Το να ψαχνεις δουλεια εν ετει δυο χιλιαρικα δεκατεσερα, ειναι σαν να ψαχνεις σπιτι, οντας πρωτοετης φοιτητης, σε μια χαοτικη πολη σαν την Αθηνα. Μονο που στη δευτερη περιπτωση, ξερεις οτι στο τελος θα βρεις, κι ας ειναι μια φτηνιαρικη γκαρσονιερα με σπασμενα ντουλαπια και θεα τον τοιχο του απεναντι διαμερισματος, ενω στην πρωτη περιπτωση δεν ξερεις αν θα βρεις και αν θα σου κανει. Γιατι με ενα σπιτακι οσο χαλια και να ειναι, βολευεσαι, με τη δουλεια ειναι αλλιως. Αν και ισχυει και εδω οτι οταν ψαχνεις πολυ βρισκεις (απο την εμπειρια μου δεν ισχυει αλλα τεσπα). Το θεμα ειναι να ξερεις ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ψαχνεις και να εισαι σιγουρος για τον εαυτο σου και τις ικανοτητες σου. Κατι που δεν ισχυει σε μενα. Δεν ξερω τι στο καλο θελω στη φαση αυτη, θελω απλα να βρω μια δουλεια.
Ειχα στειλει πριν λιγες μερες ενα βιογραφικο σε ενα βιβλιοχαρτοπωλειο που ψαχνανε πωλητες. Μου ειπαν οτι θα ειδοποιησουν για συνεντευξη απο την επομενη βδομαδα. Μια και ηταν κοντα στο σπιτι μου ειπα να παω απο εκει για να δω το χωρο και να τους πω ποσο θελω τη δουλεια.
“Καλησπερα μανταμ” ειπα σε μια κυρατσα γυρω στα 62 μαυροφορεμενη με κοντα γυαλακια.
“Εστειλα βιογραφικο πριν λιγες μερες”. Αυτη αρχισε να ψαχνει σε μια ντουζινα γυρω στα 40 βιογραφικα. Φανταστειτε, σε ενα αντι-κυριλε αναλυσιδωτο επαρχιωτικο μαγαζακι 40 βιογραφικα, φανταστειτε τι γινεται στα μεγαλα.
“Θες τη δουλεια;”.
Ετσι μου ρθε να το παιξω μανταμ τσβετα (http://www.youtube.com/watch?v=Q9d9zzeZ0OA) και να αρχισω να λεω “το τελω πολυ, παρα πολυ το τελω, ακουστε με ανθρωπε” αλλα τελικα αρκεστηκα να πω ενα “ναι”.
“Εχεις μηχανακι;”
“Μηχανακι; Οχι. Γιατι;” Θυμηθηκα οτι στην αγγελια εγραφε οτι ζητανε και αδεια μοτοποδηλατου, αλλα δεν ειχα δωσει σημασια.
Μου ειπε οτι ψαχνουν και εξωτερικους νταραβερατζηδες. Δηλαδη ατομα να τρεχουν με το μηχανακι τους να παιρνουν παραγγελιες κτλ. Παλι επεσα στην περιπτωση…
Μου εφυγε ενα βαρος παντως. Οταν σε μια δουλεια μου λενε εμμεσως πλην σαφως “δε μας κανεις” ανακουφιζομαι. Αυτο που με τρελαινει ειναι να μου λενε “θα σας ειδοποιησουμε” ή “ελατε δοκιμαστικα”, ή “προτεινετε μας ιδεες για τη δουλεια αυτη και αν μας αρεσουν μπορει να προχωρησουμε” κτλ. Θελω σταρατα λογια, καθαρες, στρειτ απαντησεις. “Ναι ή οχι”. Φευγοντας, ενιωθα καπως περιεργα, βασικα ενιωθα αχρηστος για να ειμαι ειλικρινης. Οχι επειδη στεναχωρεθηκα που δεν πηρα τη δουλεια. Σιγα τη δουλεια. Καλυτερα. Ενα μαγαζακι της πλακας ειναι σε μια αθλια υποβαθμισμενη περιοχη. Αλλα επειδη γι’ ακομα μια φορα δε βρηκα κατι που να μου ταιριαζει, καπου να ανηκω, μια δουλεια να κανω να μη νιωθω εντελως ανικανος. Γυρνωντας σπιτι, αποφασισα να τη δω αλλιως. Λεω “δε γαμιεται. Ναι, ειμαι ενας αποτυχημενος, ενας αχρηστος αλλα αυτο δε θα ειναι για παντα”. Και στο φιναλε, δεν ειμαι ο μονος. Υπαρχουν πολυ χειροτερα εκει εξω, και κανεις δεν ειναι καλυτερος απο μενα. Ετσι πηρα ποπ-κορν και το energy drink hello και εκατσα και ειδα τηλεοραση. SO WHAT?
ΥΓ.Πηγαινοντας στο μαγαζι αυτο, ειδα σε ενα μαγαζι οτι ζητανε υπαλληλους. Αλλα βαριεμαι να μιλησω τωρα γι’ αυτο. Νομιζω, ομως, οτι ουτε γι’ αυτο κανω.