Κατευθείαν δικό του θρεντ χωρίς πολλά πολλά.
Το ακούω απ’το απόγευμα. Το 'χω ακούσει 5-6 φορές σίγουρα.
Σχεδόν μισή διάρκεια απ’το προηγούμενο (34:03). Μάλλον η ιδανική διάρκεια.
Δεν υπάρχει αυτό το πράγμα. Είμαι σε παραλήρημα.
Δεν έχω διαβάσει λέξη από στίχους (μόνο το Bastards υπάρχει).
Τρομάζω στη σκέψη οτι μπορεί οι Touche Amore να βγάλουν καλύτερο πράγμα απ’αυτό εδώ.
Υπάρχει όλο στο bandcamp. Ακούστε και συμφωνείστε μαζί μου!
Με μια δυο ακροασεις, χωρις στιχους, δε μπορω να πω πως με τραβηξε ειναι η αληθεια. Βεβαια εχω και ενα θεμα με το σκρημο μου και το καλοκαιρι, δε μπορω να τα συνδυασω ευκολα…
Αλλα ναι, το αλλο παρα την corιλα, εκρυβε και κατι μουσικοσυνθετικα στοιχεια που σε εστελναν αδιαβαστο (πχ κιθαρες στο [U]quiet the longing[/U]) και δε με χαλασε καθολου και το ακουστικο ΕP που εκλεινε το δισκο…
Ενηγουεη, εχει ψωμι ακομα ο δισκος, και με τους στιχους η ακροαση θα γινει πολυ πιο ενδιαφερουσα
Δεν ήξερα οτι είχαν ανεβάσει όλους τους στίχους, αλλά ρίχνοντας μιά ματιά σε ρηβιους κλπ, πρέπει να είναι η ίδια ιστορία. Η συνέχεια τελοσπάντων.
Convergator, καλώς το παιδί
Δεν ξέρω, τον δίσκο τον έχω ακούσει πολλές φορές και τον ακούω συνέχεια.
Μ’αρέσει πιο πολύ απ’τον προηγούμενο. Την έχω καταβρεί. Δίσκος-αποκάλυψη για τα γούστα μου.
Και τους είχα ενα-δυο κλικ κάτω από Touche Amore και La Dispute αλλά προβλέπω να αλλάζει η σειρά σύντομα.
Επίσης ωραία μαγκιά το δάνειο στο Bled Out από το Empty Glass 8)
Mr.πωςτονλενε και γω νομιζω η ιδια ιστορια ειναι αλλα τσεκαρε λιγο γιατι μπερδευομαι:Ο δισκος λεγεται letters home,συνεπως αυτος που ελειπε απο το σπιτι,ο μικρος γιος δηλαδη,εχει καταγραψει στιγμες/εμπειριες,που ειτε τις στελνει στους συγγενεις του,ειτε απλα τις καταγραφει με σκοπο να τις στειλει(το 2ο λογικα).Σε καποια φαση ομως λεει(στο bastards νομιζω?)οτι σκοτωσε εναν τυπα που πειραξε την γυναικα του.Ειχε ο μικρος γυναικα?Θα το ελεγε λογικα στο travels απλα δεν εχω διαβασει καθολου στοιχους απο το travels.
Σκρημο γουσταρω πολυ περισσοτερο το καλοκαιρι,αμα το ακουγα το χειμωνα θα πηδαγα απο κανα μπαλκονι.Ειδικα τον χειμωνα που περασε :p.
Επισης ρε φιλε,δεν γαμαγε στο white oak doors,το build οταν [SPOILER]ερχοταν το τρενο ξερωγω,η οταν εβρισκε τη μανα του πεθαμενη[/SPOILER]
Γενικοτερα οι defeater,ξερουν αρτια,το πως να σου δημιουργησουν μια συγκεκριμενη εικονα στο κεφαλι.
Grym καλως σας βρηκα.
Για εμενα οι touche amore βρισκονται στο ιδιο επιπεδο με defeater,τουλαχιστον συγκρινοντας το Empty… με το Parting…
Οσο για La dispute ειμαι ο απολυτος φανμποης τους,οποτε τους θεωρω την καλυτερη σκρημο μπαντα που βγηκε εβερ,ειδικα μετα το Wildlife,πιστευω δεν παιζει να υπαρχει καλυτερος στοιχουργος εκει εξω.(αντε ισως να μ’αρεσει και ο bannon εξισου).
Να βγεί ο κύριος Τσιμπλάκος στο τηλέφωνο παρακαλώ… :wacko:
Προφανώς το προηγούμενο ήταν ΜΕΓΑΛΟΣ δίσκος που έθεσε στάνταρ για την ίδια την μπάντα αλλά και για το ιδίωμα. Δηλαδή δεν μπορώ να αντικρούσω κάποιον που του 'χει γίνει βίωμα ο δίσκος, ειδικά με το κονσεπτ, αλλά και με τη μουσική.
Απλώς επειδή εγώ δεν χόρτασα το προηγούμενο, αυτό εδώ μου φαίνεται τερατούργημα. Κανα δυό ψιλοβαρετά σημεία που έβρισκα στο προηγούμενο και ίσως η λίγο τσιμπημένη διάρκειά του δεν υπάρχουν στο Letters Home. Σαν να τελειοποίησαν το στυλ τους μ’αυτό εδώ.
Απλώς δεν μπορώ να καταλάβω το δια ταύτα της κριτικής. Δηλαδή στο τέλος της χρονιάς ή του χρόνου θα είναι απ’ τους δίσκους που λες “καλό αλλά λίγο” ή απ’ τους άλλους που σφάζεις με το βαμβάκι στο review και αργότερα καταλήγει στα αλμπουμ-πατάτες;
οπως και ναχει, αυτο που λεω ο ποιητης ειναι πως ναι, η μπαντα ειναι μπανταρα και αυτο που κανει ειναι με μερακι και τιμιοτητα (γιατι ειναι πραγματικα δυσκολο αυτο που κανει), αλλα ο δισκος δε θα μου μεινει με τιποτα. Ουτε το shock value του προηγουμενου εχει, ουτε το concept, ουτε τις ομορφιες με τα ακουστικα… χωλαινει ρε παιδι μου. Πατατα δεν ειναι, αλλα οχι και αριστουργημα. Στο τελος της χρονιας μαλλον δε θα το θυμηθω καν.
Ουσιαστικά εννοώ οτι δεν τρελάθηκα σε “ακραίο” βαθμό όπως συνέβη σε αρκετούς που ασχολούνται με το είδος. Αλλά ξαναλέω, αναγνωρίζω πως το προηγούμενο αποτελεί δίσκο-σταθμό για την μπάντα αλλά και για το είδος (τουλάχιστον στην δεκαετία που διανύουμε).
Αλλά αυτό για τις κριτικές το 'χω παράπονο, γενικά.
Διαβάζω κριτικές (που κατα τη γνώμη μου είναι εντελώς καλοπροαίρετες-με την καλή έννοια πάντα) για ένα μέτριο ή απλά καλό δίσκο, αλλά βλέπω αργότερα πως ή θα καταλήγει απλώς ως αναφορά σε ανασκοπήσεις ως τίποτα το συνταρακτικό, απλώς μια αναφορά (οκ, δεκτό και αναμενόμενο) ή θα καταλήγει σε απογοητεύσεις. Αν δεν σας άρεσε ο δίσκος μην προσπαθείτε να το πείτε μαλακά ή από γύρω γύρω, κράξτε ελεύθερα :lol:
