Deep Purple

Σκέφτηκα ότι είναι κρίμα να μην υπάρχει thread για το κορυφαίο hard rock group όλων των εποχών :smiley: . Και μιας και τις τελευταίες μέρες με έπιασε ένα “κάτι” και έχω ξεθάψει και ξανακούω όλους τους δίσκους τους (εκτός από το “Slaves & Masters” βεβαίως, στο οποίο κατά λάθος μπήκε το όνομα “Deep Purple” στο εξώφυλλο :lol: ), σκέφτηκα να ανοίξω το εν λόγω topic στο οποίο θα μπορώ ελεύθερα να εξυμνώ: το μεγαλείο αυτού του συγκροτήματος, το “Purpendicular”, το “Rapture Of The Deep”, το “Fireball”, τις live εμφανίσεις του, τον Gillan και γενικά ό,τι έχει να κάνει με αυτούς. :wink:
Απόψεις αντίθετες με τις δικές μου θα περνούν απαρατήρητες και ενίοτε θα σβήνονται αν το περιεχόμενό τους θεωρηθεί προσβλητικό 8)
Ξεκινάω με την προτελευταία συναυλία του Blackmore με το συγκρότημα. Όσλο, 1993, “Smoke On The Water”. Στο τέλος ο Ritchie σπάει την κιθάρα. http://youtube.com/watch?v=0b3y7up-4Jk

[SIZE=“1”]Καιρό είχα να κάνω γραφικό post :lol: [/SIZE]

2 Likes

DEEP PURPLE
Rapture Of The Deep
(Spitfire)

Reviewed by : Martin Popoff ( http://www.bravewords.com/hardwares/1000904 )
Rating : 10.0

?MTV? is a cutting analysis of the woeful life of a ?classic rock band,? and there?s good reason ?Grover and Gillian? are indignant: Deep Purple are making better record?s now than they ever have. Them and Motorhead have a right to be upset. And you know? I can?t think of anyone else right now. Maybe Heep, you know, the poor man?s Deep Purple (made good ? good on ya, Bernie!). That?s a big leap for some who find the early stuff sacred, and we?re all entitled to our opinions, but here?s mine: my favourite Deep Purple albums of the whole catalogue are Rapture Of The Deep, followed by either Purpendicular or Perfect Strangers, In Rock or Fireball. Bananas was good (but the worst of the four), Abandon better, but now the fine Morse era has produced a record that feels cohesive, percolates and rocks hard but not too hard, and bless their aging knee joints, contains a total of one and a quarter ballads amidst 11 tracks (I?m not splitting hairs over bonus tracks here). Let?s dispense with a bit of an odd thing first ? Ian Paice?s sweet science is for the most part missing. It?s almost as if the plan was for him to time-keep, and that at a plod, with his drums recorded a bit boxy and in total, overwhelmed by the mountainous clumps of keyboards, guitar and bass. This is evident in opener ?Money Talks?, where Ian recounts a thing we sorta know about his colourful past, how money?s been known to come and go, a fool and his money are soon parted and all that. But as this song opened, I was kind of shocked at the garagey din of it, the hobbledness of Paice, the subservience of all to the slightly clumsy, amusing and elephantine riff. ?Kiss Tomorrow Goodbye?: same thing at full speed ? here he bashes. ?MTV?, there is groove, but again, not of the warm, behaved high fidelity type Ian?s famous for. Just an avenue to be explored ? Paice is different all over this album, a little wild, and recorded harshly. But what a bounty of amazing songs. Rapture Of The Deep is playful, subtly progressive everywhere, rarely show about it, and like I say, almost uniformly heavy. And that uniformity can be found within Morse?s slightly Blackmore-esque (the party rock version) circular but bulky riffs. But, in fact, Morse turns in a welcome, exotic Egypto-Blackmore performance on the title track, an incredible pageant of a palace of an epic, its only slip being that its vocal melody recalls the Beatles? ?Got To Get You Into My Life?. Even the one ballad is pretty good ? didn?t like it at first, but there is so much going on. And it?s kind of cool how ?Girls Like That? rides one of those puffy riffs, then a Deep Purple funk ? both items on their dresser ? but then the chorus is a new poppy hard rock from them (and maybe it?s just poppy because it?s strange to hear Ian talking about ?girls.?). ?Wrong Man? adds to this cohesion factor, the record starting with three songs roughly as heavy as each other, Airey duct-taping each with the same honking Hammond tones. The album has a really funky, percussive late middle, with ?Don?t Let Go? being a bit of an uptempo blues, again, with an irresistible pop nugget of a chorus like ?Girls Like That?. ?Back To Back? is both funky and heavy (there?s an element of Burn to this record), while again, cohering to the front three tracks with a fat rack of a riff from Morse (y?know, he re-wires ?Hard Lovin? Woman? a lot). ?Kiss Tomorrow Goodbye? is heavy with an added Bo Diddley beat, plus some prog progressions from Morse. ?Junkyard Blues? is just wildly entertaining, again Deep Purple imprinting this album as joyous, buoyant, funky hard rock more than anything. But it is closer ?Before Time Began? that is the album?s masterpiece. Even if I can?t get Faith No More?s ?RV? out of my head when I hear the opening verse salvos, this is one of the finest songs Deep Purple has ever written, ambitious, artful, a gorgeous softly sung vocal from Ian, and a typically smart lyric. Add to that some sinister heaviness, lots of prog, and arrangement fer miles (and yes, some sweet science from Paicey), and you?ve got a career classic. It might be a little anti-climactic and even somehow beneath this track?s plush majesty to bring it up, but this one?s got the scope of a ?Born To Kill? or ?Fighting Man? from Gillan. Damn if the last minute of this song isn?t scarier and more apocalyptic than anything Dissection or Ulver or Khanate could come up with. Geez, back to that Gillan stuff? I bring that up as a segue into the fact that, weirdly, it?s recently dawned on me that my favourite band of all time just has to be Gillan, followed by Deep Purple. Ha! So to add Gillan into the mix, and my favourites of the two bands would go Mr. Universe, Glory Road, Rapture Of The Deep, Perpendicular, Double Trouble (I have to ignore the live album to make this happen), Perfect Strangers, Future Shock, In Rock, Fireball, Magic, Machine Head? sick, huh? Anyway, without a doubt, this is my album of the year. Deep Purple have come up with a mature yet lively, humourous, event-packed, energetic record, track after track underscoring the now four records deep personality and creative vitality of the Morse era ? these songs hang together on the album and between the albums. Not like that?s a big deal, it?s just? nice.

