Οκ φοβεροί οι Def Leppard, τα είπαμε αλλά με πολύ σεβασμό σε ένα μεγάλο καλλιτέχνη όπως ο Coverdale, συγνώμμη αλλά δεν ήταν εμφάνιση αυτή… Καταννοώ απόλυτα ότι έχει μεγαλώσει, αλλά τα συνεχόμενα τριψίματα σε αντιδιαστολή μέ ότι τραγουδούσε μόνο τα μισά κομμάτια με χάλασν λίγο.
Όπως λέει και ο τεράστιος Kip Winger “nothing lasts for ever”
Η πλάκα είναι ότι πριν τη συναυλία (νταξ οχι ολοι) έγραφαν οτι μετα τους whitesnake θα αραζαν πισω ή θα εφευγαν! Τωρα τα περισσοτερα ποστ μιλάνε για την ανωτεροτητα των Def Leppard…
Αν και μεγάλωσα κυρίως με ακούσματα DL, respect και σε DC λόγω ονόματος. Δύσκολο κοινό οι Έλληνες. δε ξέρουμε τι θεμε θαρρώ πως…
Πραγματι η Βουλγαρια, απ τη φωτό (all i got is a photograaaaph…thats not enough!!) πρεπει να ηταν φοβερά!
Νομιζω ο βασικος λογος που τα 2 αυτα συγκροτηματα παρουσιασαν τοσο διαφορετικη εικονα, ειναι οχι το οτι ο DC εχει “γερασει” κλπ.
Ο βασικος λογος για μενα, ειναι οτι οι WS σε καθε σχεδον περιοδεια, εχουν διαφορετικη line up. Ειναι λιγο βλακεια αυτο, θυμιζει πολυ Μαλμστιν - καθε 2 χρονια ειμαστ “φυγε συ - ελα συ”. Οσο και παιχταραδες να ειναι, επηρρεαζεται η συνοχη της μπαντας.
Βγηκαν οι DL στη σκηνη και εβλεπες μια “ομαδα” στην κυριολεξια… Και φυσικο ειναι, αφου παιζουν τοσα χρονια μαζι.
Αλλα και απο πλευρας σοου ηταν πιο εντυπωσιακοι οι DL. Στο Μαντσεστερ που τους ειδα εγω, ηταν αλλη φαση. Βεβαια στην Αθηνα απο οτι ειδα στο γιουτουμπι, δεν κουβαλησαν τα εφε που ειχαν εδω πανω, αλλα αυτο ειναι αλλη ιστορια.
Τρομερο συγκροτημα - δεν εφτασε τυχαια στην κορυφη.
Ετσι ακριβως! Οι WS δεν ειχαν τον αερα μεγαλου συγκροτηματος ασχετως αν ηταν ολοι τους αψογοι στα καθηκοντα τους. Ακομα και εχοντας εναν τοσο χαρισματικο frontman που εγω τουλαχιστον τον κοιτουσα στο 90% της εμφανισης τους.
Απο την αλλη οι Λεπς, ειναι πολυ περισσοτερο συγκροτημα και μπορει να εχω τον Ελλιοτ σε πολυ χαμηλοτερη θεση σαν φροντμαν απο οτι τον Κοβερντεϊλ, αλλα αυτο αντισταθμιζοταν και με το παραπανω απο τα υπολοιπα μελη των Λεπς! Ειχε πολυ περισσοτερο τον αερα, την ανεση και την ακτινοβολια ενος μεγαλου συγκροτηματος.
Στους WS μονο ο 'Ντειλ και ο Αλντριτζ ξεχωριζαν, οι αλλοι δυστυχως ελαχιστα παροτι ειναι ολοι τους πολυ καλοι μουσικοι. Στους λεπς απο την αλλη, ηταν σαν να ηταν ολα τα μελη του συγκροτηματος πρωταγωνιστες!
Να και κάτι που δεν αναφέρθηκε και κακώς. Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες 100%. Γούσταρα πάντα την ομαδικότητα και το δέσιμο που έβλεπα σε κάποιες μπάντες που είναι χρόνια μαζί και που αυτό έβγαινε άψογα στο stage. βλέπε DL,BJ. Έχουν άλλη χημεία, άνεση και το γουστάρεις να τους βλέπεις και να τους ακούς με την ψυχή σου!!!
Whitesnake.
Τους είδα στο Βερολίνο την περασμένη Δευτέρα 1/12. Καρμπόν με εδώ και μάλιστα “βλέπεις και ακούς” άλλα όταν είσαι στις δίπλα από τη σκηνή κονσόλες.
Μετά όμως, βγήκε ο θεός Alice Cooper και έβαλε τα πράγματα εκεί που έπρεπε.
Σημείωση: Backstage ήταν και ο κύριος…Biff 8)8)8)