απο τους Purple ρε!!! :lol: :lol: :lol:
+1000
Και οι υπόλοιποι δεν θα άντεχαν πολύ να συνεχίσουν με τον Blackmore με βάση τα όσα λένε…
Θα κατέληγε και πάλι ο Blackmore να εμφανίσει την τελευταία εκδοχή των Rainbow, άντε ένα χρόνο αργότερα και μετά θα ερχόταν… ο έρωτας! :p#-o
το parpendicular ειναι οντως κορυφαιος δισκος,απο τους αγαπημενους μου…ομως δεν εχει καμια σχεση με deep purple κι αυτο δεν το λεω επειδη λειπει ο blackmore…απο αυτα που ακουσα το λεω.
ο γκιλαν ηταν ΑΘΛΙΟΣ στην περιοδεια του 93…εχω ακουσει ενα σωρο μπουτλεγκς…μιλαμε για ντροπη, βραχνιασμενος,ξεχνουσε στιχους, ελεγε αρλουμπες αναμεσα στα τραγουδια(εμφανως μεθυσμενος)…το γεγονος οτι παρεμεινε στο συγκροτημα αποτελει ωδη στον νεοελληνισμο και το δημοσιουπαλλιλικι…αλλα θα μου πεις,περαν του blackmore ολοι οι υπολοιποι τετοια νοοτροπια ειχαν απο οτι εχω καταλαβει:να περναμε καλα,να εισρεει το χρημα και δεν πολυεσκαγαν για το προιον που παρουσιαζαν…ασχετα αν βγαλαν μερικους πολυ καλους δισκους μετα.
βλεποντας τη φαση στην οποια βρισκεται το συγκροτημα 20 χρονια μετα,καταλαβαινω οτι ο περιεργος της υποθεσης εν τελει δεν ηταν ο blackmore,αλλα ολοι οι αλλοι…με blackmore τους εβλεπες να βαδιζουν σε τεντωμενο σκοινι,ενιωθες τον κινδυνο και την ενταση στα live τους,τους εσπρωχνε να παιζουν στο μαξιμουμ των δυνατοτητων τους…ενω τωρα?ακουσα σχετικα προσφατα το rapture of the deep(αρκετα καλος δισκος) θελωντας να ακουσω κυριως τον ian paice(μεγα ειδωλο μου,ντραμερ και εγω) και μονο που δεν με πηρε ο υπνος με αυτα που επαιζε…
1 Like
Μα τι θα πει “δεν έχει καμία σχέση” με Deep Purple; Δηλαδή το Stormbringer είχε; Ή το In Rock είχε σχέση με το Shades of… ; Στο Purpendicular έβγαλαν κάτι φρέσκο, διαφορετικό και προοδευτικό. Αν έμενε ο Blackmore, και καλές σχέσεις να είχαν, τι θα έβγαζαν πιστεύεις; Ο Blackmore ήταν αυτός που δύο χρόνια πριν φύγει έφερε στο συγκρότημα τον JLT για να παίζει AORιες. Φοβερή πρόοδος.
Όσο για την νοοτροπία των άλλων, προφανώς και θέλανε να περνάνε καλά και καλά κάνανε. Αλλά εγώ αυτό που έχω δει από τη δική μου πλευρά, είναι ότι από τη στιγμή που έφυγε ο Blackmore και μετά γουστάρουν να παίζουν πιο πολύ από ποτέ. Ανάγκη από λεφτά δεν έχουν οπότε θα μπορούσαν άνετα να κάνουν περιοδεία μία φορά τα 4-5 χρόνια, να βάζουν εισιτήρια 70 Ευρώ και όλα καλά. Αντιθέτως παίζουν 200 συναυλίες το χρόνο και πάνε ΠΑΝΤΟΥ.
Τα δε περί δημοσιουπαλληλισμού κτλ είναι τουλάχιστον αστεία. Συγγνώμη κιόλας. Νεοέλληνας είναι ο Blackmore που τρέχει πίσω από την πεθερά.
1 Like
Συζήτηση για το αγαπημένο μου συγκρότημα και επιτέλους πίσω από κανονικό πληκτρολόγιο - δεν βολεύει να γράφεις σεντόνια σε tablet! Here it goes!