οπως το ειπες. το κορυφαιο hard rock group ολων των εποχων. τιποτα λιγοτερο τιποτα περισσοτερο. η MK 2 συνθεση ειναι η αγαπημενη μου, μιας και πιστευω πως ολα τα μελη της ειναι κορυφαιοι και μονοι τους και ολοι μαζι. ειχαν απ’τις καλυτερες χημειες που μπορει να εχει μια μπαντα.

Ontws apo ta koryfaia hard rock bands.POly kala melh afto fanhke kiolas kai apo toys rainbow pou ginan kai aytoi mpantara.ti na pw? 8EOI!!! TELEIA KAI PAVLA !

Αν και δεν μ’αρεσουν και τους θεωρω υπερεκτιμημενους, ειναι ανετα μεσα στα 10 κορυφαια σχηματα του ευρυτερου χωρου της ροκ.
Στο hard rock πρωτους θα εβαζα τους Sabbath, μετα Rainbow και μετα Purple αλλα ολα αυτα ειναι υποκειμενικα.

Δεν θέλω να φανώ παρελθοντολάγνος αλλά αν είναι οι Purple υπερεκτιμημένοι τα γκρουπάκια που σκάνε σαν φωτοβολίδες, νύχτα έρχονται και νύχτα χάνονται και μας φλομώνουν στη διαφήμιση τη σήμερον ημέρα, τι είναι ? :-k

Αταλαντα. :stuck_out_tongue:

Υπαρχει διαφορα μεταξυ του καλος και του υπερεκτιμημενος. Τεραστια. Ακομα κι ο καλυτερος μπορει να ειναι υπερεκτιμημενος. (Τωρα εδω ο Κοζυ θα πε:ι “οπως οι Περπλ!”)

