ws kalos leacher kai egw to katevasa apo to moulari.
to akousa 2-3 fores kai tolmo na pws pws de me en8ousiase opws to prwto tous…
Φαντάζομαι τι αισχρό θα είναι αυτό,για να σε ενθουσίασε το πρώτο τους.
Το έχω μπάι δε γουέι, αλλά βαριέμαι να το ακούσω.
apo to prwto ta the wistler-tear down the wall einai 8eika,koryfaio solo sto gallows poll kai poly kala ta blood on my hands-heaven denies-winter of souls.allwste psifistiuke kai mesa sta 10 kalytera to 99 :roll:
Το κατέβασα σήμερα και το ακούω για δεύτερη φορά τώρα.Δεν νομίζω να το ξαναούσω ποτέ.
Μέτριο έως κακό.Το πρώτο ήταν καλύτερο σαφώς.
not recommended. 
mazi sou an kai 8a prospa8hsw na to 3anaakousw,3exwrisa to 2 beaneth these waves 
εγω το βρισκω αρκετα συμπαθητικο το συκεκριμενο δισκο…
ειδικα καποια mid tempo τραγουδια,οπως beneath these waves,seize the day,the gunslinger,μου αρεσουν ιδιαιτερα…παντως η φωνη του hansi δενει γαντι με τα βαρια riffs του schaffer…8) 8) 8) 8)
λιγο παραπανω εμπνευση να χαν…
Λοιπόν,το πρώτο άλμπουμ,είναι ένα απ’ τα καλύτερα που έχω ακούσει για το κλασσικό μέταλ ήχο.Περίμενα το δεύτερο πως και πώς,αλλά με απαγοήτευσε για τους εξής λόγους:
1.Ομοιομορφία:Όλα τα κομμάτια μοιάζουν τρομερά στη δομή,σε σημείο που δεν μπορείς να καταλάβεις αν αλλάζει κομμάτι.Ελάχιστες στιγμές,κυρίως μελωδικές ξεχωρίζουν.
2.Η έλλειψη πειραματισμού:Ότι στύλ είχαν στο πρ΄βτο,το ίδιο και ο δεύτερο.Μα ούτε 1% αλλαγή?
3.Το πιο σημαντικό:ακουγόταν σαν να το βγάλν με το ζόρι,και όσο κι αν ακούγετε υποκειμενικό,εγώ έτσι το ένιωσα.Σαν να το κάναν απλά για να ικανοποιήσουν τα συμβολαιά τους.
Γενικές εντυπώσεις:Μέτριος δίσκος που όμως σε λυπεί γιατί θα μπορούσε με τέτοιους μουσικούς να 'ναι και γαμό.Ελπίζω να μην κάνουν τρίτο και χαλάσουν εντελώς.
Όταν είχε βγει το πρώτο είχα ενθουσιαστεί! Ήμουν και σε φάση ότι οι guardian είναι το καλύτερο group του κόσμου οπότε δεν ήθελα και πολύ. Το να ακούω τα κοφτά riff του Jon με τη φωνή του Hansi από πάνω ήταν κόλαση… Ακόμα το θεωρώ δισκάρα.
Όσο για το δεύτερο, έχει κάποιες πολύ καλές στιγμές. Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, λίγο περισσότερη έμπνευση να είχαν… Πάντως, σε γενικές γραμμές είναι καλός κι αυτός ο δίσκος.
Στο πρώτο έφαγα μια από τις μεγαλύτερες μουσικές ήττες της ζωής μου! 
Ήμουν αρρωστημένα φανατικός με Guardian και Iced Earth και δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω πώς ο Hansi και ο Jon έγραψαν κάτι τόσο ανέμπνευστο! (Εξαιρούνται 2 - 3 tracks) :dunno:
Που να ήξερα βέβαια ότι στη συνέχεια, θα έπεφταν πολύ και οι δυο τους σε συνθετικό επίπεδο (στα δικά τους groups) και ότι το “Demons & Wizards” θα ήταν η αρχή της κατρακύλας…
Όσο για το “Touched By The Crimson King”, ούτε για σουβέρ… :thumbdown:
To πρώτο μ’ αρέσει πάρα πολύ, έστω κι αν ηχογραφήθηκε με δόσεις και βουτηγμένο στα της τεχνολογίας!
Το αποτέλεσμα είναι φοβερό.
Το 2ο όντως είναι κατώτερο με λίγες καλές στιγμές αλλά όχι και για σουβέρ! :lol:
Εδώ έχεις πεί αυτή την ατάκα για έναν από τους κορυφαίους δίσκους ever (Apollo Ra - Ra Pariah) Σε αυτό θα κόλλαγες. 
Χαχα! Νόμιζα ότι είχα πει “μόνο για φρίσμπι”, αλλά μάλλον θα θυμάσαι καλύτερα… :lol: :lol: :lol:
Demons & Wizards? Το συγκρότημα που τόσο είχε αποθεώσει θυμάμαι το Metal Hammer, τότε, που οι Iced Earth ήταν το μεγαλύτερο trend στην Ελλάδα όσο αφορά τη μέταλ μουσική?
Είχα αγοράσει μες στον ενθουσιασμό τον πρώτο δίσκο, και απο τότε έχει μαζέψει παααρα πολύ σκόνη. Λίγα τραγούδια άξιζαν, αλλά ως εκεί. Το εξώφυλλο ήταν πολύ ωραίο πάντως.
Πάντως αν ο πρώτος δε μου έκανε κάτι, δεν περιμένω κάτι απο τον δεύτερο.
Για την ακρίβεια ο 2ος έχει βγει εδώ και 2 χρόνια. :roll:
Ας έχει βγει και 30 χρόνια τώρα. Εννοώ δεν περιμένω να μου αρέσει άμα τον ακούσω, άσχετα με το ποτε βγήκε. Μου είναι αδιάφορο εντελώς, απο τη στιγμή που ο πρώτος δε μου άρεσε, και απο τη στιγμή που συνθετικά τότε ο Schaffer βρισκόταν σε υψηλότερο επίπεδο, ενώ τώρα πια ούτε για το συγκρότημα του δε μπορεί να κάνει κάτι αξιόλογο.
πατατες. Και τα 2.
Τα μπέρδεψες, δίσκοι είναι. 
Το πρωτο μου αρεσε αν και μετα απο ενα σημειο ηταν μονοτονο και βαριοσουν!Το δευτερο !Αστα!:roll:
χμ. ο πρωτος δισκος ηταν καλος. τα μισα κομματια πανω κατω μ αρεσαν αρκετα εως πολυ. το δευτερο ειναι ενα τυπικο συμπαθητικο heavy cd-ακι. τιποτα το τρελο. παντως το αστειο ειναι οτι και τα δυο σε συνολο τα θεωρω καλυτερα απο το τελευταιο Guardian…[-X
ακου που σου λεω, πατάτες ειναι. Και μάλιστα τεραστίων διαστάσεων…