Όντως, αξίζει κανείς να ακούσει και το remix όλου του δίσκου στην επετειακή έκδοση δια χειρός Kevin Shirley. Πιστεύω ότι είναι από τους καλύτερα ηχογραφημένους δίσκους των
Purple και νομίζω, ο καλύτερος ηχητικά στην προ-reunion εποχή τους. Να είναι καλά ο Κισατζεκιάν που έγραψε για το δίσκο στο Hammer κάπου στο '95, όταν τα CD κάνανε τα πρώτα
τους βήματα και δεν υπήρχε internet για να πάρουμε νόμιμες (ή παράνομες) αυτιές. Μέχρι τότε πιστεύαμε ότι Purple = Deepest Purple και Perfect Strangers.
Αντιγράφω από την πηγή (Ian Gillan, The autobiography of Deep Purple’s lead singer, p. 251, 1998):
My return to the fold was not entirely joyful at first. Roger had come over to work with me, and we set up in a studio in the Thames Valley area. […]
Anyway, Roger and I were into the second day of delightful work, when I suddenly had this most horrendous awareness, the most disgusting feeling I’ve ever had in my life, as
it suddenly dawned on me that I was not really being invited back into the band, I was being auditioned!
I took a deep breath, found some focus, and said to myself, 'My God, I’m being auditioned by the love of my life, Deep Purple, to see if I can hack it with my writing skills
and vocals!.’ They’d actually sent Roger over for two days to the studio to check me out! I thought I was back in the band, but I wasn’t!
[…]and quickly came to the realisation that Ritchie didn’t want me back, but the record company, BMG, did.
Work already started with Joe Lynn Turner was obviously not acceptable, and everybody was now waiting to see what I did with the tapes.
Μπορεί κανείς να πει ότι ίσως και να είναι λεκτική υπερβολή του Gillan, αλλά δεν έχω ακούσει και άλλη εκδοχή, οπότε ενδέχεται να ισχύει.
Δεν ξέρω αν έχει σκεφτεί κάποιος επικριτής του Gillan ότι για την κατάσταση της φωνής του, ίσως και να έφταιγε η κατάσταση στο συγκρότημα. Θέλω να πω ότι και η φωνή ένα όργανο
είναι, και αν ο τραγουδιστής δεν είναι σε καλή κατάσταση, πώς μπορεί να είναι καλή η φωνή του; Τα ψυχοσωματικά σου βγαίνουν περίεργα, οπότε δεν θα απέκλεια αυτό το ενδεχόμενο.
Πάντως σε bootleg από Στοκχόλμη και Μιλάνο, και επίσημες ηχογραφήσεις από Στουτγκάρδη (βλ. Come Hell or High Water CD / Live in Europe 1993), χάλια δεν τον λες τον Gillan.
Ακόμα και στο Birmingham, πριν από το γνωστό περιστατικό (βλ. Come Hell DVD), στο Highway Star που έχει αρκετές ψιλές δεν έχει πρόβλημα. Και επιμένω στο σενάριο αυτό,
κρίνοντας από το άλμπουμ και την περιοδεία του Toolbox ακριβώς ένα χρόνο πριν και τις πρώτες συναυλίες με τους Satriani / Morse αμέσως μετά τη φυγή του Blackmore. Οι
ξεχασμένοι στίχοι είναι δικαιολογία που έχει επικαλεστεί ο Blackmore και είναι τουλάχιστον αστεία. Έχει δίκιο ο Cozy που λέει για τους τραγουδιστές που έχουν monitor με τους
στίχους μπροστά τους, π.χ. ο Ozzy το κάνει από το '90 (μπορεί και πιο πριν) και κανείς δε λέει τίποτα. Και στην τελική, ούτε το Paint it Black ούτε το Hush είναι δικά του
τραγούδια. Και όπως αυτοσχεδιάζει και αυτός που παίζει π.χ. κιθάρα, γιατί να μην αυτοσχεδιάσει και αυτός που τραγουδάει;
Quoted for truth. Το Perfect Strangers ωχριά μπροστά του. Μπορεί να μην ξαναέγραψαν τραγούδι σαν το Perfect Strangers, αλλά σαν σύνολο ο δίσκος είναι έτη φωτός μπροστά από όσα
προηγήθηκαν.
Κυκλοφορούν φήμες ότι υπάρχει ολόκληρη η συναυλία στη Νέα Υόρκη το '73, αλλά αυτός που έχει τις ταινίες θέλει ένα τεράστιο ποσό για να τις δώσει. Παρά το γεγονός ότι στη Νέα
Υόρκη είναι λίγο πριν το τελευταίο τραγούδι στην Ιαπωνία και τη φυγή/απόλυση Gillan/Glover, το συγκρότημα εμφανίζεται πιο δεμένο νομίζω από το '72 στην Κοπεγχάγη, λογικό
κιόλας, γιατί παίζαν τα τραγούδια του Machine Head για πάνω από ένα χρόνο. Αξιοσημείωτο στο Fireball από '72, ότι ο Paice παίζει με δύο μπότες, ίσως η μόνη φορά που έγινε αυτό
- σίγουρα on camera.