Αν και στην μουσική υπάρχει βασικά η υποκειμενική κρίση που βασίζεται στα γούστα του καθένα, είναι γεγονός ότι οι Purple της περιόδου 1969-1973 είναι μέσα στα 5 καλύτερα γκρούπς όλων των εποχών. Και γενικώς για συγκροτήματα τέτοιου βεληνεκούς και τέτοιας ιστορίας, είναι περιττό να αναφερόμαστε με αποθεωτικά σχόλια.
Το Fireball είναι το αγαπημένο μου, ενώ ακολουθεί το Machine Head με το In Rock σε μικρή απόσταση.
Ο Gillan εκείνης της χρυσής περιόδου ήταν ο απόλυτος τραγουδιστής και φυσικά εξελίχθηκε σε θρύλο όχι μόνο από την απόδοσή του στο Child In Time. Αν παρακολουθήσετε το dvd που κυκλοφόρησε σχετικά πρόσφατα (ενώ προηγουμένως ήταν διαθέσιμο μόνο σε VHS) με το live στη Δανία, οι Purple είναι ο ορισμός της απόλυτης hard rock μπάντας. Ειδικά ο αυτοσχεδιασμός του Space Trackin’ και το encore με το Fireball είναι απίστευτα.
Βασικά εδώ είναι ακριβώς αυτό που είπα για την υποκειμενική κρίση. Και θα μπορούσα να πώ πολλά περισσότερα για Purple / Zeppelin / Floyd κτλ.
Η ιστορία δείχνει πάντως και την επιρροή τους και την αξιοπρέπειά τους.
Ειδικά για το δεύτερο και επειδή πολλοί κατηγορούν τον Gillan ότι τους διασύρει πλέον, το Purpendicular και το Raptures of The Deep είναι φοβερές δισκάρες, που σίγουρα αν είχαν γραφτεί από κάποιο νεότερο γκρούπ θα είχαν πάρει και τη θέση που τους αρμόζει, ενώ τώρα είναι σχεδόν αποδεκτά μόνο από το κοινό των Purple. Και ο Morse είναι τεράστιος κιθαρίστας και σίγουρα έδωσε μεγάλη ώθηση στους Purple της τελευταίας 10ετίας. Το μόνο που κάπως ξενέρωσε τον κόσμο ήταν η αποχώρηση του Lord. Τέλος πάντων, οι Purple είναι θεοί και ευτυχώς συνεχίζουν και παράγουν αξιοπρεπέστατους δίσκους και διατηρούν τον μύθο τους ζωντανό.

Από τις μεγαλύτερες μπάντες στην ιστορία της μουσικής, αν και προσωπικά ποτέ δεν με ξετρέλαναν. Αν εξαιρέσεις Slaves And Masters, το οποίο μου αρέσει όλο, από τα υπόλοιπα albums μεμονωμένα τραγούδια μόνο. Αν είχα να προσθέσω κάποια albums ακόμη, αυτά θα ήταν: Strormbringer & Perfect Strangers.

ενταξει οι purple πολυ μεγαλο group και απο τα πιο επιδραστικα ολων των εποχων…μεσα στα 5 αγαπημενα μου groups…αγαπημενο μου album το ανεπαναληπτο burn…

απο 60es
στα 3 πρωτα albums αν και αυτο το στυλ δεν πολυ ειναι του γουστου μου, ειναι πολυ καλα…και ακομα ισως ψαχναν το στυλ τους μεχρι ο blackmore να παρει το πανω χερι…
απο 70es
τα in rock,machine head,fireball,burn κλασσικα albums απο τα αριστουργηματα του rock…

who do we think we are,stormbringer λιγο πιο χαμηλα αλλα και αυτα κλασσικα…

come taste the band αρκετα καλο, ωραιος ο bolin διαφορετικος απο blackmore…

απο 80ες
το perfect strangers πολυ καλο reunion,τα υπολοιπα albums με blackmore περιεχουν καποιες καλες στιγμες αλλα ο gillan κατα τη γνωμη μου τραγουδαει απαισια…(το slaves and masters to θεωρω τουλαχιστον αξιοπρεπες album me turner)

στη συνεχεια με morse ολα τουλαχιστν αξιοπρεπη albums αλλα χωρις προσωπικοτητα κατα τη γνωμη μου θα επρεπε να το διαλυσουν για να μη ξεφτυλιζουν το μυθο των purple…

ευχομαι να μη γινει καμμια πλακα και αποφασισει ο morse (αν εχει το δικαιωμα να χρησιμοποιησει το ονομα)να συνεχισει το group με αλλα μελη οταν οι υπολοιποι purple σταματησουν :lol:

παντως οι rainbow επι εποχης 75-78 με DIO ειναι καλυτεροι απο purple και εμε το καλυτερο hard rock/heavy metal group ολων των εποχων…απλα γιατι ο blackmore εκεινα τα χρονια εφτασε στο καλυτερο συνθετικο/παικτικο του επιπεδο αλλα και γιατι ο DIO ειναι κλασεις καλυτερος απο gillan…αλλα ενταξει ολα ειναι θεμα γουστου μη τρελαινεστε οσοι εχετε αλλη γνωμη…:smiley:

Με Deep Purple μεγάλωσα και είναι ένα από τα 5 αγαπημένα μου σχήματα.

Μου αρέσουν όλα εκτός της Μorse περιόδου τα οποία θεωρώ… αφήστε το, δε μ’ αρέσει να ξεστομίζω άσχημα λόγια για τους Dee Pas.
Φυσικά ο Μorse είναι ο τελευταίος που φταίει κατά την άποψή μου.

