περισοτερες για μενα ειναι αρκετα μετριες, με εξαιρεση τους Seventh Angel που ειναι ομως αρκετα τεχνικοι, θελουν εξοικιωση στον ηχο τους, και τους Blood Money που ειναι απλα γαματοι τους γουσταρω απειρα, πολυ αλητεια!
ελα, αφιερωμα βρετανικο thrash το καναμε το θρεντ
demoooon…demon preacher ! το τελειωμα του κομματιου με την κραυγη ειναι απλα ΟΛΑ τα λεφτα…
ειναι απο τους δισκους που ενω επρεπε να ειναι για παρα πολλους, γουσταρουμε που ειναι “για λιγους”… ε εδω που τα λεμε δεν περιμενα να εχει πανω απο 4-5 απαντησεις το τοπικ, αλλα νταξ πιστευω πραγματικα αξιζουν σαν μπαντα, δεν ειναι και κανα τοπικ για…Dorsal Atlantica ! (ΜΠΑΝΤΑΡΑ, αλλα δυστυχως ειμαι σιγουρος οτι εδω μεσα τετοιο θρεντ θα πηγαινε απατο… ουτε καν ο κουκος!)