Όπως έχει δείξει η ιστορία, καλά που έγινε η περιοδεία και έφυγε ο περίεργος. Με την ασφάλεια που δίνει η πάροδος τόσων χρόνων, μπορούμε να πούμε ότι η δισκογραφία των Purple
θα ήταν πολύ φτωχότερη χωρίς δίσκους όπως το Purpendicular και το Bananas, ενώ ABandOn και Rapture of the Deep θα μπορούσαν να είναι και καλύτερα, σίγουρα πάντως είναι
αξιοπρεπέστατα για ένα συγκρότημα με αυτή την ιστορία. Άλλωστε, δεν υπάρχουν πολλά Before Time Began ή Seventh Heaven ή Fingers to the Bone! 
Μάλλον δεν θα έχεις ακούσει το Slaves and Masters. Αν κάποιος δίσκος δεν έχει σχέση με Purple, τότε είναι αυτός.
Πάλι δικαιολογίες από το στόμα του Blackmore. Ο Gillan πάντα λέει διάφορα ανάμεσα στα τραγούδια, γιατί να είναι κατακριτέο αυτό και όχι το 'Scream for me (insert city name
here)’ ή ‘Go fuckin’ crazy’ κλπ. Η περιοδεία του '93 ήταν η πρώτη φορά που το ‘προϊόν’ (όπως λες) που παρουσίαζαν ήταν απαράδεκτο, οπότε αποφάσισαν και πάτησαν πόδι. Δεν
σχολιάζω τα περί νεοελληνισμού και δημοσιουπαλληληκιού, τα θεωρώ αστεία αν μη τι άλλο…
Καλά, ούτε ο Paice έπαιζε στο maximum των δυνατοτήτων του τα τελευταία χρόνια με Blackmore, ούτε ο Lord. Αν ακούσεις live θα το διαπιστώσεις, αλλά το λένε οι ίδιοι - νομίζω
έχω ακούσει κι άλλους μουσικούς να σχολιάζουν σχετικά. Το παίξιμο του Paice στο Rapture έχει όντως σχολιαστεί αρνητικά, αλλά δε λέει κάτι αυτό. Μην ξεχνάς ότι κάποιες φορές
παρεμβαίνει και ο παραγωγός σε κάποια θέματα, όχι πάντα με θετικό τρόπο. Πάντως, και ο Blackmore μέχρι να παρατήσει την ηλεκτρική, τα ίδια riff ανακύκλωνε, ίδιο σκελετό
τραγουδιών παρουσίαζε αλλά είχε το αλάνθαστο.
Η φάση στην οποία βρίσκεται το συγκρότημα τα τελευταία χρόνια, τόσο δισκογραφικά όσο και στις συναυλίες, έχει σχολιαστεί πολλές φορές στο παρελθόν αρνητικά. Πάντως μέχρι και
την αρχή της περιοδείας του Rapture, μεσολάβησε μια 12ετία για το συγκρότημα με 4 δίσκους (εντάξει, οι δύο δεν ήταν και ό,τι καλύτερο, αλλά όπως προείπα, ήταν τουλάχιστον
αξιοπρεπείς), πολλές και καλές περιοδείες με προσθήκες τραγουδιών που είχαν χρόνια να παιχτούν ή δεν είχαν παιχτεί ποτέ (όλοι φαντάζονται τους λόγους), την επέτειο του
Concerto, κλπ., πράγματα που φάνταζαν ασύλληπτα με τον Blackmore. Θες η κόπωση, θες η ξεροκεφαλιά, θες κάτι άλλο, έχει γίνει μια κοιλιά. Δεν μπορώ να σκεφτώ ένα συγκρότημα,
ειδικά αυτής της ηλικίας, που να μην έχει κάνει κοιλιά σε κάποια φάση της καριέρας του.
Ας ελπίσουμε σε μια αναγέννηση με το νέο δίσκο! 
(ζητώ συγγνώμη για το σεντόνι!)
Edit: Cozy, δεν σε πρόλαβα, αλλά ως συνήθως συμφωνούμε!
1 Like
Ωραίος! Έχω διαβάσει δύο βιβλία για το συγκρότημα αλλά του Gillan το βρίσκω πανάκριβα γαμώτο και θέλω πολύ να το αγοράσω.