ΥΓ: Το φοβερό Slaves and Masters μπορώ να καταλάβω γτ θάφτηκε τόσο πολύ δυστυχώς…

οι Purple σιγουρα ειναι ενα απο τα πιο σημαντικα κ επιδραστικα Group ολων των εποχων.
Η ΜΚ2 ηταν αυτη που τους εκανε γνωστους κ ειχε την μεγαλυτερη αναγνωρσημωτιτα.

προσωπικα σαν την ΜΚ1 δεν εχει…
φοβερος πειραματισμος πολυ ωραις ΔΙΑΣΚΕΥΕΣ κ πολυ χωσιμο πολυ Free παιξιμο οχι οπως μετα που ολα γινανε riff λογια ρεφρεν σολο ο ενας σολο ο αλλος.(καθε drummer που σεβεται τον εαυτο του θα πρεπει να ακουσει αυτους τους δισκους γιατι ο Paice παιζει τα drums της ζωης του)

Mk2 μονο το IN rock μου αρεσει πολυ κ μερικα κοματια απο το Fireball. Ειδικα o Blackmore εκεινη της περιοδου ειναι κ ο αγαπημενος μου(για purple) αλλα μου τα χαλαει ο Vliman ο οποιος στο In rock ακουγετε αλλα στα Live ειναι…

ΜΚ3 ενα μονο θα πω GLENN HUGHES!!!:bow:
αυτη η συνθεση εχει την πιο καλη LIve παρουσια.(λαλακα Glover βγαλε το Live IN London κ ας τισ παπαριες που παιζεις εσυ…)

ΜΚ4 μου αρεσει οπως κ ο δισκος παρα παρα πολυ(This Time Around:bow:)αλλα δεν ειναι Purple…

το 80 οι συνθεσεις τους ηταν πολυ καλες αλλα ο vliman τισ κατεστρεψε…

τωρα για την μετα φυγη Blackmore περιοδο εχουν βγαλει πολυ καλους δισκους για την εποχη μας αλλα ειναι ντροπη να ονομαζονται Deep Purple…

BLACKMORE ρεεεεεεεεεεεεεεεεεε!

Spam

Starstruck και Bluezlick πηγαινετε εδω: http://www.rocking.gr/modules/forum/showthread.php?t=3473

End of Spam.

[QUOTE=bluezlick;110703]ΜΚ3 ενα μονο θα πω GLENN HUGHES!!!:bow:
αυτη η συνθεση εχει την πιο καλη LIve παρουσια.(λαλακα Glover βγαλε το Live IN London κ ας τισ παπαριες που παιζεις εσυ…)

QUOTE]

το live in london εχω ακουσει οτι ειναι εκπληκτικο live ισχυει ετσι??πρεπει να ειναι ψιλοσπανιο…εχω ακουσει πολυ λιγο απο βινιλιο…

ειναι απο τα πιο θεικα Live των purple για μενα το καλυτερο!

Δηλαδή σου αρέσει περισσότερο το “S&M” από το “Purpendicular”; Μπορεί να θεωρώ πως το καλύτερο που έχουν βγάλει είναι το “Fireball”, αλλά προσωπικά το “Purpendicular” είναι το αγαπημένο μου dp cd.

Τώρα όσον αφορά στο “Made In Europe”, όντως είναι πολύ καλό αλλά δεν περιέχει όλα τα κομμάτια που έπαιζαν εκείνη την περίοδο. Εγώ θα σου πρότεινα το “California Jamming” (που υπάρχει και σε DVD) αλλά και το διπλό “Live In Paris-1975” που είναι η τελευταία συναυλία του Blackmore πριν αφοσιωθεί αποκλειστικά στους Rainbow (αφού το ντεμπούτο το είχε ηχογραφήσει πριν φύγει από τους dp) και έχει απίστευτες εκτελέσεις.

Στην τρέχουσα περιοδεία παίζουν και το “The Battle Rages On”…8O

Aπό τις καλύτερες και επιδραστικότερες μπάντες στον χώρο του Hard rock/Heavy metal…Εκαστος στο συγκρότημα έχει ανοίξει σχολή στο είδος του οπότε αυτό λέει πολλά…Το Made in Japan και Burn κατεμέ είναι τα κορυφαία τους…(Και το Purpendicular επίσης από τα πιο καινούρια τους…)

Α, και για το αν ακόμα αντέχουν ή όχι, το 2006 έδωσαν…112 συναυλίες! Και μετά από καθεμία κάθονται να υπογράψουν ό,τι τους δώσουν. Πόσα νέα συγκροτήματα κάνουν κάτι παρόμοιο; :-k

εδω το κανει ο Louisiana Red που ειναι 75 χρονων…
αλλα κ ολα τα παλια Group που εχω δει παντα στο τελος ολοι καθονται

Ναι αλλά δε δίνουν 100+ συναυλίες το χρόνο…:wink: