Η ιστορία τους θέλει να αναφέρονται συχνά δίπλα δίπλα, στους πρώτους όμως μόνο έδωσε την δόξα που δικαιωματικά άξιζαν. Για κάποιους από εμάς όμως οι δεύτεροι ήταν ισάξιοι αν όχι καλύτεροι των πρώτων. Μουσική όχι αναγκαστικά συγκρίσιμη, καθώς και οι δύο είχαν ταυτότητα και αναγνωρίσιμο ήχο αλλά λίγο το παραπλήσιο ύφος, λίγο η εκτεταμένη χρήση των πλήκτρων για hard rock groups από δύο τέρατα του οργάνου, μας επιτρέπει να τους βάλουμε στη ζυγαριά. Και ίσως παλιότερα να νόμιζα πως οι Purple θα συγκέντρωναν συντριπτικά ποσοστά αλλά μιας και μου έχει δημιουργηθεί η εντύπωση πως οι Heep έχουν πολύ μεγαλύτερο κοινό, ορίστε το poll.
Θα (ξανα)πω απλά πως για μένα οι Heep έχουν έναν τουλάχιστον live δίσκο αντίστοιχο του Made in Japan, και τουλάχιστον 3 που κοιτάνε στα μάτια τον αγαπημένο μου Purple, το In Rock. Επομένως είναι και προφανής η επιλογή μου.
Γενικά όμως εκεί που κερδίζουν για μένα οι Heep είναι στην μαγεία που βγάζουν οι συνθέσεις τους, στον απίστευτο λυρισμό, στους επικούς στίχους τους, στις κορυφαίες μελωδίες τους και στην παράνοια που έβγαζαν ενίοτε.
Uriah Heep δαγκωτό. Πιο κοντά στα γούστα μου. Πιο ατμοσφαιρικός και επικός ήχος και μια φωνή ασύλληπτη. Όχι βέβαια ότι ο Ian πάει πολύ πίσω, αλλά ο Byron είναι τεράστια αδυναμία
Uriah Heep γιατι ειναι κριμα τοσα χρονια να εχουν μεινει στη σκια των μεγαλων συγκροτηματων ενω ηταν τεραστιοι. Το metal χρωσταει περισσοτερα στους Heep παρα στους Purple.
γενικά πάντως μεγάλη αδυναμία οι Heep. μεγάλη αγάπη και αυτοί. με δισκάρες (αγαπημένο ίσως το Look at Yourself, αλλά δύσκολα να διαλέξεις) ειδικά στην αρχή της δισκογραφίας τους και όπως είπε και ο hopeto και πολύ καλό live album. γενικά πολύ υποτιμημένοι γιατί είναι μπαντάρα και θα έπρεπε να έχει θέση δίπλα στα άλλα μεγαθήρια της εποχής
Έεεελα ρε! Ισοβαθμία Purple - Heep ; Θα στοιχημάτιζα σε περίπατο των πρώτων…
…χωρίς έννοια γιατί πρόκειται για μεγαθήρια. Για μένα Heep είναι η επιλογή και θα δώσω βραχεία κεφαλή γιατί ήταν περίοδος που ήμουν φανατικός του ήχου τους και αγόραζα συχνά-πυκνά. Πολλά credits και σε Purple βέβαια, καμία αντίρρηση.
Ναι, η κάθε μπάντα έχει τον ήχο της και κάτι πολύ ξεχωριστό. Αλλά…
70’s. Hard rock/heavy metal, ακόμα και prog. Πρωτοπόροι και ογκόλιθοι του είδους. Ψηλά φωνητικά και φυσικά τα απόλυτα hard rock πλήκτρα.
Προσωπικά μου φαίνεται πολύ έγκυρη η σύγκριση, ειδικά όσον αφορά τις κλασικές περιόδους των δύο συγκροτημάτων. Αν και το γεγονός ότι συνεχίζουν ως σήμερα και δισκογραφούν κιόλας, είναι ένα έξτρα κοινό στοιχείο.
Θα κάνω μία σύγκριση που δεν ξέρω πόσοι θα πιάσουν…
Deep Purple vs Uriah Heep = Dream Theater vs Fates Warning
Και δεν το λέω μόνο συγκρίνοντας τις τεχνικές μουσικές ικανότητες των μελών, εξού και το Deep Purple = Dream Theater, αλλά κυρίως το γεγονός ότι αμφότερα τα συγκροτήματα υπηρετούν διαφορετικές εκφάνσεις του μουσικού τους είδους.
Μοιαζουν τοσο πολυ και ταυτοχρονα διαφερουν αλλο τοσο αυτες οι δυο μπαντες!!
Ειχα την τυχη να απολαυσω και τους μεν και τους δε live ουκ ολιγες φορες και παρολο που ψηφιζω και θεωρω τους περπλ καλυτερους και πιο αγαπημενους θα αναγνωρισω οτι οι heep ειναι υποτιμημενοι απο το ευρυ κοινο.Αλλα και οι ιδιοι υποτιμησαν τον εαυτο τους κατεμε σε πολλες περιπτωσεις.
Μουσικα λυρικα πιο progressive οι Ηeep με τον αρχοντα Ken να οδηγει και τους byron αλλα και Lawton να στεκονται γιγαντες κοντα του και οι υπολοιποι αν και καλοι μουσικοι αναμφιβολα ηταν ενα σκαλι κατω μουσικα/τεχνικα.
Στους περπλ ειχαμε 5/5 καθενας και γιγαντας.
ενα κοινο σημειο οι κοντρες οι εγωισμοι οι επιτυχιες η παρακμη αυτοκαταστροφη η αναταση!!
Σε πλήκτρα και κιθάρα είναι πράγματι ένα σκαλί πιο πάνω οι Purple.
Σε φωνή-μπάσο όμως δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα οι Heep. Ειδικά ο G. Thain ήταν καλύτερος από οποιοδήποτε πέρασε από τους dp στο μπάσο. Όχι ότι οι Bolter-Wetton χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις.
Στα φωνητικά είχαν πάντα πολύ καλές επιλογές οι Heep.
Στα ντραμς πάνω-κάτω στο ίδιο επίπεδο.
Ο Hensley είναι ο πιο heavy metal πληκτράς, με χαρακτηριστικό στυλ.
Επίσης φοβερός και στο mini-moog. Πάντα είχε καλό ήχο, πράγμα δύσκολο με τις τεχνολογίες της εποχής.
Το πρόβλημα με τους Heep ήταν ότι δεν είχαν σταθερό κορμό με αποτέλεσμα να αλλοιωθεί αρκετά ο ήχος και η προσωπικότητά τους στην πορεία. Οι Purple αντιθέτως πάντα είχαν 2-3 βασικά μέλη, είτε Lord-Blackmore, είτε Lord-Gillan-Glover.
Ούτε καν. Ο Paice (τον οποίο κακώς δεν αναφέρεις ως βασικό μέλος του Purple πυρήνα, τη στιγμή που είναι ο μόνος που έχει παίξει σε όλους τους δίσκους τους), είναι πολλά σκαλιά πάνω απο τον Kerslake (μια και είναι ο μακροβιότερος ντράμερ των Heep και αυτός με τον οποίο έχουν ηχογραφήσει τα περισσότερα κοινώς αποδεκτά ως αριστουργήματα τους) και τεχνικά να το δει κανείς αλλά ΚΥΡΙΩΣ και από άποψη συνθέσεων. Τα rolls του σχεδόν μπορείς να τα τραγουδήσεις ξέρω 'γω.
Και επίσης, και οι δύο μπάντες στην εποχή της ακμής τους, μια χαρά σταθερό κορμό είχαν. Για τους Heep, μιλάω μέχρι και το θάνατο του Thain.
Στα του poll τώρα, όσοι δίσκοι έχω ακούσει από Heep, μου άρεσαν, με ορισμένους από αυτούς να είναι στους top αγαπημένους μου 70s δίσκους. Αλλά γαμώ την πουτάνα τη ζωή, από τους Purple ξεκίνησε και με τους Purple άφησε κληρονομιά μέγιστους ύμνους ο αγαπημένος μου ροκ τραγουδιστής. Εύκολη ψήφος…