Όταν έγραψες πριν οντισιον, νόμιζα πως το εννοούσες ως ότι δοκίμασαν και άλλους τραγουδιστές. Υπερβολή ή όχι, φαντάζομαι όπως τα λέει ο Gillan θα έχουν τα πράγματα, απλά δε θα είχε και άλλους στο παιχνίδι.
Κατά τα άλλα, σωστός σε όλα.
Εγώ έχω την revised έκδοση του '98, η οποία μου είχε κοστίσει 6-7 λίρες Αγγλίας αν θυμάμαι καλά. Με μια γρήγορη στο Amazon.co.uk και τις τιμές που βλέπω, φαντάζομαι ότι γενικότερα είναι out of print και όσοι το έχουν το πουλάνε πανάκριβα.
Βλέπω πάντως ότι υπάρχει η έκδοση του 1993 (βλ. http://amzn.to/X90R13) μεταχειρισμένη σε λογική τιμή. Αν δεν κάνω λάθος, οι προσθήκες αφορούν την μετά TBRO περίοδο, όχι και πολλά δηλαδή. Το ζουμί είναι στα προηγούμενα!
Ωπ, thanks! 8 λίρες, μια χαρά. Αν και θα ήθελα να έχω και της TBRO περιόδου, μη μου πεις πως δεν έχει κι εκεί ψωμί; 
Θα το ψάξω ξανά λίγο τώρα που το θυμήθηκα.
αξιζει παντως να το διαβασει κανεις…και για να κανω λιγη φιγουρα ( ) μου το ειχε υπογραψει ο ιδιος στο πλατω του jammin την πρωτη φορα που ηρθαν εδω για live…
Το έβλεπα στην τηλεόραση. Ωραίες εποχές. Αν θυμάμαι καλά ήταν να παίζαν ακουστικά αλλά για κάποιο λόγο δεν έκατσε.
Ήσουν κι εσύ εκεί; Ακόμα θυμάμαι την απορία του όταν του έδωσα (ανάμεσα σε άλλα) να μου υπογράψει το αυθεντικό βινύλιο του Jesus Christ Superstar για ένα φίλο μου! Έχω και αφιέρωση του JL στο CD του Pictured Within (για να κάνω κι εγώ λίγη φιγούρα!).
Cozy, αν δεν βρεις την 2η έκδοση και πάρεις την 1η, σου υπόσχομαι να σκανάρω τις προσθήκες!
Υ.Γ. Βασικά για να ακριβολογούμε, ήταν η 2η φορά!
Sent from my Nexus 10 using Tapatalk HD
θυμαμαι τον Morse που ειχε κουβαλησει μια κιθαρα μαζι του αλλα δεν μπορω να θυμηθω ακριβως τον λογο που δεν επαιξαν…μαλλον επειδη ειχε καθυστερησει η πτηση τους και ηταν κουρασμενοι…φοβερη εμπειρια παντως…
αναμεσα στις διαφημισεις σηκωνοταν απο τις καρεκλες τους και ερχοταν στις “κερκιδες” για να υπογραψουν οτι φανταστεις…νομιζω οτι ο Glover ειχε υπογραψει ενα μπασο…
καποια στιγμη ειχε πλησιασει ο Gillan και μεσα στα απειρα χερια με βιβλιαρακια απο cd και αφισες διεκρινε το βιβλιο που κρατουσα…σταματησε να υπογραφει στιγμιαια,σηκωσε το κεφαλι του με κοιταξε,μου ειπε “thank you”,το υπεγραψε και συνεχισε με τα υπολοιπα…δυσκολα να ξεχασεις κατι τετοιο…
edit:Raziel παιζει και να γνωριζομαστε φατσικα…
Χαχα, είναι τρελός ο πρόεδρος Σιγά ρε, κάπου θα το βρω το άτιμο, που θα πάει;
Θα σας ζήλευα άπειρα, αλλά τουλάχιστον το '02 μετά τη 2η συναυλία τους είχα βρει έξω από το ξενοδοχείο οπότε έχω κι εγώ υπογραφές από Gillan, Glover, Morse: Στο Purpendicular, στο Abandon, στο Live at The Olympia. Χμ, δε θυμάμαι αν είχα άλλο. Στον Airey είχα δώσει κάτι Company of Snakes, Ten και τέτοια :lol:
γενικά καλύφθηκα σε πολλά σημεία από Cozy και Raziel.
δημοσιουπαλληλίκι δεν έκανε ο Blackmore όταν έπαιζε μόνο τα βασικά riffs και τα σόλο του? όταν ανακύκλωνε συνθέσεις μετά το Perfect Strangers? όταν αποσύρθηκε από τη ροκ σκηνή και ζει στα κάστρα ντυμένος Robin Hood?
ντάξει δε λέω ότι ο Gillan ήταν άγιος, προφανώς ευθύνεται και αυτός για την κατάσταση που δημιουργήθηκε τότε στη μπάντα, αλλά από ένα σημείο και μετά απογειώθηκε η κατάσταση εξαιτίας του Ritchie.
πολύ καλά έκαναν και προχώρησαν το 93 οι DP. με όρεξη και σεβασμό στο όνομα και την ιστορία τους. ξαναέδεσαν σαν μπάντα, θυμήθηκαν παραμελημένα τραγούδια και έβγαλαν 4 άλμπουμ που ήταν από εξαιρετικά μέχρι αρκετά καλά.
και όπως έχει ξαναπεί ο Raziel, 1000 φορές οι Purple του σήμερα (που στο κάτω κάτω εγώ τους γουστάρω και πολύ) παρά οι Blackmore’s Night και τα κάστρα.
**όσον αφορά την επιστροφή του Gillan το 1993 για το TBRO, έχω ακούσει την ίδια ιστορία με τον Cozy. νομίζω στο dvd του Come Hell or High Water ή σε κάποιο άλλο τέτοιο ντοκυμαντέρ και νομίζω ότι ήταν και δήλωση του Jon Lord
1 Like
:lol::lol::lol:
Mε όλο τον σεβασμό…
Και πραγματικά, επειδή είχα την τύχη να τους δώ δύο φορές στην περιοδεία του Purpwndicular πριν να αρχίσουν να έρχονται Ελλάδα τακτικά, την ενέργεια και την όρεξη που έβγαζαν σε εκείνη την περιοδεία, δεν την έβλεπες ούτε σε μπάντες εικοσάρηδων. Αν οι διάλογοι Lord-Morse στις ζωντανές εκτελέσεις του cascades βγάζουν “δημοσιοϋπαλληλίκι” να αρχίσουμε να φτιάχνουμε μπάντες… μέσω ΑΣΕΠ! :lol:
1 Like
:lol::lol::lol:
Mε όλο τον σεβασμό…
Και πραγματικά, επειδή είχα την τύχη να τους δώ δύο φορές στην περιοδεία του Purpendicular πριν να αρχίσουν να έρχονται Ελλάδα τακτικά, την ενέργεια και την όρεξη που έβγαζαν σε εκείνη την περιοδεία, δεν την έβλεπες ούτε σε μπάντες εικοσάρηδων. Αν οι διάλογοι Lord-Morse στις ζωντανές εκτελέσεις του cascades βγάζουν “δημοσιοϋπαλληλίκι” να αρχίσουμε να φτιάχνουμε μπάντες… μέσω ΑΣΕΠ! :lol:
Με 1324 views δε νομίζω πως το έχουν δει πολλοί: Video από πρόβες το 1993!!!
Ritchie= Θεός. Σορτσάκι, αθλητικά, άσπρη κάλτσα, αλλά παίξιμο σταθερό, παρόλο που βαριέται αφόρητα και προσπαθεί να μην κοιτάξει ούτε μια φορά τον Gillan. Οι μεγάλες αγάπες δεν κρύβονται…
1 Like
Κάποιες στιγμές ήταν σαν φωτογραφία ο Ρίτσης. Αν μπορούσαν θα έπαιζαν σε διαφορετικά venues την ίδια συναυλία…
1 Like
Αλήθεια, από κάτι τέτοια βίντεο (συμπεριλαμβανομένου του Come Hell or High Water), καταλαβαίνεις ποιος ήταν ο “δημόσιος υπάλληλος” και ο “νεοέλληνας” στο συγκρότημα - οι χαρακτηρισμοί του brandon, όχι δικοί μου. Υπάρχουν 4 άτομα που γουστάρουν και δίνουν το 100% των δυνατοτήτων τους και ένας που βαριέται, δε γουστάρει και το δείχνει.
Και όπως έλεγε ο Paice στο βίντεο του Come Hell or High Water, αυτοί που πληρώνουν τη νύφη, είναι αυτοί που δεν έχουν φταίξει σε τίποτα: οι οπαδοί! Του δείχνουν την αγάπη τους, αγοράζουν εισιτήρια και δίσκους, πάνε στις συναυλίες και τα αποτελέσματα είναι γνωστά σε όλους, μην τα ξαναλέμε.
Αλήθεια, Cozy, θα έχουμε συνέντευξη για τον καινούριο δίσκο;
1 Like